หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 340 ได้คืบจะเอาศอก(2)
บทที่ 340 ได้คืบจะเอาศอก(2)
ดังนั้น ถูกขัดขวางโดยการบังคับ จิดาภาจึงขยับเข้าไปใกล้เขาอีกเท่านั้น แล้วจูบลงบนริมฝีปากของพันเดช
พันเดชอารมณ์ดีขึ้น
ยิ่งได้เห็นท่าทางที่น่ารักแบบนั้นของเธอ ยิ่งทำให้เขาได้ใจ
“พอใจรึยัง?”
“ ถ้าหากคุณอยากจะจูบแบบฝรั่งเศสล่ะก็ ผมจะแฮปปี้มาก” พันเดชยิ้มขณะพูด
“พันเดช คุณเคยได้ยินประโยคนี้ไหม? ไม่ทำก็ไม่ตาย!”
พันเดช “…..”
จินดาภามองไปยังเขาแล้วพูดว่า “ตอนนี้ ออกไปได้รึยัง”
“นอนลง ดีๆ”พันเดชมองดูตำแหน่งที่ด้านข้างตนเองแล้วพูด จิดาภามองไปยังพันเดช
ทำได้เพียงนอนลงอย่างเชื่อฟัง
ในเวลานี้ พันเดชยกมือขึ้น แล้วกดปุ่มที่อยู่บนนาฬิกาข้อมือ“คุณทำเองไม่ได้หรอ?”“ถ้าหากว่าผมยังมีแรงอยู่ล่ะ”เมื่อได้ยินคำนี้ จินดาภาตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็ทำได้เพียงยื่นมือออกไปเท่านั้น แตะลงบนนาฬิกาข้อมือของเขา “อยู่ทางด้านซ้ายอันนี้รึเปล่า?”“ ใช่แล้ว ออกแรงกดลงไป”ดังนั้น เธอจึงทำตามที่เขาบอกในขณะนั้น เธอเห็นนาฬิกาข้อมือของเขามีแสงสีเขียวขึ้นมาฉับพลัน“พันเดช …” จิดาภาเปิดปากพูด“เอาล่ะ จะมีคนมาในไม่ช้า รออย่างเชื่อฟัง” ขณะพูด พันเดชใช้มือโอบกอดเธอเพื่อมาพิงที่ตัวเขา“แบบนี้ก็ได้แล้วหรอ” จิดาภามองไปยังเขาแล้วถามพันเดชพยักหน้า “คุณรู้ทั้งรู้ว่ามีวิธี ยังยืดเวลาจนป่านนี้ถึงจะพูด” จิดาภาพูดอย่างตำหนิ เธอรู้ว่าเขาจะต้องมีวิธีอย่างแน่นอนนึกไม่ถึงว่า จะมีจริงๆพันเดชกลับยิ้ม “ถ้าหากไม่เป็นแบบนี้ จะอยู่ด้วยกันตามลำพังนานขนาดนี้หรอ” ขณะพูด เขายิ้มแล้วหลับตาลงเมื่อได้ยินประโยคนี้ ภายในใจของจิดาภา ก็รู้สึกคันยุบยิบโดยไม่ทราบสาเหตุ คิดอยู่เนิ่นนาน มุมปากยกยิ้มในเวลานี้จิดาภามองไปยังนาฬิกาข้อมือของเขา “หากกดลงไปจริงๆพวกเขาจะได้รับข้อมูลใช่มั้ย”ได้ยินคำพูดของเธอ พันเดชตอบกลับอย่างอ่อนล้า “อืม!”“นาฬิกาข้อมือเรือนนี้ จัสติน ลาภิศ แล้วยังมีปาณชัย พวกเราสี่คน มีกันคนละเรือน ภายในติดตั้งชิปพิเศษเอาไว้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน เพียงแค่กดปุ่ม พวกเขาก็จะได้รับสัญญาณ และสามารถติดตามตำแหน่ง ดังนั้นก็จะหาเจอในไม่ช้า” พันเดชกล่าวพอได้ยินแบบนี้ จิดาภาพยักหน้า จากนั้นเธอจึงบ่นออกมา“เป็นคนรวยนี่ดีจริงๆ จะทำอะไรก็ได้”ได้ยินคำพูดของเธอ มุมปากพันเดชกระตุกอย่างอ่อนล้าไม่รู้ว่านานเท่าไหร่แล้วที่เขาพูดคุยอยู่กับเธอมาโดยตลอดถึง ถึงแม้ว่าเขาใกล้จะหมดสติในไม่ช้า แต่เขาก็ยังพูดคุยกับเธอโดยตลอด จิดาภาก็พบสิ่งผิดปกติ เพราะคำพูดของเขาดูสับสน วนไปวนมาในเวลานี้ จิดาภาเงยหน้าขึ้น มองไปยังเขา “พันเดช คุณเป็นอะไรไป!!!”พันเดชเงียบไป จิดาภาขมวดคิ้ว รู้สึกสับสนเล็กน้อย“พันเดช…คุณอย่าทำให้ฉันตกใจสิ คุณเป็นอะไรไป” เธอเรียกเขาสองครั้งติดต่อกัน พันเดชจึงมีการตอบสนองเล็กน้อย ดวงตากำลังจะปิดในไม่ช้า แล้วมองไปยังเธอ “ผมไม่เป็นอะไร ไม่น่าจะมีงูหรอก คุณไม่ต้องกลัว…”ไม่รู้ว่าทำไม พอฟังคำพูดของเขาแล้ว เธอแสบจมูกและน้ำตาคลอเบ้า “พันเดช คุณตื่นหน่อย อย่าหลับนะ” จิดาภามองไปยังเขา พูดพร้อมทั้งยังตะโกนเรียกชื่อเขา ในขณะนั้นเอง เสียงรถยนต์ก็ดังขึ้น