หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 344 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(3)
บทที่ 344 ใช้ทั้งไม้นวมและไม้แข็ง(3)
ในเวลานี้ พันเดชจ้องมองไปยังลาภิศ “ยังไง พวกแกสามคนว่างมากนักหรอ ไม่จำเป็นต้องไปบริษัทแล้วใช่มั้ย?”
ลาภิศนั่งลงข้างเตียงเขา พอได้ยินคำพูดของเขา จึงลุกยืนขึ้น “เฮ้อ ปวดใจว่ะ อุตส่าห์ตั้งใจมาเยี่ยม เขาคงไม่อยากเจอพวกเรา”
ประโยคนี้ออกมา คุณย่าเลิกคิ้ว ทันใดนั้นก็รู้ว่าคืออะไร
“ลาภิศ พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ แล้วเธอก็มาคุยกับย่าว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่” หญิงชราพูดอย่างร่าเริง หลังจากนั้นก็ขยิบตาให้ลาภิศทีนึง ลาภิศเป็นคนฉลาด เขาจะไม่เข้าใจได้ยังไง
“ครับ คุณย่า พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ”
ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปข้างนอก
ปาณชัยกับจัสตินมองไปที่พันเดช “แกก็พักผ่อนให้ดี พวกฉันก็ต้องออกไปฟังงิ้วแล้ว” ในขณะที่พูดก็ยกยิ้มมุมปาก แล้วก็หันหลังกลับออกไป
คุณย่าเดินไปได้ครึ่งทาง ทันใดนั้นก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ หันกลับมาแล้วมองไปยังคุณหญิงตุรีย์ที่ยืนอยู่ตรงนั้น “ตุรีย์เธอมากับแม่”
คุณหญิงตุรีย์งุนงง เข้าใจความหมายได้ทันที เธอพยักหน้า “ค่ะ”
แล้วก็มองไปยังพันเดช “พักผ่อนๆ รอให้ดีขึ้นอีกหน่อยแม่ค่อยกลับมาเยี่ยมลูกนะ”
พูดเสร็จก็เดินตามออกไปภายในห้อง เหลือเพียงพวกเขาสองคนตามลำพังจิดาภามองพันเดช พันเดชก็มองไปที่จิดาภาบรรยากาศ แปลกไปนิดหน่อย ในเวลานี้ จิดาภาพูดก่อน “เป็นยังไงบ้าง คุณไม่สบายตรงไหนรึเปล่า”“ถ้าหากว่ามีล่ะ คุณจะช่วยผมมั้ย” เขามองไปยังเธอแล้วถาม“ อืม” จิดาภาไม่เข้าใจบ้างเล็กน้อย “ผมหายใจไม่ออก” “หือ?” ก่อนที่จะตกใจ เธอจึงเข้าใจความหมายของพันเดชตามสถานการณ์ ใบหน้าเห่อร้อน “ตอนนี้กี่โมงกี่ยามแล้ว คุณยังจะมีกะจิตกะใจจะคิดอีกหรอ ?” เห็นท่าทางเขินอายของจิดาภาแล้ว พันเดชยิ้ม “มีใครเคยบอกไหมว่า ท่าทางที่เขินอายของคุณ อย่างกับผู้หญิง”“แต่ไหนแต่ไรมาฉันก็เป็นผู้หญิงอยู่แล้ว” “ผมเพิ่งจะค้นพบวันนี้แหละ” จิดาภา “……”เห็นพันเดชดูมีแรงขนาดนี้ จิดาภาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลแล้วว่าเขาจะเป็นอะไรยังจะมาล้อเล่นอีกนะ แถมยังพูดทะลึ่งอีก ดูแล้วก็คงไม่มีปัญหาอะไร!เงียบสงัด“ฉันสบายดี ตอนที่ตกลงไปคุณก็คอยดูแลปกป้องฉันตลอด ฉันก็เลยไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แม้แต่ขาก็ไม่ได้เป็นอะไร” จิดาภาบอกหลังจากพูดจบ เขาก็เข้าใจทันทีแต่พันเดชกลับพยักหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ “อืม คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว”ไม่รู้ว่าทำไม เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากเขา อารมณ์ความรู้สึกของเธอที่มันซับซ้อนและก็อบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก “โชคดีที่เมื่อวานแจ้งข่าวราภิศได้ทันเวลา ไม่อย่างนั้นคุณคงจะเลือดออกไปมากกว่านี้ จะต้องเกิดเรื่องอย่างแน่นอน” จิดาภาพูดตามที่คิด จากเมื่อวานตอนที่พันเดชอยู่ในอาการโคม่า ทำให้เธอตกใจมากจริงๆ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของจิดาภา พันเดชมองไปที่เธอ “ว่าอะไรนะ คุณเป็นห่วงผมมากใช่มั้ย” “คุณช่วยฉันไว้ตั้งสองครั้ง ถ้าฉันไม่เป็นห่วงคุณ ก็อกตัญญูเกินไปแล้ว” จิดาภาพูดอย่างตั้งใจ ใช้น้ำเสียงผ่อนคลาย“ เพียงเพราะเหตุนี้?” พันเดชถามมีไม่พอใจเล็กน้อยเขาไม่เชื่อว่า จิดาภาจะเป็นห่วงเขา เพียงเพราะเขาช่วยเธอไว้“มิฉะนั้นล่ะ” จิดาภาย้อนถาม