หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 418 ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์ (3)
ตอนที่ 418 ความก้าวหน้าระหว่างความสัมพันธ์ (3)
หลายปีที่ผ่านมาที่อยู่ด้วยกันกับพันเดช เธอใส่ใจและพยายามอย่างเต็มที่ แต่ไม่เท่าจิดาภาที่เพียงแค่ไม่กี่เดือนสั้นๆ
เมื่อนึกถึงตรงนี้เธอก็รู้สึกว่าไม่ยุติธรรม !
ทำไมพระเจ้าต้องทำกับเธอแบบนี้ !!’
ของที่สามารถฟาดทิ้งได้ทั้งบนเตียงและบนโต๊ะ ก็ถูกเธอฟาดทิ้งจนหมด
นั่งอยู่บนพื้น น้ำตาไหลอาบแก้มลงมา……
ทำไมกัน ?
ทำไมต้องทำกับเธอถึงเพียงนี้ ?
ยังไม่รู้เลยว่านั่งร้องไห้อยู่ที่พื้นมานานมากเท่าไหร่ เมื่อตุลยาตั้งสติกลับมาได้ ตาของเธอก็มองไปเห็นโทรศัพท์ที่อยู่บนพื้น
ตะลึงอยู่ชั่วขณะ ขยับไปเก็บโทรศัพท์ที่พื้นมาดู
จากนั้นก็นึกขึ้นได้ว่าในคืนนั้น ผู้ชายคนนั้นทิ้งโทรศัพท์ไว้ในรถของเธอลังเลอยู่นาน ในที่สุดเธอจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาเลื่อนดูเบอร์โทร สุดท้ายก็สังเกตอะไรบางอย่างได้ คิดอยู่ชั่วครู่จึงโทรเบอร์หนึ่งออกไป……ตอนกลางคืนราวๆ ตีสองเศษๆ เสียงเบรกอันแสบแก้วหูของรถสีแดงอยู่บนถนนหยุดอยู่ไม่นานเท่าไหร่ ขณะนั้นก็มีชายคนหนึ่งเดินก้าวเท้ามาอย่างช้าๆ และเรื่อยเปื่อย เดินไปยังด้านหน้ารถแล้วดึงประตูรถจากนั้นก็เข้าไปนั่งทันที“เรียกหาผมมีเรื่องอะไร !?” เพิ่งนั่งเข้าไปด้านในเอลิสต์ก็เอ่ยปากถามขึ้นโดยที่สายตาไม่ได้มองตุลยาสักนิดเดียวในตอนนี้ตุลยาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมา “นี่คือสิ่งที่คุณลืมไว้ที่รถฉันเมื่อครั้งที่แล้ว !” มองไปที่โทรศัพท์ในมือของตุลยาเอลิสต์ก็ชะงัก แล้วยื่นมือไปหยิบทัน “ขอบคุณ !”“คุณก็รู้แล้วนี่ว่าโทรศัพท์ตกอยู่ที่ฉัน ทำไมไม่ถามหา ??” ตุลยาถามเมื่อได้ยินสิ่งนี้มุมปากของเอลิสต์จึงยิ้มโทรมๆ “คุณอยากจะพูดอะไร ?”“ทำไมไม่มาหาที่ฉัน !?”“ถ้าผมบอกว่าผมไม่รู้ล่ะ คุณจะเชื่อไหม ?” เอลิสต์เงยหน้ามองไปที่เธอแล้วถามขึ้นตุลยาจ้องมองตรงไปที่เขา ไม่ได้เอ่ยปากพูด แต่ในสายตาเต็มไปด้วยความสงสัยเมื่อเห็นตุลยาไม่พูด เอลิสต์ก็เตรียมจะลงจากรถไป “เอาล่ะ ได้โทรศัพท์ผมมาละ ขอบคุณนะ !” พูดจบก็ผลักประตูรถกำลังจะลงไป“คุณหลอกให้ตายใจใช่ไหม ?” ขณะนั้นตุลยาจึงเอ่ยปากพูดขึ้นทันทีได้ยินสิ่งนี้ การเคลื่อนไหวที่เอลิสต์ผลักประตูก็หยุดลง แล้วหันกลับมามองตุลยา “อะไรนะ ?”ขณะนั้นตุลยาก็หันไปมองเขา “คุณตั้งใจทำแบบนี้ใช่ไหม ?” น้ำเสียงไม่ใช่เชิงตั้งคำถามแต่เป็นการยืนยันพูดถึงสิ่งนี้ มุมปากของเอลิสต์ก็ยกขึ้น “ผมไม่เข้าใจว่าคุณหมายความว่าอะไร ?”“ตั้งใจทำให้โทรศัพท์หาย แล้วก็ตั้งใจไม่หา มันไม่ใช่ว่ารอให้ฉันมาเจอคุณเหรอ ?” ตุลยาพูดด้วยอย่างเยาะเย้ยเอลิสต์ตะลึงอยู่ชั่วครู่ มุมปากกระตุกขึ้น สายตามองไปที่เธออย่างชั่วร้าย “คุณต้องการจะพูดอะไร ?”“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพูดอะไร ฉันแค่จะบอกคุณว่าจุดประสงค์ของคุณสำเร็จแล้ว !” ตุลยาพูดตรงไปตรงมาได้ยินสิ่งนี้ สายตาของเอลิสต์ก็จ้องมองไปที่เธอตุลยาเองก็จ้องมองตรงไปที่เขาจ้องมองกันอยู่นาน ในที่สุดเอลิสต์ก็หันหลังกลับ ทันใดนั้นก็กดเธอลงกับเบาะรถ “ก็รู้อยู่แล้วนี่ แล้วทำไมยังมาหาผมล่ะ ?!” เอลิสต์พูดอย่างโหดเหี้ยม แต่มากไปกว่านั้นคือความปรารถนาอันแรงกล้าตุลยามองไปที่เขาพลางกระตุกมุมปากขึ้น “นี่มันไม่ใช่จุดประสงค์ของคุณเหรอ ?”เอลิสต์มองเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากนั้นมุมปากของเขาก็ยิ้มขึ้นอย่างชั่วร้าย “งั้นคุณรู้ผลที่คุณมาไหมว่าคืออะไร ?”“ไม่รู้ !”“งั้นผมจะบอกคุณ !” เมื่อพูดจบ ทันใดนั้นเอลิสต์ก็จูบไปที่ริมฝีปากของเธอ เมื่อเผชิญกับการกระหน่ำจูบของเขา ตุลยาก็ไม่ได้ขัดขืน แต่กลับยื่นมือออกมากอดเขา