Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 236: ความคิดที่โง่เขลา
ตอนที่ 236: ความคิดที่โง่เขลา
“อย่ากังวล ฉันรู้คําตอบของนายแล้ว นายรักชีวิต และนายไม่ต้องการให้ APF ต้องทําให้นายทนทุกข์ทรมาน นายยังสามารถดูว่ากุญแจนี้ปลดล็อกอะไร เรามีการผจญภัยมากมายรอเราอยู่ และฉันต้องการนาย ดังนั้นนายออกไปไม่ได้” ลูซิเฟอร์พูด ขณะที่เขาเห็นว่าเจียงไม่สามารถตอบโต้ได้
“นายเป็นคนเดียวที่ช่วยให้ฉันบรรลุเป้าหมาย และฉันเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถช่วยให้นายได้รับความมั่งคั่งและอิสรภาพ” เขากล่าวเพิ่มเติมกับเจียง ขณะที่เขาเดินจากไป
“เฮ้อ ดูเหมือนว่าเราจะตัวติดกันแล้ว” เจียงพูดพร้อมขมวดคิ้ว
“อย่ากังวลไป นายไม่ใช่คนเดียว ยังมีอีก” ลูซิเฟอร์พึมพํา ขณะเดินต่อไป
“งั้นเราจะไปที่บ้านของคุณตอนนี้หรือไม่ เพื่อหาเบาะแส?” เจียงถามด้วยความสงสัย
“ใช่ ถ้านั่นเป็นจุดที่ฉันสามารถหาเบาะแสได้ เราก็ต้องไปที่นั่นยิ่งกว่านั้น ฉันยังต้องการเห็นบ้านเก่าของฉันอีก” ลูซิเฟอร์ตอบ
“เดี๋ยวก่อน! ฉันมีคําถาม! คุณบอกว่า APF ต้องตัวของคุณมากที่สุด คุณจะเดินไปไหนได้อย่างอิสระได้อย่างไร?” เจียงถาม ในขณะที่เขาสังเกตเห็นข้อบกพร่องในเรื่องราวของลูซิเฟอร์
“ง่ายๆ พวกมันต้องการตัวฉันมากที่สุดแต่ภายนอกเท่านั้น ข้างในนั้นพวกเขารู้ว่าฉันตายแล้ว” ลูซิเฟอร์อธิบาย “มันเป็นแค่การค้นหาจอมปลอม ยังไงก็ตามพวกเขาไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันหน้าตาเป็นอย่างไร หรือว่าฉันยังมีชีวิตอยู่”
“พวกเขาไม่รู้ว่าคุณหน้าตาเป็นอย่างไร?” เจียงถาม
“ใช่ ครั้งสุดท้ายที่พวกเขาเห็นฉัน เมื่อเกือบ 8 ปีที่แล้ว ตอนที่ฉันอายุแค่ 10 ขวบ”ลูซิเฟอร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ
“8 ปีที่แล้ว? ค้นหาเด็กอายุ 10 ขวบ? ฉันจําได้แล้ว!” เจียงอุทานออกมาทันทีในขณะที่เขายืนนิ่งด้วยความตกใจ
“คุณคือลูซิเฟอร์ แอซ์เรลใช่ไหม ลูกชายของเซล แอซเรล? คนที่เข้าร่วมแวเรียนท์เกิดใหม่? คนที่ฆ่าคนหลายพันคน? คนที่ส่งหัวหน้าหน่วยเดลต้าของ APF ให้อยู่ในอาการโคม่า?”
เขาไม่อยากเชื่อเลย! คนที่ยืนอยู่ต่อหน้าเขาคือ คนที่เขย่าคนทั้งประเทศในช่วงชีวิตของเขา! เขาเป็นคนร้ายในขณะที่เขาเป็นฮีโร่ที่ถูกคนอื่นใส่ร้ายว่าเขาทําผิด! เขากลับมาแล้วงั้นเหรอ?
“อืมทุกคนที่นายกล่าวคือฉัน ใช่แล้ว” ลูซิเฟอร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจ “แต่ฉันไม่รู้เกี่ยวกับอาการโคม่า แซนเดอร์ยังมีชีวิตอยู่เหรอ?”
“ถูกต้อง เขาอยู่ในอาการโคม่ามาเกือบ 8 ปีแล้ว” เจียงตอบ “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันยืนอยู่กับ คุณรู้ไหม ตอนนั้นฉันโกรธที่รู้ทุกอย่าง ตอนนั้นก็มีกระแสสนับสนุนคุณในที่สาธารณะ”
“แต่แล้วคุณก็หายไป คลื่นกลุ่มคนใหม่ๆก็หายไป เมื่อหลายปีผ่านไป แวเรียนท์เกิดใหม่ก็ได้ใช้คลื่นนั้นอย่างเต็มที่เพื่อเกณฑ์แวเรียนท์หน้าใหม่เข้าไป พวกมันแข็งแกร่งกว่าที่เป็นอยู่มาก ถ้าคุณไม่หายไป คุณก็สามารถใช้พวกนั้นสนับสนุนด้วยเช่นกัน” เขากล่าวเพิ่มเติม
“หาย? ฉันไม่ได้หายไป วารันท์มาหาฉันเอง และโจมตีฉันจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะ โยนฉันลงทะเลทั้งหมดเกิดขึ้นในวันที่เรื่องราวของฉันถูกเปิดเผย ตอนนี้ฉันหายดีและกลับมาแล้ว” ลูซิเฟอร์อธิบาย
“อะไรนะ พวกเขาโยนคุณลงทะเลให้ตายงั้นหรอ แล้วการค้นหานั้น…”
“นั่นมันก็แค่ม่านที่กําลังปิดบังความจริง คนอื่นๆ เลยไม่รู้ว่าพวกมันมาหาฉันแล้ว อย่างที่นายว่า มีคลื่นของพลังสนับสนุน” ลูซิเฟอร์ตอบ “บางที พวกเขาคงไม่อยากดูเหมือนคนเลวมากกว่าที่เคยเป็น”
“ทําไมคุณไม่มาแสดงตัวต่อหน้าสาธารณชน บอกความจริงกับพวกเขา รับการสนับสนุน!”เจียงแนะนํา
“เป็นความคิดที่งี่เง่าถ้าฉันเคยได้ยิน อย่างที่นายพูด การสนับสนุนเป็นเพียงเวลาชั่วคราว นายคิดว่าผู้คนใส่ใจจริง ๆ หรือไม่ ในช่วงเวลาของอารมณ์ พวกเขายืนขึ้นและสนับสนุนบางสิ่ง แต่อย่างรวดเร็ว พวกเขาก็ก้าวต่อไป ต่อ
สิ่งต่อไป” ลูซิเฟอร์อธิบาย
“ทุกคนไม่น่าเชื่อถือ ฉันต้องการทําในสิ่งที่ฉัน ฉันไม่ต้องการฝูงชนและความรับผิด ฉันต้องการทีม นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการและสําหรับสิ่งที่ฉันกําลังจะทํา นั่นคือให้นายหาก้อนหิน ฉันต้องการตามหาความจริง และนายสามารถทํามันได้ เพราะนายคือเครื่องจับเท็จของฉัน และ…” ลูซิเฟอร์ พึมพํา แต่เขายังพูดไม่จบ
“ทําไมคุณไม่รับความช่วยเหลือจากแวเรียนท์เกิดใหม่?” เจียงถาม
“เพราะว่าฉันไม่ไว้ใจพวกเขาเหมือนกัน ง่าย ๆ เมื่อถึงจุดนี้ ฉันไม่สามารถเชื่อถือองค์กรใด ๆ ได้” ลูซิเฟอร์ตอบ “ฉันจะทําของตามวิถีทางของฉัน ดูเหมือนว่าฉันจะอยู่ในขุมนรกที่ลึกกว่าที่ฉันคิดไว้ แต่แล้วอีกครั้ง เมื่อฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะอยู่เฉยๆ ดีกว่าถูกนายฆ่าเสียอีก”
“เช่นกันเพราะพ่อของคุณเป็นฮีโร่ของฉันด้วย เขาเคยช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่งเช่นกัน ฉันคิดว่านี่ อาจเป็นการยกย่องเขา” เจียงตอบ ในขณะที่เขาตกลงที่จะอยู่ในทีม
“แต่ด้วยสัญญาเพียงข้อเดียว” เขาพูดต่อ
“สัญญาอะไร?” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความสงสัย
“สัญญากับฉันว่าคุณจะชนะ ไม่ใช่วันเอพริล ฟูลส์ เดย์กับฉันอีก ตราบใดที่มันไม่ใช่วันแรกของเดือนเมษายน!” เจียงพูดอย่างหนักแน่น
ลูซิเฟอร์เหลือบมองเจียง ขณะที่เขาหัวเราะ ออกมา คําตอบของเจียงนั้นแหวกแนวมากจนเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ มันเป็นนานมาแล้วตั้งแต่เขา หัวเราะอย่างเปิดเผย
“เอาล่ะ ฉันจะคิดดู” เขาตอบขณะควบคุมเสียง หัวเราะ “ว่าแต่ คุณกําลังเรียกแท็กซี่หรือให้ฉันรถดี”
“ฉันจะจองแท็กซี่เอง” เจียงตอบ “แต่ยังมีอีก อย่าง”
“ประเด็นคือเราไม่สามารถนั่งแท็กซี่ได้ตลอด เราต้องการรถในบางจุด ฉันรู้ว่าคุณขับรถไม่ได้ ดังนั้นฉันจะขับเป็นไง”
“นายมีรถไหม” ลูซิเฟอร์ถามด้วยความสงสัย
“ฉันยากจน คุณคิดว่าฉันสามารถซื้อมันได้จริงๆ เหรอ” เจียงถามพลางกลอกตา
“เมื่อ APF จับฉันมา เพื่อเป็นการลงโทษและ เป็นการเตือนความจํา พวกเขานําสมบัติทั้งหมดที่ฉันรวบรวมมาพร้อมกับหินก้อนนั้น”
“เอาล่ะ ฉันจะจัดการบางอย่างให้” ลูซิเฟอร์ตอบ “ความจริงน่าจะมีสักอย่าง เมื่อเราไปถึงที่นั่นเราก็ทําได้”
“ความจริงที่คุณพูดถึงคือใคร? นั่นเพื่อนคุณเหรอ” เจียงถาม ขณะเปิดโทรศัพท์เพื่อสั่งรถแท็กซี่
“เป็นคนแปลกหน้า” ลูซิเฟอร์ตอบ “อย่างน้อยก็ ในตอนนี้”
เจียงพยักหน้าอย่างไม่ตั้งใจ แต่ตอนนั้นเองที่ใจเขาจําบางอย่างได้
“เดี๋ยวก่อน! คุณกําลังพูดถึงความจริงนั้นเหรอ? คนที่สามารถจับโกหกได้ทั้งหมด”
“ในเมืองนี้ยังมีความจริงอื่นอีกไหม” ลูซิเฟอร์ ถามด้วยความสงสัย “ฉันต้องการให้นายอยู่กับฉัน ถ้าฉันอยากรู้เรื่องโกหกและความจริง ดังนั้น นายจึงเป็นส่วนสําคัญของทีม”
“ผู้หญิงคนนั้นค่อนข้างน่ากลัว เราต้องระวังรอบตัวเธอในภายหลัง” เจียงเตือนลูซิเฟอร์
“ทําไม? อะไรที่น่ากลัวเกี่ยวกับเธอ?” ลูซิเฟอร์ถาม
“ว่ากันว่าเธอไม่เพียงจับโกหกได้ แต่เธอยังสา มารถอ่านความคิดได้ตราบใดที่แวเรียนท์ตรงหน้าของเธอจะไม่ได้แข็งแกร่งกว่าเธอ” เจียงอธิบาย
“เธอสามารถอ่านความคิดได้ ? นั้นดียิ่งขึ้นไปอีก เธอจะมีประโยชน์มากกว่าที่ฉันคิดถ้ามันเป็นความจริง ..”