Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 248: หินก้อนอื่น ๆ
ตอนที่ 248: หินก้อนอื่น ๆ
“ก็ดี เราควรจะมีข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้เพื่อช่วยให้ตัวเองดีขึ้น” แคสเซียสเห็นด้วยทันที
เจียงไม่ต้องการข้องเกี่ยวอะไรกับ APF แต่เขาก็เห็นด้วย เพราะเขาไม่สามารถปฏิเสธได้
“กุญแจอยู่ในรถ แล้วฉันจะไปรถคันที่ 2 กับแคสเซียส” เขากล่าว
ลูซิเฟอร์พยักหน้าก่อนจะเดินกลับไปที่รถคันแรกเขาเข้าไปในรถเพื่อนั่งบนเบาะผู้โดยสารก่อนจะเปิดประตูฝั่งคนขับ ขณะที่เขาบอกเจเนเลียว่า “เข้ามาเลย”
“เบาะคนขับเหรอ ให้ฉันขับเหรอ” เจเนเลี้ยถามลูซิเฟอร์ด้วยความประหลาดใจ
“อย่าเสียเวลาอีกเลยและขับรถ” ลูซิเฟอร์พูดอีกครั้งพร้อมขมวดคิ้ว เจนเลียก้าวเข้าไปในรถ โดยไม่ต่อต้าน ขณะที่เธอเริ่มขับมันแคสเซียสขับรถคันที่ 2 ตามคันแรก
“น่าแปลกใจที่ได้พบคุณกับ APP คุณไม่ได้อยู่ในสภาวอร์ล็อคหรอกหรือ แล้วมันเกี่ยวกับอะไร? คุณสองคนทํางานด้วยกันไหม?” โดยไม่ต้องรอนาน ลูซิเฟอร์ก็ตรงไปที่ประเด็น
“โอ้ นั่นน่ะเหรอ ฉันบอกไม่ได้หรอก ตอนนี้มันเป็นความลับ” เจนิเลียพูดพลางส่ายหัว
“ไม่เอาน่า เธอบอกว่าเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ ฉันบอกใครไม่ได้หรอก ฉันแค่สงสัย นักธุรกิจอย่างฉันไม่มีความสนใจในเรื่องนี้ นอกจากความสงสัยในตัวเอง” ลูซิเฟอร์ตอบพลางแสร้งทําเป็นว่าไม่สนใจ
“นายเป็นแค่นักธุรกิจธรรมดา ๆ จริง ๆ เหรอ ทําไมผู้ชายคนนั้นที่ต่อสู้กับเทียนถึงอยู่กับนาย แล้วนายรู้จักเขาได้ยังไง ดูเหมือนนายจะไม่ธรรมดาขนาดนั้น” เจนเลียตอบ ขณะที่เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง
คนๆนั้นถึงกับข่มขู่เธอได้ เขาไม่มีทางอ่อนแอได้เลย เนื่องจากเขาอยู่ใกล้ชิดกับลูซิเฟอร์มาก เห็นได้ชัดว่าสองคนนี้สนิทกัน
“อ้อ คุณกําลังพูดถึงแคสเซียสเหรอ เขาเป็นบอดี้การ์ดของฉัน แต่เขาก็เก็บค่าตัวสูงลิ่ว แต่โชคดีที่ฉันสามารถจ่ายได้เพราะฉันมีรายได้เพียงพอ ถึงฉันจะล้มละลายแต่ฉันก็โอเคที่จะจ่ายค่าตัวของเขา ขอแค่ให้เขาดูแลฉันให้ปลอดภัยก็พอ”ลูซิเฟอร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“อ่า เป็นแบบนั้นเองสินะ ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมาก” เจนเลี้ยพูดออกมาขณะที่เธอส่ายหัว
“ใช่แล้ว คุณมาที่นี่ทําไม คุณช่วยบอกฉันให้หยุดความอยากรู้ของฉันหน่อยได้ไหม” ลูซิเฟอร์ถามอีกครั้ง
“อันที่จริงสภาวอร์ล็อคส่งฉันมาที่นี่เพื่อเอาอะไรบางอย่าง พวกเขาต้องการหินแห่งการทําลายล้างที่ลงวารันท์เก็บไว้” เจนเลี้ยอธิบาย “ก็เลยส่งฉันมาที่นี่เพื่อเริ่มการสนทนา”
“หินแห่งการทําลายล้าง?” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความสงสัย “อะไรคือสิ่งนั้น?”
“คุณไม่รู้หรอก ฉันแน่ใจ ไม่ใช่แค่คุณเท่านั้น แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้”
“แต่มีหินแห่งการทําลายล้างทั้งหมด 7 ก้อนที่ก่อตัวขึ้นในมหาสงครามครั้งใหญ่ครั้ง มีเพียงการแยกพวกมันออกจากกันที่มหาสงครามสิ้นสุดลง นั่นคือคําอธิบายง่ายๆ” เจนเลียตอบ ขณะที่เธอบอกลูซิเฟอร์ราวกับว่าเขาเป็น
มนุษย์ที่โง่เขลา ไม่รู้เรื่องหิน
“หิน 7 ก้อนนั้น? ฉันคิดว่าวารันท์และคนอื่น ๆ เก็บความลับนั้นไว้ในสถานที่ลึกลับ แต่ประเทศชั้นนําของประเทศอื่น ๆ ก็รู้เช่นกัน? นั่นเป็นเรื่องลําบาก ลูซิเฟอร์คิดพลางขมวดคิ้ว เขาไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้จริงๆ
“คุณบอกว่ามีคนไม่กี่คนที่รู้เรื่องนี้ ฉันคิดว่ามหาสงครามสิ้นสุดลงที่เอลิเซียม แล้วประเทศอื่นรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร” ลูซิเฟอร์ถามตรงๆ
“อย่าคิดมาก ข้อมูลมีทางออกเสมอ สภา Warlock ของเรามีหินก้อนหนึ่งเหมือนกัน เหมือนที่วารันท์มี” เจนิเลียตอบ
“อันที่จริง มีผู้นําระดับสูงของหลายประเทศที่รู้เรื่องนี้แล้ว และอันที่จริง หินทั้ง 5 ใน 7 ก่อนนั้นถูกพบแล้ว” เธอกล่าวเพิ่มเติม
“พบแล้ว 5 ก่อนงั้นเหรอ?” ลูซิเฟอร์เปล่งแสงออกมาพร้อมประกายแวววาวในดวงตาของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องทํางานหนักเพื่อค้นหาพวกมัน เขาสามารถรับได้เพียง 5 คนเท่านั้น นี่เป็นสิ่งที่ดีเขาเชื่อ
“ใครมีหินห้าก้อนนั้นบ้าง” เขาถามขณะขุดล็ก
“หนึ่งอยู่กับสภาวอร์ล็อค ก้อนที่ 2 อยู่กับ APF ก่อนที่ 3 อยู่กับราชวงศ์ของ อาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ สําหรับอีก 2 ก้อนฉันไม่รู้ที่ตั้งของพวกมันหรอก” เจนเลียตอบ
“ฉันไม่สามารถเข้าถึงบันทึกของพวกเขาได้ เนื่องจากฉันเป็นเพียงนักศึกษาฝึกงาน ฉันรู้แค่ว่า พวกมันมี 5 ก้อนจากทั้งหมด 7 ก่อนเท่านั้น”
“แต่สันนิษฐานว่า 1 ใน 2 ก้อนที่หายไปนั้นนอนอยู่ก้นทะเลที่ไหนสักแห่ง น่าเสียดายที่เราไม่สามารถค้นพบสิ่งนั้นได้แม้หลังจากค้นหาทะเลแล้ว”
“ราชวงศ์ของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์, สภาวอร์ล็อค และ APE… น่าสนใจ” ลูซิเฟอร์พึมพํา ในขณะที่เขาพยักหน้า
“ช่างเป็นเรื่องราวที่น่าสนใจ คุณและวอร์ล็อคช่างน่าทึ่งจริงๆ พูดตามตรง คุณจัดการกับสิ่งพิเศษมากมาย ฉันหวังว่าฉันจะเป็นวอร์ล็อคได้เหมือนกัน หรือแม้แต่แวเรียนท์อีกด้วย” ลูซิเฟอร์ถอนหายใจราวกับว่าเขาเศร้าจริงๆ ที่เขาเป็นมนุษย์ธรรมดา
“นั่นเป็นความจริง พวกเราวอร์ล็อคมีแนวโน้มที่จะมีชีวิตที่ดีกว่ามนุษย์ส่วนใหญ่” เจนิเลียตอบ
“ไม่มีใครทําร้ายคุณและคุณสามารถทําตามที่คุณต้องการตราบใดที่คุณไม่ก่ออาชญากรรม แต่การเป็นมนุษย์ก็ไม่เลวเหมือนกัน คุณควรมีความสุขกับสิ่งที่คุณมี” เธอกล่าวต่อ
“มีชีวิตที่ดีกว่ามนุษย์ส่วนใหญ่ คุณพูดถูก เผ่าพันธุ์ที่มีชีวิตที่ดีมากจนฉันนึกไม่ถึงเลย” ลูซิเฟอร์พึมพํา ขณะมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเด็กๆ ทั้งหมดที่ถูกแซนเดอร์ฆ่าตายนอกโรงงาน
การทดสอบและ การเสียชีวิตในห้องทดลอง เขารู้สึกขบขันว่าผู้หญิงคนนี้ไร้เดียงสา โลกไม่ได้สดใสอย่างที่คิด ความใคร่ในอํานาจและอํานาจทําให้โลกนี้เลวร้ายยิ่งกว่าที่เคยเป็นมา
“ทําไมสภาวอร์ล็อคต้องการหินของ APF หรือไม่? คุณไม่ได้บอกว่าหินทั้ง 7 ก้อนนี้เกือบจะนํามาซึ่งความพินาศหรือ ทําไมสภาวอร์ล็อคถึงต้องการอย่างนั้นล่ะ?” ลูซิเฟอร์ถาม ในขณะที่เขากลับมาที่หัวข้ออีกครั้ง
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พวกเขาบอกว่ามันสําคัญ ฉันจึงมาที่นี่” เจนิเลียตอบ
“ถ้ามันสําคัญมาก ทําไมพวกเขาถึงส่งเด็กฝึกงานมาที่นี่? พวกเขามาเองก็ได้” ลูซิเฟอร์ตอบ
“เพราะพวกเขาคิดว่าฉันสามารถโน้มน้าวลุงวารันท์ได้ ฉันเป็นหลานสาวของเขา แม่ของฉันเกิดที่เอลิเซียม เธอแต่งงานกับพ่อของฉัน ซึ่งมาจากทวีปอื่น และย้ายไปอยู่ที่นั่นกับเขา” เจนิเลียตอบ
“ฉันก็มีความเกี่ยวข้องกัน และสภาคิดว่าฉันสามารถบรรลุผลสําเร็จนี้ได้ เนื่องจากลงวารันท์ปฏิเสธที่จะให้พวกเขา เมื่อพวกเขามาด้วยตนเอง”เธอพูดต่อ
“คุณเป็นหลานสาวของเขาเหรอ เขาต้องดูแลคุณดีจริงๆ” ลูซิเฟอร์พึมพําในขณะที่ความคิดลอยอยู่ในหัวของเขา เขาสามารถใช้เธอเพื่อนําวารันท์ออกจากที่ซ่อนได้ เมื่อเขาต้องการเขาในอนาคต
“ใครๆ ก็คิดอย่างนั้น แต่ความจริงกลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เขาไม่แม้แต่จะพบฉัน เขามีแวเรียนท์ที่ไร้ประโยชน์เพียงคนเดียวที่จะดูแลฉันระหว่างที่ฉันอยู่ที่นี่ นอกนั้นฉันยังไม่เห็นเขาเลย เขาหยิ่งเกินไป” เจนิเลียตอบขณะที่เธอกลอกตา
“เขาเลยไม่สนใจคุณ น่าผิดหวังจริงๆ” ลูซิเฟอร์พึมพําพลางขมวดคิ้ว
“อย่างน้อยเขาก็ยอมให้หินก้อนนั้นแก่คุณหรือเปล่า”
“ฉันสงสัยว่าเขาจะให้ คําตอบทั้งหมดที่ฉันได้คือวารันท์ปฏิเสธที่จะให้หินใด ๆ แก่ฉัน”
“ตอนนี้ฉันแค่เสียเวลาที่นี่ ความจริงวันนี้ฉันจะกลับแล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันจะไปสนามบินในเมืองถัดไป” เจนิเลียตอบ
“น่าสนใจ นั่นคืองานสําคัญที่คุณขอ” ลูซิเฟอร์พึมพํา “คุณกําลังจะออกจากเมือง”
“ถูกแล้ว ฉันไม่อยากพลาดเที่ยวบินกลับ ยังไงก็ตาม นายมาในฐานะเทวดาผู้พิทักษ์ขอบคุณมาก นายมีเบอร์ฉันแล้วใช่ไหม อย่างที่บอก โทรหาฉันเมื่อนายต้องการความช่วยเหลือจากฉัน” ลูซิเฟอร์พูดพร้อมพยักหน้า เขาไม่ได้บอกเธอว่าเขาโยนเบอร์เธอทิ้งไปแล้ว แต่เขาก็ยังจําเบอร์นั้นได้
“ถ้านายมาที่ประเทศเรนสตอร์มแจ้งฉันด้วย ฉันจะชดเชยให้โดยพานายดูรอบๆ” เจนเลียพูดต่อ ขณะที่รถแล่นเข้าสู่เมืองถัดไป