คุณหลง อย่าหยิ่งยโสเกินไป - ตอนที่ 18 ใช้แรงตีที่นี่ให้แรงๆ
ตอนที่ 18 ใช้แรงตีที่นี่ให้แรงๆ
"ฉู่ลั่วหาน เธอนึกว่าเธอส่งสูงขนาดนั้นหรอ? สามปีก่อนเธอได้ทำอะไรให้กับพี่เซียว อย่านึกว่าฉันไม่รู้! พี่เซียวรังเกียจเธอขนาดนี้ แม้แต่แตะต้องเธอยังไม่อยากจะแตะต้อง ตอนที่เขาต้องการเขายอมมาหาฉัน……."
"เพี้ยะ!"
คำพูดของโม่หรูเฟยยังพูดไม่จบ ฉู่ลั่วหานก็ตบหน้าเธอไปแรงๆ! นี่เป็นครั้งที่เธอตบแล้วใช้แรงมากที่สุด เธอจึงได้รวบรวมแรงของตัวเองทั้งหมดไปอยู่ในนิ้วมือทั้งห้าของเธอ
โม่หรูเฟยถูกเธอตบจนต้องหมุนคอ เลยใบหน้าวีเชฟของเธอต้องหันข้างไปแรงๆ ใบหน้าที่มีผิวที่ขาวผุดผ่องของเธอค่อยๆมีรอยแดงของนิ้วมือทั้งห้าโผล่ออกมา โม่หรูเฟยที่ถูกสื่อมวลชนเห็นว่าเป็นผู้หญิงที่สวยงามที่สุดในเอเชีย ถูกฉู่ลั่วหานตบจนหน้าไม่เหลือชิ้นดี
"ฉู่ลั่วหาน เธอกล้าตบฉัน!" โม่หรูเฟยจบหน้าของตัวเองไว้พลางจ้องหน้าเธอ ฟันที่กัดริมฝีปากแดงๆไว้ นัยน์ตาที่เลือดเย็นและอาฆาตคู่นั้นจ้องมองฉู่ลั่วหานอย่างเลือดเย็น โดยไม่ได้พูดอะไรใดๆออก
แต่เธอ ก็ยังคงยิ้มเบาๆเหมือนเดิม "โม่หรูเฟย เธอนึกว่าฉันโง่หรือไง หรือว่าในใจเธอก็คิดเหยียดหยามรสนิยมในเรื่องรสนิยมทางสุนทรียภาพของหลงเซียวอย่างนั้นหรอ? แค่เธอ……" ฉู่ลั่วหานจึงกวาดสายตามองเธออีกรอบ "เธอมีส่วนไหนที่ต้องเข้าตาเขาด้วย? เขาไปหาเธอตอนที่เขาต้องการใช่ไหม? โถ นี่เธอกำลังจะบอกฉันบอกว่างานเธอทำได้ดี หรืออยากจะบอกฉันอย่างอื่น สำหรับเขาแล้ว เธอก็แค่มีประโยชน์ตอนอยู่บนเตียงเพียงไม่กี่นาทีเท่านั้นแหละ"
โม่หรูเฟยถูกเธอตำหนิจนหน้าขาวซีด เธอจับแก้มที่ทั้งร้อนทั้งแดง เพราะเธอทำนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา และความเจ็บปวด ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกรักใคร่และเอ็นดู
หน้าตาที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เคยโกหกเธอไปกี่รอบแล้ว! กี่รอบแล้ว!
"ฉู่ลั่วหาน เธอตบฉันพอหรือไง? ถ้าไม่พอ เธอก็ตบที่นี่สิ! ใช้แรงตบให้แรงๆ!"
โม่หรูเฟยจับมือของฉู่ลั่วหานขึ้นมา จากนั้นก็เอาไปวางไว้ตรงท้องน้อยของตัวเอง แล้วหัวเราะขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เลือดเย็น เหมือนจะเป็นน้ำเสียงที่ร้ายกาจมากๆ "ตีสิ!"
ตาของฉู่ลั่วหานเปล่งประกายซึ่งอาการตกใจและแปลกใจ จากนั้นก็ก้มหน้าลง แล้วมองท้องน้อยของเธอ เป็นท้องน้อยที่เรียบแบน ดูไม่ออกว่ามันผิดปกติอะไร ใต้ดวงตาของโม่หรูเฟยเต็มไปด้วยความสะใจ กลับทำให้เธอเห็นแล้วรู้สึกไม่สบายใจมากๆ
"จะบ้าอะไร!"
ฉู่ลั่วหานจึงดึงมือออก แล้วทำสีหน้าที่หม่นหมอง
โม่หรูเฟยจึงได้ใช้มือข้างเดียวแล้วลูบท้องของตัวเองเบาๆ แล้วใช้นิ้วมือนวดขึ้นอย่างอ่อนโยน "ไม่กี่นาทีที่เธอไม่เห็นค่า ทำให้ฉันสามารถท้องลูกของพี่เซียวได้ และเธอ……" เธอกวาดสายตามองไปที่ท้องของเธอ "สามปีมานี้ยังไม่มีอะไรสักอย่าง เหอะๆ เป็นแม่ไก่ที่ฟักไข่ไม่ได้ มีอยู่จริงๆหรอ"
ลูกของหลงเซียว?!
จู่ๆฉู่ลั่วหานก็รู้สึกเหมือนกำลังเจอกับฟ้าที่กำลังผ่าและแลบอย่างน่ากลัว และโลกที่เธอเห็นกำลังหมุน รอยยิ้มของโม่หรูเฟยยิ่งอยู่ยิ่งได้ใจ ยิ่งอยู่ยิ่งน่ากลัว เธอจึงใช้สายตาที่แอบแฝงไปด้วยความร้ายกาจมองเธอ และกำลังจะทำให้เธอขาดใจตาย
ฉู่ลั่วหานยื่นมือออกไปจับเก้าอี้โซฟา สองตาเต็มไปด้วยความสับสน เป็นไปได้ยังไง……หลงเซียวจะอนุญาตให้โม่หรูเฟยท้องลูกของเขาได้ยังไง?
โม่หรูเฟยเห็นการตอบสนองของฉู่ลั่วหาน เมื่อกี้ที่ใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่สบายใจมองเธอ ฉู่ลั่วหาน เธอต้องตาย!
เธอเลยเปิดกระเป๋าออกด้วยความใจเย็น จากนั้นก็ได้ดึงกระดาษหลายๆแผ่นออกมาจากข้างใน แล้ววางอยู่บนโต๊ะแรงๆ แขนที่เรียวผอมของจึงค่อยๆกอดอกตัวเอง จากนั้นก็มองฉู่ลั่วหานจากข้างบนด้วยความเย่อหยิ่ง "คุณหมอฉู่ ใบตรวจครรภ์ในแผนกสูติเวช เธอน่าจะอ่านรู้เรื่องนะ?"
ฉู่ลั่วหานเห็นใบตรวจแล้วจึงเงยหน้าขึ้น ข้างบนเขียนไว้ว่าเป็นโรงพยาบาลกลางเมืองหลวง
ในใบตรวจครรภ์ได้เขียนไว้อย่างชัดเจน โม่หรูเฟยตั้งครรภ์สี่อาทิตย์แล้ว……
พอเห็นสีหน้าฉู่ลั่วหานเห็นผลจากใบที่ตรวจครรภ์ โม่หรูเฟยจึงรู้สึกภูมิใจมากๆ
เธอจึงค่อยๆเดินไปอยู่ข้างๆฉู่ลั่วหาน จากนั้นก็กระซิบข้างหูแล้วแอบหลอกด่าเธอเบาๆ "ไอ้ผู้หญิงชั้นต่ำ วันนี้ที่เธอตบฉัน ฉันต้องทวงคืนแน่นอน สิ่งที่เธอติดค้างฉันไว้ ฉันจะทวงคืนให้หมดแน่นอน"
"และยังมีที่นี่……สิบเดือนหลังจากนี้ คุณผู้หญิงของที่นี่ยังจะเป็นเธอไหม เหอะๆ ทางที่ดีที่สุด เธอคงต้องเริ่มชุดธูปวาสนาให้ฟ้าสวรรค์คุ้มครองเธอตั้งแต่วันนี้และจุดทุกวันจะดีกว่า!"
จนกว่าประตูของวิลล่าปิดลง โม่หรูเฟยออกจากวิลล่าไปจริงๆ และเสียงรถที่ขับออกไปนั้นไม่มีเสียงแล้ว ท่าทีของฉู่ลั่วหานยังคงเป็นเหมือนเดิม ที่ไม่ขยับตัวใดๆ
โม่หรูเฟยท้องได้ยังไง?
หลงเซียวทำแบบนี้ได้ยังไง!
และเวลานี้ รถที่มีราคาเป็นหลายสิบล้านของโม่หรูเฟยก็ได้จอดลงทันที
เธอได้โทรได้ใครบางคน แล้วใช้สายตาที่เย็นชามองแก้มที่ทั้งแดงและบวมของตัวเอง แล้วกัดฟันไว้แน่นๆ จากนั้นก็ยิ้มอย่างเลือดเย็นขึ้น
"เฟยเฟย ตอนบ่ายยังมีละครให้ถ่ายอีก ทำไมเธอยังไม่กลับมา"
"พี่เป้ย ช่วยฉันประกาศอะไรบางอย่างออกไปหน่อย ยิ่งเป็นข่าวหน้าหนึ่งก็ยิ่งดี ทำให้คนรู้ยิ่งเยอะยิ่งดี และทำเหมือนว่าข่าวนี้มันหลุดออกไปโดยที่ฉันไม่ยินยอม"
"เธอจะทำอะไร? เกิดอะไรขึ้น? โอ้แม่เจ้า ตอนนี้เธอเป็นดาราระดับต้นๆและโด่งดังในประเทศ มีสายตาของคนมากมายกำลังจับตามองเธออยู่ แค่เธอเซลฟี่ก็สามารถทำให้ทั้งเวยปั๋วเกิดความวุ่นวายได้"
เล็บที่ประดับไปด้วยกระเพชรของโม่หรูเฟยจับพวงมาลัย "ไม่ ผลกระทบแบบนี้ยังไม่ได้ใหญ่มาก ฉันจะทำให้เรื่องนี้ต้องกลายเป็นประเด็นที่วุ่นวายกันทั้งประเทศ! ฉันไม่อยากรออีก ครั้งนี้ ฉันต้องได้เขามาให้ได้!"
"เธอหมายถึงหลงเซียวงั้นหรอ?"
"ใช่! พี่เป้ย สิบนาทีหลังจากนี้ เราเจอกันตรงหน้าประตูโรงแรมฮิลตัน จำฐานะของฉันไว้ตอนนี้ ฉันเป็นสตรีมีครรภ์ ฉันท้องลูกของหลงเซียว"
"อะไรนะเฟยเฟย เธอพูดอะไรนะ เธอท้องลูกของหลงเซียวหรอ เขาไม่ใช่ไม่ได้……เธอท้องจริงๆหรอ พ่อของลูกเป็นหลงเซียวจริงๆหรอ"
โม่หรูเฟยจับท้องของตัวเองไว้ พ่อของลูกคนนี้เป็นใคร เธอเองก็ไม่รู้ คืนนั้นทุกอย่างมันซับซ้อนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นผู้กำกับ คนสร้างละครและนักแสดงหลัก ต่างก็ไปดื่มเหล้าด้วยกัน สุดท้ายทุกคนกินเยอะแล้ว ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาอีกที ข้างกายของเธอก็ได้มีหลายคนชายหญิงนอนอยู่แบบไม่ได้ใส่เสื้อผ้าแล้ว
และเดือนถัดไปประจำเดือนของเธอก็ไม่มาสักที พอถึงโรงพยาบาลเธอถึงจะรู้ว่าเธอท้อง
แต่……โม่หรูเฟยหรี่ลง เด็กคนนี้มาได้เวลาจริงๆ!
โม่หรูเฟยจึงหัวเราะอย่างร้ายกาจ "พี่เป้ย พ่อของลูกเป็นใครสำคัญด้วยหรอ? ไม่ว่าจะเป็นใคร ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พ่อของลูกคือเขา! ฉันท้องลูกของหลงเซียว ต่อมาควรจะทำอะไร ไม่ต้องให้ฉันสอนพี่หรอกใช่ไหม?"
"แต่ว่า แบบนี้ถ้าถูกหลงเซียวรู้……"
"พี่เป้ย อย่าลืมฐานะของพี่เอง พี่มีหน้าที่ปกป้องและดูแลฉัน ฉันไม่ได้มาปรึกษากับพี่ และไม่ต้องขอความคิดเห็นจากพี่"
"ได้……พี่จะไปจัดการเดี๋ยวนี้ เธออย่าหลุดเรื่องนี้ก็พอ"
พอวางสายลง โม่หรูเฟยจึงกระตุกมุมปากขึ้นแล้วมองไปข้างหน้า นิ้วมือของเธอกำเป็นหมัดแน่นๆ ฉู่ลั่วหาน เธออยากจะปะทะกับฉันงั้นหรอ? ได้ เรามีดูกันว่าใครจะอยู่และใครจะตาย!
หลายปีมานี้ ฉู่ลั่วหานไม่มีอะไรสักอย่าง และเธอก็ได้มีหลานคนแรกของตระกูลหลงแล้ว หลงถิงและหยวนชูเฟินก็คงจะเปลี่ยนท่าทีที่ทำกับเธอแน่นอน
เหอะๆ ฉู่ลั่วหานถือว่าเป็นตัวอะไร รออีกไม่นานเธอก็จะได้ออกจากตระกูลหลงตลอดไป และออกจากชีวิตของพี่เซียว
ตอนนี้ ในตึกชั้นสูงสุดของตึกMBK และในออฟฟิศของผู้บริหาร
จี้ตงหมิงยืนอยู่ตรงหน้าโต๊ะทำงานของหลงเซียว และรายงานทุกอย่างที่เขาเห็นกับตาให้กับบอสที่รอฟังอย่างเงียบๆ
หลงเซียวพลิกกระดาษไปหลายๆหน้า และเซ็นชื่อของตัวเองโดยเร็ว จากนั้นก็ยกกาแฟที่อยู่ข้างๆมือของตัวเองแล้วเม้มปากดื่มไปหนึ่งคำ และกาแฟอันหอมละมุนก็ค่อยๆหายใจในปาก
"ดูๆแล้ว ถึงเวลาที่สมควรสั่งสอนเขาหน่อย"
สายตาอันลุ่มหลงยิ่งนักผู้ชายคนนี้ ทำให้เห็นแต่ความเลือดเย็นและความหยิ่งผยอง
จี้ตงหมิงจึงก้มหน้าพลางพยักหน้า "บอสครับ คุณชายสองยังอยู่ในช่วงวัยที่ขี้เล่นไปหน่อย อาจจะไม่ได้เจตนาก็ได้นะครับ ผมคิดว่าพักไว้ก่อนดีไหมครับ?"
สายตาของหลงเซียวกวาดมองเขา จี้ตงหมิงจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมาอีก
จากนั้น หลงเซียวจึงพูดขึ้น "โม่หรูเฟยอยู่รีสอร์ทหยีจิ่ง"
"อะไรนะครับ?! บอส บอส……..ให้คุณโม่ไปวิลล่างั้นหรอ?!" จี้ตงหมิงรู้สึกสะดุ้งตกใจจนหัวใจแทบจะหลุดออกมา! ดังนั้น ตอนที่เขาพึ่งจะส่งคนกลับไป รถเฟอเรอรี่สีแดงคันนั้นเป็นของ?!
หลงเซียวมองเขาด้วยสายตาที่นิ่งเฉย "อยู่กับฉันมานานขนาดนี้ เจอเรื่องอะไรก็ยังจะสะดุ้งตกใจอีก"
จี้ตงหมิงจึงกลืนน้ำลายเข้าคอ "ไม่ใช่ครับ……ผมว่าบอสกลัวว่าโลกนี้จะไม่เกิดความวุ่นวายหรอครับ ท่านให้คุณผู้หญิงกับคุณโม่ไปต่อสู้กันแบบนี้ บ้านหลังนี้ ท่านคงไม่อยากได้แล้วใช่ไหมครับ?"
ก็คงจะเป็นเรื่องที่แย่มากๆ ถ้าพวกเธอสองคนอยู่ด้วย ฟ้าคงจะถล่ม!
บอส ใจของบอสนี่กล้ามากจริงๆ
หลงเซียววางแก้วกาแฟลง จากนั้นก็เปิดเอกสารอีกชุดออกอย่างใจเย็น "เธอก็ไปนัวเนียกับน้องชายสามีแบบนั้น ผมก็ให้โม่หรูเฟยไปเตือนเธอหน่อยสิ ทำไมถึงทำแบบนี้ไม่ได้?"
จี้ตงหมิงอึ้งกับความคิดและการกระทำของบอสโดยที่พูดอะไรไม่ออก การกระทำแบบนี้ช่างยิ่งใหญ่จริงๆ
"เหอะๆ บอส บอสทำแบบนี้ มันโหดเหี้ยมเกินไปหรือเปล่า คุณผู้หญิงยังได้รับบาดเจ็บอยู่ อีกอย่างยังเจ็บไม่เบา ถ้าเกิดพวกเธอสองคนสู้กันขึ้นมา คุณผู้หญิงจะไม่ได้ได้เปรียบอะไรเลยสักนิด" จี้ตงหมิงจึงกดไม่ได้ที่จะจับกระบาลของตัวเองไว้
หลงเซียวจึงพูดขึ้นโดยที่ไม่สนใจอะไรใดๆ "มีปัญญาทำผิด ก็ต้องมีปัญญายอมรับกับผลที่ตามมา"
อีกอย่าง นิสัยของฉู่ลั่วหาน จะไปยอมให้ตัวเองเสียเปรียบได้ยังไง? เขาคงไม่เชื่อ
จี้ตงหมิงไม่กล้าพยักหน้า และรู้สึกใจไม่ดี "บอส ไม่งั้น เดี๋ยวผมลองโทรไปถามหน่อยไหมครับ อย่าให้พวกเธอตบกันเลย"
หลงเซียวจึงกวาดมองเขาด้วยความเลือดเย็น "นายจะตื่นเต้นไปทำไม?"
จี้ตงหมิงจึงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ "ไม่ใช่…….คือว่า จะพูดยังไงดี เธอก็คือภรรยาของบอสนะครับ นี่……."
หลงเซียวจึงโยนเอกสารทิ้ง "ถ้าเธอจำได้ว่าตัวเองเป็นภรรยาของฉัน ก็คงไม่……." เขารู้สึกหงุดหงิด แต่ก็ต้องหัดห้ามใจไม่ให้ตัวเองใจร้อน แล้วพายมือขึ้นอย่างทนไม่ได้ "ออกไปเถอะ"
"ครับ บอส เดี๋ยวถามลองไปดูหน่อยดีกว่า"
หลายชั่วโมงผ่านไป…..
"ข่าวที่ใหม่ล่าสุด มีข่าวซุบซิบมาว่าวันนี้ดารามีชื่อเสียงอย่างโม่หรูเฟยและผู้จัดการได้เข้าออกโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง และถูกนักข่าวมากมายรุมล้อม ผู้จัดการของเธอรู้สึกตื่นเต้นและใจร้อนกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อที่จะหยุดการรุมล้อมที่บ้าคลั่งของนักข่าว โม่หรูเฟยท้องหรอ? แล้วมันคือเรื่องจริงหรือเรื่องโกหก?"
"โม่หรูเฟยตั้งท้อง ผู้จัดการจึงรู้สึกหวาดระแวงขึ้นมาทันที!"
"โม่หรูเฟยที่กำลังถ่ายทำละครเรื่องนี้ ครั้งนี้เธอกลับผิดนัดกับผู้กำกับ ดูๆแล้วเธอน่าจะท้องจริงๆ!"
"ท่านประธานของบริษัทMBKหลงเซียวก็ได้เลิกและคืนดีกันมาหลายครั้ง สุดท้ายโม่หรูเฟยก็ได้ขึ้นครองตำแหน่งสักที! ถ้าวันนี้โม่หรูเฟยได้ท้องลูกของคุณชายใหญ่ตระกูลหลง และได้เข้าไปอยู่ในบ้านของตระกูลหลงจริงๆแล้วหรอ?"
"โม่หรูเฟยตั้งครรภ์ และมีผลตรวจจากโรงพยาบาลแล้ว! ผู้รู้ได้แอบปล่อยข่าวออกมา ไม่กี่วันก่อน โม่หรูเฟยได้ไปตรวจที่แผนกสูติเวชที่โรงพยาบาลกลางเมืองหลวงแล้ว เธอท้องจริงๆ!"
เวลาเดียวกัน ข่าวที่โม่หรูเฟยตั้งท้องได้ถูกปล่อยออกมาให้ทั่วทุกที่รู้ และตอนนี้มันได้กลายเป็นกระแสที่ดังที่สุดที่สื่อโซเชียลได้ค้นหาข่าวๆนี้ และได้กลายเป็นกระแสที่ดังที่สุดในเวยปั๋ว!
โม่หรูเฟยท้อง โม่หรูเฟยและหลงเซียวได้พัฒนาความสัมพันธ์แล้ว หลงเซียวเลื่อนขั้นเป็นพ่อแล้ว……
ข่าวลือนี้ได้กลายเป็นกำลังที่มีอิทธิพลอย่างมากที่มีผลกระทบต่อสื่อโซเชียลว ในช่วงเวลาสั้นๆแค่ครึ่งชั่วโมง ชื่อของโม่หรูเฟยและหลงเซียวได้ถูกเสิร์ชในอินเตอร์เน็ตได้ทะลุร้อยล้านครั้ง
"บอส เกิดเรื่องแล้วครับ! รีบเปิดคอมแล้วดูข่าวเร็ว!"
จี้ตงหมิงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบพร่า เขาได้ผลักประตูออฟฟิศของผู้บริหารออก และไม่สนใจสีหน้าของหลงเซียวที่ดูรังเกียจเขา จึงได้ตะโกนขึ้นด้วยเสียงดัง
หลงเซียวจึงได้มองเขาด้วยความเย็นชา "เกิดอะไรขึ้น?"
จี้ตงหมิงยังคงอยู่ที่เดิม เขาทั้งตื่นเต้นทั้งเคร่งเครียด และใจร้อนในเดียวกัน "บอสครับ ท่าน…….ท่าน…….ท่านดูเองเถอะครับ!"
เขาอยากบอกว่า ทำไมนายถึงทำความที่ต่ำทรามที่สุดที่ผู้ชายคนธรรมดาทำกัน นายเป็นตั้งคุณชายใหญ่ตระกูลหลงนะ !นายเป็นตั้งบอสหลงนะ!
หลงเซียวจึงเลื่อนเม้าท์อย่างอดทนไม่ได้ สายตาที่เอาแต่ใจได้จับจ้องข่าวตรงจอคอมไว้ ก็เห็นรูปของโม่หรูเฟยที่ใส่หน้ากากใบใหญ่ และหมวกปีกกว้าง และเติ้งเหวินเป้ยกำลังส่งเธอเข้าไปตรงประตูใหญ่ของโรงแรมอยู่
หัวข้อข่าวที่ทำให้เขาสะดุ้งตกใจ
"โม่หรูเฟยตั้งท้อง: วันที่จะแต่งงานเป็นสะใภ้ของตระกูลหลงก็ยิ่งใกล้ขึ้น!"
"เธอตั้งท้องลูกของหลงเซียว กลับไม่กล้าออกมายอมรับ โม่หรูเฟยยอมถูกข่มเหงเพราะความรักจริงๆ"
นิ้วมืออันเรียวยาวและผุดผ่องของหลงเซียวค่อยๆจับหน้าผากตัวเอง "ท้อง?"
เห็นเขาดูใจเย็น จี้ตงหมิงแทบจะร้องไห้ "บอสครับ อย่าทำตัวใจเย็นได้ไหม! ข้างล่างมีนักข่าวมาดักรอท่านอยู่! ท่าน…….โอ้พระเจ้า! ตอนนี้ท่านกลายเป็นคนดังแล้ว! ให้ตายเถอะ! บอส!"
นิ้วมืออันเรียวยาวของหลงเซียวเคาะโต๊ะเบาๆ จังหวะไม่เร็วและไม่ช้า "ติดต่อโม่หรูเฟย"
"ไม่ใช่ว่าท่านจะไปเจอเธอใช่ไหม? ถ้าท่านไปเจอเธอ เรื่องที่เธอท้องก็จะกลายเป็นเรื่องจริง เรื่องที่ท่านเป็นพ่อของเด็กก็จะกลายเป็นเรื่องจริง!"
บอส ท่านอย่าทำให้ทุกอย่างมันวุ่นวายกว่าเดิมสิ!
หลงเซียวขมวดคิ้วขึ้น "ทำไม ไม่ยินดีที่ฉันได้กลายเป็นพ่อหรอ?"