เมียหวานของประธานเย็นชา - ตอนที่ 541 พ่อของเด็กคือใคร
บทที่ 541 พ่อของเด็กคือใคร
ท่านแม่?
เวินเที๋ยนเที๋ยนได้ยินคำเรียกนี้ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมามองอย่างตะลึง
ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างหน้าตาคล้ายกับหลวนจื่อมาก อายุยังดูไม่มากอีกด้วย เธอคงจะดูแลตัวเองเป็นอย่างดี รูปร่างถึงได้ดูดีเหมือนกับดาราแบบนั้น!
บนใบหน้าของเธอประดับด้วยรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มธรรมดา แต่สวยมาก แถมยังมีท่าทางอ่อนโยน ดูเข้ากับคนง่าย และดูไม่ใจร้ายเลยสักนิดเดียว
หลังจากที่เธอลงมาจากบนรถ เธอก็ได้ไปหยุดอยู่ที่ข้างทาง และมองหลวนจื่ออยู่ที่ไกลๆ สายตาของเธอมองทุกคนตรงหน้าอย่างสังเกต หลังจากนั้นก็ค่อยไปหยุดที่หลวนจื่อ
ถึงแม้ว่าสายตาของเธอจะอ่อนโยน ไม่มีกลิ่นอายของการคุกคาม แต่พอหลวนจื่อเห็นเธอ หลวนจื่อก็กลอกตาแทบจะทันที
ตระกูลหลวนเข้าข้างคนของตัวเองมาตลอด ถ้าถูกพวกเขารู้ว่าพ่อของเด็กคือหมินอันเกอ พวกเขาก็คงจะไม่ปล่อยเขาไปง่ายๆอย่างแน่นอน
แต่เธอกลับไม่อยากใช้ประโยชน์จากเด็กคนนี้ จึงผูกหมินอันเกอไว้อยู่ที่ข้างตัวแทน
อีกอย่าง เธอเป็นคนทำเรื่องทั้งหมดนี้เอง หมินอันเกอต่างหากที่เป็นผู้เคราะห์ร้ายตัวจริง
เธอรีบหันไปมองแม่หลวนที่อยู่ด้านหลัง และไม่เห็นพ่อของตัวเอง เธอจึงโล่งใจขึ้นนิดหน่อย
ถ้ามีแค่ท่านแม่มาคนเดียว เรื่องมันก็ยังหาทางวนไปวนมาได้
พ่อหลวนโมโหง่าย ถึงตอนนั้นหมินอันเกอคงไม่รอดอย่างแน่นอน
“ ท่านแม่ ท่านมาได้ยังไงคะ? ”
เธอคิดอยู่สักครู่ หลังจากนั้นก็ขยี้มุมปาก และยิ้มออกมา
“ หยางอานบอกให้ฉันมาเองแหละ เรื่องใหญ่ขนาดนี้ แกยังคิดจะปิดบังพวกฉันอยู่อีกหรอ? ”
หยางอานเป็นนายหน้าของหลวนจื่อ ก่อนหน้า เขารับปากว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับคนในตระกูลหลวน
แต่ไม่คิดว่าเขาจะบอก
คิดสักครู่ หลังจากนั้นหลวนจื่อก็หันไปมองหยางอานอย่างไม่พอใจ
เผชิญกับสายตาของเธอ หยางอานจึงรู้สึกผิดนิดหน่อย แต่ที่ตัวเองทำไป ก็เพราะหวังดีกับเธอ และเชื่อว่าต่อไปหลวนจื่อจะต้องเข้าใจเขาอย่างแน่นอน
อีกฝั่ง แม่หลวนเดินเข้ามาหาเธอ และก้มลงมองสัมภาระที่อยู่ในมือของหลวนจื่อ
“ แกจะไปไหน? ”
ในเมื่อนายหน้าได้บอกเรื่องทั้งหมดกับพวกเขาแล้ว หลวนจื่อก็ไม่สามารถปิดบังได้อีกต่อไปแล้ว
“ หนูจะไปต่างประเทศค่ะ ”
แม่หลวนได้ฟัง เธอกลับไม่รีบโต้แย้ง แต่พูดถามขึ้นแทน: “ ฉันได้ยินหยางอานบอกว่าแกตั้งท้องได้สองเดือนแล้ว จริงหรือเปล่า? ”
หลวนจื่อกัดฟัน หลังจากนั้นเธอก็ส่ายหน้า: “ นั่นเป็นเรื่องที่พวกนักข่าวปล่อยข่าวลือ ไม่มีเรื่องนี้หรอก แม้แต่หยางอานเองก็ยังโดนหลอกเลย ตัวของหนูเอง ทำไมหนูจะไม่รู้ล่ะคะ? ”
“ แกรู้จริงๆหรอ? หลวนจื่อ ตั้งแต่เล็กแกไม่เคยทำให้พวกเราไม่เป็นห่วงเลยนะ ”
น้ำเสียงของแม่หลวนดังขึ้น และแข็งกระด้างนิดหน่อย
หลวนจื่อตกใจจนปิดปากลง และเงียบลงทันที
แม่หลวนสูดหายใจเข้าลึกๆ และจัดการกับอารมณ์ของตัวเองอีกครั้ง
เธอโมโหมาก
ตอนนั้น ตอนที่หลวนจื่ออยากกลับประเทศ เธอเคยคัดค้านอย่างสุดความสามารถ
ถึงแม้ว่าหลวนจื่อจะเข้าวงการนางแบบตั้งแต่ยังเล็ก มาจนถึงตอนนี้ก็ได้รับรางวัลมาตั้งมากมาย แถมยังมีชื่อเสียงทั้งในและนอกประเทศอีกด้วย
แต่หลวนจื่ออยู่ภายใต้การคุ้มครองที่ปลอดภัยของพวกเขามาโดยตลอด ทำให้เธอไม่ได้สัมผัสกับด้านมืดของโลกภายนอก
วงการบันเทิงมีทั้งคนดีและคนไม่ดี แต่เธออยู่ในวงการนางแบบมาหลายปี กลับยังคงบริสุทธิ์อยู่เรื่อยมา
เป็นเพราะพวกเขาแอบจัดการเรื่องไม่ดีลับหลัง ไม่ให้หลวนจื่อสัมผัสมันได้ เธอจึงไม่รู้จักกับความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและแผนการชั่วร้าย
แต่หลวนจื่อกลับดึงดันจะกลับมาให้ได้ ถึงแม้ว่าเธอจะพานายหน้าที่อยู่ข้างกายเธอมาหลายปีมาช่วยด้วย แต่ไม่คิดว่าเธอจะเกิดเรื่องเร็วขนาดนี้
พอได้ยินข่าวนี้แม่หลวนก็รีบมาที่นี่ทันที
พอลงจากเครื่องบิน เธอก็ได้ยินข่าวที่เกี่ยวกับหลวนจื่อ ในใจของเธอก็ยิ่งเป็นกังวล และแทบจะยืนยันเรื่องนี้ได้แล้ว
ตอนนี้ เห็นหลวนจื่อกล้าโต้แย้งต่อหน้าเธอ แม่หลวนก็รู้สึกไม่พอใจ เธอจึงพูดขึ้นอย่างเด็ดขาด: “ อย่าโกหก! นี่ไม่ใช่เรื่องเล็ก! เด็กอย่างแกแก้ไขปัญหาไม่ได้หรอก! ”
“ หนูไม่ใช่เด็กแล้วนะ! ”
หลวนจื่อขมวดคิ้ว และพูดโต้แย้ง
“ พวกคุณทุกคนทำเหมือนหนูเป็นเด็ก หนูยี่สิบปีแล้วนะ หนูอยากทำอะไรหรือต้องการทำอะไร หนูตัดสินใจเองได้ พวกคุณไม่ต้องมายุ่ง ”
“ สิ่งที่แกทำอยู่ทั้งหมดคือเรื่องที่เด็กเขาทำกัน! ฉันจะถามแกอีกครั้ง แกไม่ได้ท้องจริงๆหรอ? งั้นไปโรงพยาบาลกับฉัน ฉันต้องการเห็นผลการตรวจสอบด้วยตัวของฉันเอง ”
เธอยื่นมือออกไปเตรียมจะจับหลวนจื่อ
หลวนจื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ เธอก็ได้ก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว
ถ้าไปโรงพยาบาลจริงๆ ไม่ว่ายังไงก็คงจะปิดไม่พ้นแล้ว
อิงตามขั้นตอนของหลวนจื่อ เรื่องนี้ไม่สามารถปิดบังไปได้ตลอดชีวิต
นึกมาถึงตรงนี้ หลวนจื่อจึงพูดออกมาเสียเลย
“ ใช่ หนูท้องจริงๆ แล้วยังไง? ”
เธอเพิ่งพูดจบ ก็มีเสียงตกใจดังขึ้นมาจากด้านหลัง
เวินเที๋ยนเที๋ยนกับคนอื่นๆมองเธออย่างตะลึง
ไม่คิดว่าการคาดเดาของตัวเองจะถูกต้อง
แสดงว่า พ่อของเด็กคนนั้น หรือจะเป็น……
เธอหันไปมองหมินอันเกอที่ยืนอยู่ด้านข้าง เห็นเขาขมวดคิ้วแน่น สีหน้าก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก คล้ายกับแม้แต่เขาเองก็เพิ่งแน่ใจตอนนี้ว่าหลวนจื่อท้องจริงๆ
แต่เกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคนกันแน่?
แม่หลวนได้ฟังคำพูดประโยคนี้ เธอก็ยิ่งโมโห
“ ผู้ชายคนนั้นล่ะ? พ่อของเด็กคือใคร? พวกแกแน่ใจว่าจะอยู่ด้วยกันแล้วหรือยัง? ”
เธอรู้ว่าตัวเองไม่ได้หัวโบราณ แต่ถ้าท้องจริงๆ ฝ่ายนั้นเป็นใคร ลูกสาวของตัวเองเสียเปรียบเขาหรือเปล่า เรื่องพวกนี้เธอจำเป็นต้องจัดการให้ชัดเจน
ถ้าผู้ชายคนนั้นยังถือว่าเข้าตา และทั้งสองคนเข้ากันได้ดี คิดจะแต่งงาน เธอก็จะไม่คัดค้าน
แต่ไม่คิดว่าหลวนจื่อกลับพูดขึ้น: “ ไม่มีผู้ชายคนไหนทั้งนั้น นี่เป็นลูกของหนูคนเดียว ”
“ เหลวไหล! ”
แม่หลวนพูดขึ้นเสียงดังอย่างไม่พอใจ หลังจากนั้นเธอก็พูดถามขึ้น: “ ตกลงว่าเขาเป็นใคร? แกถูกใครรังแกมาหรือเปล่า? บอกแม่มานะ ฉันจะเรียกร้องความยุติธรรมให้แกเอง ”
แต่หลวนจื่อกลับเม้มปากแน่น ไม่ยอมตอบ
แม่หลวนรู้สึกจนปัญญากับลูกสาวสุดที่รักของตัวเอง เธอจึงทำได้เพียงหันไปมองหมินอันเกอที่ยืนอยู่ไม่ไกลออกไป
“ อันเกอ อันเกอรู้หรือเปล่าว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร? ”
หมินอันเกอกับหลวนจื่อมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน นี่คือเรื่องที่ทุกคนรู้
ตอนนั้น ที่เธอตกลงให้หลวนจื่ออยู่ที่นี่ต่อ ก็เพราะเธอนึกได้ว่าที่นี่ยังมีหมินอันเกอที่จะสามารถดูแลหลวนจื่อได้
หมินอันเกอมีชื่อเสียงไม่น้อยในประเทศ แถมยังมีสังคมของตัวเอง หลวนจื่อมีอะไรมักบอกเขาเสมอ เขาต้องรู้แน่ๆว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร
ลางสังหรณ์ของเธอบอกแม่หลวนว่าหลวนจื่อตั้งใจปิดบังแบบนี้ไปเรื่อยๆ จะต้องมีเหตุการณ์ภายในที่หลวนจื่อยังไม่บอกเธออีกแน่นอน
แต่ไม่คิดว่า คำพูดประโยคนี้ของเธอกลับทำให้สีหน้าของหมินอันเกอกับหลวนจื่อเปลี่ยนไปพร้อมกัน
เพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหมินอันเกอที่เธอไว้วางใจ และส่งหลวนจื่อไปให้ด้วยตัวของเธอเองยังไงล่ะ
หมินอันเกออ้าปาก แต่เขากลับยากที่จะเอ่ยปากออกมา
ตัวเองทำเรื่องแบบนี้ลงไป เขาจะสารภาพกับครอบครัวของหลวนจื่อยังไง
เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นก็รวบรวมความกล้า และพูดออกมา: “ อันที่จริง ผู้ชายคนนั้นคือ…… ”
“ ไม่ต้องพูดแล้ว! ”
เขายังพูดไม่จบ อยู่ๆหลวนจื่อกลับพูดขึ้นเสียงดัง จนขัดจังหวะเขา
“ ฝ่ายนั้นเป็นใคร หนูไม่สนใจเลยสักนิด! ท่านแม่ไม่ต้องถามแล้ว! ”
แม่หลวนพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ: “ ทำไมฉันจะถามไม่ได้? นี่คือหนึ่งชีวิต คือลูกของแก หรือว่าแกต้องการเลี้ยงเขาให้โตเป็นผู้ใหญ่ด้วยตัวของแกเองหรือไง? ”