ประตูห้องทำงานของเพเรอคลิสถูกเคาะเพียงแค่ครั้งเดียวก่อนจะถูกดันเข้ามาเต็มแรง ด้วยมือเล็กๆ ของแสนดี
“รู้เรื่องเร็วดีนี่” เพเรอคลิสเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาเย็นชาไร้ความรู้สึก
แสนดีน้ำตาร่วง รีบถลาเข้ามาเกาะขอบโต๊ะทำงาน “คุณชายใหญ่คะ ได้โปรด… มีคำสั่งให้แม่กลับมาจากเกาะมืดเถอะนะคะ”
“ทำไมฉันต้องยกเลิกคำสั่งด้วยล่ะ”
“ก็… ก็แม่ไม่ได้ทำอะไรผิด ถ้าคุณชายจะเกลียด จะโกรธอะไร ก็มาลงที่แซนดี้เถอะค่ะ นะคะ ให้แม่กลับมา แล้วส่งแซนดี้ไปแทนก็ได้ นะคุณชายใหญ่ได้โปรดเถอะค่ะ” หญิงสาววิงวอนน้ำตาท่วมท้น หวังจะให้เขาเห็นใจ แต่ดวงตาสีน้ำเงินเข้มกลับว่างเปล่าไร้ความเมตตา
เพเรอคลิสผุดขึ้นยืน เดินอ้อมโต๊ะออกมาเผชิญหน้า “ออกคำสั่งไปแล้ว ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ทั้งสิ้น”
“คุณชายใหญ่… ได้โปรดเถอะค่ะ”
กายหนุ่มสะท้านลึกกับสัมผัสนุ่มจากฝ่ามือเล็กที่เกาะกุมบนท่อนแขน เขาถอนใจยาวๆ ดึงแขนออก และเดินหนี
“อย่ามาขอร้องเสียให้ยาก ฉันไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอก”
“คุณชายใหญ่…” แสนดียืนสะอื้นไห้จนตัวโยน กว่าจะเปล่งวาจาตัดพ้อออกมาได้ก็นานหลายนาที
“คุณชายใหญ่ใจร้าย”
“ใช่ ฉันใจร้าย พอใจหรือยัง”
“ทำไมต้องทำแม่ของแซนดี้ด้วย ถ้าเกลียด ถ้าโกรธกันก็มาลงทีแซนดี้สิคะ ทำไมจะต้องรังแกแม่ด้วย ทำไมคะ…”
“ก็เพราะว่าแม่เธอบังคับให้ฉันจดทะเบียนสมรสกับเธอยังไงล่ะ” ชายหนุ่มโกหก
“แม่… แม่ล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้วนี่คะ”
“แม่ของเธอรบเร้าฉันทุกวัน รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญมาก”
แสนดีมองคนพูดด้วยความเสียใจเป็นที่สุด เพราะไม่อยากจดทะเบียนสมรสกับหล่อน เพเรอคลิสถึงขนาดต้องสั่งย้ายแม่ของหล่อนไปประจำที่เกาะมืดเชียวหรือ เกาะมืดสถานที่ที่ไม่ต่างจากคุก ที่นั่นเป็นศาลเตี้ยของตระกูลซาเวลลาสที่เอาไว้ลงโทษผู้ใต้บังคับบัญชาที่บังอาจทำผิด
“คุณชายใหญ่สบายใจได้เลยค่ะ ดิฉันไม่มีทางจดทะเบียนสมรสกับคุณชายใหญ่แน่นอน ดังนั้นได้โปรดอนุญาตแม่ให้ของดิฉันกลับมาเถอะนะคะ” คนตัวเล็กใช้สรรพนามห่างเหินทันที ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
“ฉันสามารถเชื่อใจเธอได้หรือ ในเมื่อเธอเป็นลูกของโซเฟีย ผู้หญิงที่เคยคิดจะจับพ่อของฉันมาก่อน”
“คน… คนใจร้าย…”
เพราะความเสียใจทำให้แสนดีลืมตัวถลาเข้าไปทุบหน้าอกกว้าง ทุบจนอ่อนแรงอยู่ตรงนั้น
เพเรอคลิสเมินหน้าหนี สะกดไฟปรารถนาที่กำลังลุกโชนเอาไว้สุดกำลัง “ฉันไม่ชอบผู้หญิงงี่เง่าเจ้าน้ำตา ออกไปได้แล้ว” ชายหนุ่มกัดฟันผลักร่างสั่นเทาออกจากตัว
แสนดีมองคนใจร้ายผ่านมาน้ำตา “เสียแรงที่แซนดี้รักและเทิดทูนคุณชายใหญ่”
คนถูกตัดพ้อหันหน้าหนี “ออกไปซะ แล้วถ้าฉันไม่เรียกไม่ต้องเข้ามา ออกไปสิ”
ไม่มีเสียงใดดังออกมาอีก นอกจากเสียงประตูไม้ที่ปิดสนิทลง
เพเรอคลิสเงยหน้าขึ้นสูง ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ
“ถ้าแม่เธอกลับมา เธอก็คงไม่พ้นถูกตบตีอีก แซนดี้”
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เดลล่าเห็นเพื่อนรักวิ่งน้ำตานองหน้าออกมาจากห้องทำงานของ เพเรอคลิสก็พอจะเดาสถานการณ์ได้
“คุณชายใหญ่ไม่ยอมใช่ไหม แซนดี้”
แสนดีพูดไม่ออก ร้องไห้อย่างเดียว จนเดลล่าต้องลากไปนั่งที่โต๊ะข้างตัวตึก
“ทำไมไม่ยอมล่ะ งั้นแสดงว่าป้าโซเฟียทำผิดมหันต์เลยน่ะสิ”
“ไม่ใช่แม่หรอกที่ทำผิด”
“อ้าว ถ้าไม่ได้ทำผิด คุณชายใหญ่จะลงโทษสถานหนักแบบนั้นทำไมกัน ฉันว่า…”
เดลล่ายังพูดไม่ทันจบ แสนดีก็แทรกขึ้นน้ำเสียงสะอื้น
“ฉัน… สาเหตุมันเกิดขึ้นเพราะฉัน เดลล่า”
“เพราะเธอ?”
“ใช่ แม่ไปรบเร้าคุณชายใหญ่ให้รับผิดชอบฉัน จนคุณชายใหญ่รำคาญก็เลย… ลงโทษแม่…”
เดลล่าฟังที่เพื่อนรักพูดแล้วก็เบ้หน้าไม่อยากเชื่อ “คุณชายใหญ่ใจร้ายก็จริง แต่เป็นคนมีเหตุผลนะ ปกติถ้าไม่ผิดแรงร้าย ไม่โดนส่งไปที่เกาะมืดหรอก ฉันว่าป้าโซเฟียจะต้อง…”
“แม่จะทำอะไรได้ เดลล่า แม่เป็นแค่ผู้หญิงแก่ตัวเล็กๆ เองนะ”
“แหม ทำอะไรได้ แล้วที่ฝากรอยเป็นบนหน้าเธอ ตัวเธอนี่ล่ะ ทำได้หรือเปล่า”
แสนดีนิ่งเงียบเถียงไม่ออก น้ำตาทะลักเป็นทาง
“แล้วฉันจะช่วยแม่ยังไงดีเดลล่า ฉันไม่อยากให้แม่ไปทรมานที่เกาะมืดแบบนั้นเลย”
“อีกสักสองสามวันพอคุณชายใหญ่อารมณ์ดีขึ้น แล้วเธอค่อยไปขอใหม่ก็แล้วกัน ตอนนี้น้ำกำลังเชี่ยว เอาเรือไปขวางก็มีแต่จะล่มจะจมนะ”
แสนดีไม่มีทางเลือก นอกจากนั่งร้องไห้เงียบๆ โดยมีเดลล่าคอยปลอบใจเหมือนเคย
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
เพราะก่อเรื่องเอาไว้ในคืนวันเกิดของบิดา ทำให้พิมรักยังไม่กล้าไปสู้หน้าเพเรอคลิสที่ดาร์กอน คาสเทลโล
“นี่ยายแพท แกเปลี่ยนมาเป็นนักดื่มตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย”
เพื่อนสนิทสมัยเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกันอดทักไม่ได้ พิมรักระบายยิ้มหยัน
“ก็คนมันกลุ้มนี่ เครียดมากด้วย”
“คุณหนูอย่างเธอมีอะไรให้ต้องเครียดด้วยเหรอ น่าจะมีความสุขมากกว่า งานก็ไม่ต้องไปทำที่ไหน รับจ้างพ่อตัวเอง สบายจะตายไป จริงไหม เจนนี่”
“นั่นสิ ชีวิตแกไม่น่ามีอะไรเครียดเลยนะแพท”
มือเล็กยกแก้วเหล้าในมือขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะเบ้หน้าเพราะรสชาติของแอลกอฮอล์มันบาดคอเหลือเกิน
“บริษัทพ่อฉันกำลังมีปัญหา”
“จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อพ่อเธอมีแบล็คดาร์กอน คอมปานีให้ความสนับสนุนอยู่ แถมเธอก็เป็นคนรักกับคุณชายใหญ่แห่งซาเวลลาสไม่ใช่เหรอ ยายแพท”
“เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้ พี่เพนน์กำลังโกรธฉันอยู่ ก็ตั้งแต่งานเลี้ยงวันเกิดของคุณพ่อนั่นแหละ”
“ฉันก็ไม่เห็นมีอะไรนี่”
“ก็ของขวัญในกล่องบนเวทีไง ผู้หญิงคนนั้นน่ะ เป็นสาวใช้บ้านพี่เพนน์ และพี่เพนน์ก็ไม่พอใจที่ฉันเอาคนของเขามาทำแบบนั้น พี่เพนน์โกรธฉันมาก จนถึงขนาดสั่งลดออร์เดอร์ของคุณพ่อเลยนะ ตอนนี้ก็เลยทำให้ทั้งฉัน ทั้งคุณพ่อเครียดไปตามๆ กัน”
“แล้วทำไมแฟนแกจะต้องโกรธขนาดนั้นด้วย ก็แค่สาวใช้ธรรมดาคนเดียวเอง”
พิมรักเม้มปากแน่น ไม่ได้บอกออกไปว่าเพราะอะไร “ช่างเถอะ มาดื่มกันดีกว่า ฉันจะได้หายเครียด”
สามสาวชนแก้วกันและยกขึ้นดื่ม ก่อนที่เจนนี่จะตาไวมองไปเห็น เพเรอคลิสนั่งดื่มอยู่คนเดียวที่โต๊ะริมสุดด้านใน
“เฮ้ย… แพท นั่นมันแฟนเธอนี่”
“ไหนๆ ตาฝาดไปหรือเปล่ายายเจนนี่”
MANGA DISCUSSION