Inhuman Warlock จอมเวทย์ไร้มนุษยธรรม - ตอนที่ 221: การกลับมาของลูซิเฟอร์
ตอนที่ 221: การกลับมาของลูซิเฟอร์
“ฉันคิดว่าคุณจะต้องรอชั่วนิรันดร์ ถ้าคุณต้องการถุงมือของฉัน เพราะคุณจะไม่ได้รับมันในชีวิตนี้ ดังนั้นหลีกทางและออกไปจากเส้นทางของฉัน!” ลูซิเฟอร์พูด
“ถอยออกไป ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!” ลูซิเฟอร์เตือนชายทั้งเจ็ด จากรุ่นพี่คลาส A ที่กําลังขวางทางเขาอยู่
พวกเขาทั้งหมดมี Limiter อยู่ในมือซึ่งถูกล็อคไว้ ถ้าพวกเขาพยายามใช้กําลัง พวกเขาจะถูกไฟฟ้าดูดนั่นก็เป็นปัญหาเช่นกัน ถ้าลูซิเฟอร์มีกําลัง เขาก็เชื่อว่าเขาจะสามารถจากไปได้อย่างง่ายดาย แต่ตอนนี้ค่อนข้างยากแล้ว
“นี่คือการตัดสินใจครั้งสุดท้ายของนาย นายจะไม่ให้ถุงมือแก่เราเหรอ?” เจคถามยิ้มๆ
“ฉันจะไม่!” ลูซิเฟอร์พูดอย่างหนักแน่น
“ก็ได้ เราจะจะจัดการเอง เพราะแกกําลังลืมอะไรบางอย่างอารีน่านี้ในทางเทคนิคไม่ได้อยู่ใต้มหาวิทยาลัยหรือหอพัก” เจคระเบิดหัวเราะออก
มา
“เพื่อให้เราสามารถต่อสู้ได้อย่างอิสระตราบเท่าที่เราไม่ได้ใช้ของขวัญของเรา และพวกเรา 7 คน สู้กับผู้ที่ไม่มีของขวัญก็จะได้รู้ผลกัน” เขากําลังเผาไหม้ในเปลวเพลิงแห่งการแก้แค้น ขณะที่ลูซิเฟอร์ฆ่าสัตว์ร้ายที่มีค่าที่สุดของเขา เขาต้องการเห็นลูซิเฟอร์ทนทุกข์แบบเดียวกัน
“นายลองทํามันได้ แต่นายจะทําไม่สําเร็จ” ลูซิเฟอร์ประกาศ พลางกําหมัดแน่น
แดชกําลังนั่งอยู่ในห้อง เขาเริ่มเบื่อ เขาอยากเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาอยากเห็นลูซิเฟอร์นอนหมดสติเช่นกัน
“พวกเขาควรจะเริ่มได้แล้ว ฉันควรตรวจสอบ พลาดโอกาสแบบนั้นไม่ได้แล้วจริงๆ” ในที่สุดเขาก็คิดขณะยืนขึ้นและจากไป
เมื่อเห็นแดชจากไป แคสเซียสก็เริ่มขมวดคิ้ว “อย่างแรก เขาส่งอเล็กซ์ไป และตอนนี้เขากําลังจะไปแล้วเหรอ บางอย่างดูแปลกไป ฉันควรตรวจสอบให้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น” แคสเซียสพิมพ์ ในขณะที่เขาก็ลุกออกไปเช่นกัน
แทนที่จะรอที่จะถูกโจมตี ลูซิเฟอร์โจมตีก่อน เขาเป็นผู้นําในขณะที่เขาวิ่งไปทางชายที่ขวางทางเขา ชายคนนั้นก็ขยับ ในขณะที่เขาโจมตีลูซิเฟอร์ กวัดแกว่งกําปั้นของเขา น่าเสียดายสําหรับเขา ลูซิเฟอร์ใช้นิ้วเดียว ในขณะที่เขาโจมตีออกไป
จุดอ่อนที่สุดในอ้อมแขนชายที่จะหยุดการโจมตีของเขาก่อนที่เขาจะเตะขาของชายคนนั้น พลางพาเขาลงไปที่พื้น เวลาเพียงเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วที่คนอื่นจะตามทัน ชายอีกคนหนึ่งโจมตีลูซิเฟอร์ ซึ่งเพิ่งดูแลหนึ่งในนั้น แทนที่จะเป็นการต่อสู้แบบตัวต่อตัว ในไม่ช้ามันก็กลายเป็นการต่อสู้ 6 ต่อ 1ต่อสู้ขณะที่ทั้ง 6 คนเหล่านี้โจมตีลูซิเฟอร์
ลูซิเฟอร์หาทางหลบเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเห็นการโจมตีมากมายที่กําลังเข้ามาหาเขาทันที เขาตัดสินใจใช้ลูกเตะหมุน ขณะที่เขากองลงไปที่พื้น แต่เจคก็เร็วพอๆกับที่เขาเตะหน้าลูซิเฟอร์ก่อนจะทําได้
ดูเหมือนว่าเจอคาดหวังการเคลื่อนไหวนี้แล้ว และเขาก็รอให้ลูซิเฟอร์เคลื่อนที่ สําหรับวิธีที่เขารู้เกี่ยวกับขั้นตอนที่เป็นเอกลักษณ์ของลูซิเฟอร์ที่ดูเหมือนจะไม่ชัดเจน
ขณะที่ใบหน้าของลูซิเฟอร์ถูกกระแทก เขาก็ล้มลงกับพื้น เจคพยายามกระทืบหน้าอกของลูซิเฟอร์ ขณะที่เขานอนอยู่บนพื้น แต่ลูซิเฟอร์หมุนตัวไปรอบๆทันทีเพื่อหลบการโจมตี โชคร้ายที่เขาถูกห้อมล้อมจากทุกทิศทุกทาง
ถ้าเขาหลบการโจมตีครั้งหนึ่ง ในขณะที่ขาอีกข้างมากระทืบที่หน้าอกของเขา
“อ๊ะ!”ลูซิเฟอร์ส่งเสียงเจ็บปวด ขณะที่หน้าอกของเขาถูกกระแทก เขาไม่ได้รับโอกาสแม้แต่จะลุกขึ้นยืน เมื่อชาย 2 คนจับข้อศอกไม่ให้ขยับมือร
“แกก็เหมือนปลาที่หายใจไม่ออกนอกบ้าน แกคิดว่าจะสู้พวกเราได้จริงหรือ? แกอาจจะเก่งเมื่อสู้ด้วยมือเปล่า แต่พวกเราเก่งที่สุด” เจคพูดเมื่อเห็นลูซิเฟอร์ถูกคุมตัวลงบนพื้นดิน
ขณะนั้นเองที่ประตูเปิดออก เมื่อได้ยินเสียงของประตูทุกคนหันกลับมาสงสัยว่าใครเข้ามา
“แดช เข้ามา! ดูสิ! เราประสบความสําเร็จ! เราจับหนูตัวนี้ได้แล้ว! ตอนนี้นายสามารถเอาถุงมือของมันออกไปและทําลายได้” เจคบอก
ผู้ชายที่เพิ่งเข้ามาพดออกมาทันที “สนุกกับปาร์ตี้กันเถอะ!” คนที่เข้ามานั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแดช
“อา ฉันดีใจที่ไม่ได้มาสาย! เริ่มได้!” แดชพูด
ยิ้มๆ
เมื่อได้ยินแดชหัวเราะ ลูซิเฟอร์ก็ตกตะลึง แดชทรยศเขาเหรอ? นี่เป็นแผนของเขาจริงๆเหรอ? ทั้งหมดนั่นก็เพื่อจะทําร้ายเขา? แม้ว่าลูซิเฟอร์จะไม่ใช่เพื่อนสนิทของแดช แต่การได้มาพบเขาทรยศเช่นนี้ มีความโศกเศร้าลึกลับอยู่ในหัวใจของเขา
เขาพยายามแกะมือออกแต่ก็ไม่เป็นผล
“ความยากลําบากของแกไม่ได้ผล เด็กน้อย! ครั้งเดียวที่แกจะเป็นอิสระคือเมื่อ เราได้ทําลายถุงมือของแก!” เจคพูดพร้อมหัวเราะ ใบหน้าที่หัวเราะของเขาทําให้ลูซิเฟอร์เดือดดาลมากขึ้น ไม่นานเขาก็คิดบางอย่างในขณะที่เขาตัดสินใจ ทําให้เจคต้องทนทุกข์ทรมาน เจคยืนอยู่ใกล้เท้าของลูซิเฟอร์ โดยไม่เสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว ลูซิเฟอร์ยกเท้าขึ้นขณะที่เขาเตะเจคขวาหว่างขา
ใบหน้าของเจคซีด เมื่อเขาลูกบอลของเขาถูกกระทบอย่างแรง เขาอดไม่ได้ที่จะจับพวกเขาไว้ ขณะที่เขาล้มลงกับพื้น คร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด
ส่วนคนอื่นๆ ก็เข้ามาใกล้มือของลูซิเฟอร์ เพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะไม่สามารถเตะพวกเขาแบบ เดิมได้
เจครู้สึกเจ็บปวดแทบตาย ซึ่งกินเวลาไม่กี่นาที ก่อนที่ความเจ็บปวดจะจากไป ในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อยืนขึ้น ใบหน้าของเขายังคงซีด
“แกนี่มันเลวจริงๆ!” เจคคํารามในขณะที่เขากระทืบเข่าของลูซิเฟอร์ทําให้ลูซิเฟอร์กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ขาขวาของเขาหัก แต่เจคไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้น เขากระทืบเข่าอีกข้างของลูซิเฟอร์ หลังจากนั้นมันก็หักไปอีกข้างเช่นเดียวกัน
“เจค! นายกําลังทําอะไร? นายกําลังทิ้งหลักฐานความเสียหายไว้บนตัวมัน! พวกเราจะโดนไปด้วย!” เพื่อนคนหนึ่งของเขาเตือนเขา
“ไม่เป็นไร! มันจะเป็นการโจมตีครั้งแรกของเรา มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อเราในทางใดทางหนึ่ง เนื่องจากเป็นครั้งแรกของเรา และเราจะมีโอกาสอีก 2 ครั้ง!” เจคกล่าว “สําหรับศัตรูพืชนี้ การจู่โจมเพียงครั้งเดียวก็คุ้มค่าที่ทําให้มันต้องทนทุกข์ทรมาน!”
เจคก้าวเข้ามาใกล้และคว้าลูซิเฟอร์ที่คอ ขณะ ที่เขายกร่างลูซิเฟอร์ขึ้น เขาอยู่ในอากาศ ชาย 2 คนของเขายังคงจับมือของลูซิเฟอร์สม่ําเสมอ
หลังจากนั้น ลูซิเฟอร์ไม่ได้พยายามใช้พลังของเขา มันเป็นโอกาสสุดท้ายของเขา และการใช้พลังหมายความว่าเขากําลังจะถูกไล่ออก ยิ่งกว่านั้น เขายังจะหมดสติทันที
เจคจับคอของลูซิเฟอร์ไว้ ซึ่งลูซิเฟอร์กําลังพยายามไม่ใช้พลังงานมากเกินไป น่าเสียดายที่เขาไม่รู้ว่าเขากําลังทําอะไรอยู่และฝันร้ายมันกําลังจะนํามา ขณะที่ลูซิเฟอร์หายใจไม่ออก มันก็เกิดขึ้น… ประตูระบายน้ําแห่งความทรงจําของเขาเปิดออกเหมือนสึนามิที่ตั้งไว้
ความทรงจําของเขากําลังกลับมา
“โลกรู้จักฉันในนามราชาแห่งวอร์ล็อควารันท์!”