เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า - บทที่ 1506
เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 1506
เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานกับหลิงเหยารีบเดินเข้าไป
ทันใดนั้นสิ่งที่ปรากฏในสายตาคือผู้ฝึกชี่สี่คน สวมชุดคลุมยาวมีลายมังกรทองอยู่ด้านหลัง
พวกเขาล้อมเจ้าของร้านเอาไว้ ท่าทางดุดันน่ากลัวมาก
เหงื่อผุดออกมาบนหัวเจ้าของร้าน เขาคำนับไม่หยุดแล้วพูดว่า “นายท่านตระกูลจินทุกท่าน สมุนไพรพวกนี้เตรียมไว้เพื่อลูกค้าท่านหนึ่ง ไม่สามารถขายให้ได้จริงๆ ทุกคนมาจากสวรรค์ชั้นสองที่มียาเทวดาเยอะกว่านี้ ทำไมต้องมาซื้อยาเทวดาที่เป็นสมุนไพรต้นเล็กๆ จากฉันด้วยล่ะ”
ผู้ชายใบหน้าเย็นชาอายุประมาณยี่สิบปีพูดว่า “โชคร้ายจัง ในตระกูลจินสมุนไพรสองต้นนี้ค่อนข้างขาดแคลน วันนี้ได้เจอก็ไม่มีทางพลาดแน่นอน ถึงนายไม่อยากขายก็ต้องขาย!”
เห็นได้ชัดว่าเจ้าของร้านจนปัญญาแล้ว ผู้ช่วยที่อยู่ข้างๆ หลบมาอยู่ด้านนอก
ลู่ฝานเห็นเหตุการณ์เช่นนี้ จึงกระแอมเบาๆ “เจ้าของร้าน สมุนไพรของฉันเรียบร้อยแล้วหรือยัง”
เมื่อได้ยินเสียงลู่ฝาน เจ้าของร้านมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที เหมือนเทวดามาโปรดอย่างไรอย่างนั้น เขาพุ่งเข้ามาหาลู่ฝาน
“คุณชายมาสักที สมุนไพรเตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว เรารีบซื้อขายกันเถอะ”
พูดพลาง เจ้าของร้านเอาหญ้าต่อชีวิตกับดอกผกผันออกมา
ด้านหน้าลู่ฝานสว่างจ้า ดูเหมือนยาเทวดาสองต้นนี้ดีกว่าสองต้นที่พวกเขาได้มาตอนแรกเยอะเลย
ลู่ฝานยังไม่ทันยื่นมือไปเอา จู่ๆ ผู้ฝึกชี่ตระกูลจินที่อยู่ข้างๆ เดินเข้ามาแล้วยื่นมือไปคว้าสมุนไพร
“หึ สมุนไพรนี้เป็นของฉันแล้ว!”
เขาเพิ่งยื่นมือออกมา ลู่ฝานเงยหน้าเหลือบมองเขา
มีแสงสว่างวาบนัยน์ตา ลู่ฝานที่โมโหเล็กน้อยใช้วิชาชิงวิญญาณทันที
ทันใดนั้นผู้ฝึกชี่ตระกูลจินคนนี้เซถอยหลังไปสองสามก้าว ใบหน้าซีดเผือด แววตาตกใจกลัว เหมือนเห็นผีอย่างไรอย่างนั้น
คนข้างๆ รีบประคองเขาไว้ แล้วอุทานอย่างตกใจว่า “จินเซ่าเหยียน นายไม่เป็นไรใช่ไหม”
จินเซ่าเหยียนเอามือกุมหัวตัวเองแล้วจ้องลู่ฝานเขม็ง “นายใช้วิชาอะไรใส่ฉัน”
ลู่ฝานเก็บสมุนไพร มองอย่างละเอียดแล้วพูดนิ่งๆ ว่า “เทคนิคเล็กน้อยเท่านั้น แต่นายยังยืนคุยกับฉันได้ ทำให้ฉันประหลาดใจเล็กน้อย วิทยายุทธของนายไม่เลวเลย”
เมื่อจินเซ่าเหยียนได้ยินคำพูดของลู่ฝาน นี่มันคือการเยาะเย้ยชัดๆ
จินเซ่าเหยียนพูดอย่างเย็นชาว่า “ลูกหลานตระกูลหั่ว มีความสามารถไหมล่ะ มาสู้กันแบบหมัดต่อหมัดหน่อยไหมล่ะ ของเดิมพันคือสมุนไพรในมือนาย”
เจ้าของร้านโบกมือพัลวัน “นายท่านตระกูลจิน เขาไม่ใช่ลูกหลานตระกูลหั่ว พวกนายเข้าใจผิดแล้ว คุณชายรีบเอาสมุนไพรที่ตกลงกันไว้มาให้ฉันเร็ว”
เจ้าของร้านขยิบตาบอกให้พวกลู่ฝานรีบไปอย่าก่อเรื่อง
แต่ลู่ฝานกลับมองพวกจินเซ่าเหยียนอย่างเฉยเมย มองตั้งแต่หัวจรดเท้า
คนพวกนี้แต่งตัวหรูหรา อีกทั้งยังมาจากตระกูลจิน ทำไมถึงมาอยู่ในเมืองเล็กๆ แบบนี้ล่ะ
ลู่ฝานคิดออกเพียงเหตุผลเดียว นั่นก็คือพวกเขามาตระกูลหั่ว และผ่านมาที่นี่เท่านั้น!
แล้วพวกเขามาตระกูลหั่วทำไมล่ะ เด็กน้อยพวกนี้อายุมากสุดไม่เกินยี่สิบกว่าปี ยังไม่ทันถึงตระกูลหั่วก็มีเรื่องแล้ว
ลู่ฝานยกยิ้มมุมปาก เขาพอเดาได้แล้วว่าคนพวกนี้มาทำอะไร ต้องเกี่ยวข้องกับการต่อสู้ห้าปีของห้าตระกูลใหญ่แน่ๆ
ถ้าเป็นเช่นนี้ งั้นเขาก็ไปไม่ได้แล้วล่ะ
ลู่ฝานรู้สึกว่านี่ดูเหมือนเป็นโอกาส!