“อ๊ากกก…”

 

“ฮะ?”

 

　กัลก้ายิ้มกว้างและต่อยหมัดอย่างมีความสุข

 

“โอ้…”

 

“…”

 

　ฮอรัสต่อยคู่ต่อสู้ด้วยสายตาที่เย็นชาและไร้หัวใจ

 

　เลือดสดกระจายไปทั่วพื้นยางมะตอยแห้งโดยมีความหนืดคล้ายกับมีชีวิต

 

　ทุกครั้งที่ถูกโจมตี เลือดจะไหลเป็นเส้นเหมือนเส้นด้ายที่ลอยอยู่บนผิวน้ำ

 

“ยูยู่ คุณไม่จำเป็นต้องบังคับตัวเองให้มองมัน จริงๆ แล้วมันจะดีกว่าที่จะไม่มอง”

 

“อ-อืม…”

 

　หลังจากที่โครพูดย้ำอีกครั้ง ยูยู่จึงได้รู้ว่าเขานั้นรู้ว่าเธอกำลังฝืนตัวเอง ดังนั้นเธอจึงหันหลังออกจากเวที

　　

　โครหัวเราะแล้วบอกว่าไม่เป็นไร

 

　รู้สึกสดชื่นน่าดูที่ได้กลับไปเอาคืนผู้ที่เคยทอดทิ้งตัวเอง ผมหวังว่าพวกเขาจะพอใจ แต่ก็นะ ทุกอย่างคงจะดีกว่านี้ถ้าเรื่องแบบนั้นจะไม่เคยเกิดขึ้น

 

　ยูยู่เป็นเด็กดี

　ผมว่าจะเธอคงไม่เคยมีประสบการณ์เกลียดใครและกลับไปหาเพื่อล้างแค้น

 

　มองไปที่ที่นั่งผู้ชม

　บางคนรู้สึกขนลุกไปทั้งตัว บางคนกรีดร้อง และบางคน… มีน้ำตาไหล ใบหน้าของทุกคนซีดลงและพูดไม่ออก

 

　…ผมว่ามันเกือบจะถึงเวลาแล้ว ตามที่คาดไว้ การฆ่าใครสักคนเป็นอันตราย

 

　โครยกมือไปทางเฟลซึ่งอยู่ข้างๆ กรรมการ

 

“-แค่นั้นแหละ.”

 

　เฟลพูดเบาๆ

　กัลก้าซึ่งอยู่ไม่ไกล หันกลับมามองเฟลด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความบ้าคลั่ง

 

“…เฮ้ เฟล อย่ามากวนชั้นสิ”

 

　กัลก้าที่กำลังยกร่างกายที่สะบักสะบอมของกัลลัสพูดแล้วปล่อยเจตนาฆ่าออกมา

 

“หือ… คุณจะต่อต้าน? คุณอยากถูก”สั่งสอน”เหมือนเมื่อก่อนงั้นเหรอ?”

 

“เออ ก็มาสิวะ “

 

“น่าสนุกดีนี่ แต่ฉันจะหยุดไว้ก่อน เพราะนี่คือคำสั่งของโครซามะ ดังนั้นถ้าคุณขัดขืน แสดงว่าคุณอยากต่อต้านโครซามะใช่ไหม”

 

“…หัวหน้า…”

 

　กัลก้ามองมาทางนี้

　ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ไม่ดีเพราะเขาต้องหยุดเรื่องสนุก แต่มันคงจะยุ่งยากถ้ายังลงมือหนักกว่านี้

 

　สำหรับตอนนี้ ผมต้องแสดงสีหน้าจริงจังและจ้องมองอย่างเย็นชา

 

“แฮ่ก แฮ่ก..ได้โปรด…หยุด…”

 

　สะอื้น ขอโทษ และถูกทุบตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า… เดลก้าเพียงแต่รอให้เวลาผ่านไป แต่มันไม่จบสิ้นเสียที

 

“มันน่าเสียดาย… ฉันเป็นคนแบบนี้…”

 

　ฮอรัสต้องสูญเสียคนรักไป และตอนนี้ต้องต่อสู้กับคนที่เขาคิดว่าแมนกว่าและแข็งแกร่งกว่าเขา

　อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็ทำได้แค่ร้องไห้คร่ำครวญเท่านั้น แม้ว่าจะโจมตีคนแบบนี้ต่อไป ก็ไม่มีการตอบสนอง

 

(…การแก้แค้นของฉันมันก็แค่นี้เองเหรอ สุดท้ายมันก็ไม่รู้สึกอะไรเลย)

 

　ในขณะนั้นเขารู้สึกสายตาที่จ้องมองมา

　มันเป็นของโครที่อยู่ในที่นั่งพิเศษ

　การจ้องมองที่เย็นชาของเขาเต็มไปด้วยพลังอันเยือกเย็นและแปลกประหลาด

 

　ฮอรัสหยุดหมัดของเขา

　

“ผู้ชนะ —กัลก้า ฮอรัส!”

 

　เมื่อกัลก้าและฮอรัสหยุดโจมตี กรรมการก็พูดอย่างเร่งรีบ

 

　ทีมกู้ภัยรีบพากัลลัสและเดลก้าออกไปอย่างรวดเร็ว

 

　กัลก้าเดินไปหาฮอรัสซึ่งยืนนิ่งอยู่

　

“……ทำได้ดีเลยนี่”

 

“……อา”

 

“เอาล่ะ เราควรทำอย่างไรดี?”

 

“จะรักษาด้วยวิธีปกติไม่ได้หรอก ช่วยไม่ได้ ผมจะใช้แหวน”

 

　เราเข้าแถวและพูดคุยกันในขณะที่มุ่งหน้าไปยังทางออก

 

“…นั่นเพียงพอสำหรับการแก้แค้นของคุณแล้วหรือยัง?”

 

“นั่นคือจุดจบของมัน เราไม่มีความตั้งใจที่จะไล่ตามอดีตอีกต่อไป นอกจากนี้ มันไม่คุ้มถ้าเขาจะทำได้แค่ร้องคร่ำครวญอย่างเดียว”

 

“ฮ่าฮ่า นั่นสินะ ชั้นก็ไม่รู้สึกอยากต่อยแล้ว พอแข่งชนะก็ดีแล้ว ชั้นละโล่งจริงๆ ที่ได้อัดมันไปรอบนึง”

 

“เราอยู่ในยุคที่สามารถแก้แค้นได้ในการต่อสู้เพียงนัดเดียว นี่ต้องขอบคุณนายน้อยจริงๆ นะ ถ้าไม่ใช่เพราะนายน้อย เราคงจะทำลายล้างทั้งประเทศอย่างแน่นอน”

 

“เข้าใจแล้ว แต่ดูเหมือนว่าคนอื่นๆ จะหนีไปไม่ได้”

 

　ขณะที่เดินผ่านทางออก ผมก็เดินผ่านตัวแทนของเหนือและใต้ที่กำลังรอการแข่งขันนัดต่อไปในโถงทางเดินยาว

　

　กัลก้าและฮอรัสดูผ่อนคลาย

 

“นัดต่อไป เตรียมตัว”

 

　กรรมการประกาศเรียก

　ตัวแทนจากเหนือและใต้มองหน้ากันและพูดว่า

 

“ข้าขอสละสิทธิ์”

“ฉันก็ขอถอนตัวด้วย”

　

　

 

“หือ!? เขาบอกว่าขอถอนตัวงั้นเหรอ?”

 

　ดูเหมือนว่าตัวแทนของภาคเหนือและภาคใต้สูญเสียความตั้งใจที่จะต่อสู้หลังจากดูการแข่งขันระหว่างกัลก้าและฮอรัส

　

“นี่จะเป็นรอบชิงชนะเลิศระหว่างคนล้มเหลวสองคนไม่ใช่หรือ…ทัวร์นาเมนต์ถูกยกเลิกแล้ว ใช่ ยกเลิก! โอ้ เลื่อนเป็นวันพรุ่งนี้ดีกว่า! เราจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง!”

 

　หลังจากนั้นไม่นานก็มีการประกาศว่าการแข่งขันถูกยกเลิกไป แต่น่าแปลก ไม่มีใครโห่เลย

 

　

 

　เมื่อเกมจบลงก็เป็นเวลาเย็น

 

“ธุระของผมเสร็จแล้ว กลับบ้านกันเถอะ”

 

　การแข่งขันถูกยกเลิกแล้ว และผมไม่คิดว่าพวกเขาจะพยายามจัดต่อด้วยซ้ำ กล่าวอีกนัยหนึ่ง คำขอของยูยู่ที่ขอให้เข้าร่วมการแข่งขันและหยุดการหมั้นหมายของเธอได้สำเร็จแล้ว

 

“หากเกิดอะไรขึ้น คุณสามารถติดต่อผมได้โดยใช้สิ่งนี้”

 

　ผมให้ต่างหูแบบเดียวกับที่ยูยู่ใส่

　

     “มันเรียกว่า “เดนวะ” ซึ่งผมสร้างขึ้น และถ้าคุณเพ่งสมาธิกับมัน คุณก็จะสามารถพูดคุยกับคนที่อยู่ห่างไกลได้”

 

“เข้าใจแล้ว พูดอีกอย่างนึง ให้จำไว้ว่า มันจะเชื่อมโยงฉันกับโครซังเอาไว้ด้วยกัน”

 

“อ่า จะว่างั้นก็ได้”

 

　ขณะที่ผมกำลังจะขึ้นหลังกัลก้าและฮอรัสในสภาพแปลงร่างและเดินทางกลับ ด้วยเสียงฝีเท้าอันรุนแรงก็เข้ามาใกล้

 

“กัลก้า!”

　

“ฮอรัส!”

 

　เสียงเรียกชื่อทั้งสองคน

　กัลก้าและฮอรัสยกเลิกการแปลงร่างของพวกเขา

 

　มาดูกัลก้ากันก่อน

 

“กัลก้า…นายสุดยอดจริงๆ”

“เฮ้ ทำไมนายไม่กลับไปที่เผ่าของนายล่ะ”

 

“เงียบไปเลย เจ้าบ้า!!”

 

　บนถนนหลวงในต่างโลก พวกเขาไม่ยอมให้คำพูดที่ว่า “ฉันจะพานายกลับตอนนี้” ได้พูดออกมาจนจบ

 

　เขาหงุดหงิด.

　เขาตีหัวของมนุษย์สัตว์ขณะที่เข้ามาใกล้

 

　ต่อไปเรามาดูฮอรัสกันดีกว่า

　เขากำลังเผชิญหน้ากับแฟนเก่า

 

“ฮอรัส…ฉันขอโทษ…”

 

“…”

 

“ฉันรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่านายแข็งแกร่งแค่ไหน ฉันอยากจะพูดก่อนว่า ฉันไม่ได้จริงจังกับเดลก้า… ใช่แล้ว! เขาหลอกฉัน! ดังนั้น มัน… ไม่ใช่ความผิดของฉัน!”

 

“…สุดท้ายแล้วคุณอยากจะพูดอะไรกันแน่?”

 

“เพราะฉะนั้นฉันอยากให้เรากลับมาคบกันอีกครั้ง ตอนนี้เราน่าจะเข้ากันได้ดี”

 

“กับเธอที่ทรยศฉัน?”

 

“นั่นก็… โอเค ยังไงมันก็เป็นความผิดของฉัน ขอโทษ ฉันขอโทษนะ นายพอใจไหม”

 

　นั่นมันการ Reverse Cut เหรอ? คุณคิดว่าคุณจะได้รับการให้อภัยด้วยการขอโทษแบบนี้เหรอ?

 

　พูดออกไปเลย ฮอรัส ว่าคุณจะ…

　

　ฮอรัสก็ก้มศีรษะลง

 

“ขออภัย ฉันไม่สามารถยอมรับเธอได้ โดยเฉพาะนิสัยของเธอ”

 

“……เอ๊ะ”

 

　คำกล่าวที่ไม่คาดคิดจากฮอรัสซึ่งมักจะจริงจังและหัวแข็ง เขาทำเหมือนจะกลับไปคบกับแฟนเก่าที่เคยทำร้ายเขามาก่อน

 

　เมื่อผมคิดว่าทุกอย่างจะจบลง สิ่งต่างๆ ก็พลิกผันอย่างไม่คาดคิด นี่มัน..ผมต้องไม่หัวเราะสิ อุ๊บส์…

 

“บู่! ฮ่าฮ่าฮ่า!!”

 

　ไม่มีทางที่ผมจะกลั้นหัวเราะได้ ผมจึงระเบิดหัวเราะออกมา

　แฟนเก่าของเขาจ้องมองมาที่ผม

 

“นี่ไม่ได้หมายความว่าข้าจะยกโทษให้พวกเจ้านะ!!”

 

　ราชาที่ชี้นิ้วไปที่ผู้คน

　เขาเป็นคนที่หัวร้อนง่ายมาก เขายังคงคิดว่าเขาเป็นราชาสินะ อื้ม ราชา

 

　ราชา… ถ้าเขาไม่มีอะไรจะพูดก็เมินๆเขาไปละกัน

 

　เรามุ่งหน้ากลับบ้านในขณะที่ฟังเสียงตะโกนจากด้านหลัง ทันใดนั้น ฮอรัสและกัลก้าก็หยุด

 

“มีเพียงสิ่งเดียวที่ชั้นต้องพูดกับบ้านเกิดห่วยๆ นี่ คือ ดีแล้วที่ได้ออกจากประเทศนี้เพื่อจะได้แข็งแกร่งขึ้น”

 

“และ… ถ้าใครคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งพอ ก็มาท้าทายได้ ชั้นจะยอมรับการท้าทายถ้ามีเวลาว่าง”

 

　เขาพูดแล้วเดินไปข้างหน้า

　

　ไม่กี่วินาทีต่อมา

 

“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันจะออกจากประเทศและฝึกฝนเป็นนักรบ!!”

“ข้าโดนไอ้สารเลวนั่นรังแกมามากแล้ว! ข้าจะต้องให้มันชดใช้!”

“คอยดูเถอะ ฉันต้องเอาชนะมันให้ได้!”

 

“เฮ้ พวกนาย!!”

 

   โดยทิ้งฉากที่ชวนเลือดร้อนไว้ข้างหลัง

　พวกเรากลับบ้านด้วยรอยยิ้ม

 

　หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ผมได้รับจดหมายจากยูยู่

　ก่อนอื่นผมได้รับการขอบคุณ

　และเกิดอะไรขึ้นหลังจากเหตุการณ์ในประเทศมนุษย์สัตว์

　การแข่งขันเพื่อเลือกคู่หมั้นได้ถูกยกเลิกไปแล้ว เพราะไม่มีใครอยากแข่งต่อหลังจากแมตช์สุดอัศจรรย์ระหว่างกัลก้าและฮอรัส

　ถ้าพวกเขาจะแข่งขันกันเอง พวกเขาคงอยากจะมีแมตช์ที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น ผมดีใจที่การทำงานหนักของผมได้ผลดี

 

　ขณะที่ผมกำลังจัดเรียงเอกสาร ก็สังเกตเห็นบางอย่าง

 

“อ้าว แล้วลูลู่ไปไหนล่ะ”

 

　ผมไม่ได้เจอเธอตั้งแต่เช้าแล้ว

　ทุกคนได้แต่เอียงหัวกับคำถามนี้

 

“กิลด์ของคุณน่าสนใจจริงๆ อิอิ”

 

　ที่ร้านแพนเค้ก.

　เซริสกำลังยิ้ม ส่วนลูลูชิล่ากำลังมองเธอด้วยสายตาที่ระแวดระวัง

 

　แม้ว่าแพนเค้กจะมาถึง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะถูกแตะต้อง

 

“ฉันรู้ว่ามีบางอย่างที่คุณไม่สามารถบอกคนอื่นได้ เลยเรียกฉันมาคนเดียวสินะ อย่าลีลา รีบพูดมาเร็วๆ”

 

“เอาล่ะ อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจะพูดตรงๆ”

 

　เซริสมองไปที่ลูลูชิล่า

 

“ เธอช่วย ส่ง โคร กลับมา ให้ฉัน ได้ไหม”