วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 662 เอาชีวิตฉันแลกกับมิ้น
ตอนที่ 662 เอาชีวิตฉันแลกกับมิ้น
พอพูดประโยคนี้จบ ตาของกนิษฐาก็เริ่มแดงขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่เพียงเพราะมิ้นเป็นลูกของเธอ ที่ทนเจ็บทนปวดมากว่าสิบเดือน มากกว่านั้นมิ้นก็ยังเป็นหมากที่เอาไว้มัดหัวใจของธัชชัยเอาไว้ด้วย
“ผมไปเอง!เดี๋ยวผมจะไปต่อรองกับอำเภอพัดรักเอง!”
วรพลเองก็ไม่อาจจะเสียเด็กน้อยคนนี้ไปได้ ยิ่งเป็นแม่ของเด็กนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
“คุณเนี่ยนะไป? วรพลคุณดูสภาพคุณเองก่อน อ่อนแอซะขนาดนี้ คุณอย่าไปสร้างเรื่องให้น้องชายคุณได้ป่ะ? ”
กนิษฐานั้นเลือกปฏิบัติเสมอ สำหรับวรพลนั้นเธอทั้งใช้สายตาที่เย็นกระด้างและพูดแต่คำพูดที่โหดร้ายเสมอ
วรพลเองก็ไม่อาจจะเสียเด็กน้อยคนนี้ไปได้ ยิ่งเป็นแม่ของเด็กนั้นยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
กนิษฐาแน่นอนแหละว่าโกรธมาก แต่ไม่ว่าจะโกรธถึงจุดขีดสุดแค่ไหนแล้วเธอทำอะไรได้หล่ะ?
หัวใจของชายหนุ่มไม่ได้อยู่ที่เธอ เธอจะไปพูดอะไรได้หล่ะ?
และสิ่งที่ทำให้กนิษฐาเจ็บปวดหัวใจไปมากกว่านั้นก็คือใจเขาไม่มีเธอหน่ะไม่ได้อะไร แต่เขาลืมมิ้นผู้เป็นลูกสาวของตัวเองไปได้ยังไง?“กนิษฐา ธัชชัยเองก็หาวิธีแล้ว แต่หามิ้นไม่เจอ เธอเองก็น่าจะรู้ดีว่าอำเภอพัดรักหน่ะเจ้าเล่ห์แค่ไหน เขาต้องเอามิ้นไปซ่อนแน่ๆหยุดไปพักหนึ่ง เขาก็พูดขึ้นมาอีก “ถึงแม้ว่าผมจะอ่อนแอ แต่ผม….ก็มีวิธีในฉบับของผม!”สิบสองกลับมาที่อ่าวตื้นเพื่อที่จะรับอำเภอพัดรัก ในเวลาเดียวกันนั้นแม่บ้านก็กำลังใส่ชุดหนังกันลมให้อำเภอพัดรักอยู่แปดเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ “พ่อบุญธรรมครับ วรพลจะเข้าพบพ่อ”หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านี้ แปดไล่ให้วรพลพากนิษฐากลับไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่ไม่คิดเลยว่าวรพลจะกลับมาเองอีกครั้ง“เขาเหมือนว่าจะมีเรื่องมาคุย”หยุดไปพักหนึ่ง แปดก็พูดเสริมขึ้นมาอีก ด้วยเพราะลักษณะนิสัยของวรพล มันทำให้คนรู้สึกถึงการเคารพและอบอุ่นอำเภอพัดรักที่กำลังจัดเสื้ออยู่ก็หยุดไป ดูเหมือนกำลังเค้นคิดว่าวรพลคนนี้คือใครในที่สุดเขาก็นึกได้ว่าวรพลคือคนที่พิการ และถูกเผาไหม้ไปทั้งตัว จนรูปร่างน่ากลัวไปหมด เขาไม่ใช่คนที่กล้าหาญชาญชัยใดๆ แต่เป็นคนฉลาดคนหนึ่งเหมือนว่าอำเภอพัดรักจะคิดอะไรขึ้นมาได้ เขาหยุดการกระทำลง และนั่งลงไปบนโซฟาอีกครั้ง ด้วยเพราะเขาคิดว่าในตอนที่ธัชชัยเลือก ถ้ามีคนดูหล่ะก็มันจะต้องน่าตื่นเต้นแน่ๆ ดังนั้นอำเภอพัดรักจึงเปลี่ยนใจ“ไหนๆ ก็มาตั้งสองรอบแล้ว ก็ลองไปพบเขาดูแล้วกัน” อำเภอพัดรักพูดเบาๆและไม่นานหลังจากนั้นวรพลที่สวมชุดขาวสบายตาก็มาปรากฏตัวด้านหน้าของอำเภอพัดรัก ถึงแม้ว่าร่างกายจะผอมโรย แต่ก็ไม่อาจซ่อนความสง่างามสมกับชายบุรุษเขาไปได้เลยใบหน้าของวรพลเกือบจะกลับคงเดิมกว่า90เปอร์เซนต์ได้แล้ว มันแทบจะเหมือนกับคนปกติเลยด้วยซ้ำหากว่ามองจากที่ไกล ต้องเดินเข้ามาใกล้หน่อยจึงจะสังเกตเห็นได้ว่าเนื้อยังประสานกันอย่างไม่เรียบเนียนนักเมื่อมองเห็นวรพลที่เปลี่ยนแปลงไปมากขนาดนี้ แม้แต่ตัวอำเภอพัดรักเองก็ตกใจ ไม่พูดเลยก็ไม่ได้ที่ว่าพลังใจของผู้ชายคนนี้นั้นไม่สมกับร่างกายที่ผอมโซเปราะบางเลยจริงๆ“คุณจะมาขอให้ฉันปล่อยลูกชายหรือลูกสาวของธัชชัยหล่ะ? ”อำเภอพัดรักถามตรงๆ“คุณพรมมิน ผมมีเรื่องจะขอร้อง ผมอยากที่จะใช้ทุกอย่างที่ตัวผมมีในการแลกกับตัวของลูกสาว”อำเภอพัดรักกระตุกคิ้วเบาๆ “แล้วคุณมีอะไรที่ฉันพรมมินคนนี้ไม่มีบ้างหล่ะ? หรือจะประเมินฉันเรื่องเงิน? ฉันมีมากกว่าคุณซะอีก”“มิ้นเป็นลูกสาวแท้ๆ ของผม ไม่ใช่ของธัชชัย ดังนั้นเธอไม่มีคุณสมบัติอะไรที่จะเป็นหมากในเกมของคุณ ผมหวังว่าคุณจะเว้นเธอไว้สักครั้ง”วรพลพูดกับอำเภอพัดรักตรงๆอำเภอพัดรักไม่ได้ตื่นเต้นหรือสนใจอะไร ดูเหมือนว่าการที่มิ้นจะเป็นลูกของใครในหมู่สองพี่น้องนั้นไม่ได้สำคัญอะไรสำหรับอำเภอพัดรักเลย ด้วยเพราะไม่ว่าจะใช่หรือไม่ใช่ มิ้นก็เป็นเด็กหญิงที่มีตำแหน่งในหัวใจของธัชชัยเหมือนเดิม“มันไม่ได้สำคัญเลยว่าเด็กน้อยคนนั้นจะเป็นลูกของใครระหว่างพวกคุณ และนั่นก็ไม่ได้มีผลกระทบกับการตัดสินใจของธัชชัยเลย ห้าปีที่แล้ว ระหว่างคุณกับวัจสา ธัชชัยเลือกคุณ คุณมาลองเดาดูสิ้ว่าห้าปีให้หลังนี้ เขาจะเลือกลูกของคุณหรือลูกของตัวเขาเอง”คำพูดของอำเภอพัดรักนั้นทำให้วรพลตกใจแทบช๊อค ด้วยเพราะเขาไม่ได้คิดมาก่อนเลยว่าอำเภอพัดรักจะให้ธัชชัยเลือกลูกน้อยทั้งสองแบบนั้นมันเป็นการเริ่มเกมที่เหมือนกับห้าปีที่แล้วอีกครั้ง…วรพลรู้ดีว่าอำเภอพัดรักนั้นเป็นคนอำมหิต เพราะนั่นเขาโดนมากับตัวเอง และนั่นก็เป็นเหตุผลที่เขากลัวมากๆ“คุณพรมมิน เด็กสองคนนั้นเพิ่งจะอายุได้เท่าไหร่เอง ทำไมคุณถึงได้โหดร้ายถึงขนาดนี้? ” วรพลโกรธจนตัวสั่น ตะวันเขาเป็นลูกบุญธรรมคุณนะ คุณเลี้ยงเขามาถึง5ปี เพื่อที่จะให้มาตามตอนนี้เนี่ยนะ?“จะพูดแบบนั้นก็คงไม่ได้หรอก ลูกบุญธรรมฉันเองฉันก็รักเป็นธรรมดา ดังนั้นฉันจะบอกอะไรให้ ทางเลือกที่ให้ธัชชัยเลือกนั้นมันก็เป็นเพียงเกมเกมนึงเท่านั้น ไม่ว่าธัชชัยจะเลือกใครก็ตาม ลูกบุญธรรมของฉันจะต้องปลอดภัยมากที่สุด”อำเภอพัดรักพูดอย่างมีนัย และเป็นการเปิดเผยตัวเลือกให้วรพลด้วยวรพลดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรนัก “คุณหมายความว่ายังไง? ”