วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 336 รอยกัดใหม่
ตอนที่ 336 รอยกัดใหม่
เป็นไปตามที่วัจสาคิด เพราะความโกรธของธัชชัย กนิษฐายอมเสียศักดิ์ศรีไปนอนกับวรพลในห้องบำบัดคืนหนึ่ง
ไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้ทั้งหมด กนิษฐาไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว
เธอเพียงแค่ไม่ต้องการเพียงเพราะธัชชัยเห็นพี่ชายเขาต้องทรมาน หากเป็นเช่นนี้ฆ่าเธอยังเสียดีกว่า!
ตอนเช้า มองจากชั้นสองเห็นธัชชัยนั่งทานอาหารเช้าคนเดียวอยู่ในห้องอาหาร กนิษฐาก็เตรียมจะไปช่วยผลักรถเข็นของ
วรพลลงมาจากบันไดเลื่อน
ที่ทำเช่นนี้ เพียงเพราะต้องการธัชชัยกลับมารู้สึกดีเช่นเดิม ให้ความเกลียดในใจของเขาที่มีต่อเธอลดลง
“ธัชชัย วัจสาล่ะ?” วรพลพูดทำลายความอึดอัด
เพราะมีกนิษฐาอยู่ข้างๆ ทำให้วรพลแทบไม่ได้นอนทั้งคืน ถูกบ่นจนดึกดื่น แล้วกลางดึกคนที่บ่นเขา ก็นอนหลับเสียสนิท
เมื่อคืน เป็นครั้งแรกที่กนิษฐาพูดกับวรพลมากขนาดนั้น ถึงแม้ว่าส่วนมากจะบ่นเขาก็ตาม
ธัชชัยตั้งใจไม่ตอบคำถามของวรพล
“ธัชชัย กนิษฐารู้ผิดแล้ว ให้อภัยเธอเถอะนะ” ในที่วรพลก็พูดออกมา“ใช่ ธัชชัย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะเป็นพี่เลี้ยงดูแลวรพลเอง! จะดูแลเขาทุกวันเลย ดีไหม?”กนิษฐาทำเสียงอ่อน ท่าทางเหมือนกับเชื่อฟัง เธอไม่ได้ต้องการจะดูแลวรพลจริงๆ เธอแค่ไม่ต้องการไปจากธัชชัยเท่านั้น เมื่อวานตอนที่ธัชชัยไล่เธอไป เธอรู้สึกเคว้งคว้างมากกนิษฐารู้ดีว่าทาสน้องอย่างธัชชัยไม่มีทางไปจากวรพลแน่นอน! หรือจะพูดอีกอย่างว่า ถ้าเธอสามารถเก็บวรพลไว้ข้างกายได้ เธอก็จะจับธัชชัยได้!“ธัชชัย นายให้โอกาสกนิษฐาอีกครั้งเถอะ! เธอรู้จักผิดแล้ว และก็เห็นแก่หน้าพี่ได้ไหม นะ?”วรพลดูท่าทางที่น่าสงสารของกนิษฐา จึงเปิดปากขอร้องธัชชัยอีกครั้ง“กนิษฐาพูดกล่อมให้ฉันไปหาหมอปลูกถ่ายผิวหนังทุกวันเลย แต่หมอภาคินบอกว่า ฉันต้องพักฟื้นอีกซักพัก ถึงจะไปได้!”ธัชชัยแพ้ต่อวรพล รักแบบไม่มีเงื่อไขเช่นนี้ และลำเอียงต่อกนิษฐาอย่างไร้เหตุผลเช่นกันอยากจะฆ่าผู้หญิงคนนี้ให้ตาย แต่กลัวว่าพี่ชายจะหมดความหวังในการใช้ชีวิต กนิษฐาเป็นไฟที่เร่าร้อนในใจของเขา ถ้าไฟนี้ดับมอดไป เขาก็คงไม่มีความหวัง ชีวิตของเขาก็เหมือนกับไปในความมืดมิดแต่ถ้าเขาไม่ฆ่าเธอ ความแค้นในใจของธัชชัยคงไม่มีวันหายไปทุกครั้งที่นึกถึงวรพลอาการทรุด ธัชชัยก็รู้สึกเจ็บปวดในใจ และทำให้เขาเสียสติ กลายเป็นปีศาจที่ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีธัชชัยไม่พูด ก็เท่ากับเป็นการยอมรับแล้ว กนิษฐาจึงยอมนั่งลงทานอาหารเช้าเธอหิวจะแย่อยู่แล้วเพราะความโกรธของธัชชัยในเมื่อคืน ทำให้ทั้งบ้านศรีทองลุกเป็นไฟวุ่นวายไปหมด กนิษฐาหยิบหมั่นโถวกุหลาบม่วงขึ้นมากัดหนึ่งคำ แล้วรู้สึกว่ามันอร่อยมาก“กนิษฐา พี่ฉันเป็นคนใหญ่ที่สุดในบ้านยังไม่ได้กิน ทำไมเธอถึงเริ่มกินก่อนล่ะ?”ธัชชัยพูดด้วยความเย็นชา เตือนผู้หญิงที่บอกว่าจะทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงให้วรพลแต่กนิษฐาไม่ได้โมโหที่ถูกเขาพูดเตือน เธอดีใจด้วยซ้ำ เพราะในที่สุดธัชชัยก็ยอมพูดกับเธอแล้ว“โอเค ตอนนี้ฉันจะป้อนพี่ของคุณทานอาหารเช้า!” กนิษฐาไม่ได้วางหมั่นโถวในมือลง เพราะเธอหิวมาก เธอยัดที่เหลือทั้งหมดเข้าปาก ยังดีที่หมั่นโถวไม่ใหญ่มากธัชชัยกำลังมองหาอาหารเช้าที่วรพลพอจะกินได้ เขาหันไปเห็นรังนกต้มเข้มข้นหนึ่งถ้วยจึงยกมา ถามวรพล “วรพล อันนี้นายคงกินได้ใช่ไหม? ทั้งนิ่มและลื่น”“กนิษฐา เธอพูดจาอะไรกัน? ไม่ใช่ถามว่า “กินได้ใช่ไหม” เธอควรถามพี่แนว่า “อยากกินหรือเปล่า”!”ธัชชัยกล่าวเตือนด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นกนิษฐาทำปากจู่แล้วถลึงตาโตๆมองค้อนไปที่ธัชชัย แต่ก็เชื่อฟังที่ธัชชัยพูด ถามวรพล “วรพล นายอยากกินอันนี้ไหม?”“ธัชชัย ทำไมนายเริ่มจะบังคับกนิษฐาอีกแล้ว? มีป้าอ้อยก็พอแล้วไหม” วรพลไม่อาจทนที่กนิษฐาถูกธัชชัยดุ“กนิษฐา ได้ยินไหม? ตอนนี้พี่ฉันไม่อยากให้เธอป้อน ฉันว่าเอาตัวเธอไปขังไว้ที่ชั้นสามน่าจะดีกว่านี้!” ธัชชัยรู้ดีว่าวรพลเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้ เขาจึงจงใจพูดถ้าหากวรพลไม่ยอมให้กนิษฐาดูแล ก็จะพาเธอไปขังเอาไว้!“วรพล นายกินเถอะนะ” กนิษฐาไม่ต้องการให้ตัวเองถูกขัง เพราะถ้าถูกขังเธอจะไม่มีโอกาสได้เจอธัชชัยถึงแม้ว่าจะไม่อยากให้กนิษฐาลดตัวลงมาดูแล แต่เมื่อไม่ทานรังนกร้อนๆที่ป้อนจากมือเธอ วรพลรู้สึกดีมากแต่ก็ไม่รู้ว่าเพราะวรพลวู่วาม หรือกนิษฐาป้อนเร็วเกินไป รังนกไหลออกมาจากปากวรพลกนิษฐารีบหยิบทิชชู่ที่อยู่ด้านข้างมาเช็ดให้ ค่อยๆเช็ดจนสะอาด พลางมองไปที่ธัชชัยเป็นระยะๆในความคิดของธัชชัย ผู้หญิงก็เกิดมาเพื่อดูแลผู้ชายต่อให้เกิดมายังทำไม่เป็น แต่พอหัดไปก็ต้องเป็นเอง!