เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1838 หัวใจผู้หญิง
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า 1838 หัวใจผู้หญิง
ฮ่วนเย่ว์แข็งทื่อ ยังไงเธอก็คาดไม่ถึงเลยว่า คนที่ช่วยชีวิตของเธอราวกับอาวุธวิเศษที่ตกลงมาจากฟ้า จะเป็นลู่ฝาน!
“นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
หลังจากอดกลั้นอยู่นาน ประโยคแรกของฮ่วนเย่ว์ ก็คือคำถามที่ลู่ฝานไม่สะดวกที่จะตอบ
ลู่ฝานหยักไหล่พูดว่า: “ผ่านพบความอยุติธรรมต้องควักดาบออกมาช่วยเหลือ ทำไม เธอไม่ต้องการความช่วยจากฉันเหรอ?”
ฮ่วนเย่ว์กัดฟันพูดว่า: “ต้องการ ต้องการอยู่แล้ว”
ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า: “แค่นี้ก็พอแล้ว!”
ขณะที่พูดไปด้วย ลู่ฝานก็กวักมือไปด้วย และหนานกงสื่อที่อยู่ไม่ไกลก็ถูกเขาดูดกลับไป
มือรวมลมแรง หนานกงสื่อถูกพายุทอร์นาโดสีน้ำเงินพากลับมาในทันที และตกลงมาตรงหน้าของลู่ฝาน
หนานกงสื่อในเวลานี้ดูไปแล้วน่าสมเพชจริงๆ ไม่ใช่มนุษย์เลยชัดๆ
ลู่ฝานมองเขาแวบหนึ่ง และพูดว่า: “ทำอะไรไม่ทำ ทำเรื่องฉุดผู้หญิง ไม่มีใครหนีพ้นผลของกรรมชั่วของตนได้!”
ไม่นึกเลยว่าในเวลานี้หนานกงสื่อจะหัวเราะขึ้นมา และพูดว่า: “ไอ้หนู ทำเรื่องฮีโร่ช่วยชีวิตคนสวยเหมือนคนอื่นเขา! ฉันจะบอกแกให้ แกมีเรื่องกับคนที่ไม่ควรมีเรื่องด้วย แกจะ…….”
ลู่ฝานไม่อยากฟังเขาพูดไร้สาระ ควักมือเปลวไฟก็ขว้างใส่ตัวของเขาโดยตรง
เปลวไฟเก้าสีทำให้เขากลืนคำที่เหลือกลับเข้าไปในท้องทันที
เบิกตาทั้งสองกว้าง ก่อนที่หนานกงสื่อจะตาย ยังจ้องมองลู่ฝาน ดูเหมือนอยากจะตำหนิลู่ฝาน ทำไมไม่ปล่อยให้เขาพูดจบ!
สมัยนี้ พูดให้จบยากขนาดนั้นเลยเหรอ?
ในพริบตาเดียว หนานกงสื่อถูกเผาจนไหม้หมดจด ไม่เหลือกระดูกแม้แต่ชิ้นเดียว
ตบไหล่ของเจ้าดำ ลู่ฝานพูดว่า: “ที่เหลือก็จัดการซะ!”
เจ้าดำกลอกตาและบินไปหาผู้คุมกันหลายคน แผดเผาทีละคนให้หมดเกลี้ยง
จากนั้น ลู่ฝานก็ประคองฮ่วนเย่ว์ขึ้นมาแล้วพูดว่า: “ครั้งนี้เธอเป็นหนี้ฉันใช่มั้ย ฉันยังจำได้ ตอนที่เราเจอกันครั้งแรก เธอช่วยชีวิตฉันไว้ครั้งหนึ่ง ตอนนี้พวกเราก็สลับผลัดเปลี่ยนกัน”
ฮ่วนเย่ว์ฟื้นตัวจากอาการตกใจได้อย่างยากลำบาก หันหน้ามองไปรอบๆแล้วพูดว่า: “ลู่ฝาน นายไม่ควรฆ่าพวกเขา นายก่อเรื่องใหญ่แล้ว รีบไปกับฉันเถอะ!”
ลู่ฝานคิดว่ามันตลกดี และพูดอย่างใจเย็นว่า: “เรื่องใหญ่เหรอ? เรื่องใหญ่อะไร? ทำไมฉันมองไม่ออกเลย”
ฮ่วนเย่ว์พูดอย่างกระวนกระวาย: “นายฆ่าคนเลยนะ นายรู้มั้ย นายฆ่าองค์ชายเก้าแห่งประเทศฉิงเทียน คนอย่างนี้จะไม่มีของหยกแห่งชีวิตได้อย่างไร เร็วเข้า ทั้งประเทศฉิงเทียนจะต้องออกมาหมายจับนาย”
จากนั้น ฮ่วนเย่ว์ก็จับมือของลู่ฝานกำลังจะวิ่งออกไป
แต่เธอก็ตระหนักในวินาทีต่อมาว่า เธอไม่สามารถดึงลู่ฝานได้ด้วยซ้ำ
ลู่ฝานก็ยืนอยู่ที่นั่น ราวกับภูเขาลูกใหญ่
ฮ่วนเย่ว์ตบไหล่ของลู่ฝานและพูดว่า: “นายทำอะไรของนายเนี่ย ยังไม่รีบไปอีก รนหาที่ตาย พูดกับนายแล้ว นายไม่เชื่อ สมองของนายมีปัญหาเหรอ!”
มุมปากของลู่ฝานมีรอยยิ้มและพูดว่า: “สบายใจได้ ไม่เป็นไรหรอก ให้พวกเขามา มาเท่าไหร่ฉันก็ไม่กลัว”
ฮ่วนเย่ว์ได้ยินความมั่นใจอย่างหาที่เปรียบมิได้ในคำพูดของลู่ฝาน
เธอมองไปที่ลู่ฝานด้วยความสงสัยแล้วพูดว่า: “นายเหมือนจะไม่กลัวประเทศฉิงเทียนออกมาหมายจับนายเลย นายโดนออกหมายจับแล้วใช่มั้ย”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม: “ถูกออกหมายจับแล้ว แต่ไม่ใช่ประเทศฉิงเทียน เธอสบายใจได้ ตราบใดที่อยู่กับฉัน รับรองว่าเธอไม่เป็นไร ฉันพูดแบบนี้กับเธอนะ ฉันมีความสัมพันธ์ที่ดีมากกับเจ้าชายแห่งประเทศฉิงเทียน”
ฮ่วนเย่ว์ถึงได้พยักหน้าอย่างตระหนักและพูดว่า: “อ้อ ที่แท้มีเส้นสายนี่เอง แต่นายฆ่าน้องชายของเขาเลยนะ เขาจะไม่มีเรื่องกับนายเหรอ?”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม: “เขาจะดีใจด้วยซ้ำ จะบอกเธออีกนะ ฉันเคยเจอกับเจ้าเมืองของประเทศฉิงเทียน และความสัมพันธ์ก็ค่อนข้างดี!”
ขณะที่ลู่ฝานพูดไปด้วย ก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เขาเอามีดแทงเจ้าเมืองประเทศฉิงเทียน
ความสัมพันธ์นี้น่าจะได้นะ!
ฮ่วนเย่ว์ขมวดคิ้วพูดว่า: “จริงเหรอ?”
ลู่ฝานพูดว่า: “มันจริงยิ่งกว่าทองคำแท้”
ฮ่วนเย่ว์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อเจ้าดำเห็นฮ่วนเย่ว์ในเวลานี้ ก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยและกระโดดเข้าสู่อ้อมแขนของฮ่วนเย่ว์
ฮ่วนเย่ว์ลูบใบหน้าของเจ้าดำแล้วพูดว่า: “ไม่เจอกันนานนะ นายหนักขึ้นนะ เจ้าดำ”
ลู่ฝานเดินไปที่ข้างๆ ยื่นยาให้กับเสี่ยวหยุนแล้วพูดว่า: “หักห้ามความตกใจ ไม่ต้องกลัว ฉันไม่ใช่คนเลว”
เสี่ยวหยุนรับยามา พยักหน้าพูดว่า: “อือ นายคือเพื่อนของคุณหนู”
ลู่ฝานพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม แล้วทั้งสามก็เดินออกไปข้างนอก
ฮ่วนเย่ว์อุ้มเจ้าดำ แล้วก็ถามอีก: “ลู่ฝาน นายมาร่วมการแข่งนานาประเทศเหรอ? ความแข็งแกร่งของนายเหมือนจะแข็งแกร่งขึ้นนะ ตอนนี้วิทยายุทธแดนอะไร”
ลู่ฝานพูดด้วยรอยยิ้ม: “ก้าวหน้าเล็กน้อย ถูกต้อง ฉันมาเข้าร่วมการแข่งนานาประเทศ แต่ฉันมาเร็วกว่าพวกเธอ ”
ฮ่วนเย่ว์ขมวดคิ้วพูดว่า: “เร็วกว่าเหรอ? งั้นนายมายังไง นายคงจะไม่ใช่เหมือนกับฉันหรอกนะ ใช้ค่ายกลในตระกูลดึงดูดมาหรอกนะ นายมีญาติอยู่ที่ประเทศฉิงเทียนเหรอ?”
ลู่ฝานพูดอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก: “วิธีการของฉันค่อนข้างพิเศษ”
ฮ่วนเย่ว์มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ลู่ฝานไม่สามารถอธิบายได้จริงๆ
เขามาประเทศฉิงเทียน อาศัยไม้บรรทัดเคลื่อนสวรรค์ของประมุขประเทศตันเซิ่ง ไม่อย่างนั้น เขาจะไม่สามารถออกจากแดนตะวันออกได้ด้วยซ้ำ
แต่สิ่งเหล่านี้ ลู่ฝานไม่สามารถบอกกับฮ่วนเย่ว์ได้
ดังนั้น ลู่ฝานจึงเปลี่ยนเรื่องอย่างชาญฉลาด และพูดว่า: “อะไรของเธอเนี่ย? เกือบจะทำให้ตัวเองตายไปแล้ว”
ฮ่วนเย่ว์กัดฟันพูด: “เป็นเพราะอาจารย์โง่ๆของฉันนะสิ เขาต้องการให้ฉันกลับมาให้ได้ ปรากฏว่าเกิดเรื่องแบบนี้ ถ้ารู้ก่อน ฉันอยู่ที่ประเทศอู่อานดีกว่า”
ลู่ฝานหัวเราะฮ่าๆแล้วพูดว่า: “อือ อยู่ที่ประเทศอู่อานก็ดีแล้วนี่น่า ไม่มีเรื่องให้หนักใจมากขนาดนี้ ตอนนี้พวกเราไปไหนกัน ฉันต้องส่งเธอกลับบ้านก่อนนะ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฮ่วนเย่ว์ก็หยุดฝีเท้าในทันที และพูดว่า: “ไม่ไป ไม่กลับ”
ลู่ฝานพูดว่า: “มีเรื่องขัดแย้งกันเหรอ? งั้นเธอตั้งใจจะไปไหน?”
ฮ่วนเย่ว์พูดว่า: “ฉันตั้งใจจะกลับไปที่ประเทศอู่อาน นายส่งฉันไปที่เขาสี่โลกเถอะ”
เสี่ยวหยุนพูดอย่างสับสนอยู่ข้างหลัง: “คุณหนู หนานกงสื่อตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมเธอต้องหนีไปด้วย?”
ฮ่วนเย่ว์พูดว่า: “เขาตายแล้ว แต่ถ้าฉันไม่หนี ก็ต้องมีหนานกงสื่อคนที่สอง หนานกงสื่อคนที่สาม ฉันต้องหนี ลู่ฝาน นายต้องช่วยฉัน เรื่องนี้เป็นเพราะนายนั่นแหละ”
ลู่ฝานลูบจมูกแล้วพูดว่า: “เพราะฉันเหรอ? อะไรเนี่ย ฉันแค่ผ่านพบความอยุติธรรมช่วยเหลือเท่านั้นเอง ช่วยเธอฆ่าคนยังไม่พอเหรอ? เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันเลย”
ฮ่วนเย่ว์กระทืบเท้า เชิดจมูก อกสั่นสะท้าน และพูดว่า: “ถึงยังไงก็เป็นเพราะนาย คนโง่อย่างนาย นายไม่เข้าใจเท่านั้นเอง ส่งฉันไปที่เขาสี่โลก เร็วเข้า!”
หลังจากที่พูดจบ ฮ่วนเย่ว์ก็เดินก้าวใหญ่ออกไปข้าง
ลู่ฝานไม่เข้าใจจริงๆ ตอนที่เขาตรวจสอบแผนการของผู้ฝึกชั่วร้าย ก็ไม่เคยสับสนแบบนี้มาก่อน
ลู่ฝานหันหน้ามองไปที่เสี่ยวหยุนแล้วพูดว่า: “คุณหนูของพวกเธอไร้เหตุผลแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?”
เสี่ยวหยุนเอียงหัวพูดว่า: “ต้องดูว่ากับใคร คุณหนูของพวกเราจะไร้เหตุผลกับอาจารย์ของเธอเท่านั้น อาจเป็นเพราะว่า……”
ทันใดนั้นฮ่วนเย่ว์ก็ตะโกนว่า: “เสี่ยวหยุน เธอพูดจาเหลวไหลอะไร มาเร็วเข้า!”
เสี่ยวหยุนหดคอแล้วเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ลู่ฝานส่ายหัว และพูดว่า: “ยุ่งยาก!”