หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 546 เจตจํานงของเฟิงเหลียนอิง
นิยาย หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 546 เจตจํานงของเฟิงเหลียนอิง
เพิ่งเหลียนยิ่งแสดงสีหน้าตื่นตระหนกก่อนเปล่งเสียงหัวเราะร่วน
“เมื่อข้าเรียกหาท่านเดี่ยวมารับของก่านัลด้วยตนเอง ย่อมสมควรเป็นของกํานัลที่สามารถทําให้ท่านเลี่ยวถึงความพึงพอใจได้อย่างแน่นอน ขอเชิญท่านตรวจดูด้วยตนเอง…”
นางชี้นิ้วไปทางเกอซีผู้อยู่ไม่ห่างไกลออกไปนักขณะกล่าวค่า
นัยน์ตาที่น่าขนพองสยองเกล้าหม่นมัวราวซากศพของท่านเลี้ยวค่อย ๆ เคลื่อนขยับที่ละน้อยคล้ายเกินสามารถจะควบคุม กระทั่งที่สุดจึงหยุดนิ่งอยู่กับร่างของเกอซี
มันเนื้อตัวสั่นกระตุกรุนแรงสองตาเพิ่งโตถลึงกว้างด้วยอาการเหลือเชื่อ
“สมบูรณ์แบบ…คือผลงานชิ้นยอดที่สมบูรณ์แบบอย่างที่สุด ! ในโลกนี้มีสิ่งที่งดงามสมบูรณ์ไร้ที่ติเยี่ยงนี้ด้วยกระนั้นหรือ ?”
สองตาของมันแดงก่ําร้อนผ่าว ประหนึ่งอสรพิษร้ายที่จ้องเหยื่ออย่างหิวกระหายทั่วร่างตื่นตัวโลหิตในกายเดือดพล่าน ขณะจับจองเรือนร่างของเกอซื้อย่างไม่วางตา
“ลองจินตนาการเมื่อข้าจับนางลอกคราบเผยเรือนผิวที่ขาวสว่างกระจ่างใส ยัดใส่กรงให้หมุ่ง พิษหนอนมดแมลงไต่ยั้วเยี่ยคืบคลานเข้าไปในร่างของนางได้ฟังเสียงนางกรีดร้องไห้ ชมผิวพรรณขาวสะอาดที่ถูกขับให้ยิ่งโดดเด่นด้วยสีแดงสดของโลหิตย่อมต้องเป็นความรู้สึกที่ยอด เยี่ยมอย่างเหลือแสน ช่างเป็นภาพที่เย้ายวนบาดสายตาเสียนี่กระไรอา…”
“โอ้ว ไม่ ไม่ เช่นนั้นมิได้ ผลงานชิ้นเอกที่สวรรค์ประทานให้นี้ย่อมไม่สมควรบุบสลาย ข้าจะสวมปลอกคอบนลําคอที่เรียวระหงของนาง ให้นางคืบคลานสี่ขาเข้ามาอ้อนวอนร้องขอข้า สนุกหนําใจเมื่อไร ข้าจะถลกแผ่นหนังงามไร้ที่ติของนางมาแขวนไว้ชื่นชมบนหัวเตียงฮ่าฮ่าฮ่า… โอว ข้าตื่นเต้นจนตัวสั่นไปหมดแล้ว !”
ยิ่งพูด ท่านเดี่ยวก็ยิ่งตื่นเต้น ทว่าศิษย์สํานักหลิวหลีกลับมีสีหน้าพะอืดพะอม
แม้พวกเขาจะเป็นมือสังหารฝีมือเยี่ยม ซึ่งปกติมีจิตใจเหี้ยมโหดสังหารทรมานผู้คนยังอดรู้สึกตื่นตระหนกมิได้
เพียงคิดว่าสาวน้อยผู้งดงามประนึ่งบุปผาแรกแย้มนางนี้จะต้องตกอยู่ภายใต้เงื้อมมือไอ้คนวิปริตผิดมนุษย์ ต้องถูกทรมานแสนสาหัสถึงเพียงนั้น พวกเขาต่างอดรู้สึกละอายแก่ใจมิได้
หากแต่ยิ่งเพิ่งเหลียนยิ่งได้ฟังถ้อยคําของท่านเดี่ยว นางกลับยิ่งอิ่มเอมเปรมปรีดิ์ยิ่งได้จินตนาการถึงจุดจบอันน่าสมเพชของเกอซี ก็ยิ่งอดรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจไปกับท่านเลี้ยวด้วยมิได้
“ท่านเดี่ยว เห็นจะพอใจของกํานัลชิ้นนี้กระมัง ?”
“พอใจ ! พอใจอย่างมากเสียด้วย !”
มันแสยะยิ้มกว้าง
“ขอเพียงคุณหนูมอบคนผู้นี้ให้แก่ข้า ไม่ว่าคุณหนูปรารถนาสิ่งใด ข้าย่อมไม่มีทางบิดพริ้วปฏิเสธ
ดวงหน้างามเผยรอยยิ้มเย้ยหยันเย็นชา ขณะหันไปหาเกอซีผู้อยู่ห่างออกไปพร้อมถ้อยคําเอ่ยกล่าวด้วยน้ําเสียงเนิบนาบ
“ข้าได้กล่าวไว้แล้วว่าขาขอมอบคนผู้นี้ให้แก่ท่านเดี่ยว ย่อมเป็นเช่นนั้น ข้าจะขอมอบนางให้
แก่ท่าน”
“ทว่าก่อนอื่น ข้าหวังว่าท่านเดี่ยวจะให้ศิษย์รักของท่านได้ร่วมความสุขสันต์ในครานี้ ทั้งข้าเองก็ต้องการเห็นภาพฉากอันน่ารื่นรมย์ของท่านเช่นกัน”
เพียงกรีดนิ้ว แผ่นป้ายสองชิ้นปรากฏขึ้นในมือของเพิ่งเหลียนยิ่ง นางทิ้งหางตามองเกอซีด้วยแววตาชั่วร้ายหม่นมัวคับแค้น ทว่ากลับแฝงไว้ด้วยความตื่นเต้น
“ข้าเตรียมป้ายอาคมผนึกภาพไว้สองชุด ขอเชิญเหล่าบุรุษทั้งหลายเริงสาราญ ข้าจะช่วยบันทึกภาพเหตุการณ์ทั้งหมดให้ชาวยุทธทั่วหล้าได้ร่วมชื่นชม !”
ท่านเดี่ยวย่อมสามารถเข้าใจความหมายของเพิ่งเหลียนยิ่งได้ในทันที
ไม่น่าสงสัยเลยว่าไยเพิ่งเหลียนยิ่งจึงให้เขานําตัวศิษย์อัปลักษณ์ทั้งฝูงร่วมติดตามในครานี้ทั้งกําชับให้คัดเพียงเฉพาะผู้มีพลังยุทธถึงขั้นสามพลิกผันอเวจีเพื่อร่วมเข้าสู่เขตอสูรขั้นห้าแห่งนี้เท่านั้น
***จบตอน เจตจํานงของเพิ่งเหลียนยิ่ง***