เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1895 ดาบมังกร
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1895 ดาบมังกร
“โอ๊ย ฉันจะตายแล้ว!”
เมื่อคนนอกม่านแสงเห็นถังฮุยโยนมุกมังกรออกมาเหมือนลูกอมตั้งแต่เริ่ม
คนกลุ่มหนึ่งเอามือกุมหน้าอกแล้วล้มลงพื้น
“ฟุ่มเฟือยเกินไปแล้ว สิ้นเปลืองมาก โหดเกินไปแล้ว!”
คนมากมายร้องไห้ออกมาทันที
คนทั่วไปอยากได้มุกมังกรสักเม็ด เป็นเรื่องที่ยากเย็นแสนเข็ญ เพราะสิ่งมีชีวิตอย่างมังกร ถึงอ่อนแอสุด นักบู๊ทั่วไปก็ไม่สามารถรับมือได้
ดูสิ่งที่ถังฮุยทำวันนี้สิ คนนับไม่ถ้วนรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นขอทานจากประเทศเล็กๆ ทันที
ขนาดองค์ชายประเทศใหญ่อย่างหนานกงสิงก็ยังไม่เคยเห็นวิธีที่ฟุ่มเฟือยขนาดนี้มาก่อน
หนานกงสิงหนังตากระตุก ซูตงที่อยู่ข้างเขาก็เบิกตาโต อ้าปากหวอ
“เขารวยขนาดไหนกันถึงกล้าทำแบบนี้!”
ตูม! ตูม! ตูม!
ม่านแสงสั่นสะเทือนตามเสียงระเบิดที่ดังติดต่อกัน
การระเบิดของมุกมังกรหนึ่งเม็ด เท่ากับการระเบิดตัวตายของนักบู๊แดนปราณฟ้า
มุกมังกรเยอะขนาดนี้รวมอยู่ด้วยกัน แม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับเซียนบู๊ก็ต้านทานไม่ไหว
ทุกคนในที่นี้เห็นแล้วหวั่นใจ
โดยเฉพาะคนที่เพิ่งพนันว่าลู่ฝานชนะ ตอนนี้รู้สึกว่าคงเสียเงินไปเปล่าๆ แล้วล่ะ
เสียงระเบิดดังติดต่อกันอยู่นานกว่าจะหยุดลง
เมื่อภาพในม่านแสงกลับมาอีกครั้ง ทุกคนเห็นลู่ฝานสะบัดกระบี่หนักฟันลงบนตัวถังฮุยอย่างแรง
เหมือนการระเบิดของมุกมังกร ไม่ส่งผลกระทบต่อลู่ฝานเลย
แต่คนที่สายตาเฉียบแหลมเห็นเลือดตรงหน้าอกลู่ฝาน แต่แผลฟื้นฟูอย่างรวดเร็ว!
ถังฮุยเหวี่ยงดาบใหญ่กันไว้หลายครั้ง มือซ้ายคลำบนเกราะอยู่ครู่หนึ่ง
ทันใดนั้นมุกมังกรปรากฏในมือเขาอีกกำหนึ่ง!
“นี่ยังไม่จบไม่สิ้นอีกเหรอ!”
“เขามีมุกมังกรเยอะแค่ไหนเนี่ย!”
“บ้านเขาอยู่ที่รังมังกรเหรอ”
กลุ่มคนเอามือกุมหัวร้องตะโกนด้วยความตกใจ
โยนออกมากำหนึ่งยังไม่เท่าไร คิดไม่ถึงว่าจะเอาออกมาอีกกำหนึ่ง นี่ทำให้ผู้ชมทนดูไม่ได้เลย
ถังฮุยเป็นคลังระเบิดในร่างคนชัดๆ!
ลู่ฝานเห็นการกระทำของถังฮุย หนังตาเขากระตุกครู่หนึ่ง
เขาไม่อยากโดนถังฮุยระเบิดอีกรอบ เมื่อกี้ก็ระเบิดจนเขาจุกแล้ว!
ถ้าไม่ใช่เพราะความสามารถในการฟื้นฟูของร่างกายเขาแข็งแกร่ง บวกกับการช่วยเหลือของไอ้เก้า เมื่อกี้คงทำให้เขาบาดเจ็บจนล้มลงพื้นแล้ว
ลู่ฝานเหวี่ยงมือซ้ายอย่างรวดเร็ว แรงดูดปรากฏออกมา ชิงมุกมังกรในมือถังฮุยมาทันที
การตอบสนองของถังฮุยก็รวดเร็วมาก เมื่อเห็นท่าไม่สู้ดี เขารีบทำให้มุกมังกรระเบิดทันที
ครั้งนี้มุกมังกรระเบิดตรงกลางทั้งสองคน
ฟ้าถล่มดินทลาย ทั้งสองกระเด็นถอยหลังออกไปพร้อมกัน!
พื้นดินสั่นสะเทือน นี่เพิ่งสู้กันไม่กี่กระบวนท่าเอง ป่าเขียวชอุ่มโดนระเบิดจนโล่งเตียน หลุมลึกเต็มไปหมด
ลมหมุนสีดำพัดขึ้นมารอบๆ ไม่หยุด บนฟ้ามีหลุมอากาศยุบลงไปนับไม่ถ้วน
ลู่ฝานกางเกราะเกล็ดมังกร กระบี่หนักไร้คมกันอยู่ด้านหน้า ต้านทานแรงระเบิดรอบนี้อีกครั้ง
ตอนที่ลู่ฝานกำลังกัดฟันอดทน ตัวของถังฮุยปรากฏในคลื่นที่หลงเหลือจากการระเบิด
ฟันลงบนกระบี่หนักไร้คมของลู่ฝานอย่างแรง!
“อาวุธวิเศษไหลริน หักคม!”
เมื่อโจมตีด้วยดาบ ลู่ฝานโดนฟันจนกระเด็นออกไปพร้อมกระบี่
ลู่ฝานรู้สึกว่าเมื่อดาบฟันลงมา มีพลังแตกต่างกันพุ่งเข้ามาในตัวเขา
น้ำแข็ง ไฟ สายฟ้า พลังสามวิถีหมุนเป็นเกลียวพุ่งเข้ามา เกือบระเบิดในตัวเขา
อาศัยปราณชี่ อาศัยพลังแห่งโลก ลู่ฝานระงับสามพลังนี้เอาไว้ได้ แล้วทำลายจนหายไปหมด
บิดตัวกลางอากาศอย่างยากลำบาก ลู่ฝานย่ำกลางอากาศสิบกว่าก้าวกว่าจะทรงตัวได้
เมื่อเพ่งมอง ถังฮุยพุ่งเข้ามาพร้อมดาบอีกแล้ว
ไอ้หมอนี่เสพติดการฆ่าไปแล้ว!
ลู่ฝานโจมตีด้วยกระบี่ออกไปโดยไม่ต้องคิด
“กระบี่ฟ้าดิน!”
ฉึบ!
ดาบของถังฮุยฟันลงบนไหล่ลู่ฝาน
กระบี่ของลู่ฝานก็ฟันลงบนเอวเขาอย่างแม่นยำเช่นกัน
สีหน้าทั้งสองคนเปลี่ยนไป แสงสามแสงสว่างขึ้นบนตัวลู่ฝาน เกราะเกล็ดมังกรแตกกระจายกลายเป็นประกายแสงเต็มฟ้า
เกราะบนตัวถังฮุยส่งเสียงร้องเสียงแหลม เหมือนสัตว์อสูรโดนโจมตีจุดสำคัญ ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา!
ลู่ฝานถอยหลังหนึ่งก้าว ถังฮุยถอยหลังสามก้าว
ความแข็งแกร่งปะทะกับความแข็งแกร่ง ลู่ฝานเป็นฝ่ายได้เปรียบ
แม้ดาบของถังฮุยดี เกราะดี แต่พละกำลังร่างกายกับการระเบิดปราณชี่ของลู่ฝาน ไม่ใช่เล่นๆ เหมือนกัน
ส่วนพลังแห่งวิถี ตั้งแต่ระดับอริยปราชญ์ลงไป ลู่ฝานไม่กลัวใครทั้งนั้น!
“ดี!”
หนานกงสิงเชียร์เสียงดัง แบบนี้สิถึงเหมือนพลานุภาพของสหายลู่ฝาน
เขาไม่เคยเห็นลู่ฝานแพ้ให้ใครมาก่อน
ชายวัยกลางคนหน้าตามอมแมมที่นั่งหาวอยู่ข้างๆ ตอนนี้เขาเริ่มสนใจแล้ว เงยหน้ามองไปทางม่านแสง หัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “น่าสนุก”
สีหน้าซูตงไม่สู้ดีเล็กน้อย
“กระบี่ดี!”
ประกายประหลาดออกมาจากตาถังฮุย แสงของมุกเต๋าที่อกเกิดการเปลี่ยนแปลง ดูดพลังที่ลู่ฝานโจมตีออกมาเข้าไปในมุกเต๋าจนหมด
ถังฮุยไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เขายกดาบใหญ่ในมือขึ้นมาอีกครั้ง
เกราะแข็งแกร่งขนาดนี้ ลู่ฝานเห็นแล้วพูดไม่ออกจริงๆ
จู่ๆ ดาบของถังฮุยส่องแสงสว่างจ้า มังกรยักษ์คำรามออกมาจากมือถังฮุย
มังกรแสงสีขาวพุ่งเข้าไปหาลู่ฝาน ลู่ฝานสะบัดกระบี่โจมตีมังกรแสงไปด้านข้าง
จู่ๆ สีหน้าลู่ฝานมีความประหลาดใจ
เมื่อเขาเพ่งมอง พบว่านี่มันใช่มังกรที่ไหนกันล่ะ นี่มันดาบรูปมังกรชัดๆ
หางมังกรโดนถังฮุยจับไว้ในมือ ตัวมังกรคือคมดาบ หัวมังกรคือปลายดาบ!
มังกรยักษ์ตัวยาวสามร้อยกว่าเมตร คิดไม่ถึงว่าจะเป็นดาบ
ในที่สุดลู่ฝานรู้แล้วว่าฉายาดาบมังกรของถังฮุยมาได้ยังไง
“ชื่อดาบคือดาบมังกรทำลายล้าง โปรดชี้แนะด้วย!”
ถังฮุยเหวี่ยงดาบ เสียงมังกรคำรามดังขึ้น
ลู่ฝานเห็นภาพนี้แล้วพูดว่า “เกราะกับดาบของนายไม่ธรรมดาเลยจริงๆ!”
ถังฮุยยิ้มแล้วพูดว่า “ช่วยไม่ได้ ฝึกฝนแต่วิชานี้ ที่บอกว่าอาวุธวิเศษไหลริน พูดให้เข้าใจก็คือใช้เงินฟาดหัว สหายเงามืดมีกระบวนท่าอะไรอีก ใช้ออกมาให้หมดเลย ฉันจะรับไว้เอง!”
พูดจบ ถังฮุยสะบัดผ้าคลุม
พลังหุ้นตุ้นปกคลุมทั้งตัวเขา
เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ห้ามโจมตีผ้าคลุมเขาเด็ดขาด ภายใต้เขตวิถี ผ้าคลุมหยุนหลานสามารถดูดพลังทุกสรรพสิ่งบนโลกได้ พลังของเจ้านายจะโดนผ้าคลุมหยุนหลานหลอมเป็นพลังหุ้นตุ้นบนตัวเขา”
ลู่ฝานสูดหายใจลึก
ยังใช้ผ้าคลุมอีก เกราะที่สร้างจากมุกเต๋าของขุนพลังสุดเหนือฟ้าบนตัวถังฮุย เขายังรับมือไม่ค่อยได้เลย
เว้นแต่จะปล่อยเขตวิถีออกมาอีกครั้ง ไม่งั้นคงจัดการถังฮุยยาก
นัยน์ตาลู่ฝานเป็นประกายวูบไหว มองถังฮุยแล้วพูดเสียงดังว่า “ช่วยไม่ได้ คงต้องใช้เคล็ดวิชาบู๊พิเศษแล้วสินะ”
ถังฮุยยิ้มแล้วพูดว่า “หืม ยังมีกระบวนท่าอะไรอีก”
จู่ๆ ลู่ฝานหรี่ตาลง เก็บกระบี่หนักไร้คมเอาไว้แล้วพูดว่า “กระบวนท่าที่นายไม่เคยเห็นไงล่ะ วิญญาณกะพริบ!”