ฉู่เสี่ยวเสี่ยวกัดปากอย่างแรง สูดหายใจเข้าลึกๆ หัวเราะอย่างเย็นชา เข้าไปใกล้ๆหูเซี่ยอันหรานแล้วพูดเบาๆว่า : "เฝ้ารอให้ครอบครัวของคุณล้มละลายจริงๆ คุณยังมีความกล้าที่จะพูดอะไรแบบนี้กับฉันไหม! คุณบอกว่าหลินสุ่ยเซียวไม่ใช่เมียน้อย? งั้นฉันจะทำให้เธอกลายเป็นฮองเฮาเลย"

เซี่ยอันหรานได้ฟังก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย หรี่ตามองฉู่เสี่ยวเสี่ยว เป็นไปได้ไหมว่าก่อนหน้านี้ตระกูลเซี่ยต้องเผชิญกับความยากลำบาก จะเป็นเพราะฉู่เสี่ยวเสี่ยว? แต่ฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะมีกลอุบายที่ร้ายกาจขนาดนี้ได้อย่างไร นอกจากเธอจะมีคนอื่นช่วยอยู่!

หรือว่าชาติที่แล้วฉู่เสี่ยวเสี่ยวจะมีคนแอบช่วยอยู่ เธอก็ไม่แน่ใจ?

เซี่ยอันหรานยกยิ้มเล็กน้อย ปกปิดความกังวลทั้งหมด ยิ้มเพื่อไม่ให้ใครเห็นความลังเลและวิตกกังวลของเธอ

เพราะเซี่ยอันหรานและฉู่เสี่ยวเสี่ยวพูดเสียงเบามาก คนอื่นไม่ได้ยินว่าพวกเธอกำลังพูดอะไรกัน โอวหยางเชี่ยนหรงที่ให้ความสนใจเซี่ยอันหรานอยู่ก็สามารถเห็นความผิดปกติระหว่างเซี่ยอันหรานกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ เมื่อเซี่ยอันหรานกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวแยกจากกัน โอวหยางเชี่ยนหรงก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีพูดด้วยรอยยิ้มว่า : "ในเมื่อได้เจอกันหมดแล้ว อันหรานยังต้องมีกิจกรรมอื่นๆอีก งั้นเราก็ไปอีกชั้นหนึ่งก่อนนะ"

ผู้กำกับจินยิ้มพยักหน้า ฉู่เสี่ยวเสี่ยวก็ยิ้มอย่างงดงาม จับมือเซี่ยอันหรานยิ้มพูดว่า : "อันหราน น่าเสียดายจริงๆ คุณจะต้องไปแล้ว มีเวลาเราจะได้เจอกันอีกแน่นอน!"

เซายอันหรานหลุบตาลง ก็เล่นฉากนี้กับฉู่เสี่ยวเสี่ยวด้วย ก็ยิ้มพูดว่า : "ฉันยังหวังว่าวันนั้นจะมาถึงในไม่ช้า ถ้าเรามีเวลา ก็มารวมตัวกัน แต่วันนี้ฉันมีธุระจริงๆ ต้องไปก่อนนะ"

พูดจบ เซี่ยอันหรานก็หันออกไปทันที ชั่วขณะที่หันไป เซี่ยอันหรานก็เก็บรอยยิ้มทันที ฉู่เสี่ยวเสี่ยวมองภาพด้านหลังเซายอันหราน ก็ค่อยๆเก็บรอยยิ้ม มือของเธอค่อยๆกำเป็นหมัด พูดอย่างเกลียดชังอยู่ในใจ : เซี่ยอันหราน คุณคิดว่าฉันยังคงเป็นฉู่เสี่ยวเสี่ยวคนเดิมที่คุณใช้เป็นทาสในเวลานั้นหรอ? ฉันกลับมาครั้งนี้ จะทำให้ชื่อเสียงคุณป่นปี้ แย่งสิ่งที่ควรเป็นของฉันกลับคืนมา!

เซี่ยอันหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย เดินไปที่รถที่โอวหยางเชี่ยนหรงขับมา โอวหยางเชี่ยนหรงมองจากกระจกมองหลังรถ ชำเลืองมองสีหน้าของเซี่ยอันหราน แล้วถามว่า : "คนี่ชื่อฉู่เสี่ยวเสี่ยวคนนั้นทคุณรู้จักหรอ? ดูเหมือนความสัมพันธ์ไม่ค่อยดีนะ"

เซี่ยอันหรานไม่สามารถบอกโอวหยางเชี่ยนหรงเกี่ยวกับอดีตทั้งหมดของเธอกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวได้ เพราะสิ่งนี้อาจเกี่ยวข้องกับตระกูลเซี่ย จะเปิดเผยตัวตนของเธอ แต่เซี่ยอันหรงสามารถบอกความสัมพันธ์คร่าวๆของเธอกับฉู่เสี่ยวเสี่ยวให้กับโอวหยางเชี่ยนหรงได้ เพื่อให้โอวหยางเชี่ยนหรงมีการเตรียมป้องกัน

"ฉันเคยคบค้าสมาคมกับเธอ" เซี่ยอันหรานพูดเบาๆ : "แต่ความสัมพันธ์แย่มาก จะบอกว่าเป็นศัตรูกันก็ได้ เธอมารับบทนางเอกหลินสุ่ยเซียวในเรื่องนี้ ก็เลยทำให้ฉันลำบากใจ"

"มิน่าล่ะลองชุดเสร็จ ก็ให้คุณเซ็นต์สัญญาเลย พูดตามเหตุผล อันที่จริงการแสดงแบบนี้ ไม่ต้องรีบเซ็นต์สัญญา ฉันก็ไม่ได้คิดอย่างรอบคอบ ไม่ได้สืบถามบทนางเอก"

โอวหยางเชี่ยนหรงขมวดคิ้ว ส่ายหัวไปด้วยพูดไปด้วย : "ถ้าเป็นไปตามที่คุณบอกจริงๆ ว่าพวกคุณเป็นศัตรูกัน งั้นสถานการณ์นี้มันไม่ราบรื่นต่อเราเลย ใรเมื่อเธอปรากฏตัวหลังจากเซ็นต์สัญญา อีกทั้งเธอคอยปกปิดตัวตนในฐานะนางเอก ก็แค่อยากให้หลังจากที่คุณเซ็นต์สัญญา ทำให้คุณลำบากใจในละครเรื่องนี้ คุณเป็นนักแสดงหญิงสมทบ ยังคงเป็นบทบาทที่ตรงข้ามกัน เป็นเรื่องง่ายที่จะถูกเธอกดการแสดง"

"อีกทั้ง……” โอวหยางเชี่ยนหรงถอนหายใจ : "ฉู่เสี่ยวเสี่ยวคนนี้ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน แม้ว่าบริษัทซิงหยวนเอนเตอร์เทนเมนท์จะก่อตั้งขึ้นได้ไม่นาน แต่เป็นสาขาย่อยของซิงเฉินกรุ๊ป เบื้องหลังก็ค่อนข้างมีอำนาจ และฉู่เสี่ยวเสี่ยวเป็นนักแสดงเพียงคนเดียวที่ลงนามโดยบริษัทซิงหยวน ทั้งบริษัทอุ้มชูเธอเพียงคนเดียว อำนาจนั้น ไม่ด้อยไปกว่าบริษัทหวาอวี่ มิเช่นนั้นฉู่เสี่ยวเสี่ยวที่เพิ่งจะเข้าวงการ ก็รับบทนางเอกได้เลยหรอก"

"ซิงเฉิน?" เซี่ยอันหรานได้ยินชื่อบริษัทนี้ก็ขมวดคิ้ว ชาติที่แล้วเธอเคยได้ยินชื่อกรุ๊ปนี้ แต่ไม่เคยได้ยินบริษัทนี้ยังมีบริษัทเอนเตอร์เทนเมนท์สาขาย่อยอะไรอีก ชาติที่แล้วไม่มีบริษัทเอนเตอร์เทนเมนท์ที่ชื่อซิงหยวน! ทั้งหมดนี้แตกต่างจากชาติที่แล้ว!

แต่ชาตินี้ก็เปลี่ยนไปแล้ว ชาติก่อนเธอมาเคยพบโม่เซ่าเหยียนเลย แต่ชาตินี้เธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับโม่เซ่าเหยียนขนาดนี้ เธอจะสามารถคาดการณ์ได้อย่างไร?

เซี่ยอันหรานก้มมองปลายนิ้วของตนเอง เมื่อไม่นานมานี้ยังถูกโม่เซ่าเหยียนจับไว้

โอวหยางเชี่ยนหรงเห็นเซี่ยอันหรานก้มหน้า เธอก็ถอนหายใจเบาๆ : "อันหราน อันที่จริงเราก็ไม่จำเป็นต้องกลัวเธอหรอก หากคุณรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับเธอต่อไป จะเพิ่มปัญหาขึ้นมากมายโดยปริยาย เราสามารถถอนตัวจากละครเรื่องนี้ได้"

"ไม่ใช่ว่าเซ็นต์สัญญาไปหมดแล้วหรอ?" เซี่ยอันหรานขมวดคิ้ว ถามอย่างสงสัย

โอวหยางเชี่ยนหรงหัวเราะขึ้นมา : "สำหรับคนอื่น นี่อาจจะเป็นเรื่องยาก แต่สำหรับคุณ ไม่ใช่เรื่องยากแน่นอน"

โอวหยางเชี่ยนหรงพูดจบ ก็มองเซี่ยอันหรานเหมือนว่า"คุณก็เข้าใจว่าฉันหมายถึงอะไร"

หลังจากเซี่ยอันหรานฟัง ก็ถามอย่างสงสัย : "พี่เชี่ยนหรงหมายความว่าฉันสามารถใช้อำนาจของโม่เซ่าเหยียนได้น่ะหรอ?"

"ห๊ะ?" โอวหยางเชี่ยนหรงตกใจจนมือสั่น จนขับรถฉวัดเฉวียน โอวหยางเชี่ยนหรงเหยียบเบรกทันที ตามด้วยเสียงเบรกแสบแก้วหู รถจึงถูกหยุดลง

เซี่ยอันหรานขมวดคิ้วแน่น รีบกล่าวถามว่า: "พี่เชี่ยนหรง คุณเป็นอะไรไป?"

โอวหยางเชี่ยนหรงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากอารมณ์สงบมั่นคงแล้ว ก็หันไปพูดกับเซี่ยอันหรานอย่างจนปัญญาว่า: "ฉันเพียงแค่แนะนำคุณ คุณเข้าใจก็ดีแล้ว ทำไมจะต้องพูดออกมา ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่หรอ อย่าพูดเรื่องโม่เซ่าเหยียนกับฉัน?"

"อ้อ…." เซี่ยอันหรานตอบรับเบาๆคำหนึ่ง แล้วก้มหน้าลง

"แต่ว่า……" โอวหยางเชี่ยนหรงบีบพวงมาลัยรถยนต์ หายใจหอบเหนื่อยไปพลาง มองเซี่ยอันหรานจากกระจกมองหลังไปพลาง: "ในเมื่อพูดถึงตรงนี้แล้ว ฉันก็ยังมีเรื่องที่อยากรู้เล็กน้อย อยากรู้ว่า….."

โอวหยางเชี่ยนหรงพูดพลาง ก็หยุดคำพูดชั่วขณะ ขมวดคิ้วแล้วหันมองไปยังเซี่ยอันหราน แล้วกล่าวว่า: "อยากรู้ว่าคุณและโม่เซ่าเหยียนอยู่ด้วยกัน มันน่าจะ……"

โอวหยางเชี่ยนหรงขมวดคิ้ว คล้ายกับนึกถึงสภาพที่น่าหวาดกลัวของการอยู่ด้วยกันของเซี่ยอันหรานและโม่เซ่าเหยียน เธอจึงส่ายหน้า: "มันเป็นความทุกข์ยังไงบ้าง!"

ถึงแม้เซี่ยอันหรานจะรู้สึกว่าการอยู่ร่วมกันของเธอและโม่เซ่าเหยียนจะลำบากเล็กน้อย แต่ได้ฟังคำพูดของโอวหยางเชี่ยนหรงแล้ว เซี่ยอันหรานก็ยังอดไม่ได้ที่จะอธิบายเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเซี่ยอันหรานสักสองคำ: "อันที่จริง อันที่จริงก็ดีนะ ไม่ได้แย่ขนาดนั้น!"

โอวหยางเชี่ยนหรงส่ายหน้า มองเซี่ยอันหรานผ่านกระจกมองหลัง เห็นสายตาของเซี่ยอันหราน คล้ายกับเห็นถึงการทนรับความโหดร้ายบ้าคลั่ง ทั้งเห็นอกเห็นใจ ทั้งโกรธที่โต้แย้งไม่ได้: "ถ้าไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นก็ดีแล้ว"

โอวหยางเชี่ยนหรงอยากจะชี้แจงกับเซี่ยอันหรานจริงๆว่า วันนั้นที่เธอส่งเซี่ยอันหรานกลับถึงคฤหาสน์ ตอนที่พบกับโม่เซ่าเหยียน แววตาที่โม่เซ่าเหยียนมองเธอน่าหวาดกลัวอย่างมาก! โอวหยางเชี่ยนหรงยากที่จะจินตนาการถึงเซายอันหรานที่ดูบอบบางและอ่อนแอ คาดไม่ถึงว่าจะสามารถคบค้าสมาคมกับโม่เซ่าเหยียนที่เย็นชาและน่าหวาดกลัวได้ อีกทั้งยังรักษาความสัมพันธ์อย่างเป็นความลับอีกด้วย

แต่วันนี้โอวหยางเชี่ยนหรงได้พูดคำพูดที่ไม่ควรจะพูดมากเกินไปแล้ว ด้วยประสบการณ์ของเธอในการทำงานมาหลายปี ทำให้เธอจนปัญญาที่จะถามอีกต่อไป ทำได้เพียงหุบปาก แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นทั้งนั้น

"พี่เชี่ยนหรง ฉันจะไม่อาศัยอำนาจของโม่เซ่าเหยียนโดยเด็ดขาด" เซี่ยอันหรานพูดพลาง หันไปมองยังนอกหน้าต่าง

เวลานี้ท้องฟ้าก็มืดลงมาแล้ว กระจกหน้าต่างรถในความมืดตอนกลางคืน เซี่ยอันหรานสามารถมองเห็นได้ถึงเงาของตนเอง เธอรู้ดีว่าตอนนี้เธออยู่ในสายตาของคนที่หวาดกลัวโม่เซ่าเหยียน ความรู้สึกของเธอที่มีต่อโม่เซ่าเหยียน คล้ายกับจะพูดว่าซาดิสต์ และในสายตาของคนที่ยึดติดในอำนาจของโม่เซ่าเหยียน ความลุ่มหลงที่เธอมีต่อโม่เซ่าเหยียน ก็แค่เห็นแก่เงินของเขา อำนาจของเขา รูปร่างหน้าตาของเขา

โม่เซ่าเหยียนมีของหรูหราในครอบครองจำนวนมาก แต่โม่เซ่าเหยียนสามารถเม้มปากแล้วล้างผักทีละชั้นๆอย่างเงอะงะได้ ให้ความใกล้ชิดทั้งหมดกับเขา ล้วนกลายเป็นการกระทำที่เป็นผลประโยชน์

เซี่ยอันหรานรู้สึกถึงความรู้สึกของตนเองที่มีต่อโม่เซ่าเหยียน ก็ยากมากที่จะเอ่ยถึงได้ ถูกบังคับให้อยู่ข้างกายโม่เซ่าเหยียน แต่ก็ชอบเขา กระทั่งยังสงสารเขา มันน่าตลกพอๆกับกระต่ายที่เป็นอาหารตกหลุมรักหมาป่าผู้หิวโหยที่เป็นผู้ล่าอาหาร

กังนั้นเซี่ยอันหรานก็ไม่อยากทำให้ตนเองกลายเป็นตัวตลกยิ่งขึ้น อย่างน้อยที่สุด เธอก็ไม่อยากให้ความสัมพันธ์ของเธอและโม่เซ่าเหยียนถูกประทับตราสีเทาด้วยคำว่า"การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์"

"ฉันจะไม่ยกเลิกสัญญา และปฏิเสธละครเรื่องนี้โดยเด็ดขาด!" เซี่ยอันหรานหรี่ตามองเงาของเธอในกระจก สายตาจะไม่ลังเลสับสนอีกต่อไปเมื่อเผชิญหน้ากับโม่เซ่าเหยียน และจะเปลี่ยนเป็นมั่นคงยิ่งขึ้น: "ตอนที่เผชิญหน้าฉู่เสี่ยวเสี่ยว ตอนที่ต้องรับมือกับศัตรู ฉันจะไม่ยอมอ่อนข้อ หลบหนีโดยเด็ดขาด ครั้งหนึ่งฉันหนี ฉันก็พ่ายแพ้แล้วจริงๆ ฉู่เสี่ยวเสี่ยวเธออยากเดินทางลัด เป็นนางเอกทันทีที่เข้าวงการ ในความเป็นจริงทางลัดไม่ใช่สิ่งที่ดี ไม่ใช่หรอ? พี่เชี่ยนหรง?"

โอวหยางเชี่ยนหรงหันไปมองเซี่ยอันหรานอย่สงแปลกใจเล็กน้อย ทันทีก็ถอนหายใจยาว ยิ้มแล้วกล่าวว่า: "นิสัยของคุณเหมือนกับลี่ลี่จริงๆ แต่……"

โอวหยางเชี่ยนหรงพูดพลาง ยิ้มแล้วส่ายหน้า: "คุณฉลาดกว่าลี่ลี่ แล้วก็มีความกล้าหาญมากกว่า นี่ไม่ใช่ฉันชมคุณลับหลังนะ ประเมินค่าลี่ลี่ต่ำ จากประสบการณ์ที่ฉันเคยพูดแบบนี้กับลี่ลี่ ฉันก็แค่นำคำพูดของลี่ลี่มาพูดกับคุณอีกครั้ง"

เซี่ยอันหรานพูดเบาๆว่า: "งั้นก็ต้องขอบคุณพี่ลี่ลี่ที่พูดชมเชยฉัน ต่อไปคงต้องรบกวนพี่เชี่ยนหรงแล้ว ถ่ายละครเรื่องนี้ เกรงว่าจะทำให้พี่เชี่ยนหรงต้องลำบาก"

"เป็นผู้จัดการ มีอะไรไม่ลำบากล่ะ? อนาคตของคุณคือเงินของฉัน" วันนี้โอวหยางเชี่ยนหรงขาดอารมณ์ที่เยือกเย็นและเรียบร้อยในการทำงาน คาดไม่ถึงว่าจะเลิกคิ้วเล็กน้อย แล้วพูดคำพูดติดตลกกับเซี่ยอันหราน

เซี่ยอันหรานได้ฟังคำพูดของโอวหยางเชี่ยนหรง ก็อดยิ้มไม่ได้

โอวหยางเชี่ยนหรงก็ยิ้มตาม: "เออใช่ พรุ่งนี้จะมีถ่ายโฆษณาตัวหนึ่ง พรุ่งนี้ฉันจะให้เสี่ยวเถียนไปรับคุณ และดาราชายที่ถ่ายโฆษณาด้วยกันกับคุณ คุณก็รู้จัก"

เซี่ยอันหรานเลิกคิ้วอย่างงุนงง: "ใคร?"

"หมิงเยี่ยนเฟยไง" โอวหยางเชี่ยนหรงยิ้มแล้วกล่าวว่า: "งานดี เป็นนักแสดงที่มีศักยภาพ ตัวฉนวนข่าวฉาว หมิงเยี่ยนเฟย หากมีการแข่งขันโอลิมปิกในวงการบันเทิงล่ะก็ หมิงเยี่ยนเฟยก็ต้องชนะเลิศอย่างแน่นอน เดิมทีโฆษณาก็มีเพียงหมิงเยี่ยนเฟยมาโดยตลอด แต่คาดไม่ถึง เขาแนะนำคุณให้กับผู้ลงโฆษณาด้วย ให้คุณเป็นนางเอกในโฆษณา ถึงแม้จะไม่ใช่ambassador เป็นเพียงการถ่ายโฆษณา แต่สามารถถ่ายโฆษณากับหมิงเยี่ยนเฟยได้ บวกกับความร้อนแรงหลังเปิดตัวของ《ภาพยนต์จิ้งจอกหยก》 ความนิยมหลังจากภาพยนต์เข้าฉาย จะสามารถผลักดันความนิยมของคุณได้อย่างสมบูรณ์ เมื่อความนิยมของคุณเพิ่มขึ้น ละครเรื่องนี้คุณก็ยากที่จะถูกฉู่เสี่ยวเสี่ยวยับยั้ง"

"หมิงเยี่ยนเฟย?" เซี่ยอันหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจว่าตกลงหมิงเยี่ยนเฟยมีจุดประสงค์อะไร ทพไมต้องทำดีกับเธอขนาดนี้?