Eight Desolate Sword God - ตอนที่ 167 การต่อสู้ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ [2]

นิยาย Eight Desolate Sword God EDSG ตอนที่ 167 การต่อสู้ที่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ [2]

“เฉินเฟิง ไม่ต้องเป็นห่วงข้าเจ้ารีบหนีออกไปจากที่นี่เร็วเข้าไม่อย่างนั้นเจ้าจะตาย”

ฟูเหยาเยว่รู้ว่านิกายเพลิงผลาญฟ้าพยายามที่จะฆ่าเย่เฉินเฟิงดังนั้นเมื่อเห็นโหย่วเทียนคู่และคนอื่น ๆเคลื่อนไหว เธอได้กล่าวตะโกนบอกเย่เฉินเฟิง

“ไม่ว่าอย่างไรพวกเราจะออกไปจากที่นี่ด้วยกัน”เย่เฉินเฟิงไม่ได้แสดงความหวาดกลัวออกมาเพื่อต้องเผชิญหน้ากับคนเหล่านี้เพียงลําพัง

“เหอะ,อวดดีนัก มาดูกันว่าเจ้าจะพาเธอออกไปจากที่นี่ได้ยังไง”

โหย่วเทียน’ และคนอื่น ๆ ได้ปล่อยเจตนาฆ่าฟันที่รุนแรงออกมา พวกเขาพุ่งเข้าประชิดเย่เฉินเฟิงโดยมีเป้าหมายที่จะฆ่าเขา

“ท่านลุงชิได้โปรดช่วยข้าจัดการกับคนเหล่านั้น”

เมื่อรับรู้ได้ถึงเจตนาฆ่าของพวกโหย่วเทียน’ และคนอื่น ๆ เย่เฉินเฟิงไม่ได้ฝ่าวงล้อมออกไปแต่กลับตะโกนขึ้น

วินาทีต่อมา ชายในร่างสีขาวได้ปรากฏตัวท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ําคืนกลิ่นอายพลังที่น่ากลัวได้ป้องกันการโจมตีจากเหล่าอาวุโสของนิกายเพลิงผลาญฟ้า

จากนั้น กระแสปราณดาบจํานวนมากก็พุ่งเข้าหาพวกคนจากนิกายเพลิงผลาญฟ้าบังคับให้พวกเขาต้องล่าถอยออกไป

“ไม่ดีแล้ว เย่เฉินเฟิงมีคนหนุนหลัง”

ดาบวิญญาณนี้ได้แปลงกายเป็นร่างของชายกํายําคนนึงเขาไม่ต่างไปจาก มนุษย์คนนึงดังนั้นเมื่อสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าฟันที่ปลดปล่อยมาจากอีกฝ่ายโหย่วเทียน’ และคนอื่น ๆไม่กล้าที่จะ เคลื่อนไหวในตอนนี้

“พวกเจ้ารีบไปซะ”

ภายใต้การควบคุมจิตใจของเย่เฉินเฟิงดาบวิญญาณได้กล่าวพูดออกมาอย่างรวดเร็ว

“ลูกเพลิงดาวตก!”

เมื่อรับรู้ได้ถึงจิตคุกคามของดาบวิญญาณโหย่วเทียนคู่ได้หลอมพลังวิญญาณของเขาและควบคุมรูปแบบก่อตัว เพื่อสร้างลูกไฟขนาดยักษ์พุ่งลงมาจากท้องฟ้า

แต่ทว่า ดาบวิญญาณนั้น ไม่ได้เคลื่อนไหวราวกับว่าเขาไม่ได้สนใจลูกบอลไฟนี้แม่แต่น้อยฝ่ามือของเขาได้ยกขึ้นและบดทําลายลูกไฟที่พุ่งเข้ามาในทันที

“เป็นไปได้อย่างไร? ร่างกายของมนุษย์คนนึงจะแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร?”

เห็นอีกฝ่ายไม่มีแม้แต่ร่องรอยอาการบาดเจ็บโหย่วเทียน’และคนอื่น ๆ กลายเป็นสั่นกลัว

“พวกเจ้าโจมตีพอแล้วหรือไม่?”

ดาบวิญญาณ ได้กระพริบตาของเขากลิ่นอายเจตนาฆ่าฟันที่รุนแรงได้ปลดปล่อยใส่พวกโหย่วเทียนคู่

เมื่อดาบวิญญาณเผยเจตนาฆ่าฟันที่รุนแรงออกมาพวกโหย่วเทียนกู่และคนอื่น ๆจิตใจของพวกเขาสั่นสะท้านและพยายามจะหลบหนีอย่างไม่คิดชีวิต

“ดาบวิญญาณจัดการฆ่าพวกมันให้หมด!”

เย่เฉินเฟิง ได้ควบคุมดาบวิญญาณด้วยตัวของเขาเอง จากนั้นเขาก็ใช้พลับของเขาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บของฟูเหยาเยว่

“กระตุ้นรูปแบบก่อตัวสูงสุด!”

เมื่อเห็นดาบวิญญาณพุ่งเข้ามาโหย่วเทียน’และปรมาจารย์จ้าวตําหนักที่เหลือรวมถึงอาวุโสจากนิกายเพลิงผลาญฟ้ามากกว่า 18 คนได้ปลดปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปในรูปแบบก่อตัวเพื่อกระตุ้นการโจมตีสูงสุดของรูปแบบก่อตัว

“ฟูว!”

ราชสีห์เพลิงตัวใหญ่ได้ปรากฏขึ้นและพุ่งเข้าไปกระแทกแขนของดาบวิญญาณอย่างรวดเร็วส่งผลให้พื้นที่โดยรอบลุกลามกลายเป็นทะเลเพลิงโดยฉับพลัน

“บิ้ม!”

ทางด้าน เย่เฉินเฟิง หลังจากเขาให้ดาบวิญญาณจัดการกับพวก โหย่วเทียนภู่แล้วเขาก็อุ้มฟูเหยาเยว่ไปปรากฏตัวที่ขอบลานหิน เพื่อเตรียมจะทําลายรูปแบบก่อตัวที่ผนึกสถานที่แห่งนี้เอาไว้

“ปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์”

ปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์ ได้ปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเย่เฉินเฟิงจนรวมตัวกันเป็นดาบขนาดใหญ่ที่แหลมคมมันได้พุ่งโจมตีไปยังบาเรียพื้นที่รูปแบบก่อตัวจนเกิดช่องว่างฉีกขาดขนาดใหญ่

อย่างไรก็ตามขณะที่เย่เฉินเฟิงซึ่งอุ้มร่างของฟูเหยาเยว่และ เตรียมจะพุ่งออกจากลานหินเขาก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่มาจากทางด้านหลังของเขาสัมผัสวิญญาณของเขาได้ร้องเตือนให้เขาหลบการโจมตีที่พุ่งเข้ามาทันที

ลูกบอลเพลิงขนาดใหญ่ได้พุ่งปิดกั้นทิศทางหลบหนีของเย่เฉินเฟิง , เย่เฉินเฟิงที่สามารถหลบหลีกได้ทันเขาได้หันกลับมาและมองเห็นชายชราคนนึงที่ปรากฏตัวขึ้น

“ผู้เชี่ยวชาญระดับสูงสุดขั้น 2!”

เย่เฉินเฟิง ได้จ้องมองไปที่ ชายชรา คนนั้นเขาสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งจากตัวของอีกฝ่ายทําให้สีหน้าของเย่ เฉินเฟิงตอนนี้เคร่งเครียดอย่างมาก

“ไม่เลว,ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะสามารถหลบการโจมตีของข้าได้”

ฮ่าวหลิงจางเหริน ในชุดคลุมสีแดงได้ปรากฏตัวขึ้นและเดินเข้าหา เย่เฉินเฟิงอย่างช้า ๆ

แม้ว่า ฮ่าวหลิงจางเหริน จะเดินก้าวอย่างช้า ๆ แต่ทุกก้าวของเขา ได้เพิ่มแรงกดดันภายในพื้นที่แห่งนี้ที่ละเท่าๆ ตัว

“ปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์”

ฮ่าวหลิงจางเหริน สังเกตุเห็น พลังของปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์ที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากร่างกายของเย่เฉินเฟิงทําให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก”เย่เฉินเฟิงเจ้าได้ฝึกฝนปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์สําเร็จได้ในวัยไม่ถึง 20 ปีพรสวรรค์โดยกําเนิดของเจ้าเหนือกว่าอัจฉริยะทุกคนเดิมที่ชายชราเช่นข้าก็ไม่ต้องการที่จะทําร้าย เจ้า”

“เอาอย่างนี้ หากเจ้าให้ชายชราเช่นข้าฝังตราประทับจิตวิญญาณ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้าและยอมรับเจ้าเป็นศิษย์สายตรง”

“เจ้าต้องการให้ข้ากราบเจ้าเป็นอาจารย์?ขอโทษด้วยเกรงว่าเจ้าคงจะไม่มีคุณสมบัตินั้น”เย่เฉินเฟิงกล่าวเย้ยหยัน
ออกมา

ธรรมชาติ ฮ่าวหลิงจางเหริน ไม่ได้ต้องการพรสวรรค์โดยกําเนิดของเขาแต่เป็นโอกาสที่จะยิ่งใหญ่ที่เขาได้รับมาดังนั้นอีกฝ่ายจึงต้องการควบคุมเขาและปล้นทุกอย่างที่เขามีไปทั้งหมด

“เช่นนั้นเจ้าก็อย่าได้ถือโทษโกรธชายชราเช่นข้าแล้วกัน”

ฮ่าวหลิงจางเหรินได้ปล่อยเจตนาฆ่า ฟันที่รุนแรงออกมาจากนั้น เปลวเพลิงสีแดงก็ปรากฏขึ้นในมือของเขาและพุ่งเข้าไปโจมตีใส่ เย่เฉินเฟิง

“ศิษย์พี่ฟู ดูแลตัวเองด้วย”

เมื่อสัมผัสได้ว่า ฮ่าวหลิงจางเหรินพยายามจะฆ่าเขาเย่เฉินเฟิงได้วางฟูเหยาเยว่ลงจากนั้นเขาก็เรียกดาบสวรรค์จูเสวี่ยออกมาเพื่อต้านทานการโจมตี

“ปราณดาบสวรรค์สมบูรณ์!”

เผชิญหน้ากับพลังอันเต็มเปี่ยมของฮ่าวหลิงจางเหรินเย่เฉินเฟิงได้ผสานเข้ากับจิตอสูรมังกรโลหิตของเขาและเรียกใช้พละกําลังความแข็งแกร่งทางกายจนถึงระดับสูงสุด

“ยั้ง!”

ทันที่ที่การโจมตีของคนสองคนเข้าปะทะกัน คลื่นระเบิดอันทรงพลังกระโหมกระหนกระจายไปทั่วทุกทิศทางจนทําให้สภาพอากาศเริ่มแปรปรวนอย่างรุนแรง

“อ๊ก!”

เยเฉินเฟิงที่ต้านทานการโจมตีของฮ่าวหลิงจางเหรินคลื่นพลังที่รุนแรงได้ถาโถมใส่ร่างกายของเขาอย่างหนักหน่วงจนเขาได้พ่นโลหิตคําโตออกมาจากปาก

“อาวุธวิญญาณระดับสวรรค์ดูเหมือนเจ้าจะถือครองอาวุธวิญญาณระดับสวรรค์จริง ๆ ”

เห็นเย่เฉินเฟิงได้รับบาดเจ็บหนักดวงตาของฮ่าวหลิงจางเหรินได้จดจ้องมองไปที่ดาบสวรรค์จูเสวี่ยที่อยู่ในมือของเย่เฉินเฟิง

อาวุธวิญญาณระดับสวรรค์ ไม่ได้ปรากฏขึ้นในดินแดนหิมะทางตอนเหนือเป็นระยะเวลาหลายพันปีดังนั้นเมื่อเห็นอาวุธวิญญาณระดับสวรรค์ในมือของเย่เฉินเฟิงดวงตาของฮ่าวหลิงจางเหรินได้ส่องสว่างมากขึ้น

“เย่เฉินเฟิง เจ้าไม่เป็นอะไรนะ”

ฟูเหยาเยว่ ที่เห็น เย่เฉินเฟิงได้รับบาดเจ็บเธอได้เข้าไปพยุงเขาและกล่าวถามด้วยความกังวล

“ข้าไม่เป็นอะไร”เย่เฉินเฟิงได้เช็ดเลือดที่มุมปากของเขา และพยายามระงับอาการบาดเจ็บภายในร่างกาย

แม้ว่า เย่เฉินเฟิง จะสามารถปัดป้องการโจมตีของฮ่าวหลิงจางเหรินได้แต่แรงระเบิดจากคลื่นปะทะก็ยังทําให้เขาได้รับบาดเจ็บเพราะช่องว่างระหว่างพลังของทั้งสองคนห่างชั้นมากเกินไปหากไม่ใช่ว่าเขาได้ใช้ปราณดาบสวรรค์ สมบูรณ์ และดาบสวรรค์จูเสวี่ยเย่เฉินเฟิงคงเป็นไปไม่ได้ที่จะต้านทานการโจมตีของฮ่าวหลิงจางเหริน

อย่างไรก็ตามเย่เฉินเฟิงไม่ได้ลุกลี้ลุกลนเขายังมีการ์ดที่ยังไม่ได้ใช้อยู่เมื่อเขาใช้มันเขามีความมั่นใจที่จะเอาชนะฮ่าวหลิงจางเหริน และพาฟูเหยาเยว่ออกไปจากที่นี่ได้