ชาวนาตัวน้อยดีเลิศ - ตอนที่ 131 ประมูลที่ดิน
เมื่อได้ยินคำพูดของเกาลี่ลี่ จ้าวเสี่ยวกังก็ตกตะลึงเช่นกัน แต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่สวยงามของอีกฝ่าย รูปร่างที่สวยงาม และดวงตาที่ดูเหมือนจะพูดได้ เขาก็รู้สึกยินดีเช่นกัน
ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่เต็มใจที่จะพูดกับผู้หญิงมากขึ้นหน่อย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่คลุมเครือแบบนี้
หึๆๆ พี่ไม่ต้องรักฉันก่อนก็ได้ แต่ถ้าพี่สาวยังโสดอยู่ ฉันจะต้องตามจีบพี่อย่างแน่นอน"
ขณะที่จ้าวเสี่ยวกังพูด สายตาก็เริ่มมองเกาลี่ลี่อย่างกล้าหาญ
ชุดสูทมืออาชีพสีดำห่อหุ้มร่างกายที่น่าดึงดูดใจได้อย่างสมบูรณ์แบบ และจ้าวเสี่ยวกังสามารถมองเห็นร่องที่ลึกล้ำตามปกเสื้อได้อย่างชัดเจน ยากที่จะจินตนาการว่าร่างที่เพรียวบางของเกาลี่ลี่จะมีร่องที่ลึกเช่นนี้
เมื่อเห็นดวงตาที่กะพริบของจ้าวเสี่ยวกัง เกาลี่ลี่ก็หวั่นไหวในใจ และได้ก้มตัวลงและส่งใบกรอกให้จ้าวเสี่ยวกังกรอก
ตูบ…
ร่องสีขาวที่ไม่มีใครเทียบได้ ทำให้จ้าวเสี่ยวกังอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ชั่งยั่วยุเหลือเกิน เธอเห็นจ้าวเสี่ยวกังกลืนน้ำลาย
เมื่อเห็นท่าทางของจ้าวเสี่ยวกัง เกาลี่ลี่ก็รู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก
การที่ทำให้เด็กอย่างจ้าวเสี่ยวกังมีความรู้สึกแบบนี้ ก็แสดงให้เห็นว่าเสน่ห์ของเธอยังไม่ลดลง
"พี่คนสวย ฉันกรอกเสร็จแล้ว"
จ้าวเสี่ยวกังส่งแบบฟอร์มที่กรอกในขณะที่เขาพูด แต่ตอนที่ส่งไป จ้าวเสี่ยวกังตั้งใจทำให้ใบกรอกตกลงไปบนพื้น ในขณะที่เกาลี่ลี่ก้มลงไปเก็บ เขาก็แกล้งทำเป็นเก็บและจับมือของเกาลี่ลี่
ความรู้สึกที่นุ่มนวลและเหมือนไร้กระดูกทำให้จ้าวเสี่ยวกังไม่สามารถปล่อยมือได้
เกาลี่ลี่รู้สึกถึงมือของจ้าวเสี่ยวกังจับไว้ เธอก็หน้าแดง แม้ว่าเธอนั้นชอบจินตนาการ และชอบผู้ชายที่ปากหวานแบบจ้าวเสี่ยวกัง แต่ว่าเรื่องระหว่างชายหญิงเธอนั้นก็ควบคุมได้ดี ไม่งั้นมีผู้ชายมากมายจีบเธอ เธอก็คงจะยอมแล้ว
"คุณรออยู่ที่นี่ ฉันจะจัดการให้คุณเร็วที่สุด"
เกาลี่ลี่ดึงมือของเธออย่างรวดเร็ว จากนั้นบิดเอวที่เรียวยาวของเธออและเข้าไปอย่างรวดเร็วเพื่อดำเนินการให้จ้าวเสี่ยวกัง และส่งเงินให้จ้าวเสี่ยวกัง
"เสร็จแล้ว นับเงินเพื่อนความถูกต้องอีกครั้ง เงินมากมายขนาดนี้ต้องระวังด้วย"
เมื่อเห็นท่าทางเขินอายของเกาลี่ลี่ที่ไม่กล้ามองเขา จ้าวเสี่ยวกังก็ตระหนักว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่เหมือนกับที่เขาคิดไว้ คำพูดที่กล้าหาญก่อนหน้านี้อาจเป็นแค่ความรู้สึกชั่ววูบ
"ขอบคุณพี่สาวคนสวย พี่สาวคนสวยแต่งงานแล้วหรือยัง?"
เมื่อเกาลี่ลี่ได้ยินสิ่งนี้ เธออดไม่ได้ที่จชะงัก และเธอก็ตัวสั่นเมื่อมองไปที่ดวงตาที่เร่าร้อนของจ้าวเสี่ยวกัง
"ทำไม? ถ้าพี่ยังไม่แต่งงานเธอจะตามจีบพี่อย่างงั้นหรือ?"
แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้น แต่จริงๆแล้วเธอมีความคาดหวังเล็กๆในใจ ซึ่งเธอไม่เคยมีกับผู้ชายคนอื่น
จ้าวเสี่ยวกังมองไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเกาลี่ลี่ และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
"หึๆๆ แม้พี่จะยังไม่แต่งงานตอนนี้ฉันก็ไม่กล้าจีบพี่หรอก เพราะฉันมันลูกคนจน อีกอย่างพี่คนสวยก็คงจะไม่สนใจฉันแน่นอน ถ้าจะจีบก็ต้องรอให้ฉันรวยก่อน แบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับพี่คนสวยและหุ่นดี"
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เกาลี่ลี่ก็หัวเราะคิกคักและพูดว่า "อะไรนะ? ไม่มีเงินก็ไม่กล้าจีบแล้วหรือ แล้วถ้าพี่ชอบเธอล่ะ?"
"ถ้าอย่างนั้นต่อให้ตายฉันก็จะอยู่กับพี่ พี่สาวเหมือนกับที่คนแก่ในหมู่บ้านบอกว่าเหมือนนางฟ้า ถ้าฉันได้อยู่กับพี่แสดงว่าฉันทำบุญและความดีมาสิบชาติแน่ๆ"
เกาลี่ลี่ได้ยินแบบนี้ก็รู้สึกหวานชื่น แต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่ตัวเองแต่งงานแล้ว ก็รู้สึกเศร้าเล็กน้อย
"เหอะๆๆ….เธอนี่ปากหวานจังเลยนะ รีบกลับไปเถอะ เดี๋ยวหัวหน้าของพวกเราจะมาตรวจแล้ว ต่อไปถ้าฝากเงินก็มาหาพี่ก็แล้วกัน พี่จะให้ดอกเบี้ยที่สูงๆ"
นี่เป็นครั้งแรกที่จ้าวเสี่ยวกังด้ยินเกี่ยวกับอัตราดอกเบี้ยสูงเมื่อฝากเงิน และอดไม่ได้ที่จะยิ้ม: "ฉันไม่ต้องการอัตราดอกเบี้ยที่สูงจากพี่สาว แต่ฉันแค่ต้องการให้พี่รับปากฉันหนึ่งเรื่องเป็นไง? "
เกาลี่ลี่ประหลาดใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม: "นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอคนที่ไม่ถามเรื่องดอกเบี้ยเงินกับฉัน ว่ามา เธออยากให้พี่รับปากเรื่องอะไร? "
"หึๆๆ ก็ไม่ได้มีอะไร แค่ทุกครั้งที่ฉันมาฝากเงิน พี่ให้ฉันจับทีหนึ่งก็พอแล้ว"
หลังจากพูดแบบนี้ ดวงตาของจ้าวเสี่ยวกังก็อดไม่ได้ที่จะมองลึกลงไปในร่องที่ไม่มีก้นบึ้งบนหน้าอกของ เกาลี่ลี่
ฮ่าๆๆ…
"ได้ ถ้าเธอฝากครั้งล่ะหนึ่งแสน พี่ก็จะรับปากเธอ"
หลังจากได้ยินคำพูดนี้ จ้าวเสี่ยวกังก็พูดขึ้นทันทีด้วยความมั่นใจ: "ได้ พี่สาวคนสวยพูดแล้วห้ามคืนคำนะ"
หลังจากพูดจบ จ้าวเสี่ยวกังก็เก็บเงินและเตรียมจะออกไป
"พี่ไม่กลับคำแน่นอน แค่เธอจำเงื่อนไขได้"
"จำไว้แล้ว และฉันจะมาในไม่ช้านี้"
จ้าวเสี่ยวกังหันหน้ามองเกาลี่ลี่ เมื่อเห็นสายตาของเกาลี่ลี่ หัวใจของจ้าวเสี่ยวกังก็เต้นแรง ในใจก็คิดว่า ท่าทางของเกาลี่ลี่เหมือนนางจิ้งจอกทที่คนแก่ในหมู่บ้านเคยพูดไว้ แค่กระพริบตาก็ทำให้ใจสั่น ช่วงน่าหลงไหลจริงๆ
เมื่อเห็นว่าจ้าวเสี่ยวกังเดินจากไป ในใจของเกาลี่ลี่ไม่รู้ว่าทำไม เธอกลับคาดหวังการกลับมาของจ้าวเสี่ยวกัง
ถ้ามันเป็นในอดีต เธอคงไม่มีความคิดแบบนั้น แต่หลังจากที่โดนของจ้าวเสี่ยวกังทิ่มแล้ว สมองของเธอก็มีแต่จ้าวเสี่ยวกัง และของอันใหญ่ของเขา
เธอก็ไม่เข้าใจว่าเธอชอบชายคนนั้นที่หน้าตาเหมือนกับแฟนเก่าของเธอหรือว่าของของเขาคนอื่นใหญ่กันแน่
จ้าวเสี่ยวกังฮัมเพลงไปตลอดทาง และขี่รถกลับอย่างรวดเร็ว
เมื่อเขากลับไปที่หมู่บ้าน เขาได้ยินเสียงของจ้าวหวู่ในกำลังประกาศ เรื่องที่เขาเช่าที่ตะวันตกที่คุยกันไว้เมื่อคืน
แม้ว่าจ้าวเสี่ยวกังจะรู้ว่าจ้าวหวู่จะทำอะไร แต่เขาก็ยังรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกใช้ มีเรื่องดีแค่เรื่องเดียวก็คือเขาช่วยให้จ้าวเสี่ยวกังได้เช่าที่ทางตะวันตก
เมื่อจ้าวเสี่ยวกังมาถึงลานของหมู่บ้าน จ้าวหวู่ก็ได้พูดเรื่องที่ดินทางตะวันตกแล้ว ที่น่าแปลกใจคือ ครั้งนี้คนที่มานั้นไม่มากนัก และคนที่มาก็เป็นคนที่มีฐานะร่ำรวยในหมู่บ้าน
จ้าวเสี่ยวกังคิดไม่ถึงว่าหลิวต้าจ้วงก็มาด้วย เขารู้ดีว่าคราวที่แล้วที่เช่าที่ดิน หลิวต้าจ้วงให้ซุนหรานหรานไปกู้ และคิดไม่ถึงว่าหลิวต้าจ้วงยังมีกำลังเช่นอีก
ไม่นาน จ้าวหวู่ก็พูดถึงเรื่องสำคัญ
"วันนี้ที่มาก็เป็นคนในหมู่บ้านของเรา อีกอย่างที่ดินในหมู่บ้านก็ไม่ได้เช่าให้คนนอก เมื่อวันฉันให้เลขาไปตรวจที่ดินสองร้อยกว่าไร่ทางตะวันตกและได้ตัดสินใจว่าจะเช่าให้คนในหมู่บ้านราคาหนึ่งแสน และต้องจ่ายก่อนแปดหมื่นถึงจะได้ ถ้ามีใครให้ราคามากกว่านั้นก็จะยกให้คนนั้นไป"
"มาเริ่มกันเลย…"