[LN] Inchara na Ore to Ichatsukitaitte Majikayo… - ตอนที่ 2.4
นี่จะเป็นการแชท หลังจากกลับบ้านของทั้งสอง~ ใครที่จำไม่ได้ก็ย้อนไปโน่น..!
~~~~~~~
ฮินะ: สวัสดีตอนเย็น ! ชิศึกิคุง~ อยู่มั้ยเอ่ย
หึม..? ผมได้รับข้อความจากคาสุกะ
ชิซึกิ: อยู่ครับ มีอะไรรึเปล่า..
ผมกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงพร้อมกับส่งข้อความตอบถึง “แฟน” ของผม ซึ่งทำให้ผมตั้งคำถามกับการตัดสินใจในชีวิตจนถึงจุดนี้ อ๊ะ—คำตอบของเธอมาเร็วมาก!
ฮินะ: ฉันแค่อยากคุยกับนายแค่นั้นเอง
โดยพื้นฐานแล้ว ตัวเธอเองกำลังบอกว่านี่จะเป็นการสนทนาที่ว่างเปล่า…
ฮินะ: ใช่แล้ว! แฟนของเอริเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยด้วย นายรู้รึเปล่า
ชิซึกิ: ฮะ? นี่ไม่มีเรื่องอะไรจะคุยด้วยจริงๆใช่มั้ย
เธอส่งข้อความถึงผมสองข้อความหลังจากนั้นอีกข้อความหนึ่ง—…ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอพิมพ์เร็วมาก…อย่างน้อยก็สำหรับผมที่จะตอบกลับก่อนที่เธอจะส่งข้อความถึงผมต่อไป
ฮินะ: เอ๊ะ..อย่างนั้นเหรอ..ฉันไม่ได้ได้รับอนุญาตให้ส่งข้อความสินะถ้าไม่มีอะไรจำเป็น…
ชิซึกิ: ไม่ๆ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย..
ฮินะ: ยังไงก็ตาม เธอบอกอีกว่าเขาต้องการเลิกกับเธอ!
ฮินะ: เธอถามฉันว่าควรจะทำยังไงดีด้วย
ฮินะ: นอกจากนี้ โอบะคุงยังถูกผู้หญิงในห้อง 7 สารภาพด้วย!
ฮินะ: ฉันก็เลยแบบ อะไรนะ!
เดี๋ยวนะ…!? ตอนนี้ก็สี่ข้อความติดต่อกันแล้ว…!? นอกจากนี้ควรทำอย่างไรกับสิ่งนั้น? ไม่มีอะไรจริงๆ ปฏิกิริยาแสดงออกเหล่านี้คืออะไร…
ฮินะ: ยังไงก็ตาม โอบะคุงปฏิเสธผู้หญิงคนนั้น!
ฮินะ: แถมทุกคนก็บอกว่ามันเปล่าประโยชน์อีก~
ฮินะ: แต่ไมบอกว่าโอบะคุงสามารถหาคนที่ดีกว่านี้ได้
ฮินะ: จากนั้นเราก็คุยกันเรื่องชมรม และโอบะคุงบอกว่าเขาจะเป็นกัปตันชมรมฟุตบอลในปีหน้า
บรรทัดฐานคุยกันผ่าน LINE แบบนี้เลยเหรอ? จริงๆ แล้วมันไม่ใช่การสนทนาแบบจับผิดที่ผมพูดอะไรบางอย่าง และเธอตอบสนองต่อสิ่งที่ผมพูด โดยนำเสนอประเด็นอื่นที่ผมแสดงความคิดเห็น
แต่ตอนนี้กลับเกือบจะรู้สึกเหมือนผมถูกพัดพาไปตามกระแสน้ำ และผมจะจมน้ำตายถ้าไม่แสดงความคิดเห็น
ชิซึกิ: ถ้าไม่มีอะไรแล้ว..ผมขอตัวก่อนนะครับ
ฮินะ: เอ๊ะ!? เดี๋ยว! ฉันนึกอะไรบางอย่างได้
ผมไม่คิดว่ามันได้ผล…ก็ การแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ฟังดูเจ็บปวด ดังนั้นผมควรจะเพิกเฉยต่อมัน
ฮินะ: ฮะ? ชิซึกิคุง ปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวเหรอ?!
10 นาทีต่อมา
ฮินะ: ชิซึกิคุง—! ฟังฉันหน่อย
5 นาทีต่อมา
ฮินะ: ฉันเหงานิดหน่อย งั้นเราคุยโทรศัพท์ได้ไหม? ฉัน…ไม่มีธุระหรืออะไรทั้งนั้น…
3 นาทีต่อมา
ฮินะ: ในเมื่อนายปล่อยให้ฉันอยู่แบบนี้ ฉันก็อาจจะสารภาพบางอย่างกับนาย ชิซึกิคุง
1 นาทีต่อมา
ฮินะ: ที่สวีทพาราวันนี้ ตอนที่ฉันบอกว่ามันจะแพงขึ้นถ้าเราไม่ดื่มสตรอเบอรี่โอเลทด้วยกัน นั่นเป็นเรื่องโกหก~
ชิซึกิ: ห๊ะ!? ทำไมเธอถึงล้อเล่นกับเรื่องนี้!?
ฮินะ: เพราะฉันชอบนายมากไง ฉันเลยอยากเป็นคู่รักกับนาย~
ชิซึกิ: เธอต้องเป็นคนที่สิ้นหวังขนาดไหน ที่ว่ามาเป็นแฟนกับผมน่ะ
ฮินะ: ตอนนี้นายกำลังตอบรับข้อความฉันจริงๆ ด้วย ห้ามปล่อยฉันอยู่คนเดียวอีกล่ะ โอเคไหม!
ชิซึกิ: ใครเป็นคนบอกอย่างนั้น!? ไม่มีใครเคยอธิบายเหตุผลว่าทำไมเธอไม่ควรปล่อยให้อีกฝ่ายอยู่คนเดียว
อ่า…สุดท้ายแล้ว ผมก็ต้องติดแท็กด้วยการแชทมากเกินไปจนกว่า คาสุกะ จะผล็อยหลับไป….
จบบทที่ 2..เก็บตกน่ะทุกคน.. TwT