หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 503 ตั้งครรภ์สองสัปดาห์ (1)
ตอนที่ 503 ตั้งครรภ์สองสัปดาห์ (1)
ก้มหัวลงคิดอยู่เป็นเวลานาน หันหัวไปมองเอลิสต์ด้วยน้ำตาที่ไหลหลั่งลงเต็มหน้า
“ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันผิด แต่ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากทำแบบนี้ต่อไป……” พูดจบเธอจึงหันไปมองเอลิสต์ “คุณรู้สึกว่าฉันเลวมากใช่ไหม ?”
เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วส่ายหัว “ไม่ใช่ ! ทุกคนต่างก็มีเรื่องที่ถูกบังคับให้ต้องทำ คุณก็มีทางเลือกของตัวเอง แค่ผมไม่อยากให้คุณผิดพลาดซ้ำอีกต่อไป !”
พูดถึงสิ่งนี้ตุลยาก็ฝืนยิ้มออกมาที่มุมปาก “ถ้ายังมีโอกาสเริ่มชีวิตใหม่อีกครั้ง งั้นฉันจะเลือกที่จะไม่รู้จักพันเดชอย่างแน่นอน ถ้าอย่างนั้นจะไม่ต้องมีเรื่องเกิดขึ้นมากมายแบบนี้ !” ตุลยาพูด
พูดถึงสิ่งนี้ สายตาแปลกๆ ของเอลิสต์ก็มองไปที่ตุลยา “คุณพูดจริงเหรอ ?”
ตุลยาพยักหน้า “ถ้าเป็นไปได้ ฉันแค่อยากมีชีวิตที่เรียบง่าย แล้วรู้จักคนที่ในใจมีแค่ฉันคนเดียว แล้วใช้ชีวิตที่เรียบง่ายไปต่อ !”
เอลิสต์มองไปที่ตุลยา รู้สึกประหลาดใจอยู่บ้าง ราวกับว่าคนที่อยู่ข้างหน้านี้เป็นคนอื่นยังไงยังงั้น
คำพูดเหล่านี้เขาไม่เคยได้ยินตุลยาพูดเลย
“จะมีนะ จะมีโอกาสอย่างแน่นอน !” เอลิสต์มองไปที่เธอแล้วพูดเน้นทีละคำ
ตุลยามองไปที่เขา ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น “ไม่มีแล้ว ฉันจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว……” พูดจบ ราวกับว่าตื่นเต้นอยู่บ้าง เวียนหัวเล็กน้อย วินาทีต่อมาจึงเป็นลมทันทีเอลิสต์มองไปที่เธอ แล้วพยุงเธอไว้อย่างรวดเร็ว“ตุลยา ตุลยา คุณเป็นอะไรไป ?” มองไปพลางเขย่าเธอ ทว่าไม่มีการตอบสนองสักนิดเดียวขณะนั้นเอลิสต์เป็นห่วงมาก จึงอุ้มเธอขึ้นแล้วรีบวิ่งออกไปทันทีภายในโรงพยาบาลเอลิสต์รออยู่ข้างนอกอย่างใจจดใจจ่อ หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงเศษๆ คุณหมอก็เดินออกมาจากข้างใน เอลิสต์จึงเดินเข้าไปทันที มองไปที่คุณหมอแล้วถามขึ้นอย่างเป็นห่วง “คุณหมอครับ เป็นยังไงบ้าง เธอเป็นอะไรไป ?”คุณหมอมองไปที่เอลิสต์ มุมปากยกขึ้นยิ้มอย่างมืออาชีพ “ร่างกายของผู้ป่วยอ่อนเพลียเล็กน้อย ตอนนี้ตั้งครรภ์แล้ว ให้เธอบำรุงร่างกายมากๆ อีกอย่างหลังจากนี้ให้เธอหลีกเลี่ยงเรื่องสะเทือนใจ ให้รักษาอารมณ์ที่ดีให้คงอยู่ก็พอ !”เอลิสต์ตกตะลึงอยู่ตรงนั้น “คุณว่าอะไรนะ ? ท้อง ?”เขาไม่ได้ฟังผิด ?“คุณหมอครับ คุณทำผิดพลาดหรือเปล่า ที่ตัวเธอยังมีบาดแผล มันจะท้องได้ยังไง ?”ได้ยินสิ่งนี้คุณหมอก็ไม่พอใจอยู่บ้าง “บาดแผลของเธอเป็นบาดแผลแค่ผิวหนังชั้นบน บาดแผลไม่ลึก อีกอย่างยังอยู่ที่หน้าท้อง มันไม่ทับซ้อนกับการตั้งครรภ์ของเขา !”เอลิสต์ตกตะลึงโดยปริยายด้านการแพทย์เขาไม่ค่อยรู้เรื่อง ทว่าหมอก็พูดมาแบบนี้แล้ว แล้วยังเป็นมืออาชีพขนาดนั้น เขายังจะมีเหตุผลอะไรที่จะไม่เชื่อล่ะ“งั้น เธอท้องมานานแค่ไหนแล้วครับ ?” เอลิสต์มองไปที่หมอแล้วถามขึ้น“นานกว่าสองสัปดาห์แล้วครับ จำไว้นะหลังจากนี้ให้ผู้ป่วยพักผ่อนเยอะๆ แล้วพักฟื้นตัวเพื่อให้บาดแผลที่ท้องหายเร็วที่สุด มิฉะนั้นเมื่อท้องโตขึ้น ก็จะฉีกเปิดไปด้วย !” หมอพูดได้ยินคำพูดของคุณหมอ เอลิสต์ก็พยักหน้าทื่อๆสองสัปดาห์……นั่นใช่พวกเขา……เขาตั้งสติกลับมาแล้วมองไปที่หมอ “งั้นตอนนี้ผมสามารถเข้าไปดูเธอได้ไหมครับ ?”คุณหมอพยักหน้า “ได้ครับ แต่พยายามอย่าให้ผู้ป่วยเหนื่อยเหมื่อยเกินไปและได้รับการกระทบกระเทือนจิตใจ พยายามรักษาอารมณ์ให้ร่าเริง !”เอลิสต์พยักหน้าอย่างหนัก “ผมรู้แล้วครับ !”หลังจากคุณหมอไปแล้ว เอลิสต์จึงเดินเข้าไปที่ห้องผู้ป่วยตุลยานอนตะแคงอยู่ตรงนั้น สีหน้าขาวซีดอยู่บ้างเมื่อมองเห็นเธอ ขณะนั้นในใจของเอลิสต์ก็มีความรู้สึกที่ไม่สามารถพูดออกมาได้เขาเดินไปอย่างช้าๆ ตุลยานอนอยู่บนเตียง หลังจากเห็นเอลิสต์เดินเข้ามาก็หันหัวไปมองเขาหนึ่งครั้ง