หัตถ์เทวะธิดาพญายม - ตอนที่ 452 หัวหน้า
ตอนที่ 452 หัวหน้า
ผู้ยืนในตําแหน่งที่สองนับจากทางซ้ายคือสตรีผู้มีรูปโฉมงดงามทั้งสีสันอาภรณ์ล้วนฉุดฉาดบาดตาส่วนเว้าส่วนโค้งบนเรือนกายโดดเด่นยั่วเย้าใจ เครื่องสําอางที่ใช้ตบแต่งบนใบหน้ามีสีสันจัดจ้านพิจารณาจากรูปลักษณ์เพียงภายนอกสตรีผู้นี้ย่อมไม่ต่างจากสตรีเจนจัดโลกในหอคณิกาด้วยรูปลักษณ์งดงามโดดเด่นเยี่ยงนี้นางย่อมต้องเป็นตัวดึงดูดลูกค้าตัวฉกาจหากทว่าพ ลังฝีมือของนางกลับสูงส่งล้ําลึกถึงระดับพลังปราณขั้นที่สามพลิกผันอเวจี
บุรุษที่สามคล้ายมีอายุสี่สิบปีคนผู้นี้มีรูปร่างอ้วนเตี้ยใบหน้าประดับรอยยิ้มดั่งองค์โพธิสัตว์ทว่าพลังปราณที่พลุ่งพล่านกลับถูกเก็บง่เงียบสินทหากมิใช่ด้วยความเฉียบคมในการสัมผัสรู้ของเกอซีย่อมไม่อาจล่วงรู้พลังฝีมือที่แท้จริงของคนผู้นี้
ส่วนอีกสองคนที่เหลือนั้นผู้หนึ่งสวมใส่อาภรณ์คล้ายราชองครักษ์ ส่วนอีกคนสวมใส่ชุดคล้ายผู้ประจําโรงโอสถทั้งสามล้วนบรรลุถึงพลังฝีมือในระดับกลางของพลังปราณขั้นสามพลิกผันอเวจี
กู้หลิวเพิ่งชี้ไปที่บุรุษผู้ยืนอยู่หน้าสุด “นี่คือเฉินไปผู้ที่ติดตามข้ามายาวนานกว่าผู้ใดเขาเป็นเสมือนพี่น้องของข้า”
“เฉินไปคือผู้นํากลุ่มทหารรับจ้างแม้นทหารเหล่านั้นจะมีพลังฝีมือเพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ทว่าพลังฝีมือของแต่ละคนล้วนโดดเด่นแตกต่างจากยอดฝีมือในระดับเดียวกันข้าสามารถกล่าวได้อย่างเต็มปากว่าข้าให้เวลาทุ่มเทฝึกฝนพวกเขาไปไม่น้อยกระทั่งสามารถกล้าแกร่งได้ถึง เพียงนี้”
เฉินไปกล่าวขึ้นว่า “ชีวิตของผู้น้อยนายน้อยเป็นผู้มอบให้เพราะนายน้อยข้าจึงลืมตาอ้าปากได้ดังเช่นทุกวันนี้ข้ามิกล้ายกตนเสมอพี่น้องกับนายน้อยหรอกขอรับ”
น้ําเสียงของเขาเปียมความเคารพ สายตาของเขาจับจ้องเพียงเกอซี แววตาของเขาเต็มไปด้วยความเคลือบแคลงสงสัยตลอดเวลา
หนุ่มน้อยผู้มีพลังฝีมือต่ำต้อยเพียงขั้นปฐมภูมิโลกันตร์ ไร้ความพิเศษน่าสนใจทว่านายน้อยกลับพาคนผู้นี้มาแนะนําแก่พวกเขามันเพราะเหตุใด ?
เกอซีผงกศีรษะโดยไม่กล่าวถ้อยค่าใด กู้หลิวเพิ่งชี้ไปที่สตรีเพียงผู้เดียวในกลุ่ม “เม่ยหรูเยียนเถ้าแก่เนี้ยแห่งหอหรูหน้าที่หลักของนางคือสอดแนมข่าวกรองที่ได้มา”
หอหรูอี้ ? หอนางรําซึ่งมีชื่อเสียงสูงสุดในเมืองเหยียนจึงมิใช่หรือ ? แท้จริงอาจสามารถกล่าวได้ว่าสถานที่แห่งนั้นย่อมคล้ายคลึงกับหอคณิกา เพียงยังนับได้ว่าสูงระดับชั้นกว่า
สตรีที่สามารถเข้าร่วมงานในหอนางรําแห่งนี้ได้ จักต้องมีความสามารถหรือพรสวรรค์ที่โดดเด่นพวกนางขายเพียงศิลปะหาใช่เรือนกายแต่ละนางล้วนมากความสามารถทั้งยังฝึกฝนพลังฝีมือและด้วยเหตุนี้นางจึงสามารถกรีดกรายร่ายรําได้งดงามประหนึ่งเทพธิดาผู้เหาะเหินบนชั้นฟ้านี่คือกลุ่มสาวงามผู้สามารถผูกมัดใจเหล่ายอดฝีมือที่ต่างพากันหลั่งไหลมาจากทั่วสารทิศแห่งเมืองเห ยียนจึง
ไม่คาดคิดเลยว่า กระทั่งหอหรูอี้แห่งนั้น ก็เป็นฐานกําลังของกู้หลิวเพิ่ง
เพียงเม่ยหรูเยียนได้ยินคําแนะนําของกู้หลิวเพิ่งนางก็โปรยยิ้มพราวเสน่ห์เล่นหูเล่นตาเย้าหยอกยั่วยวนเกอซี “น้องชายท่านนี้มิคิดจะไปเปิดหูเปิดตาที่หอหรูของข้าบ้างหรือ ? บุรุษผู้มีรูปงามเยี่ยงนี้หรอี้ย่อมยินดีระดมสาวงามในหอหรอี้ฟางมามอบความสุขสันต์ให้ท่านโดยไม่คิดมูล ค่าอย่างแน่นอน”
เกอซีนิ่งอึ้งชั่วครู่
นางเป็นสตรีผู้กําลังถูกเถ้าแก่เนี้ยหอนางโลมกล่าวเย้ายั่วยวนทั้งยังส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มหว่านเสน่ห์สาวอย่างเต็มความสามารถ
นี่นางควรภูมิใจที่ปลอมตัวเป็นบุรุษได้แนบเนียนถึงเพียงนี้ใช่หรือไม่ ?
นัยน์ตากระจ่างใสคมกริบดั่งนางหงส์ตวัดที่มแทงใส่อีกฝ่ายราวคมกระบี่ รอยยิ้มงดงามบนใบหน้าของเม่ยหรเยียนพลันแปรเปลี่ยนกลับกลายเป็นสีหน้าแห่งความหวาดกลัวในฉับพลัน นางรีบลดกายคุกเข่าด้วยอาการหวาดผวา
ครั้นเมื่อเกอซีหันกลับมาจึงได้เห็นกู่หลิวเพิ่งกําลังหัวเราะคิกคักสนุกสนาน หญิงสาวอดถลึงตาค้อนใส่คราหนึ่งมิได้จริง ๆ
อีกฝ่ายกระแอมเบา ๆ คราหนึ่งก่อนจะหันไปชี้ผู้ที่ยืนอยู่ด้านหลังเม่ยหรูเยียนและเฉินไปพลางกล่าวคํา
“นั่นคือเว่ยต้าเสา แห่งโรงเตี้ยมเซียนสําราญเขาคือพ่อครัวผู้มีกิตติศัพท์เลื่องลือไปทั่วเมืองเหยียนจิง ทว่าแน่นอนฝีมือการปรุงอาหารย่อมไม่อาจเทียบเยว่เอ๋อน้อย”
เขาหันไปชี้อีกคนที่เหลือ
“ส่วนโน่นคือหัวหน้าราชองครักษ์แห่งวังหลวง จางเต่อเซิ่ง”
“และคนผู้นั้นคือผู้ดูแลโรงโอสถเชิงเต่อสาขาฝั่งตะวันตกโจวฮวายอันเขาคือน้องชายของเหยียนอันทั้งยังเป็นแพทย์ผู้มีทักษะการรักษาขั้นที่สอง”
ครั้นแนะนําคนทั้งห้าให้เกอซีเป็นที่เรียบร้อยแล้วกู้หลิวเพึ่งพลันแสดงอาการเคร่งขรึมนัยน์ตาที่ล้ําลึกจับจองบุคคลทั้งห้าผู้นั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น
“ที่ข้าเรียกพวกเจ้าทั้งห้ามาที่นี่ เนื่องเพราะมีสิ่งหนึ่งจะแจ้งแก่พวกเจ้า”
“ผู้ที่ยืนเบื้องหน้าเจ้าเคียงข้างข้านี้มีนามว่าซีเยว่นับแต่นี้ต่อไปคนผู้นี้จะเป็นนายของพวกเจ้า”
***จบตอน หัวหน้า***