หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 432 บรรเลงดนตรี (2)
ตอนที่ 432 บรรเลงดนตรี (2)
“หนูจิ ถ้าพันเดชรังแกคุณ คุณก็บอกย่านะ เข้าใจไหม ?” หญิงชรามองไปที่จิดาภาแล้วพูดขึ้น เมื่อพูดกับจิดาภาในสายตาก็เปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจในตัวจิดาภา
จิดาภาพยักหน้า “ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันจะทำแบบนั้นนะคะ !” พูดจบก็ยิ้มออกมา
ขณะนั้นพันเดชก็มองไปที่หญิงชรา “แม่ครับ คุณเพิ่งเองนะ ควรจะพักผ่อนเยอะๆ นะครับ !” วรชิตพูดเตือน
“โอ๊ย ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ใช่คุณหมอบอกแล้วเหรอว่าฉันเป็นลมเพราะความดันโลหิตสูง มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก !” หญิงชราพูดพลางโบกไม้โบกมือ
“แต่ไม่ใช่ว่าคุณกินยาตลอดเหรอ ? แล้วทำไมยังเป็นลมเพราะความดันโลหิตสูงล่ะ ?” วรชิตพูด
พูดถึงสิ่งนี้หญิงชราก็ตกตะลึง
วรชิตมองไปที่คุณหญิงภารดี คุณหญิงภารดีจึงเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “ฉันช่วยจัดยาให้คุณแม่อย่างดีอยู่ทุกวัน !”
“งั้นทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ !?”
คุณหญิงภารดี “……”
เมื่อเห็นสีหน้าของวรชิต หญิงชราจึงรีบเอ่ยปากพูดขึ้นว่า “พอได้แล้ว คุณอย่าถามตุรีย์อีกเลย นี่ไม่ได้เกี่ยวกับเธอสักนิด คือฉันเอง……” คำพูดนี้ออกมา ทุกสายตาก็มองไปที่เธอ
เมื่อเห็นสายตาของพวกเขา หญิงชราก็ตกตะลึงแล้วเอ่ยปากพูดขึ้นอย่างเขินอาย “คือฉันหลอกให้ตุรีย์ออกไปแล้วเอายาทิ้ง……” พูดอย่างตะกุกตะกัก
ทั้งกลุ่มมองไปที่เธอ “คุณย่า !”“แม่ !”ในตอนนี้เสียงทั้งสี่คนก็ดังขึ้น“โอ๊ย ตอนนี้ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันก็คิดไม่ถึงว่ามันจะร้ายแรงขนาดนี้ !” หญิงชราพูดอย่างไร้เดียงสามากเมื่อเห็นการแสดงออกของหญิงชรา ก็ไม่มีใครใจแข็งพอที่จะไปตำหนิอีก แม้ว่าอยากจะพูดแต่ก็พูดหญิงชราไม่ได้“จากนี้ไป ฉันจะดูแลแม่ให้ทานยาจนเสร็จค่อยไปทุกครั้ง !” คุณหญิงภารดีพูดวรชิตพยักหน้า “คุณลำบากแย่เลย !”พันเดชมองไปที่หญิงชรา “คุณย่า ถ้าคุณไม่กินยาให้ตรงเวลาดีๆ ผมจะไม่พาจิมามาหาคุณแล้วนะ !”“หา !?” เมื่อได้เสียงเสียงนี้หญิงชราก็เหลือบมองเขา “คุณกล้า !”“ผมไม่กล้าหรอก แต่คุณควรจะกินยาอย่างว่านอนสอนง่าย ถ้าคุณกินยาให้ดีๆ ผมอาจจะพาจิมาหาคุณทุกๆ วันก็ได้ !” คำพูดนี้เป็นคำพูดที่ขู่เอาซะจริงๆหญิงชราไม่ยอม จึงมองไปที่จิดาภา “หนูจิ หนูจะไม่ทำแบบนั้นกับย่าใช่ไหม ?”จิดาภายิ้ม “ทำค่ะคุณย่า !”“หนูจิ หนูก็ทำกับฉันแบบนี้……” หญิงชราแสดงออกอย่างน่าสงสาร“ถ้าคุณกินยาดีๆ หลังเลิกงานฉันจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณทุกวันเลยค่ะ !” จิดาภายิ้มแล้วพูดขึ้น“หนูพูดจริงๆ เหรอ !?” หญิงชราถามจิดาภาพยักหน้า“โอเค งั้นตกลงกันแล้วนะ !” ในตอนนั้นหญิงชราก็ยื่นมือเกี่ยวก้อยกับจิดาภาพันเดชมองเห็นก็พูดขึ้นอย่างทนไม่ได้ “คุณย่า อายุขนาดนี้แล้ว คุณยังเล่นแบบนี้……”“คุณจะไปเข้าใจอะไร นี่เรียกว่า คนแก่ใจไม่แก่ !” หญิงชราก็ยังคงยื่นนิ้วก้อยไปที่จิดาภาอย่างขัดขืนจิดาภายิ้มแล้วยื่นมือออกมาเกี่ยวก้อยกับหญิงชราเห็นการกระทำของพวกคน ทุกคนก็ยิ้มออกมาไม่รู้ว่าคุยไปนานมากแค่ไหน เมื่อจิดาภาตามพันเดชออกมาจากโรงพยาบาลก็เป็นช่วงบ่ายแล้วไม่ต้องไปบริษัทก็ยังได้“คุณจะไปไหน ?” พันเดชมองไปที่เธอแล้วถามขึ้น“กลับบ้าน !” จิดาภาพูด“โอเค !” พันเดชตอบไปหนึ่งครั้งแล้วดึงจิดาภาไปทันทีจิดาภากะพริบตาปริบๆ “คือฉันเป็นคนกลับบ้านนะ ไม่ใช่คุณ !”“ผมจะส่งคุณกลับไป !” พันเดชพูดอย่างเผด็จการในตอนนั้นก็ดึงเธอเข้าไปในรถจิดาภา “……”ไม่ได้พูดอะไรต่อไปอีก ได้แต่ตามพันเดชขึ้นไปบนรถหลังจากขึ้นไปบนรถจิดาภาก็มองไปที่พันเดช “ใช่แล้ว ฉันต้องโทรหาเจ๊กไหม แล้วบอกเขาว่ารถอยู่ที่ไหน ?” จิดาภาถาม