“เร็วเข้า คุโระคุง! เร็วเข้า!”

 

“เฮ้ อัลมา ใจเย็นๆ ก่อนนะ”

　

　คนต่อไปคืออัลมาเรีย

　สมาชิกของ [Nightmare] ผู้มีหน้าที่ในการตบมุกและสร้างสีสันในกิลด์ อาวุธที่ใช้คือหอก อันดับของเธอภายในกิลด์อยู่ที่อันดับที่ 7 แต่ในแง่ของพลังโจมตี เธออาจจะอยู่ในอันดับที่ 3 แม้ว่าสไตล์การต่อสู้ของเธอจะเป็นการโจมตีแบบตัวต่อตัว แต่เธอใช้สมองในการโจมตีไม่เก่ง ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงถูกจัดอันดับด้วยวิธีนี้

 

“เรามาแล้ว! รถไฟเหาะ!”

 

“อย่างที่คิด……”

 

　ผมคิดว่าต้องมาที่นี่แน่นอน

　อัลมาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น กระโดดไปสู่สิ่งใหม่หรือสิ่งที่ไม่คุ้นเคยโดยไม่กลัวความล้มเหลว

 

　ผมรีบเข้าไปและสวมแถบนิรภัยและเข็มขัดนิรภัย ดูเหมือนว่าจะต้องใช้เวลาสักพักกว่ารถไฟจะออก

 

“นิเฮเฮ~ ฉันมีความสุขมากที่ได้ผูกขาดคุโระคุงคนเดียวแบบนี้~”

 

“ขนาดนั้นเลย?”

 

“ใช่แล้ว! ฉันชอบอยู่กับทุกคน แต่ฉันชอบอยู่กับคนที่ฉันชอบมากที่สุด”

 

“คนที่ชอบ……?”

 

“แน่นอนว่าฉันกำลังพูดถึงคุโระคุง! แบบโรแมนติก♪”

 

　ดูเหมือนว่าอัลมาจะชอบผมเหมือนกัน …คุณชอบหลายอย่างเกินไปไหม?

 

“ฉันไม่คิดว่าคุณจะสังเกตเห็นมันเลยเพราะว่าคุโระคุงหัวทึบ! แต่ไม่เป็นไร! ฉันจะแสดงให้คุณเห็นเสน่ห์ทั้งหมดของฉันต่อจากนี้ไป♪”

 

　อัลมาส่งยิ้มอันสดใสให้ผม

 

　พลังงานบวกของเธอให้กำลังใจผมเสมอ อย่างไรก็ตาม เธอมีนิสัยไม่บ่นต่อหน้าใครๆ และชอบเก็บเรื่องต่างๆ ไว้กับตัวเอง

 

“ขอบคุณมากที่ชอบผม”

 

“ไม่ ไม่~ ฉันคิดว่าทุกคนก็ชอบ อ่า มันขยับแล้ว! ตอนนี้ฉันอยากจะกอดคุโระคุงเพราะมันน่ากลัว”

 

  “ผมว่าถ้าเธอยึดแถบนิรภัยจะปลอดภัยกว่ากอดผมนะ”

 

　มาดูประเภทของรถไฟเหาะที่เริ่มเคลื่อนตัวดีกว่า

　แบบที่ทำให้ขาคุณพลิ้วไหว ความกดดันไม่ทำงาน เมื่อเข็มขัดหลุดออก ก็ต้องกลับหัวกลับหาง

　

　ผมขึ้น ๆ ลง ๆ จนกระทั่งถึงจุดสูงสุด รถไฟเหาะมาหยุดที่นี่

 

“ว้าว! วิวทิวทัศน์น่าทึ่งมาก! ผู้คนมีขนาดเล็กมาก! นี่สินะคือการที่พวกเขาบอกว่ามนุษย์เป็นเหมือนขยะ!”

 

　ผมต้องการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับคำกล่าวของอัลมา แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น

 

　　–อย่างแรกเลย ผมไม่ชอบรถไฟเหาะ

　　

　รถไฟเหาะที่กำลังเคลื่อนที่ มันยังคงวิ่งไปตามรางด้วยความเร็วสูง

 

　มันน่ากลัวมาก…

 

“อ๊าาาา!!”

 

　ขณะที่มันดิ่งลงมา ก็มีเสียงกรีดร้องของเด็กชายดังขึ้น

 

“อ่า…รู้สึกแน่จัง”

 

“คุโระคุง โอเคไหม? ใช่ ดื่มอะไรสักหน่อยสิ”

 

“……ขอบคุณ”

 

　รถไฟเหาะนั้น… น่าทึ่งมาก

　ที่นั่งนั้นเคลื่อนไปรอบทิศทางทั้งหน้าและหลัง ซ้ายและขวา เหนือและใต้ ตะวันออกและตะวันตก และไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น รู้สึกเหมือนโลกกำลังหมุน หมุนอยู่ตลอดเวลา

 

　ทันใดนั้นผมก็เปลี่ยนจากการนั่งพิงม้านั่งเป็นการนอนราบ

 

“คุณกำลังทำอะไรอยู่อัลมา?”

 

“มันเป็นหมอนตักของคุณ ฉันคิดว่านอนลงคงจะสบายขึ้นอีกหน่อย”

 

“ปล่อยผมไว้แล้วไปเที่ยวที่อื่นได้นะ อยากไปใช่ไหม?”

 

“ฉันก็อยากไปนะ แต่…อยู่กับคุโระคุงสนุกกว่านะ”

 

　ผมมีข้อสงสัย แต่ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก ดังนั้นผมจึงตัดสินใจใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้

 

“เขาน่าจะอยู่ในหินวิเศษนี้จริงๆ”

 

“ถูกต้อง”

 

　มุมหนึ่งของ Worst de Land

　บัลด์เทลและผู้ช่วยของเขา รอย คุยกันอย่างลับๆ เพื่อไม่ให้เจ้าหน้าที่เห็น พนักงานรักษาความปลอดภัยและผู้หญิงคนอื่นๆ ไม่อยู่ที่นี่ด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

　บัลด์เทลมองหินที่มอบให้รอยอย่างสงสัย

 

“นี่ ถ้าคุณทำลายมัน เขาจะปรากฏตัว”

 

“อืม.”

 

　ตามคำแนะนำของรอย บัลด์เทลขว้างหินเวทย์มนตร์จนกระแทกพื้น ทันใดนั้น บางสิ่งก็ปรากฏขึ้นท่ามกลางแสง

 

“เฮ้ออ ไม่ได้ออกมาข้างนอกซะนาน บรรยากาศที่สงบสุขแบบนี้ ข้าต้องทำลายมันให้หมด”

 

“ว้าว เขาปรากฏตัวแล้วจริงๆ…”

 

　——ปีศาจ

　

　สัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายมนุษย์ที่มีเขาคล้ายแกะม้วนอยู่ด้านข้างหัว และมีปีกคล้ายค้างคาวสีดำและมีหางอยู่ด้านหลัง

 

　ในบางภูมิภาค ผู้คนถูกบังคับให้ก้มหัวกับปีศาจและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมจำนนต่อพฤติกรรมรุนแรงของพวกมัน ในบางภูมิภาค พวกเขาแทบจะไม่สามารถหยุดยั้งการรุกรานได้ และไม่สามารถยึดคืนดินแดนที่ถูกยึดครองได้มากนัก

 

　ปีศาจจ้องมองที่บัลด์เทล

 

“หืม? เจ้าเรียกข้าออกมาเหรอ? ข้าไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกมนุษย์เรียก… แต่ไม่เป็นไร วันนี้ข้าอารมณ์ดีจริงๆ คิฮ่าฮ่าฮ่า”

 

　เสียงหัวเราะหยาบคายของปีศาจดังก้อง

 

　มันมีพลังที่คนทั่วไปไม่สามารถเทียบเคียงได้ หากมันอารมณ์เสียแม้แต่นิดเดียว แขกของออร์เฟน รีสอร์ตทุกคนคงถูกสังหารในคืนเดียว

 

　เหตุใดรอยจึงได้ครอบครองหินเวทมนตร์ที่มีปีศาจเช่นนี้?

 

　พวกปีศาจตกลงที่จะปิดผนึกไว้ในหินเวทมนตร์โดยมีสิ่งแลกเปลี่ยน สิ่งนั้นคืออะไร?

 

“คิฮ่าฮ่า ผู้หญิงคนนั้นแจ่มจริงๆ ทั้งท่าทางของเธอ เสียงหอบ และอวัยวะภายในของเธอ…ฮ่า แต่ตอนนี้ข้าใช้เธอต่อไม่ได้แล้ว ชิ ไม่มีคนที่ทนได้เกิน 30 ครั้งเลยรึไงนะ?”

 

　ปีศาจชอบทารุณร่างกายของหญิงสาว

　จริงๆ แล้วตอนที่มันได้รับสาวงามที่ถูกบูชายัญมาก่อนที่จะถูกพามาที่นี่ มันก็พาเธอไปที่ถ้ำที่มันอาศัยอยู่และข่มขืนเธอ

 

“ถ้ามันพัง ก็แค่หาคนใหม่มาแทน ใช่แล้ว! กินผู้หญิงในรีสอร์ตนี้ให้หมดเลย! แล้วก็ฟังคำขอของฉันด้วย! มีผู้ชายสวมหน้ากากอยู่ด้วย ฆ่าเขา ฆ่าเขาซะ แล้วฉันจะให้ผู้หญิงมากกว่านี้!”

 

“เอ๋ กินผู้หญิงที่นี่ได้ไม่อั้น…”

 

“ถูกต้อง! ฆ่าเขาซะ!”

 

　บัลด์เทลมีความสุขมาก

　ตอนนี้เขาสามารถกำจัดเด็กเหลือขอน่าขยะแขยงที่มาขวางทางเขาได้แล้ว

 

　อย่างไรก็ตาม หากปรากฏว่าครอบครัวของเอิร์ลมีส่วนเกี่ยวข้อง เขาจะหนีไม่พ้น และไม่สามารถหลีกเลี่ยงการถูกลิดรอนสถานะของเขาได้ แต่ในเมื่อเราต้องการพลังของปีศาจเพื่อกำจัดปัญหานี้ ก็แค่โยนความผิดให้พวกปีศาจก็พอ

 

　เขาตัดสินใจทิ้งที่เหลือไว้ให้พวกปีศาจ และออกจากที่นี่เพื่อชื่นชมมัน…

 

“คิฮ่าฮ่าฮ่า! ——ไม่ ไม่”

 

　จากนั้นคำพูดเหล่านั้นก็หยุดเขาไว้

 

　…ไม่งั้นรึ?

 

“แกไม่ต้องการมันเหรอ แกก็รับสิ่งแลกเปลี่ยนไปแล้ว ถึงไม่ชอบก็ฆ่ามันให้ฉันซะ! มันก็เหมือนๆกับการข่มขืนผู้หญิงนั่นแหละ”

 

“ข้าไม่สนใจผู้ชาย ข้าก็เลยไม่ชอบผู้ชาย ถ้าอยากให้ข้าทำอะไรก็ต้องให้คนที่อยู่ข้างๆ เจ้าขอ”

 

　ปีศาจชี้ไปที่รอย.

 

　ทันใดนั้น บัลด์เทลก็คิด

　

　แม้ว่าเขาจะเป็นผู้ให้สิ่งแลกเปลี่ยน แต่ทำไมปีศาจผู้กดขี่ข่มเหงถึงเข้าไปในหินเวทมนตร์ได้อย่างง่ายดาย? รอยเป็นคนเจรจา

 

　เขารู้สึกตกใจมาก

　และรู้สึกลนลาน เพราะเขารู้แล้ว

 

　ว่าถ้าเขาไม่ออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว…เขาต้องถูกปีศาจพวกนี้ฆ่าตายแน่

 

“อึก…”

 

　บัลด์เทลพยายามวิ่งหนีไปในทิศทางตรงกันข้ามกับทั้งสอง ในขณะนั้น เขารู้สึกสั่นสะเทือนดังก้องบนพื้นใต้ฝ่าเท้าของเขา

 

　ชั่วขณะต่อมา  ขณะที่บัลด์เทลสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ร่างใหญ่ของปีศาจก็มาอยู่ข้างหน้าเขาและขวางกั้นเขาไว้ มันกระโดดมาอยู่ตรงหน้า

 

“คิฮ่าฮ่า อย่าคิดว่าจะหนีจากข้าได้นะเจ้าหมูสกปรก”

 

　เสียงทื่อๆ ก็ดังกึกก้อง

　ตอนที่เขารู้สึกตัว แขนของเขาก็หัก…

 

“…เอ๊ะ อ่า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊า อ๊าก อ๊าก !?”

 

“คิฮ่าฮ่า เจ้าหมูจอมกวน เฮ้น้องชาย รีบกำจัดร่างนั้นออกไปเร็ว ๆ นี้ เห็นแล้วน่ารังเกียจ”

 

“ใช่ ใช่ พี่ชายไม่ชอบผู้ชายนี่นะ”

 

　เมื่อรอยแสยะ ร่างของเขาก็บิดเบี้ยว เขา ปีกสีดำคล้ายค้างคาว และหางที่ด้านหลัง – มันคือปีศาจ

 

“ให้ตายเถอะ! รอยเป็นปีศาจไปแล้ว”

 

“แม้ว่าเจ้าจะรู้ตอนนี้ ก็ไม่สามารถทำอะไรกับมันได้ ข้าเกลียดมนุษย์และคนรวย…เอาล่ะ ไปฆ่าพวกมันกันเถอะ”