หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 529 สิ่งที่คุณติดค้างฉัน(3)
ตอนที่ 529 สิ่งที่คุณติดค้างฉัน(3)
"คุณทำอะไรของคุณคะ? ติดคุกแล้วไม่ใช่หรอ? แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?" ตุลยาถามขึ้น ขณะที่ถูกเอลิสต์ลากลงจากรถยนต์
เข้ามายังตรอกซอยหนึ่ง
เอลิสต์มองไปที่ตุลยา อย่างเดือดดาล "ทำไม?"
มองดูท่าทางของเอลิสต์ ตุลยาก็นิ่งค้างไป เอ่ยปากขึ้นอย่างร้อนตัว "อะไรคะ?"
"ลูก? ทำไมคุณต้องทำแบบนั้น!?”เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วตะคอกเสียงดัง
ตุลยาแปลกใจว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง หลบตาลง แล้วปฏิเสธ "ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร!”
เม็ดฝนตกลงบนร่างกาย รู้สึกหนาวเย็นเล็กน้อย ผมของเอลิสต์เปียกไปหมด
"คุณรู้ดีว่าผมกำลังพูดอะไร ทำไมต้องเอาเด็กออกด้วย? คุณรู้ไหม ว่านั้นคือชีวิตหนึ่งเลย และเป็นญาติเพียงคนเดียวของผมด้วย!?”เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วตะคอกเสียงดัง ดวงตาของเขาแดงก่ำเล็กน้อย มองดูแล้วคล้ายพึ่งผ่านการร้องไห้
เมื่อได้ยิน ตุลยาเองก็ไม่สนใจแล้วว่าเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง เงยหน้าขึ้นมองเขา "แล้วยังไงคะ? คุณอยากให้ฉันทำยังไง?""ยังไม่ได้แต่งงานก็มีลูกงั้นหรอคะ? พ่อของลูกก็เป็นฆาตกรงั้นหรอคะ?" ตุลยามองไปที่เขาแล้วถามกลับเอลิสต์นิ่งค้างไป ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี"พ่อของฉันเป็นประธานบริษัทเอไอ ถ้ามีใครรู้เขา ครอบครัวของฉันก็จะเสียชื่อเสียง!”"คุณคิดถึงแต่ตัวเอง คุณเคยคิดถึงฉันบ้างไหม?"เอลิสต์ยืนนิ่งค้างอยู่ตรงนั้นบางที เขาเองก็ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของตุลยา แต่ว่าเด็กคนนั้น……คือคนเดียวที่มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับเขา!!!จะไม่ให้เขาปวดใจได้ยังไงตุลยายืนอยู่ตรงนั้น เม็ดฝนตกลงบนตัวของเธอ ไม่รู้ว่าบนใบหน้าของเธอคือฝนหรือน้ำตา "เด็กคนนั้นคือลูกของฉันเหมือนกัน คิดว่าฉันไม่เสียหรอคะ?""คนที่ทำแท้งก็คือฉัน คนที่รู้สึกถึงการที่ลูกในท้องค่อยๆไหลออกมาจากตัวก็คือฉัน คุณมีสิทธิอะไรมาว่าฉันคะ? ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันก็คงไม่เป็นแบบนี้ นี่คือสิ่งที่คุณติดค้างฉัน ติดค้างฉัน……" ขณะที่พูดนั้น มือของตุลยาก็ตีไปที่บนตัวของเอลิสต์เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น ไม่เคลื่อนไหว ปล่อยให้ตุลยาตบตีเขาสุดท้าย เธอทั้งตีและร้องไห้จนเหนื่อยแล้ว จึงซบไปบนตัวของเอลิสต์แล้วร้องไห้เอลิสต์ยืนอยู่ตรงนั้น มือของเขาค่อยๆยกขึ้นมา แล้วกอดเธอเอาไว้เบาๆ…..เขารักเด็กคนนั้น…….และรักตุลยาด้วย……เวลานี้ เขาไม่สามารถตัดสินใจได้……ฝน ยังคงตกทั้งสองคนยืนอยู่ตรงนั้น ตุลยาซบลงตรงหัวไหล่ของเขาแล้วร้องไห้ ทว่าสิ่งเดียวที่เอลิสต์ทำได้นั้น คือการเงียบแต่ว่า ถ้าวันหนึ่งเอลิสต์รู้ความจริงทุกอย่าง ว่าเป็นเพียงแผนการของตุลยา ถึงเวลานั้น เขาจะยังเป็นเหมือนตอนนี้ไหม?"คุณบอกว่า คนที่ช่วยคุณออกมา คือจิดาภา!?”เมื่อได้ฟัง ตุลยาเองก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเอลิสต์เงียบ ไม่ได้พูดอะไรตุลยารู้สึกว่ามันน่าตลก จ้องมองเข้าไปยังดวงตาของเอลิสต์ "ทำไมคะ? คุณคงซึ้งใจมากใช่ไหมคะ? ตอนนี้คุณกลายเป็นคนของเธอแล้ว?""ผมไม่อยากอธิบาย ถ้าคุณเชื่อก็เป็นอย่างนั้น แต่ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมเองก็ทำอะไรไม่ได้!”เอลิสต์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาครั้งนี้ เขาเงียบกว่าครั้งที่แล้วมากความขี้เล่นที่เคยมีจางหายไป เหลือเพียงความหนักอึ้งตุลยานิ่งค้าง แล้วเดินไป ยื่นมือไปกอดเขาจากด้านหลัง "ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรที่จะสงสัยในตัวคุณ แต่ว่าสถานการณ์แบบนี้ คุณจะไม่ให้ฉันสงสัยได้ยังไงคะ? ฉันหวังว่า ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม หลังจากนี้ คุณจะสามารถทำดีกับฉัน……เพราะว่า นี่คือสิ่งที่คุณติดค้างฉัน!”