เอ่อ...ขอโทษนะ แต่แกจะขโมยสกิลแบบนี้ไม่ได้นะ - ตอนที่ 6 : นิทานก่อนนอน ที่มาพร้อมกับพลัง!!!
- Home
- เอ่อ...ขอโทษนะ แต่แกจะขโมยสกิลแบบนี้ไม่ได้นะ
- ตอนที่ 6 : นิทานก่อนนอน ที่มาพร้อมกับพลัง!!!
หลังจากวันนั้น วันที่มาร์เริ่มฝึก การเพิ่มพลังมานาด้วยการเผามันทิ้งกับ สกิล[ เสริมแกร่ง ]ทำต่อเนื่องจนตัวมาร์เองเริ่มไม่นับแล้วว่าเขา "เกือบตายไปกี่ครั้ง"
ช่วงเวลาชีวิตของมาร์ก็จะเป็นแบบนี้
[ อืมมมม เช้า ก็สมบทบาทแกล้งเป็นเด็กทารกบอแบะ และหลอกจับนมออร่า พิเลีย อลิซเซีย แต่ไม่รู้ทำไมเวลาจับของอลิซเซียเธอถึงหน้าแดงหว่า? หรือว่าเราจับไม่ถูกที่หว่า?
เที่ยง นี้ดีสุดละ กินนมจาก"คุณแม่"สุดสวยของผม แล้วก็พยายามหนี"ไอพ่อ"ที่ทำตัวน่ารำคาญ ด้วยการวิ่งเข้ามาขออุ้ม เลยแกล้งแบบว่า พออุ้มปุ๊บก็ร้องไห้จน "คุณแม่" ต้องขอกลับไปอุ้มต่อ เหอะๆๆๆ
เย็น อืม…ก็เหมือนเที่ยงแค่คราวนี้พวกพิเรียจะคอยเล่นกับเราแทน ช่วงที่พ่อกับแม่กินข้าว
กลางคืน ก็ฝึกตนจนสลบ ตื่น สลบ ตื่น วนๆกันไป ]
จนกระทั่ง อายุได้ 6 เดือน มาร์ก็เริ่มทำตัวตามที่เด็กทารกควรทำ เขาเริ่มจะเดินให้พ่อแม่ดู ซึ่งวันนั้นก็มีฉลองในบ้านอีกรอบ….และมาร์ก็ไม่สามารถนอนได้เหมือนเดิม
อายุ 1 ปี มาร์ก็พูดได้คล่องแคล่วแล้ว เสียงของเขานั้นไพเราะมากแต่ก็อันตราย ถึงขั้นที่ว่า…
– มาร์ วันแรกที่ พูดได้ –
" มาร์จัง เรียก พ่อสิ พ่อ พะ พ่อ " ควาโด้พยายามให้มาร์พูดด้วยการใช้ขนมล่อ โดยที่ไม่รู้เลยว่ามาร์มองด้วยสายตาสมเพชเวทนาสุดๆ
กลับกัน วราเรย์ เธอที่นั่งพักอยู่ข้างๆมาร์ก็มองดูทั้งสองอย่างอบอุ่น
" พะ พะ…" มาร์เริ่มเปล่งเสียงออกมาเป็นคำบางอย่าง ทำให้ควาโด้กับวราเรย์หันมาจดจ่อและตั้งใจฟัง ต่างฝ่ายต่างเชียร์ให้มาร์พูดชื่อของตนเอง
" พะ พะ พะ พะ แม่!!!! แม่ แม่ แม่ คะ วะ วะ ระ เรย์ วาเรย์" ใช่นั้นคือสองคำแรกที่มาร์พูด…แม่ วราเรย์
หลังจากที่พูดไปก็เกิดเหตุการณ์สองอย่าง ควาโด้ลงไปนอนคุกเข่าเศร้าอยู่กับพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ในขณะที่ วราเรย์ลุกขึ้นมากระโดดโลดเต้นพร้อมกับส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดก่อนที่จะวิ่งไปเรียก ออร่า พิเรีย อลิซเซียมาดูมาร์
ทว่ามันไม่จบเท่านั้น….
" พะ พะ พี่สาว อะ อะ ออร่า พะ พิเรีย อะ อะ ลิซ เซีย อลิซเซีย " หลังจากพูดชื่อแม่ก็จัดคอมโบชื่อเมดทั้งสามคน ทำให้ควาโด้ตอนนี้ลงไปนอนกองกับพื้นพร้อมด้วยใบหน้าที่เศร้าโศก เขาชักดิ้นชักงอไปมา
"นายน้อยเก่งที่สุดเลยยยยยยยย " ออร่าพูดขึ้นมาก่อนจะเข้าไปลูบหัวมาร์ จนผมสีดำบนหัวของมาร์เริ่มกระเจิงไม่เป็นทรง
"นั้นสินะคะ นายน้อยพัฒนาการไวมากเลยนะคะ สำหรับเด็กวัยเดียวกัน ช่างน่าชื่นชมมากเลยค่ะ" พิเรียพูดพร้อมกับมองมาร์อย่างประทับใจ ก่อนที่จะเดินไปดึงตัง ออร่าออกมา
"นายน้อย…..งืม…..อ่าา..อ่า..อ้าาาาา…..นายน้อย..นายน้อย" อลิซเซียก้มลงไปหอมแก้มมาร์ด้วยหน้าที่แดงจากแก้มไปถึงหู ทันทีที่เธอทำเหล่าเมดอีกสองคนก็จ้องด้วยสายตา จี่ๆๆๆๆ
"ใช่ไหมละ มาร์ของชั้นน่ะเก่งมากๆเลย เหมือนแม่เลยเนอะ นี้คุณ นี้คุณได้ยินหรือเปล่า แม่ละ แม่ละ" วราเรย์พูดออกมาโดยที่มองไปยังควาโด้ที่นอนหมดสภาพหลังจากชักดิ้นชักงอ ไม่รู้ไม่สนเรื่องรอบตัว
*ตึก* *ตึก* *ตึก*
"คุณหญิงขอรับ เมื่อกี้นี้มีใครกรี๊ดหรือเปล่าขอรับ?!?!" เสียงนั้นคือเตย์ที่วิ่งมาดูสถานการณ์เพราะเสียงกรี๊ดของวราเรย์ที่ดังลั่นคฤหาสน์ เขาโผล่มาด้วยการพังประตูเข้ามาอย่างเร่งรีบ
"นี้ไง นี้ไง เตย์ คือว่าเมื่อกี้มาร์น่ะ มาร์น่ะ เรียกชื่อพวกเรายังไงละ เนอะๆ ออร่า" วราเรย์ตอบเตย์ด้วยความร่าเริง ส่วนออร่าก็พยักหน้ารัวๆด้วยรอยยิ้ม
และแล้วระเบิดก็ถูกปล่อยลงจากเครื่องบิน
"พะ พะ พี่ชาย ตะ เตย์?" คำพูดนั้นดังขึ้นมาในขณะที่วราเรย์กับกลุ่มสาวๆกำลังสาธยาเรื่องของมาร์ให้เตย์ฟัง
"เอ๋!" "ห๊ะ?" "อ๋ะ?!" "ฮืม?" "อะไรนะ?" ทั้ง 5 คนพูดออกมาพร้อมๆกัน ยกเว้นควาโด้ที่ตอนนี้เริ่มตัวสั่นๆ งึกๆๆ เหมือนระบบจะรีบูทถ์แล้ว
"ขอบคุณขอรับนายน้อยที่ขานนามของผม ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่งขอรับ" เตย์พูดขึ้นมาพร้อมกับคุกเข่าต่อหน้ามาร์ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มปิติ
ทว่า ……….
"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ไม่ไหวละเว้ยยยยยยยยยยย" ควาโด้ลุกขึ้นก่อนที่จะกระโดดออกนอกหน้าต่างลงไป ซึ่งชั้นที่ทุกคนอยู่นั้นคือชั้น 3 ของคฤหาสน์ หัวปักดินข้างล่างอย่างน่าอนาจ พร้อมกับเสียงดัง *ฉึก*
"ตายละ สงสัยคนบางคนอิจฉาจนคุมตัวเองไม่ได้ เห้อออ แย่จริงๆเลย เตย์รบกวนเธอช่วยลงไปเก็บซากคุณท่านหน่อยได้หรือเปล่า เป็นไปได้ก็รบกวนฝังดินไปเลยนะ แบบว่ามาร์มีแค่ชั้นคนเดียวก็พอแล้วละฮุฮุ"
วราเรย์พูดออกมาแล้วก็มองลงไปยังหลุมที่มีควาโด้หัวปักดินเป็นต้นหอมอยู่ ก่อนที่จะโยนไหลงไปทับวราโด้อีกครั้ง *เพล้ง*
"แต่คุณหญิงคะ ถ้าเราฝังคุณท่านไปใครจะหาเงินละคะ โธ่ธ่ธ่" พิเรียพูดขึ้นมาพร้อมกับส่ายหน้าด้วยความกังวล ก่อนที่จะเดินไปลากเตย์ให้ไปกับเธอ
[สมน้ำหน้าาาาาา ฮ่าๆๆๆๆๆๆ] เด็กทารกที่นอนอยู๋กำลังแสยะยิ้มพร้อมกับเอียงตัวไปนอนที่หน้าต่างอย่างมีความสุข
หลังจากเหตุการณ์นั้นก็นานกว่า 3 เดือน ที่มาร์ไม่เคยจะพูดชื่อของควาโด้ จนสุดท้าย วราเรย์ก็เป็นคนพยายามพูดกับมาร์จนมาร์ยอมปริปากพูดตามที่ขอ แต่ก็พูดแค่ว่า "พ่อง ควายโด่"
เอาละกลับมาปัจจุบัน ตอนนี้มาร์ก็อายุได้ 1 ปีครึ่งแล้ว คืนนี้นั้นต่างกว่าคืนทั่วๆไป คืนนี้เป็นคืนที่ควาโด้ต้องออกไปตรวจตราที่ป้อมปราการ ทิ้งวราเรย์ดูแลมาร์ในตอนกลางคืน
คืนนี้ วราเรย์ก็เลยเหงาเป็นพิเศษ นอนไม่หลับแล้วก็จบด้วยการไปเอาหนังสือนิทานเล่มหนึ่งมันเป็นหนังสือที่มาร์ไม่เคยคิดจะไปยุ่งเพราะมันอยู่ในโซนที่ มาร์คิดว่า [ เด็กเกินไปปป อ่านไปคงไม่ได้ประโยชน์อะไรหรอกมั้งเผลอๆสมองจะถูกทำลายด้วยสิ ]
"มาร์จัง วันนี้มาฟังนิทานนะจ้ะ เรื่อง อัศวินกับเจ้าหญิงละ!!" วราเรย์หยิบหนังสือขึ้นมา มันเป็นหนังสือปกที่วาดเป็นภาพ อัศวินในชุดเกราะและผ้าคลุมสีขาว กับเจ้าหญิงเอล์ฟ
[ ชิ!! นี้ถ้าไม่ใช่แม่อ่านให้ฟังนะ…….. ] มาร์ส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความเซ็งสุดๆออกมา แต่ก็ปั้นสีหน้าใสซื่อต่อ
"เอาละ เรื่องมีอยู่ว่า….." หลังจากนั้นวราเรย์ก็เริ่มเล่านิทานให้มาร์ฟัง
เรื่องมันมีอยู่ว่า ……. อัศวินหนุ่มคนหนึ่ง เป็นเผ่าที่ไม่มีใครรู้จัก เขารับใช้อาณาจักรหนึ่ง
อัศวินคนนี้เป็นที่ยอมรับจากทุกคน ไม่ว่าเขาไปไหน ก็จะมีคนพาลูกสาวมาแนะนำตัวเสมอ
ทว่า ตัวเขานั้นกลับไม่สนใจในสตรีใดๆ ด้วยความที่ตนนั้นยังคงหมุกมุ่นกับงานปกป้องอาณาจักร
[ หืม…..พระเอกเกินไปมั่ง หญิงมาหาแต่ปฏิเสธแบบนี้ คนเถื่อนชัดๆ ]
แต่ว่าวันหนึ่ง เขาก็ได้พบกับเจ้าหญิงผู้เลอโฉมแห่งอาณาจักร….เธอเป็นเอล์ฟ
[ อ่า…เบสิก สินะ เอล์ฟก็ต้อง สวยงาม เล่นตัว เห้อออ น่าเบื่อ…]
หลังจากที่เจ้าหญิงได้เห็นอัศวินคนนี้ เธอก็กระโจนเข้าใส่ และใช้กำลังของเธอลากอัศวินคนนี้เข้าไปในห้อง
ก่อนที่จะลงมือกระทำชำเรา อัศวินหนุ่มอย่างดุร้ายราวกับสัตว์ป่า
[ ดะ ดะ เดี๋ยววววววว ไม่ใช่เหรอวะ เอล์ฟบ้าอะไรวะเนี่ยยย แม่ๆ ใจเย็นๆ นี้ไม่ใช่ของที่เด็กควรฟังนะแม่!! ] มาร์พยายามที่จะพูดแต่ก็กลัวความจะแตกว่าเขารู้ดีเกินไปจึงได้แต่ทำใจ ตาใสนั่งฟังต่อ
เกราะของอัศวิน ถูกฉีกกระชากออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย อัศวินหนุ่มพยายามขัดขืนด้วยดาบของเขา
แต่ดาบที่กระทบเข้ากับพลังเสริมแกร่งของเจ้าหญิงทำให้ดาบแตกกลายเป็นผงละอองเล็กๆ
กระเด็นเข้าตาเจ้าหญิง นั้นทำให้เธอเสียจังหวะ อัศวินหนุ่มรีบลุกขึ้นและเขาก็หยิบเชิงเทียนเหล็กข้างเตียงมา
[ เอ่อ….. นี้กะจะหวดเจ้าหญิงของประเทศที่เอ็งรับใช้? ] มาร์นั่งฟังด้วยสีหน้าสับสน
อัศวินหนุ่มตะโกนเสียงดัง " ถ้าเธอยังไม่หยุดชั้นจะหวดเธอด้วยเหล็กนี้จริงๆนะเห้ยย หยุดดด หยุดได้แล้ว"
แต่เหมือนคำพูดของเขาจะไม่เป็นผล เจ้าหญิงจับไปที่เชิงเทียนนั้นแล้วพูดเบาๆด้วยน้ำเสียงลามก
"ฮ่าห์ อ๊าาาาา สะ [สร้าง]งงงง" ทันใดนั้นเองเชิงเทียนเหล็กก็ส่องแสงสว่างกลายเป็นกุญแจมือล็อกแขนของอัศวินหนุ่มไว้กับหัวเตียง
[ ท่านต้องการจะรับสกิล สร้าง ระดับ 5 หรือไม่ Yes/No ] เสียงนั้นดังขึ้นในหัวของมาร์
[ เอิ่ม……แบบนี้ก็ได้เหรอ? เอาเถอะดูแล้วจะเป็นสกิลที่มีประโยชน์ละมั้ง I say YES! ] มาร์ตอบตกลงทันที
[ ท่านได้รับ สกิล สร้าง ระดับ 5 และพัฒนาสู่ รังสรรค์ ระดับ 11 เรียบร้อยแล้ว ] เสียงดังในหัวของมาร์อีกครั้งประกาศความสำเร็จในการอัพสกิล
[พรูดดดดดดดดดดดดดดดดด เดี๋ยวๆๆๆๆๆ สกิล ระดับ 11 อะไรตอนนี้เนี้ย ทำไรได้บ้างวะเห้ยยย เดี๋ยวนะ เรารู้สึกได้ว่า มันเป็นสกิลที่….สร้างอะไรขึ้นมาก็ได้ โดยที่จะเป็นของที่ไม่เคยมีมาบนโลกก็ตาม แต่ว่าข้อจำกัดคือ ต้องจินตนาการภาพให้ถูกต้องและมีวัตถุดิบเพียงพอ]
ใช่..อยู่ๆมาร์ก็เข้าใจในสกิลของเขา ต่างกับตอนที่ฝึกสกิล เสริมแกร่ง และ ฟื้นฟูมานา เหมือนกับว่าเขาเริ่มเข้าใจในสกิล Absolute Evolution แล้ว
หลังจากที่เจ้าหญิง ล็อกมือของอัศวินได้นั้น เธอก็เริ่มปลดเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วๆ แต่ว่าอัศวินหนุ่มก็ไม่ยอม
เขาใช้แรงผนวกกับ [ เสริมกำลังกาย ] ดิ้นหลุดจากเจ้าหญิง ก่อนที่จะพุ่งออกนอกประตูไปอย่างรวดเร็ว
อัศวินหนุ่มวิ่งตั้งหน้าตั้งตาลงไป ตามทางเดิน จนกระทั่งเขามาถึงตรงทางออกแต่ว่า….
"เธอจะหนีไปไหนจ้ะ พ่อหนุ่ม มาให้พี่สาว "เคี้ยว" ซะดีๆเถอะน่า นี้เชื่อพี่สิ พี่ไม่"กิน" จนหมดหรอกน้าา"
ใช่ ตรงหน้าของอัศวิน มีเจ้าหญิงในสภาพเปลือยกายท่อนบนอยู่ เธอไม่มีท่าทีอับอายเลยแม้แต่น้อยกลับกันเธอจ้องมองมาที่อัศวินหนุ่มด้วยสายตาแทะโลม
"เจ้าหญิง ปล่อยผมไปเถอะ ผมยังไม่พร้อมที่จะมีความรัก หรือความสัมพันธ์ใดๆ ท่านอย่าฝืน…."
อัศวินหนุ่มยังไม่ทันพูดจบก็รู้สึกได้ว่าข้างหลังเขามีเงาบางอย่างอยู่
มันเป็นเงาคนสีดำ อัศวินหนุ่มหันกลับไปมองทันที มันเป็นรูเล็กๆที่กำลังขยายอยู่ข้างหลังเขา
" [ ช่องมิติ ] เอ๊ย จงพัฒนาการชายผู้นี้ซะ " เสียงเจ้าหญิงดังขึ้นมาแต่มันดังกึกก้องไปทั่วที่ๆอัศวินหนุ่มยืนอยู่
[ ท่านต้องการจะรับสกิล ช่องมิติ ระดับ 4 หรือไม่ Yes/No ] เสียงดังขึ้นในหัวของมาร์อีกครั้ง
[ เอาสิสกิลที่แค่ฝังก็รู้ถึงประโยชน์แบบนี้ ไม่เอาคงจะเสียดายแย่ สกิลดีๆแบบนี้ YES!! ] มาร์ตะโกนเสียงดังในใจ
[ ท่านได้รับ สกิล ช่องมิติ ระดับ 4 และพัฒนาสู่ พื้นที่มิติ ระดับ 10 เรียบร้อยแล้ว ] มันประกาศขึ้นให้มาร์ได้รู้
[ จ่ะ ] มาร์คิดแค่นั้น ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา
เงาคนสีดำเริ่มหลุดรอดมาจากรูเล็กๆข้างหลังนั้น มันพุ่งเข้าหวังพันธนาการอัศวินหนุ่ม อย่างรวดเร็ว
เขาไม่อาจแม้จะปัดป้องได้เลยแม้แต่น้อย…..ทว่า
เงาพวกนั้นกลับพุ่งผ่านอัศวินหนุ่มไป มันไม่แม้แต่จะแตะตัวอัศวินหนุ่มเลยแม้แต่น้อย กลับกัน มันลอยอยู่รอบๆอัศวินหนุ่มอย่างช้าๆ
"หืมมม ดิชั้นจำได้ว่า…สั่งไปแล้วนิคะว่าให้พันธนาการผู้ชายตรงนี้..นิ? หรือว่า?" เธอพูดพร้อมกับเอียงคอสงสัย
"เจ้าหญิงผม ถ้าเป็นเช่นนี้ ผมคงต้องเปิดเผยตัวจริงเสียแล้ว" อัศวินหนุ่มโยนผ้าคลุมขึ้น
"ฉันคือสาวน้อยน่ารัก ผู้พิทักษ์ความสงบและความยุติธรรม ลอวบริงเกอร์ ตัวแทนแห่งดาวอันโดรเมด้า จะลงทัณฑ์แกเอง" ปรากฎภาพ เป็น หญิงสาวในชุดรัดรูปคล้ายชุดกะลาสีเรือสีน้ำเงิน เธอมีผมสีทอง ดวงต้าสีฟ้า ในมือถือค้อนขนาดเท่าคน
จากอัศวินสู่สาวน้อยเวทย์มนต์ เธอค่อยๆลอยลงสู่พื้น แต่เท้ายังไม่ทันได้แตะและเธอยังไม่ได้พูดอะไร
" [ ช่องมิติ ] เอ๊ย จงพันธนาการนังนี้ซะ " เสียงเจ้าหญิงดังขึ้นอีกครั้ง
เงาคนสีดำเริ่มทำตามคำสั่ง พุ่งเข้าหาสาวน้อยเวทย์มนต์และพันธนาการร่างเธออย่างรวดเร็ว คราวนี้มันจับได้สำเร็จ สาวน้อยเวทย์มนต์ไม่สามารถต่อต้านได้แม้แต่น้อย
"ดะ เดี๋ยวสิ เจ้าหญิง เธอจะทำอะไรน่ะ ชั้นไม่ใช่ผู้ชายนะ ปล่อยชั้นไป อิย๊าาา อาห์ ตรงนั้นไม่ได้นะ อย่าน้าาาาาา" สาวน้อยเวทย์มนต์พยายามดิ้นรน แต่เงาสีดำพวกนั้นก็เริ่มเลื้อยไหลเข้าไปในส่วนต่างๆของเธอ
"แหมๆ…. ใครบอกละว่าชั้นสนเรื่องเพศกัน ชั้นก็แค่"มีอารมณ์" จะหญิงชายก็เหมือนๆกันนั้นแหละ" เจ้าหญิงตอบเสร็จ เธอก็เดินเข้าไปแล้วเอายาออกมาจากช่องมิติสีดำนั้น
ในขวดยาเป็นสารสีชมพูที่ข้างขวดเขียนเป็นรูปกากาบาท [X] เธอราดมันลงบนตัวของสาวน้อยเวทย์มนต์ ก่อนจะเริ่มบรรจง"กิน" อย่างช้าๆ ตลอดทั้งคืน
เสียงกรีดร้องดังไปทั่ววัง จนกระทั่ง 9 เดือนผ่านไป เจ้าหญิงก็ประกาศแต่งงานกับ อัศวินหนุ่ม(?) และทั้งสองก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข
"จบแล้วล่ะจ่ะ มาร์เป็นไงบ้าง สนุกไหม…อ้าว หลับไปแล้วแหะ แต่จำได้ว่าที่เราอ่านมันไม่ใช่แบบนี้นี่หน่า ช่างเถอะ ฝันดีน่ะจ้ะ ลูกชายสุดน่ารักของแม่"
วราเรย์วางหนังสือลงไว้บนเตียง และก็ค่อยๆห่มผ้าหลับไปในที่สุด
[ หลับก็เหี่ยแล้วแหม่ะ บ้าไปแล้วนิทานสำหรับเด็กก็แย่แล้ว นี้มันอาชญกรรมชัดๆ ไอบ้าเอ้ย ถึงจะรู้ว่าเอล์ฟโลกนี้มันแปลกๆ แต่แบบนี้มันแปลกเกินไปแล้วววววว เว้ยยยยย แล้วคืนนี้จะนอนยังไงละเนี่ยย!!! ]
มาร์ส่งเสียงกรีดร้องตลอดทั้งคืนภายในใจ เสียงนิทานนั้นยังคงตามหลอกหลอนเขาจนเช้า
เวลาผ่านไปไม่นานหนังสือนั้นก็ตกลงสู่พื้น และปกที่ห่ออยู่ก็หลุดออกจากหนังสือ เผยให้เห็น หน้าปกที่แท้จริง
[ อัศวินสาวน้อยเวทย์มนต์ กับ เจ้าหญิงเอล์ฟ สุดหื่นนนนนน Yuri 21+ Limited Edition ]
และที่ข้างหลังปกนั้นก็มีลายเซ็นต์ว่า
"หนังสือเล่มนี้ขอมอบให้แฟนพันธุ์แท้อย่างควาโด้ เจ้าชายผมสีแดง"
…….