วิวาห์ร้อน แต่งผิดรักจริง - ตอนที่ 285 วัจสาที่รู้ความจริงแล้ว 2
ตอนที่ 285 วัจสาที่รู้ความจริงแล้ว 2
วัจสาเช็ดน้ำตาที่ปรกหน้าลวกๆ เธอไม่อยากจะร้องไห้อีกแล้ว เธอดึงสติของตัวเองขึ้น ดวงตะวันกำลังส่องแสง วันนี้อากาศดีมากเลย
เธอค่อยสูดเอาอากาศเย็นสดชื่นเข้าไปลึกๆ เพื่อเติมเต็มพลังงานในร่างกายของเธอ
เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่เคารพในตัวเอง!เธอเป็นคนยุติธรรม ทั้งยังตรงไปตรงมาดังนั้นจะไม่รู้สึกผิดอีก
วัจสายกมือทั้งห้านิ้วของเธอขึ้นมา ดวงอาทิตย์ทอแสงลอดผ่านปลายนิ้วทั้งห้าของหญิงสาวกระทบลงเข้ามาที่ดวงตา
สุริยันต์แสงเจ็ดสี นี่มันเป็นของขวัญจากธรรมชาติ เพื่อให้คนเพิ่มความสนุกสนานและความหวังจากสิ่งเหล่านี้ เพิ่มความมีค่าให้กับคน
คนทุกคนมีชีวิตเพียงแค่ชีวิตเดียวเท่านั้น ทำไมถึงไม่ทำตามหัวใจของตัวเองหล่ะ?
วัจสาไม่ได้ขึ้นรถเมล์ ทั้งไม่ได้เรียกแท็กซี่ เพียงแต่เดินด้วยสองเท้าของตัวเอง
ด้วยเพราะร้องไห้เป็นเวลานาน ดวงตาของสาวน้อยจึงบวมแดงไปหมด แม้ว่าน้ำตาจะเหือดแห้งไปแล้ว แต่ร่องรอยน้ำตายังปรากฏอยู่บนใบหน้า
วัจสาเข้าใจว่าธัชชัยถูกพี่ชายของเขาเองบังคับอย่างไร้หนทาง
อีกทั้งเธอยังเข้าใจผิดว่าวรพลให้ท้ายยอมให้น้องชายของตัวเองข่มเหงตัวเธอ และเธอยังคิดว่าเขาทำแบบนั้นเพียงเพื่ออยากจะได้ลูกในท้องของเธอไปพอตอนนี้คิดๆ ดู ดูเหมือนว่าเธอเองจะคิดมากไปด้วยเขานั้นเป็นสุภาพบุรุษเขาเพียงวางแผนอาไว้ทั้งก็เพื่อเมื่อเขาไม่อยู่แล้ว อย่างน้อยน้องชายก็มีครอบครัว เมื่อเห็นว่าน้องชายมีการงาน มีลูกมีเมีย เท่านั้นเขาก็จะได้ไปได้อย่างสบายใจสำหรับธัชชัย วัจสาก็ยอมรับได้ว่าเขาไม่ได้รักเธอ จึงมาทำอะไรร้ายๆ ใส่เธอ แต่ทำไมเขาถึงจะต้องหลอก? การที่โดนหลอกลวงแบบนี้มันเจ็บเสียยิ่งกว่าไม่รักเสียอีกยิ่งชายผู้ซึ่งหลอกลวงเธอ เป็นสามีทางกฎหมายของเธอเอง วัจสายิ่งไม่มีทางที่จะให้อภัยไปได้นั่นก็คือ เธอตกหลุมรักผู้ชายคนนั้นในสถานการณ์แบบนี้ !แถมยังมีลูกกับเขาอีกด้วย!วัจสารู้ดีว่าเด็กเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์ เขาไม่รู้อะไรด้วยเลย อย่างไรวะเขาก็จะไร้มลทินและอยู่ในท้องของเธอได้อย่างงดงามวัจสาไม่ได้ทำความสะอาดอะไรกับตัวเองเลย เธอปล่อยให้ตัวเองเดินไปทั้งแบบนั้น ตอนนี้เธอไม่เพียงแต่เหนื่อยเท่านั้น แม้แต่สภาพจิตใจของเธอก็ทุกข์ระทม ความจริงๆ นั้นมันทำให้เธอเจ็บจนพูดอะไรไม่ออกจังหว่ะนั้นเองเธอราวกับคนหลงทาง เธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แต่เธอก็ยังคงไม่หยุดฝีเท้ายังคงก้าวเดินตรงต่อไปเรื่อยๆแม้ว่าจะไม่รู้ว่าจะไปที่ไหน แต่เธอก็กลัวว่าพอเธอหยุดแล้วเธอจะไม่มีพลังที่จะก้าวเดินอีกต่อไป เธอไม่ต้องการจะเป็นคนไร้อำนาจและหมดหนทางจริงสิ เธอยังมีลูกในท้องอยู่กับเธอด้วยอีกคนอาจจะเป็นเพราะเขารับรู้ได้ว่าแม่นึกถึงเขา เด็กน้อยจึงตื่นเต้นขึ้นมา และเตือนกระตุ้นเธอด้วยการอยากจะอาเจียนอีกครั้ง และตัวเธอเองก็หิวแล้วด้วยในที่สุดก็พบเป้าหมาย มันคือการให้อาหารตัวเองและเจ้าตัวน้อยในท้อง เขาไม่ได้เป็นลูกนอกกฎหมายอีกต่อไปแล้ว ไม่ใช่ผลิตผลที่ผิดกฎบัญญัติอีกต่อไป มันก็ถูกสมควรดีแล้ว ที่พ่อแม่ที่แท้จริงของพวกเขาเป็นสามีและภรรยาตามกฎหมายเขาจึงคงไว้ซึ่งความสะอาดและบริสุทธิ์แต่แล้วตัวเธอเองจะเป็นยังไงนะ? สามีของเธอไม่ยอมรับว่าเธอเป็นภรรยาของเขา แล้วเธอจะกล้าที่จะบอกเขามั๊ยหล่ะว่ามีเด็กอยู่ในท้องเธอตอนนี้ ถ้าเขายังยืนยันที่จะกำจัดเด็ก เธอเกรงว่าตัวเธอเองจะรับมันไม่ไหวลูกน้อยลูกรัก เจ้าช่างโชคไม่ดีเอาซะเลยลูก ที่ได้เกิดมาในท้องของแม่ แม่ชั่งไร้ประโยชน์จริงๆ ที่ไม่สามารถให้ลูกมีชีวิตที่นับหน้าถือตาได้ลูกของเธอไม่ได้ต่ำต้อยด้อยค่า หากถ้าเขาจะทอดทิ้งภรรยาของเขา กระทั่งทอดทิ้งเด็กในท้องของเธอ หรือหากไม่ต้องหารเราแม่ลูก ลูกรักเจ้ายังมีแม่คนนี้ แม่และลูกจะต้องอยู่ด้วยกันและมีชีวิตที่ดีด้วยกันหากว่าไม่เลือกก็ถือว่าเลือกแล้ว เธอเองจะรับผิดชอบมันด้วยตัวของเธอเองซึ่งชีวิตที่เท่าเทียมกันและบริสุทธิ์ มันไม่ควรมีอะไรมาตีตราเขา !ตอนที่เธอเดินไปตามถนน จู่ๆ ก็มีเฟอร์รารีสีดำที่คุ้นเคยวิ่งผ่านเธอไปอย่างรวดเร็วราวกับลม และหยุดเล็กน้อยในขณะที่ผ่านเธอไปนั่นทำให้เธอเห็นป้ายทะเบียนรถอย่างชัดเจน มันเป็นรถของธัชชัยแวบเดียวนั้น หัวใจเธอกระโดดขึ้นไปจุกอยู่ที่คอ ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่รู้ความจริงมาก่อน เธอเพียงแค่หลีกเลี่ยงผู้ชายคนนั้นเพื่อเพราะความรู้สึกผิดในใจลึกๆ ของเธอ เธอจึงไปแจ้งความจับเขา เขาเกือบจะถูกส่งเข้าคุกอยู่แล้วเชียวแต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอผิด ผิดพลาดครั้งใหญ่ด้วย ทุกอย่างที่ทำมันสามารถที่จะเอาเขาไปขังไว้ในคุกได้เลย แต่เธอก็ยังกลัวที่จะเจอเขาสามีผู้ที่ไม่ยอมรับในการแต่งงาน แบบนี้ก็ไม่ควรเรียกมันว่าการแต่งงานไหม? เธอมองเฟอร์รารีที่วิ่งผ่านไปอย่างรวดเร็วและก้มหน้าของเธอลง และรีบเดินไปที่พุ่มไม้ตามสัญชาตญาณเพื่อที่จะหลบแต่เธอก็อาจจะคิดมากเกินไป เพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้หยุดซ้ำยังเร่งเครื่องออกไปด้วยเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นอีกครั้งเฟอร์รารีสีดำคันที่สะดุดตานั้นก็ได้หายไปไกลแล้วน้ำตาที่เธอจากหัวตาน้อยๆ ของเธอในที่สุดก็หยดลงอย่างช้าๆ หยดลงบนใบหน้าสีชมพู นี่ เธอกัดริมฝีปากแดงๆ ของเธอ เธอไม่อยากร้องไห้ แต่เธอก็ไม่อาจชนะน้ำตาของตัวเองได้ มันทะลักไหลออกมา ตอนนี้เธอดูเหมือนว่าจะร้องไห้แบบยกใหญ่เลยทีเดียวสามีของเธอได้พบกับภรรยาของเขาบนถนน ก็ชัดๆ อยู่ว่าเขาเห็นเธอ แต่กลับไม่มีแม้แต่คำพูดทิ้งท้าย แม้ตาก็ไม่ได้สบกัน แล้ววิ่งผ่านร่างของเธอไปเธอไม่ได้รู้ว่าเธอคาดหวังอะไรอยู่ หวังว่าเขาจะหยุด แล้วถามว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอเหรอ?อย่าได้หวังอะไรแบบนั้นเลย มันโลกสวยเกินไปรึเปล่า มันเพียงเป็นสิ่งที่เธอหวังว่ามันจะเกิดกับใครสักคน แต่เขาไม่เคยคิดที่จะมีอนาคตร่วมกับเธอเลย!