หลงรักเมียเจ้าเล่ห์ - ตอนที่ 228 พบข้อมูง (4)
บทที่ 228 พบข้อมูง (4)
ทางฝั่งจิดาภา
เธอนั่งอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าทำไมเธอรู้สึกว่าคืนนี้ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่นอน เธอรู้สึกตื่นตระหนกในใจ
เธอมองไปรอบๆ ไม่มีอะไรที่จะสามารถช่วยเธอหนีออกไปได้
เธอพูดกับคนที่เฝ้าเธอหลายครั้งแล้ว แต่เขาก็ปฏิเสธที่จะช่วยเธอ
จิดาภานั่งอยู่ตรงนั้น หรือว่าต้องแล้วแต่เวรแต่กรรมแล้วหรอ?!
ในขณะที่คิด เธอก็ได้ยินเสียงก้าวเท้าจากข้างนอก
"คุณกษิดิส!"
เมื่อได้ยินเสียงของคุณกษิดิส หัวใจของจิดาภาก็เต้นเร็วมาก
นี่มันก็ดึกมากแล้ว เขามาทำอะไรกัน?
เมื่อคิดแบบนี้ เธอก็รู้สึกไม่สบายใจ แต่จิดาภารู้สึกกังวลใจมากกว่า
หัวใจก็เต้นเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ ประตูก็เปิดออก"คุณกษิดิส!" เมื่อคนเฝ้าเห็นคุณกษิดิส เขาก็พยักหน้าทันทีและกล่าวทักทาย"เป็นยังไงบ้าง?" คุณกษิดิสถาม เห็นได้ชัดว่าดวงตาคู่นั้นแดงมาก รู้ได้เลยว่าคงจะดื่มมาหนักมาก"เห็นนั่งเงียบๆมาตลอดทั้งวันครับ!" คนคนนั้นพูดเมื่อได้ยินอย่างนี้ คุณกษิดิสก็จ้องมองไปที่จิดาภา จากนั้นก็พยักหน้า "เอาล่ะ นายออกไปเถอะ!"คนคนนั้นพยักหน้า ก่อนที่จะหันกลับและเดินออกไปมองไปยังประตูที่ค่อยๆปิดลง ห้องที่ใหญ่นี้เหลือแค่จิดาภาและคุณกษิดิส เมื่อนึกถึงเรื่องราวในวันนั้น ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนโทรเข้ามาอย่างกะทันหัน จิดาภาก็ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นเหมือนกันและตอนนี้….เมื่อนึกถึงเรื่องนั้น จิดาภาก็อดไม่ได้ที่จะกังวลมองดูคุณกษิดิสที่เดินเข้ามาเรื่อยๆ สายตาของจิดาภาจ้องมองไปที่เขา"เป็นยังไงบ้าง? อยู่ที่นี่รู้สึกยังไงบ้าง?" ในขณะนั้น คุณกษิดิสก็เดินเข้าไป มองไปที่จิดาภาและยิ้มเขารู้สึกสบายใจมากที่ได้ยินเสียงเธอเมื่อได้ยินเสียงของคุณกษิดิส จิดาภาก็ยิ้มอย่างเยือกเย็น และมองไปที่คุณกษิดิส "ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น โดนลักพาตัว และถูกขังไว้ในนี้ คุณคิดว่าจะรู้สึกยังไง?"จิดาภาพูด คำพูดเธอมักจะแทงใจดำ ทำให้คนไม่รู้ว่าจะตอบยังไง"ถ้าเธอเป็นเด็กดีและเชื่อฟัง ฉันอาจจะปล่อยเธอก็ได้นะ!" คุณกษิดิสพูดเมื่อได้ยินแบบนี้ จิดาภาชะงักไป รีบหันไปมองเขาทันที "จริงหรอ?"มองไปที่แววตาของจิดาภา คุณกษิดิสก็มีรอยยิ้ม "แน่นอนสิ แต่ว่า….ไม่ใช่ตอนนี้!"จิดาภา "…."ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ แล้วจะพูดเรื่องไร้สาระนี้ทำไม?จิดาภารีบมองบนใส่เขาทันที "งั้นคุณกษิดิสไม่พูดจะดีสักกว่า!""อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่? ถ้าปล่อยเธอ เธอต้องคิดหาวิธีหนีแน่นอน!" คุณกษิดิสมองไปที่จิดาภาและพูดทีละคำ“ เรื่องที่อยากจะหนี มันก็เป็นธรรมชาติของมนุษย์อยู่แล้ว!” จิดาภามองไปที่เขาและพูดเรียบๆตอนนี้มีเรื่องที่อยากจะพูดมากมาย สามารถถ่วงเวลาได้ก็ต้องทำคุณกษิดิสยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าแดงเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่า เขาดื่มเหล้ามาเมื่อเห็นจิดาภากำลังคุยกับเขา เขารู้สึกแปลกๆ เขาเดินเข้าไปหาจิดาภาอย่างช้าๆแค่เขาเดินเข้ามาใกล้ จิดาภาก็ได้กลิ่นเหล้าแรงมาก"อยากให้ฉันปล่อยเธอ ได้นะ แต่เธอคงจะรู้นะว่าต้องทำยังไง…" ในขณะที่พูด เขาเดินเข้าไปเรื่อยๆ เสียงเริ่มเงียบลง แต่ดวงตาของเขาก็จ้องไปที่ร่างกายของเธอ จนทำให้เธออยากจะอ้วกออกมาเธอรับรู้ถึงความตั้งใจของเขา และยังได้กลิ่นของเขาด้วย จิดาภาขมวดคิ้วทันที"กษิดิส คุณควรจะมีสติมากกว่านี้นะ เรื่องพวกนี้ที่คุณทำ มันเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ถึงแม้ว่าคุณจะไม่กลัวที่จะทำผิดกฎหมาย แล้วคุณไม่นึกภรรยาที่บ้านบ้างหรอ?" จิดาภามองไปที่กษิดิสและพูดทีละคำ