หนุ่มเศรษฐีลึกลับ - ตอนที่ 90 ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย
บทที่ 90 ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชาย
ในไม่ช้า บะหมี่ของจ้าวหรูเย็นก็ถูกลู่เสี้ยงหยางซดจนหมดจดแล้ว
ในที่สุดลู่เสี้ยงหยางก็เอามือลูบท้องของเขา
จ้าวหรูเย็นถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย ลู่เสี้ยงหยางที่เป็นลูกเขยของบ้านตระกูลเย่ต้องถูกทารุณกรรมแน่เลย กินแค่บะหมี่ก็ทำให้เขาอิ่มเอมใจได้ขนาดนี้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้จ้าวหรูเย็นก็เกิดความตั้งใจขึ้น ดูเหมือนว่าเธอต้องทำดีกับลู่เสี้ยงหยางให้มากกว่านี้แล้ว
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ก็มีเสียงเท้าเดินดังเข้ามาจากด้านนอกประตูคลินิกอีกครั้ง
เมื่อจ้าวหรูเย็นเงยหน้าขึ้นมองผ่านหน้าต่างสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอจึงรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้ววิ่งตรงขึ้นไปชั้นสองของคลินิกโดยไม่มีความลังเลใด ๆ
“ลู่เสี้ยงหยาง ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีใด คุณต้องไล่คน ๆ นั้นออกไปให้ได้นะ” เสียงหวาดกลัวของจ้าวหรูเย็นส่งผ่านลงมาจากชั้นสอง
ลู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกไปสักพัก นี่จ้าวหรูเย็นเห็นเสือหรือ? ต่อให้เห็นเสือก็ไม่จำเป็นต้องเวอร์ขนาดนี้นี่นา
เขายิ้มอย่างขมขื่นแล้วเงยหน้ามองออกไปด้านนอกคลินิกและเห็นชายคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา
ชายคนนี้อายุประมาณสามสิบ ด้วยรูปร่างหน้าตาธรรมดา ๆ คนหนึ่ง สวมชุดสูทในร่างที่อวบอิ่มพุงย้อย มีสร้อยทองคำราคาแพงประดับอยู่ที่คอและมือ แวบแรกที่เห็นก็เดาได้ว่าเขาเป็นคนรวยในชั่วข้ามคืน
ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจเลยจริง ๆ ว่าทำไมจ้าวหรูเย็นถึงต้องกลัวคนแบบนี้ด้วย
ในเวลานี้โดยที่ไม่รอลู่เสี้ยงหยางเอ่ยปากพูด ชายที่ชื่อวังเฉิงเจียงคนนี้ก็ได้ตะโกนใส่ลู่เสี้ยงหยางก่อนแล้ว “ไอ้หนู นายเป็นหมอมาใหม่ใช่ไหม? พี่จำได้ว่าซูจื้อเฉิงเป็นหมอประจำที่นี่ไม่ใช่เหรอ?”
ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด “ซูจื้อเฉิงคืออดีต ต่อไปผมเป็นหมอประจำที่นี่ ไม่ทราบว่าคุณต้องการตรวจอะไรครับ?”
วังเฉิงเจียงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “ตรวจงั้นเหรอ? นายจะมั่นใจคลินิกของพวกนายมากเกินไปแล้ว ต่อให้กูป่วยจนแทบตายกูก็จะไม่มารักษาที่นี่หรอก วันนี้กูมาทวงหนี้ แมร่งเอ้ย กูจะพูดอะไรมากมายกับพนักงานอย่างมึงไปทำไมวะ? รีบเรียกไอ้แก่จ้าวต้าไห่ออกมาเดี๋ยวนี้!”
มาทวงหนี้? ลู่เสี่ยงหยางขมวดคิ้ว ที่แท้ก็เจ้าหนี้นี่เอง ถึงว่าจ้าวหรูเย็นถึงต้องซ่อนตัวเร็วขนาดนี้
“ต้องขออภัยจริง ๆ นะครับ วันนี้คุณลุงจ้าวไม่อยู่คลินิก ถ้าคุณต้องการทวงเงินก็คงต้องมาวันหลังแล้วล่ะครับ” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวพูด
วันหลัง? วังเฉิงเจียงบ่นเสียงออกมาแล้วพูดต่อ “คำนี้กูไม่รู้ว่าได้ยินมากี่รอบแล้ว ไอ้แก่จ้าวต้าไห่รับปากว่าจะคืนเงินภายในวันนี้ ไม่เป็นไร ถ้ามันไม่อยู่ กูจะรอที่นี่จนกว่ามันจะกลับมา”
หลังจากพูดจบเขาก็ดึงเก้าอี้มานั่งลง ดูจากสีหน้าแล้วเขามุ่งมั่นที่จะรอเจ้าต้าไห่กลับมาเป็นอย่างมาก
ลู่เสี้ยงหยางเกิดความสงสัย เขาจึงยิ้มแล้วลองถามดู “พี่ชาย คุณลุงจ้าวติดเงินพี่ชายเท่าไหร่ครับ? แล้วทำไมถึงเป็นหนี้พี่ชายได้ล่ะครับ?”
วังเฉิงเจียงไม่อยากสนใจลู่เสี้ยงหยาง เขากลอกตาแล้วพูดต่อ “นายจะถามทำไม? เป็นพนักงานก็ทำหน้าที่พนักงานไป อะไรที่ไม่ควรถามก็อย่าไปถาม”
เมื่อเห็นว่าวังเฉิงเจียงไม่ยอมพูด ลู่เสี้ยงหยางจึงไม่กล้าถามต่อ เขาคิดว่ารอถามจ้าวหรูเย็นจะดีกว่า
ดูเหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะประเมินความมุ่งมั่นของวังเฉิงเจียงที่ตั้งใจรอจ้าวต้าไห่ต่ำไป หลังจากรอมาสักพักใหญ่ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าเขาจะจากไป
ในช่วงเวลานี้มือถือของลู่เสี้ยงหยางได้รับข้อความจากจ้าวหรูเย็น บอกว่าให้เขารีบหาวิธีกำจัดสังพระเวสีตนนี้ออกไปโดยเร็วที่สุด
ลู่เสี้ยงหยางคลำคางของเขา ถ้าคิดจะไล่คน ๆ นี้ออกไปโดยวิธีปกติคงเป็นไปไม่ได้ ดูเหมือนว่าเขาคงต้องคิดหาวิธีอื่นมาใช้แล้ว
หลังจากจ้องมองวังเฉิงเจียงอยู่สักพัก ทันใดนั้นเขาก็เกิดไอเดียขึ้นมา
“รู้แล้ว” ลู่เสี้ยงหยางคิดในใจ จากนั้นก็ยิ้มพูดกับวังเฉิงเจียง “พี่ชายครับ ดูเหมือนว่าร่างกายของพี่ชายไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่นะครับ เหมือนจะมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ อยู่ พี่ชายอยากให้ผมลองตรวจดูสักหน่อยไหมครับ?”
ทันทีที่พูดคำนี้ วังเฉิงเจียงก็ชักสีหน้าใส่ “ถ้าไอ้เด็กเกรียนอย่างนายจะรักษาคนได้ กูคงต้องเปลี่ยนชื่อแล้วล่ะ”
ลู่เสี้ยงหยางมองข้ามคำพูดรุนแรงของเขา จากนั้นยิ้มพูดต่อ “ถ้าไม่ลองแล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะครับ?”
“เหอะ ๆ” วังเฉิงเจียงทำเสียไม่สบอารมณ์ เขาจ้องหน้าลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดต่อ “ตั้งแต่จ้าวต้าไห่มาอยู่ในคลินิกนี้ หมอทุกคนก็กลายเป็นพวกต้มตุ๋นกันหมด ถ้ากูเชื่อมึงก็โง่แล้วล่ะ”
ลู่เสี้ยงหยางยังคงยิ้มพูดต่อ “ถ้าพี่ชายไม่ยินดีก็ไม่เป็นไรครับ แต่ผมขอบอกอาการของพี่ชายคร่าว ๆ ก่อนก็แล้วกัน ดูเหมือนศักยภาพเจ้าตัวนั้นของพี่ชายไม่ค่อยแข็งแรงเท่าไหร่นะครับ ดึก ๆ ดื่น ๆ คงถึงคุณภรรยาบ่นแน่เลย”
เย็ดแมร้ง!
เมื่อคำพูดนี้ออกจากปากของลู่เสี้ยงหยาง วังเฉิงเจียงนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที จากนั้นเขามองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยสายตาอันน่าเหลือเชื่อ
ไอ้เปรตคนนี้รู้ได้ไงว่าสมรรถภาพตรงนั้นของเขาเสื่อม
ด้วยสาเหตุนี้ ทุกครั้งที่เขาเสร็จกิจกับภรรยาก็จะถูกเธอต่อว่า
แต่นี่มันเรื่องของศักดิ์ศรีลูกผู้ชายเชียวนะ เขาจะยอมรับได้อย่างไร
“แมร่งเอ้ย! มึงพูดจาสามหาวแล้วนะ กล้ามั่วอีกกูจะพักทั้งคลินิกของมึงเลยคอยดู” วังเฉิงเจียงลุกขึ้นจากที่นั่งแล้วชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยางทันที
สำหรับปฏิกิริยาของวังเฉิงเจียงแบบนี้ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้รู้สึกแปลกใจหรอก เพราะไม่มีชายใดจะยอมรับเรื่องแบบนั้นได้ต่อให้มันเป็นจริงก็ตาม
“เหอะ ๆ” ลู่เสี้ยงหยางฝืนยิ้มแล้วพูดกับวังเฉิงเจียงต่อ “พี่ชายครับ ใจเย็น ๆ ก่อน ผมอาจจะเข้าใจผิดก็ได้ แต่กลิ่นตัวของพี่ชายมันคือความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้นะครับ พี่ชายไม่อยากรักษาให้หายจริง ๆ เหรอ?”
ว่าไงนะ?
เมื่อได้ยินคำนี้ วังเฉิงเจียงก็ตกใจจนเงียบไปอีกครั้ง
แต่ไม่นานเขาก็ตั้งสติได้ ปัญหากลิ่นตัวของเขาไปรักษาในโรงพยาบาลใหญ่มาหลายต่อหลายแห่งแล้ว แม้กระทั่งเคยถึงขั้นต้องผ่าตัดด้วยซ้ำ ทุกครั้งหลังจากรักษาอาการก็จะดีขึ้นช่วงหนึ่ง แต่ไม่นานมันก็จะกำเริบขึ้นอีก จนทุกวันนี้เขาแทบจะไม่มีกำลังใจไปรักษาอีก
“แมร่งเอ้ย! อย่าบอกนะว่ามึงรักษาให้กูได้” วังเฉิงเจียงพูดอย่างไม่เกรงใจ
“ใช่แล้วครับ” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าตอบด้วยสีหน้าเรียบร้อย “กลิ่นตัวเป็นโรคที่รักษายากสำหรับหมอบางคน แต่สำหรับผมแล้วมันง่ายยิ่งกว่าการกลืนน้ำลายอีกครับ”
เชี้ย! กล้าพูดจริง ๆ
“ฮ่า ๆ ๆ ไอ้หนู มึงมันขี้โม้ไม่แพ้จ้าวต้าไห่จริง ๆ เลยนะ สภาพอย่างมึงน่ะเหรอ?” วังเฉิงเจียงมองเขาด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
ลู่เสี้ยงหยางกางมือสองข้างออกโดยที่ไม่ได้โต้เถียงกับเขา แต่กลับพูดต่อเบา ๆ ว่า “ถ้าคุณไม่เชื่อผม ผมจะรักษาให้คุณดูตอนนี้เลย จริงด้วย ถือว่าเป็นของขวัญแห่งมิตรภาพ ผมจะไม่คิดค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น”
ว่าไงนะ?
ของขวัญแห่งมิตรภาพ?
ดวงตาของวังเฉิงเจียงเปล่งประกายขึ้นมาทันที พูดตามความเป็นจริงเขายังคงไม่ตายใจกับเรื่องนี้ อีกอย่างลู่เสี้ยงหยางรู้ว่าสมรรถภาพทางเพศของเขาไม่ดีด้วย น่าจะมีความรู้ทางการแพทย์อยู่บ้าง
“ได้ ผมจะให้คุณรักษา แต่ถ้าไม่ได้ผลจะทำไง?” วังเฉิงเจียงถามกลับ
ลู่เสี้ยงหยางตอบโดยไม่ต้องคิด “ผมจะให้คุณลุงจ้าวกลับมาคลินิกทันทีเลย”
“ได้ ตกลงตามนี้” วังเฉิงเจียงตบต้นขาของเขาและเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้
หลังจากนั้นลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วเข้าสู่การรักษาทันทีโดยที่ไม่พูดอะไรมากไปกว่านั้น เขานำเข็มเงินออกมาแล้วคลี่ออก
วังเฉิงเจียงถอดเสื้อออกแล้วยกมือขึ้นตามคำขอของลู่เสี้ยงหยาง
สึบสึบ!
เข็มเงินถูกแทงเข้าไปที่ใต้วงแขนของวังเฉิงเจียงหลายเข็ม จากนั้นลู่เสี้ยงหยางก็ยิ้มพูด “เรียบร้อยครับ”
ว่าไงนะ? รักษาเสร็จแล้ว?
แมร่งเอ้ย ไอ้เปรตนี้เล่นขายของอยู่หรือ?
ล้อเล่นอยู่ใช่ไหม!!!