หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 538 ให้ตายเสียยังจะดีกว่า !
หัตถ์เทวะธิดาพญายม ตอนที่ 538 ให้ตายเสียยังจะดีกว่า !
มังกรทองตัวน้อยกําลังจะหมดสิ้นพลังชีวิต ขณะเถาวัลย์ม่วงอยู่ในอาการสาหัสแทบไม่ต่างกัน หากทั้งคู่ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเฟิ่งอวิ๋นจิ่ง ความตายคือสิ่งเดียวที่ รั้งรอพวกเขาทั้งสอง
“หลงหลง ป้าเถาม่วง กลับมา ! อย่าไป ! ฮือฮือฮือ…”
เสียงต้านต้านร่ำร้องเรียกหาปานจะขาดใจ เขาพยายามหาทางดิ้นรนเข้าไปช่วย
หากทว่ายามนี้เขาถูกซื้อบอน้อยกั้นขวางให้หลบอยู่ด้านหลัง
ยามนี้ร่างที่ใหญ่โตราวกระทิงเปลี่ยวเริ่มโคจรรวบรวมพลัง แสงสีเขียวพลันหมุนติ้วไม่หยุดยั้ง ขณะเดียวกันร่างขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ ขยายขนาดให้ใหญ่โตมหึมายิ่งขึ้น นอกจากนี้เขายังพยายามส่งเสียงแหลมเล็กคล้ายอยากแจ้งบางสิ่งแก่เกอซีและต้านต้าน
หญิงสาวหรี่ตามองซื้อบอน้อย นางส่งเสียงกระซิบสั่ง
“ฝากเจ้าดูแลต้านต้านด้วย เมื่อสบโอกาสจงรีบพาต้านต้านหนีไปเสีย !”
ต้านต้านเพียงผู้เดียวเท่านั้น ที่เกอซีไม่อนุญาตให้ได้รับความเจ็บปวดทรมานแม้ เพียงน้อย
ทันทีที่สิ้นเสียง เกอซีกุมกระบี่หลีขี่ยพุ่งทะยานแหวกอากาศติดตามมังกรน้อยและ ม่วงน้อยไปในทันที
คลื่นพลังเจิดจําอันเย็นเยียบรุนแรงของกระบี่หลีชัยตรงเข้าตวัดผ่าม่านหมอกอา คมดําประกายแสงสีทองสว่างไสวด้วยพลังอัคคีเอิบอาบตลอดทั่วคมกระบี่ฟาดฟันใส่ ม่านหมอกด่า กระทั่งความมืดมิดถูกสูบกลืนจนมลายหายสิ้น
หากแต่ขณะเดียวกัน หมอกดาที่หนาทึบจากผืนธงพักตร์อสูรเหนือแผ่นฟ้ากลับแผ่ กระจายกว้าง อีกทั้งยังตรงเข้าโอบล้อมครอบคลุมร่างของเกอซี
เพียงเห็นกลุ่มหมอกดําที่เริ่มคืบคลานเข้าควบคุมร่างของนางมิให้สามารถ ขยับเขยื้อนเคลื่อนไหว หญิงสาวรีบตัดสินใจคว้าร่างมังกรทองตัวน้อยพร้อมเถาวัลย์ ม่วงอเวจีโยนส่งให้ต้านต้าน และซื่อบื้อน้อย พร้อมเสียงตะโกนสั่งคำ
“ซื่อบื้อน้อย ปกป้องพวกเขาด้วย !”
“ท่านแม่—– ! ท่านแม่—— !”
เสียงต้านต้านร้องตะโกนไล่หลัง
ห่างออกไปไม่ไกลนัก เพิ่งอวิ่นจึงผู้ส่งพลังควบคุมผืนธงพักตร์อสูรกําาลังส่งเสียง หัวร่อด้วยอารมณ์สุขสันต์
“ซีเยว่ ไม่คิดบ้างหรือว่าเมื่อเจ้าปล่อยเจ้าสองตัวนั่นไปแล้ว เจ้าจะหลุดรอดเอื้อมมือของข้าไปได้ ? เจ้าคิดว่ากระทําเช่นนี้แล้ว ข้าจะไม่ลงมือสังหารพวกมันกระนั้นหรือ?”
เพียงเขาขยับพลิกฝ่ามือ แรงพลังมหาศาลพลันดึงดูดร่างของเกอซีให้ลอยลิว ข้าหาชายหนุ่มในทันที
ทว่ายามนี้ รอยยิ้มประหลาดกลับเผยผ่านดวงหน้าของเกอซี
นางไม่ล่าถอยหลีกหนี กลับกัน นางรวบรวมขุมพลังที่หลงเหลือโถมตัวพุ่งเข้าใส่ เฟิ่งอวิ๋นจิ่ง
กระบีหลีชัยในมือระเบิดรัศมีแสงเจิดจ้าพร้อมคลื่นพลังหนาแน่นที่กดดันไปทั่วชั้น บรรยากาศ ผืนธงดําที่ครอบคลุมเหนือม่านนภากระพือสะบัดอย่างรุนแรง
เฟงอวิ่นจึงหน้าถอดสี ได้ยินเพียงเสียงของเขาร้องตะคอกดัง
“ยันต์ระเบิดร่าง ? ซีเยว่ เจ้าอยากตายกระนั้นหรือ ?”
คําตอบมิได้หลุดรอดออกจากปากของนาง หากสิ่งที่ปรากฏคือร่างที่ยิ่งพุ่งเข้าหาเขาด้วยความรวดเร็วที่ยิ่งไปกว่าเดิม กระบี่หลีชุ่ยในมือยิ่งเปล่งพลังเจิดจ้าท้าทาย หนักหน่วงร้ายกาจยิ่งขึ้น
ยันต์ระเบิดร่าง คืออาวุธเวทที่ใช้ในการระเบิดร่างของตนให้แหลกเป็นจุณ ทว่า ขณะเดียวกันก็สามารถทําลายข้าศึกศัตรูให้พินาศได้นับร้อยนับพัน อีกทั้งกระบหลีชัยแห่งแดนผนึกมังกรนั้นคืออาวุธเวทจากสรวงสวรรค์ แม้นหากกระบหลีชุ่ยระเบิดแหลกในระยะประชิด กระทั่งเพิ่งอวิ่นจึงย่อมต้องได้รับบาดเจ็บแสนสาหัส
ทว่าเหนืออื่นใดก็คือ พลังฝีมือของเกอซีในยามนี้ยังคงต่าเตี้ย เช่นนั้นหากกระบี่หลีชุ่ยระเบิดคามือ เกอซีย่อมถึงแก่ความตายอย่างแน่แท้
ในความคิดของเฟงอวินจึง เขายังมิได้ครอบครองสตรีเจ้าเล่ห์มากเพทุบายผู้นี้ เขายังมิได้ทําให้นางตกเป็นของเขา เช่นนั้นมีหรือที่เขาจะยอมปล่อยให้นางสิ้นใจลงเช่นนี้ !
เฟงอวินจึงตัดสินใจอัดฝ่ามือใส่เกอซี ขณะเดียวกันหมอกอายด่าผ่านผืนธงพักตร์อสูรก็ตรงเข้ารวบยันต์ระเบิดร่างที่ร่วงหล่นลงตรงหน้าในทันที
ร่างของเกอซีลอยปลิวละลิ่วราวว่าวที่สายป่านขาดหลุดลอย โลหิตสาดกระจาย ออกจากปาก
ทว่าดวงหน้างามกลับเผยรอยยิ้มแห่งความสําเร็จสมดังใจ
“เพิ่งอขึ้นจึง คิดว่าข้าอยากระเบิดร่างกระนั้นหรือ ? หึหึหึ ให้ข้าตายเสียยังจะดีกว่า ต้องตกอยู่ในเงื้อมมือของเจ้าอีก !”
ร่างของหญิงสาวร่วงหล่นลงสู่พื้น หากแต่กลับมิได้เจ็บปวดดังคาดคิด เมื่อร่างอ้วน นุ่มนิ่มราวลูกโคพองลมอ้าแขนรอพร้อมรับร่างของนางอย่างเต็มที่
***จบตอน ให้ตายเสียยังจะดีกว่า !***