หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 443 เอาตนเองเป็นใหญ่ (1)
ตอนที่ 443 เอาตนเองเป็นใหญ่ (1)
คิดแล้ว จิดาภาเปิดปากพูด “ไปอาบน้ำเย็นซะ อาบเสร็จแล้วก็เข้านอนเร็วหน่อย พรุ่งนี้ยังต้องทำงานนะ!”
อาบน้ำเย็น?
ใบหน้าของพันเดชกระตุกเล็กน้อยอย่างห้ามไม่ได้ คิดไ่ม่ถึงว่าให้เขาไปอาบน้ำเย็น ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่เขาได้รับการปฎิบัติเช่นนี้ !
“ผมไม่ต้องการอาบน้ำเย็น ผมต้องการจะทำต่อ!” พันเดชจ้องมองจิดาภา แล้วจับเธอกดลงใต้ร่างโดยทันที
ฝ่ามือใหญ่ก็ต้องการจะยื่นเข้าไปในเสื้อของเธอ ท่าทางของเขาที่อยากจะกลืนกิน แต่จิดาภากลับจับเขาไว้
ดวงตาลึก จ้องมองกันและกัน
สบตาซึ่งกันและกัน
ผ่านไปเนิ่นนาน จิดาภาจึงจ้องมองพันเดช พูดอะไรไม่ออกเล็กน้อย “ให้เวลาฉันหน่อย….”
เห็นท่าทางลำบากใจของจิดาภา พันเดชตกใจหยุดชะงักครู่นึง เขาไม่รู้ว่าทำไม
จิดาภาถึงปิดกั้นตัวเองขนาดนี้แต่เห็นท่าทางของเธอในขณะนี้ พันเดชรู้ว่า ถ้าหากฝืนใจเธอ บางทีความรู้สึกของระหว่างพวกเขาสองคนที่ก่อขึ้นมาอย่างยากลำบากอาจจะกลายเป็นแย่ลง……คิดแล้ว พันเดชลุกขึ้นมาจากเตียงอย่างแน่วแน่ วินาทีต่อมา ก็ปรี่เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำเย็น…..จิดาภานอนอยู่บนเตียง เห็นพันเดชรีบเข้าไปห้องน้ำ เสียงน้ำที่ลอยเข้ามา ตกใจเล็กน้อย จากนั้นมุมปากยกยิ้ม……นอนบนเตียง กำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ ถ้าหากว่าไม่ใช่โทรศัพท์นั้นโทรมา บางทีอาจจะเกิดอะไรขึ้นจริงๆ……!คิดถึงตรงนี้ แก้มของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ความรู้สึกที่พูดไม่ออกนอนไปนาน จิดาภารู้สึกง่วงนิดหน่อย พันเดชเดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วตรงมาขึ้นเตียงจิดาภาตกใจ ตื่นขึ้นมาทันทีแล้วมองไปที่เขา “พันเดช คุณ…..”พันเดชกำลังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ ผมเปียกเล็กน้อย ผมกระจายปิดตาไว้ เห็นการตอบสนองของจิดาภาขนาดนี้ จึงยื่นมือออกไปกอดเธอไว้“นอนเถอะ ผมไม่แตะต้องคุณหรอก เพียงแค่กอดคุณไว้ก็เท่านั้น จากนั้นก็ดึงเธอนอนลงจิดาภาตกตะลึง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อเล็กน้อย คิดจะพูดอะไร ก็พูดไม่ออกในเวลานี้ เห็นสายตาที่จิดาภามองตนเอง พันเดชหลับตาลง ถึงแม้ว่าจะไม่ได้ลืมตา เหมือนกับรู้สึกว่าจิดาภากำลังมองเขาอยู่“ถ้าคุณยังมองผมอีกครั้ง ผมก็ไม่รับประกันว่าตัวเองจะทำอะไร!” พันเดชพูดอย่างสบายๆพูดถึงตรงนี้ จิดาภาตะลึงงัน จากนั้นจึงหันกลับมาทันที “คุณต้องการจะนอนที่นี่หรอ?”“มิฉะนั้นล่ะ? หรือว่าคุณยังอยากให้ผมไปนอนที่โซฟา? อยากนอนคุณก็ไป ผมไม่ไป!” พันเดชพูด จิดาภา “……” วันแรกก็เอาตนเองเป็นใหญ่แล้วหรอ?จิดาภากำลังคิดอยากจะพูดอะไรอีก เวลานี้ ทันใดนั้นพันเดชก็กอดเธอไว้ “ง่วงจัง รีบนอนเถอะ ไม่อย่างงั้นพวกเราก็ทำเรื่องเมื่อครู่กันต่อ!”จิดาภา “……”มองพันเดชแวบนึง จิดาภาก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไร ตอนนี้ก็รู้สึกง่วงเล็กน้อย ดังนั้นจึงไม่พูดมากอีก จึงหลับตาลงแล้วนอนแต่อีกทางด้านนึงตุลยาเพิ่งออกมาจากผับใส่ส้นสูงสามนิ้ว ขณะเดิน ร่างกายก็โคลงเคลงเล็กน้อยเพียงแค่คิดว่าพันเดชอยู่กับจิดาภา ใจของเธออดไม่ได้ที่จะเจ็บปวด มีเพียงการดื่มแอลกอฮอล์ถึงจะสามารถทำให้ไร้ความรู้สึกดื่มจนถึงตอนนี้เพิ่งจะออกมาในมือถือกระเป๋าหิ้ว ดื่มจนเวียนหัวเล็กน้อย แต่ขณะเดิน ก็รู้สึกเหมือนกับว่าด้านหลังมีคนกำลังตามเธออยู่ตุลยาขมวดคิ้ว หันกลับไป แต่ด้านหลังไม่มีคนตกใจ จึงเดินต่อไป