อหังการซาตานเถื่อน ซีรีส์ชุด ซาตานเมดิเตอเรเนียน - ตอนที่ 24
สองวันถัดมา แสนดีกับเดลล่าก็ถูกส่งตัวมาช่วยงานเลี้ยงของตระกูลอาเมทีรอสตั้งแต่เช้าตรู่ จนถึงกระทั่งตอนนี้ ตอนที่ทุกอย่างเสร็จสิ้นลงอย่างสมบูรณ์แล้ว
แสนดีคว่ำจานใบสุดท้ายลงบนตระแกรง ก่อนจะหันมาหาเดลล่าที่ยืนรออยู่
“เสร็จแล้วจ้ะ”
เดลล่ามองเพื่อนอย่างรู้ทัน “แน่ใจนะไม่อยากอยู่ต่อน่ะ”
แสนดีชะงักเล็กน้อย แต่ก็รีบปรับเปลี่ยนสีหน้า “ไม่หรอก งานของพวกเราเสร็จแล้วนี่”
เดลล่าเดินเข้าไปหาเพื่อน คว้ามือนุ่มของแสนดีขึ้นมาบีบแรงๆ “เธอก็ได้ยินเหมือนกับฉันไม่ใช่เหรอ ว่างานเลี้ยงวันนี้ไม่ใช่แค่งานปาร์ตี้วันเกิดของคุณเพอร์ซูสพ่อบุญธรรมของคุณแพทเท่านั้น แต่มันยังเป็นงานเลี้ยงเปิดตัวคนรักของคุณแพทเธอด้วย นั่นก็คือคุณชายใหญ่”
น้ำตาที่พยายามซ่อนเอาไว้ไหลลงมาอาบแก้ม แต่แสนดีก็ยังคงฝืนยิ้มออกมา
“ฉันได้ยิน แต่มันไม่ใช่เรื่องของฉันสักหน่อย”
“เธอรักคุณชายใหญ่ แถมยังเป็นของคุณชายใหญ่แล้วด้วย แบบนี้เธอจะทำใจได้สักกี่น้ำกันเชียว แซนดี้”
“ฉัน…” ก้อนสะอื้นทำให้แสนดีต้องหยุดหายใจ “ฉันไม่เป็นไร… ไม่เป็นไรจริงๆ เดลล่า”
เดลล่าถอนใจเบาๆ สงสารเพื่อนจับใจ “งั้นเราก็กลับกันเถอะ”
สองสาวเดินออกมาจากห้องครัว กำลังจะเดินพ้นจากตึกใหญ่ที่เป็นสถานที่จัดงานอยู่แล้ว แต่เสียงเรียกของพิมรักดังขึ้นเสียก่อน
“แซนดี้เธอยังกลับไม่ได้นะ”
ทั้งแสนดีและเดลล่าต่างหันกลับไปมอง และก็ได้เห็นพิมรักยืนอยู่ ท่าทางไม่เป็นมิตรเอาเสียเลย
“คุณแพทเรียกดิฉันเหรอคะ”
แสนดีเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา ดวงตาเศร้าหมอง พิมรักเป็นสาวสวย ชาติตระกูลดี ซึ่งเหมาะสมกับเพเรอคลิสเป็นที่สุด หล่อนดีใจกับสองคนนี้ด้วย ดีใจด้วยจริงๆ
“ใช่ ฉันมีอะไรให้เธอช่วยต่ออีกเล็กน้อยน่ะ”
“อ๋อ ได้ค่ะ”
เดลล่าไม่ไว้ใจจึงเสนอตัวแทน “แซนดี้ไม่ค่อยสบายน่ะค่ะ ให้กลับไปเถอะ เดี๋ยวดิฉันอยู่ช่วยคุณแพทเองค่ะ”
พิมรักตวัดตาขุ่นมองเดลล่า “เธอนั่นแหละที่กลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่มีงานให้เธอช่วยแล้ว”
“แต่ว่าดิฉันต้องกลับพร้อมกับแซนดี้นะคะ”
“ไม่ต้อง แซนดี้จะอยู่ที่นี่จนกว่างานจะเลิก กลับไปได้แล้วเดลล่า”
“แต่…” เดลล่าจะโต้แย้ง แต่แสนดีที่ไม่อยากจะมีเรื่องหันไปวิงวอน
“เธอกลับไปเถอะเดลล่า ฉันอยู่ได้”
“แซนดี้ แต่เธอ…”
แสนดีปั้นยิ้มกว้าง “ไม่เป็นไรนะ ขอบใจที่เป็นห่วง เธอกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวฉันเสร็จงานแล้วจะรีบตามกลับไป”
“ก็ได้” เดลล่าจำต้องรับคำอย่างไม่เต็มใจนัก
พิมรักระบายยิ้มพอใจ ก่อนจะคว้าข้อมือของแสนดีให้เดินกลับเข้าไปข้างในตึกใหญ่อีกครั้ง
เดลล่ามองตามไปอย่างเป็นกังวล
“แซนดี้ ฉันเป็นห่วงเธอจริงๆ เลย”
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
“ผมบอกพี่เพนน์แล้วนี่ครับว่าไม่อยากมา”
มาริออสเดินตามร่างของเพเรอคลิสเข้ามาในงานเลี้ยงของตระกูลอาเมทีรอสอย่างไม่เต็มใจ แต่ถึงแม้ว่าใบหน้าจะบูดบึ้งสักแค่ไหน กระนั้นก็ไม่อาจกลบทับความหล่อคมคายที่มีติดตัวมาตั้งแต่เกิดของชายหนุ่มได้
“ก็ถ้านายไม่มา พี่ก็ต้องมาคนเดียวน่ะสิ เจ้าลาซกับเจ้าเนลไม่ว่างสักคน”
มาริออสเบ้หน้าเล็กน้อย “แม่นั่นก็ต้องการให้พี่เพนน์มาคนเดียวอยู่แล้วล่ะครับ”
“ไม่เอาน่ามาร์ซ นายจะหงุดหงิดอะไรนักหนา หรือว่าเพราะน้องแพท”
ผู้เป็นน้องชายทำจมูกย่น “ยายนั่นไม่ได้มีอิทธิพลอะไรกับผมสักหน่อย แต่ที่ผมไม่อยากมาก็เพราะผมต้องการพักผ่อนอยู่บ้านครับ”
เพเรอคลิสอมยิ้ม และเดินนำหน้าน้องชายเข้าไปภายในงานเลี้ยงหรูหรา
“ปกตินายชอบปาร์ตี้ไม่ใช่หรือ ชอบสนุก บางทีนายอาจจะเจอนางฟ้าที่นี่ก็ได้นะ จะได้หิ้วกลับไปฮาเร็มรูมไง”
ไหล่กว้างของมาริออสไหวน้อยๆ “ก็ขอให้เจอนางฟ้าเถอะครับ เกรงว่าจะเจอนางมารจนหมดอารมณ์ไปเสียก่อนน่ะสิ”
พี่ชายได้ยินก็หัวเราะร่วน ก่อนจะหันไปหาคนที่เดินเข้ามาทักทาย
“สุขสันต์วันเกิดครับ คุณเพอร์ซูส”
เพอร์ซูสชายวัยกลางคนที่ยังดูดีตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าโค้งคำนับให้อย่างน้อมนอบ และรีบยื่นมือมารับกล่องของขวัญที่เพเรอคลิสมอบให้
“ขอบคุณครับคุณเพเรอคลิส คุณมาริออส”
“ยินดีครับ”
เพเรอคลิสยิ้มตอบอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะหันไปหาน้องชายที่กำลังจะปลีกตัวเดินหนี
“จะไปไหนน่ะมาร์ซ”
“ผมเห็นแซนดี้น่ะครับ”
ชื่อของแสนดีทำให้เพเรอคลิสกล่าวขอตัวกับเพอร์ซูส และลากน้องชายไปที่ลับตาคนทันที
“นายก็รู้ว่าแซนดี้เป็นของพี่แล้ว นายจะยังหวังอะไรอีก มาริออส”
“ไม่ใช่อย่างนั้นพี่เพนน์ แต่ผมเห็นแซนดี้จริงๆ นะครับ”
เพเรอคลิสตาลุกเป็นไฟ “จะเป็นไปได้ยังไง แซนดี้อยู่ที่ดาร์กอน คาสเทลโล”
“แต่ผมเห็นแซนดี้อยู่ที่นี่”
น้ำเสียงจริงจังของน้องชายทำให้เพเรอคลิสสงบลง “พี่ว่านายคงตาฝาดไป หรือไม่ก็คิดถึงแม่นั่นมากจนเกิดภาพหลอน”
มาริออสถอนหายใจแรงๆ เบื่อหน่ายเพเรอคลิสเป็นที่สุด เพราะอะไรก็ตามถ้ามีชื่อของแสนดีมาเกี่ยวข้อง พี่ชายของเขาจะคิดเป็นเรื่องใหญ่โตเสมอ
“พี่เพนน์ไม่รู้จริงๆ หรือครับว่าสาวใช้ที่ยายแพทขอมาช่วยงานคือแซนดี้กับเดลล่า”
“ว่าไงนะ?!”
“ไม่ต้องมาทำหน้าตื่นหรอกครับ เรื่องจริง”
เพเรอคลิสรีบเก็บอาการตื่นตกใจ “มันก็ไม่เห็นมีอะไรแปลกนี่ นายต่างหากที่แปลกที่เอาแต่พูดถึงแซนดี้จนพี่รำคาญ”
“ก็แล้วแต่พี่เพนน์เถอะครับ ผมไม่อยากพูดด้วยแล้ว ขอตัวล่ะครับ”
“นายจะไปไหนน่ะมาร์ซ”
“ไปนั่งข้างนอกครับ อยู่ในนี้อึดอัด” แล้วมาริออสก็ก้าวยาวๆ จากไปทันที
เพเรอคลิสพ่นลมออกจากปากอย่างหัวเสีย ก่อนจะรีบเดินกลับเข้าไปในงาน เพื่อมองหาแสนดี
“ไม่เห็นมีเลย แกตาฝาดแล้วล่ะเจ้ามาร์ซ”