หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 634 การแยกกันของรางวัลกับโทษ
ตอนที่ 634 การแยกกันของรางวัลกับโทษ
"ตอนนี้ภายใต้การบริหารของผมมีบริษัทนึงที่จะเปิดใหม่ ทางนั้นขาดคน อีกอย่างทางนี้เห็นความสามารถของคุณ ดังนั้นผมคิดว่าถ้าคุณสามารถไปช่วยทางนั้นได้คงจะเบาแรงได้มาก" พันเดชพูด
ตมิศา "……"
สิ่งที่พันเดชพูดมีความหมายชัดเจนว่าต้องการให้เธอออกจากบริษัทนี้ไป
"ทำไมล่ะคะ?" เธอขมวดคิ้วถาม
"นี่เป็นทางเลือกที่ดีทางเลือกหนึ่งสำหรับอนาคตของคุณ" พันเดชพูดเรียบๆ ไม่ว่าเธอจะพูดยังไง เขาก็ยังคงเป็นบอสที่รักษาผลประโยชน์ของบริษัทเอาไว้
แต่ตมิศาดูออกว่านี่เป็นเพียงข้ออ้างของพันเดชที่จะไล่เธอออกจากบริษัทเท่านั้น
"เป็นเพราะคุณจิดาภาใช่มั้ยคะ?" ตมิศาถามอย่างไร้อารมณ์ คิดไม่ถึงเลยว่าผลจะออกมาแบบนี้
"ไม่ว่าจะเพราะอะไร คุณตมิศา นี่เป็นตัวเลือกที่ดีอย่างหนึ่งของคุณแล้ว" พันเดชพูดอย่างไม่ปฏิเสธ
ยิ่งไปกว่านั้นเหตุผลหลายๆอย่างของเขาก็เพื่อจิดาภา
สีหน้าของ่ตมิศาไม่ดีเอามากๆ เธอมองพันเดชอย่างไม่รู้จะพูดอะไร เธอรู้ว่าในเมื่อพันเดชพูดออกมาแบบนี้แล้วก็แสดงว่าเขาได้เตรียมการไว้แล้ว ไม่ใช่ว่าเธอพูดอะไรออกไปแล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนแปลงได้
"ฉันเข้าใจแล้วค่ะ……" เธอพูดพลางมองพันเดชอย่างลึกซึ้งแล้วหมุนตัวจากไป
พันเดชนั่งอยู่ตรงนั้นมองแผ่นหลังของเธอ ดวงตาเขาดูล้ำลึก
สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึงก็คือวันต่อมาคำสั่งก็ออกมาแล้ว ตมิศาถูกย้ายไปแล้วถึงแม้ว่าในจะถูกย้ายตำแหน่งในนามแต่ทุกคนรู้ดีว่าเป็นแค่การตบตาเท่านั้นเพื่อยืนยันกับจิดาภาแต่การกระทำนี้ยังได้รับคำวิจารณ์ในทางที่ดีมากมายเมื่อถึงเวลากินข้าวแก้วก็ดีใจมาก "ในที่สุดก็ไปได้สักที ห้องทำงานก็กลับมาสงบอีกครั้ง" แก้วอดที่จะเอ่ยปากพูดไม่ได้เมื่อเห็นท่าทางของแก้ว จิดาภาก็พูดด้วยรอยยิ้ม "ถ้าไม่รู้คงจะนึกว่าตมิศาทำเรื่องที่ไม่ดีใส่เธอไว้นะเนี่ย"พูดถึงเรื่องนี้แก้วก็ยั่วยุให้ใจกว้าง "ฉันจะบอกให้นะ ฉันเป็นคนที่ทนเห็นพวกมือที่สามไม่ได้ ทั้งๆที่รู้ว่าเธอกับพันเดชจะแต่งงานกันอยู่แล้วก็ยังจะยื่นมือมายุ่งอีก ดีนะที่เธอกับพันเดชไม่ได้อะไรกับยัยนั่น ไม่อย่างงั้นนะถ้าเป็นคนอื่นคงทะเลาะบ้านแตกไปแล้ว" แก้วพูดจิดาภา "……"ถึงแม้ว่าคำพูดของแก้วจะเว่อร์ไปหน่อย แต่ก็ต้องยอมรับว่าสิ่งที่เธอพูดคือความจริงเธอก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงเชื่อใจพันเดชขนาดนั้น โชคดีที่พันเดชไม่ได้ทำให้เธอผิดหวัง เธอพอใจมากการกระทำครั้งนี้รวมถึงคำตอบตอนเย็นจิดาภาไปกินข้าวกับพันเดชทั้งสองนั่งตรงข้ามกัน ไม่มีเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจอีกอย่างคุณย่าก็ฟื้นมาแล้ว อารมณ์ของทั้งคู่ตอนกินข้าวจึงไม่เหมือนกัน"พันเดช นายจัดการเรื่องได้ไม่เลวนี่ ดังนั้นฉันจะชนให้นายแก้วนึง" พูดพลางเธอก็ชูแก้วขึ้นพันเดชมองเธอด้วยรอยยิ้มแล้วชูแก้วชนกับเธอ จู่ๆพันเดชก็เขยิบเข้าใกล้เธอแล้วเอ่ยปาก "เธอรู้มั้ยสำหรับผู้ชายแล้วอะไรเป็นแรงขับเคลื่อนที่สุด?""อะไร?" จิดาภากระพริบขนตางอนยาวอย่างไม่เข้าใจสิ่งที่พันเดชพูด"การแยกกันของรางวัลและโทษ ฉันชอบรางวัลมากกว่า" พันเดชมองจิดาภาด้วยแววตาที่ยิ้มไปด้วยเมื่อมองแววตาเขา จิดาภาก็รู้ทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอยิ้ม "มีแน่""จริงหรอ?"จิดาภาพยักหน้า สายตาฉายแววปลิ้นปล้อน"ฉันรอรางวัลจากเธอนะ"จิดาภายิ้ม หลังจากที่เธอจิบไวน์เสร็จก็วางแก้วลงแล้วลุกขึ้น "ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"พันเดชพยักหน้า จิดาภาเดินตรงไปห้องน้ำเมื่อออกมาจากห้องน้ำ จิดาภาล้างมือ เมื่ออกมากลับชนกับใครบางคนอย่างไม่ทันระวัง"ขอโทษค่ะ" จิดาภาเงยหน้าขอโทษอัตโนมัติยังไม่ทันถูกวิวตรงน่าดึงดูดก็มีคนๆนึงมาแยกพวกเขาซะก่อน สายตานั้นมองมาที่จิดาภาอย่างไม่เป็นมิตร"คุณ เป็นอะไรรึเปล่าคะ?" คนตรงหน้าถาม สายตาของเธอมองมาที่จิดาภาตรงๆเหมือนเธอเป็นคนที่น่ากลัว สามารถทำอะไรน่ากลัวได้ทุกเมื่อ"ฉันไม่เป็นไร เอลล่า หลบไป" เธอพูดคนตรงหน้ามองจิดาภาอยู่นานก่อนจะหลบไป"ขอโทษนะคะคุณไม่เป็นไรใช่มั้ย?" ผู้หญิงข้างหลังเดินเข้ามาแล้วถามจิดาภาอย่างนุ่มนวลจิดาภาถึงเพิ่งจะเห็นความหญิงตรงหน้า เธอสวย ผมเธอยาวถึงเอว นิสัยออกแนวฝรั่ง รูปหน้าแบบเอเชีย ดวงตาเหมือนชาติตะวันตก ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสาวฝรั่งที่สวยอย่างมีระดับจิดาภาส่ายหน้า "ไม่เป็นไรค่ะ""ขอโทษนะเธอไม่ได้ตั้งใจ" เธอพูดด้วยน้ำเสียงน่าฟังจิดาภายิ้มอย่างไม่ใส่ใจ "ไม่เป็นไร" พูดจบเธอก็เดินจากไปในเวลานั้นเองเมื่อหญิงสาวเห็นจิดาภาก็อึ้งงันไป โดยเฉพาะตอนที่จิดาภาเดินจากไปนั้น เธอขมวดคิ้วขึ้นมา……ใช่เธอมั้ย