[WN] ผลจากสกิลที่ไร้ประโยชน์ [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน] ทำให้ผมเลเวลอัพเร็วที่สุดในโลก ผมกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดโดยไม่ถูกผูกมัดจากกฎของดันเจี้ยน - ตอนที่ 9 ผมกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดโดยไม่ถูกผูกมัดจากกฎของดันเจี้ยน ความสามารถแห่งผู้รักษา
- Home
- [WN] ผลจากสกิลที่ไร้ประโยชน์ [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน] ทำให้ผมเลเวลอัพเร็วที่สุดในโลก ผมกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดโดยไม่ถูกผูกมัดจากกฎของดันเจี้ยน
- ตอนที่ 9 ผมกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดโดยไม่ถูกผูกมัดจากกฎของดันเจี้ยน ความสามารถแห่งผู้รักษา
“คะ-แค่ทีเดียว?”
ยุยโผล่งออกมาทันที่ที่เห็นผมจัดการฮาร์ปี้ที่บินอยู่ด้านบนในการโจมตีทีเดียว
『รางวัลการพิชิตดันเจี้ยน – เลเวลถูกเพิ่มขึ้น 7 เลเวล』
เสียงของระบบดังก้องในหัวของผมขณะที่ผมลงถึงพื้นจากการกระโดดไปจัดการฮาร์ปี้ และมันน่าจะเกิดขึ้นกับยุยด้วย
อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนเธอจะสนใจวิธีที่ผมเอาชนะฮาร์ปี้มากกว่าเลเวลที่เพิ่มขึ้น
“อะ- อาโน… ริน-ซัง เลเวลที่แนะนำสำหรับดันเจี้ยนนี้คือ 50 ใช่ไหม? ต้องมีเลเวลเท่าไรกันเนี้ย ถึงจะสามารถเอาชนะบอสของดันเจี้ยนได้ในการโจมตีเดียว?”
หลังจากที่เธอพูดจบ ผมก็ตรวจดูสเตตัสของผมและเลข 298 แสดงอยู่ในช่องเลเวล ผมมาไกลพอสมควรเลยแฮะ
ถึงอย่างนั้น ผมไม่สามารถบอกเธอตรง ๆ มันยากที่จะอธิบาย ถ้าเธอถามถึงเหตุผลว่าทำไมผมอยู่ดันเจี้ยนที่ไม่เหมาะสมกับเลเวลของผม
“ที่สำคัญกว่านั้น ลองตรวจเลเวลของคุณดูหรือยัง? มันเพิ่มขึ้นเหมือนกันใช่ไหม?”
“แน่นอน…ยะฮูวว! ฉันมีเลเวลเกิน 50 แล้ว!”
ยุยกระโดดไปมาเมื่อเห็นสเตตัส และผมค่อนข้างประหลาดใจ
“ถ้าคุณเพิ่งเลวลมากกว่า 50 หมายความว่า คุณท้าทายดันเจี้ยนด้วยเลเวล 40 งั้นหรอ? มันค่อยข้างอันตรายนะนั่น”
“เพราะว่าฉันเป็น [ฮีลเลอร์] ดังนั้น ฉันมีคิดว่ามันไม่น่าจะเป็นไร หากฉันใช้เวทย์มนต์รักษาที่ด้านหลัง”
“ฮีลเลอร์? เดี๋ยวนะ คุณสามารถใช้เวทย์รักษาได้ แม้ว่าคุณเลเวลไม่ถึง 50?”
“ใช่แล้ว ฉันสามารถใช้สิ่งที่คล้าย ๆ แบบนั้น”
“เปิดสเตตัส!”
หลังจากสิ้นเสียง ยุยได้แสดงสเตตัสของเธอ แม้ว่าผมไม่ควรจะดูสเตตัสของคนอื่น แต่ผู้ชนะก็คือความอยากรู้อยากเห็น
“นี่คือ…”
สิ่งที่ผมเห็นคือความน่าอัศจรรย์อย่างไม่ต้องสงสัย
_____________
คาไซ ยุย – อายุ 18 ปี – เพศหญิง – เลเวล 51
SP:250
HP:280 / 390 MP:40 / 130
พลังโจมตี:60
ความทนทาน:80
ความเร็ว:80
ความฉลาด:150
ความแข็งแกร่งทางจิตใจ:100
โชค:40
สกิล : เวทย์รักษา Lv5, การกู้คืน MP Lv3, การเพิ่มพลังเวทย์มนต์ Lv3
______________
“สะ- สุดยอด! คุณมีสกิลทั้ง 3 ตั้งแต่แรกโดยไม่ต้องใช้ SP เลยหรอ?”
“ใช่”
“…ไม่น่าเชื่อ”
มันไม่ใช่จำนวนของสกิลที่จะได้มาด้วยเลเวลแค่ 51 มันแสดงให้เห็นว่าเธอมีพรสวรรค์แค่ไหนในการเป็นฮีลเลอร์
ทำไมผมถึงคิดอย่างนั้น? เพื่อที่จะอธิบาย มันจำเป็นต้องเข้าใจกลไกของสกิล
เพื่อที่ได้รับสกิล เราจำเป็นต้องเลือกสกิลที่ต้องการและใช้ SP ที่ได้จากการเพิ่มเลเวลเพื่อได้รับมัน เพราะงั้น เราสามารถรับสกิลที่เหาะกับสไตล์การต่อสู้ของเรา
อย่างไรก็ตาม มันก็มีวิธีที่จะได้รับสกิลจากทางอื่นเช่นกัน และจากพวกมันทั้งหมด สกิลที่ถูกมอบให้ตอนที่ได้รับสเตตัสครั้งแรกมีความสำคัญอย่างมาก
สกิลที่มอบให้แตกต่างกันไปตามแต่ละคน ถ้ามีคนที่มีสกิลต่างกัน 10 ชนิด ก็จะมีคนที่ไม่ได้สกิลสักชนิดเช่นกัน
และที่สำคัญสกิลเหล่านั้น จะเป็นตัวกำหนดชีวิตนักผจญภัยของพวกเขา หรือจะบอกว่าสกิลที่ได้ตอนรับสเตตัสมีส่วนต่อความสามารถของแต่ละคนอย่างไม่ต้องสงสัย
ยกตัวอย่างเช่น หนทางที่จะประสบความสำเร็จในชีวิตนักผจญภัยสไตล์นักดาบ คือพวกเขาได้รับสกิลเกี่ยวกับนักดาบ หรือในฐานะนักเวทย์ ถ้าพวกเขาได้รับสกิลเกี่ยวกับเวทย์มนต์
ยิ่งกว่านั้น [เวทย์รักษา] คือสกิลหายาก ถ้าหากมีคนได้รับ [เวทย์รักษา] Lv1 สามารถพูดได้ว่าเขามีความสามารถสูงในฐานะฮีลเลอร์
ดังนั้น จึงสามารถพูดได้ว่ายุยมีความสามารถอย่างมากในฐานะฮีลเลอร์ ถ้าหากรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างสกิลและศักยภาพของบุคคล
การมี [เวทย์รักษา Lv5] นอกจากนี้ การครอบครอง [การกู้คืน MP Lv3] และ [การเพิ่มพลังเวทย์ Lv3] ที่หายากพอ ๆ กับ [เวทย์รักษา]
ถ้าหากมีการเติบโตที่ดี ผมบอกได้เลยว่า เธอจะหลายเป็นฮีลเลอร์ระดับแนวหน้าอย่างแน่นอน
ผมรู้สึกเศร้าโดยไม่ตั้งใจจากความทรงจำตั้งแต่ที่กลายมาเป็นนักผจญภัย เมื่อรู้ความสามารถของยุย
เมื่อปีก่อน สกิลที่ถูกมอบให้ผมตอนที่รับสเตตัสคือ [การเคลื่อนย้ายภายในดันเจี้ยน Lv1] และ [เสริมแกร่ง Lv1]
สกิลเฉพาะตัวค่อนข้างหายากกว่า [เวทย์รักษา] ในช่วงแรก คนรอบ ๆ ตัวผมมองผมด้วยสายตาอิจฉา แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาได้รู้ความไร้ประโยชน์ของสกิลในการต่อสู้ พวกเขาก็เริ่มดูถูกและเรียกมันว่าสกิลขยะ
สิ่งที่เหลือมีเพียงสกิลไร้ประโยชน์ [การเคลื่อนย้ายในดันเจี้ยน] และสกิลแรงค์ต่ำ [เสริมแกร่ง]
พวกนั้นจึงบอกว่าผมไม่มีทางที่จะประสบความสำเร็จในฐานะนักผจญภัย และฉันบอกตัวเองว่าควรจะยอมแพ้ไปล้าน ๆ ครั้ง แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ไม่สามารถยอมแพ้ได้และมาอยู่ตรงนี้ ถึงแม่ะต้องคลานอยู่กับพื้นก็ตาม
ผมนึกถึงอดีตเหล่านั้นตามธรรมชาติ หลังจากจากได้รู้ความสามารถของยุย