ลูกเขยมังกร - ตอนที่ 419 ก่วนฉู่อี้ผู้แสนโอเวอร์
บทที่419 ก่วนฉู่อี้ผู้แสนโอเวอร์
“หลี่เล่อ แกทำแบบนี้ไม่ใจร้ายไปหน่อยหรอ เมื่อกี้ตอนที่ฉันอยู่ด้านนอก แกเรียกใครว่าพี่เฟิง” ชายหนุ่มผมทองทำหน้าบูดบึ้ง คล้ายไม่พอใจ
“เขาคือพี่เฟิงที่แกเรียกใช่ไหม?” ยังไม่ทันรอให้หลี่เล่อพูด ชายหนุ่มผมทองหันไปมองทางเฉินเฟิง เพราะในห้องอาหารแห่งนี้ มีแค่เฉินเฟิงคนเดียวเท่านั้นที่เป็นผู้ชาย
“ใช่……” หลี่เล่อลำบากใจเล็กน้อย ชายหนุ่มผมทองคนนี้ชื่อว่าก่วนฉู่อี้ เป็นทายาทของคนรวย ครอบครัวของเขาทั้งมีเงินและมีอำนาจ เขาไม่สามารถมีเรื่องกับผู้ชายคนนี้ได้ ตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าก่วนฉู่อี้หมายตาเพื่อนของเฉินเฟิงแล้ว เขาควรทำยังไงดี?
“ใช่ก็ดี ในเมื่อพี่เฟิงคนนี้เป็นเพื่อนของนาย ถ้าอย่างนั้นก็คือเพื่อนของฉัน ทุกคนเป็นเพื่อนกัน นั่งกินข้าวด้วยกันสักมื้อ คงไม่มีปัญหาอะไรหรอกมั้ง?” คำพูดนี้ของก่วนฉู่อี้เหมือนกำลังถามหลี่เล่อ แต่ความเป็นจริง เขาไม่ได้มองหลี่เล่อเป็นคนเลยด้วยซ้ำไป ยังไม่รอให้หลี่เล่อพูดจบ ก่วนฉู่อี้ดึงเก้าอี้ออกมา แล้วนั่งที่โต๊ะ
“สาวสวยทั้งหลาย คงไม่ถือสาที่ผมจะนั่งร่วมโต๊ะกับพวกคุณหรอกใช่ไหมครับ?”
ก่วนฉู่อี้คลายยิ้มบางๆ เขาเลิกแขนเสื้อขึ้น เผยให้เห็นนาฬิกาวาเชอรองกงสุลตองแตงบนข้อมือ
เขาเชื่อ ขอแค่ผู้หญิงพวกนี้ไม่ได้ตาบอด ก็น่าจะเข้าใจ ว่าสิ่งที่เขาทำมันหมายความว่าอะไร
หูเซอร์หยวนคลายยิ้มบางๆ หยิบแก้วตรงหน้าขึ้นมา แล้วดื่มไวน์เข้าไปหนึ่งอึก เธอไม่ได้สนใจก่วนฉู่อี้
เซียวรั่วขมวดคิ้วเป็นปม เธอหันไปมองเฉินเฟิง ทั้งหมดขึ้นอยู่กับเฉินเฟิง ก่วนฉู่อี้คนนี้ ถึงแม้ไม่มีมารยาท แต่ถ้าไล่เขาออกไปแบบนี้ จะเป็นการไม่ไว้หน้าหลี่เล่อ ถึงอย่างไรหลี่เล่อก็เป็นเพื่อนของเฉินเฟิง
“เอ่อ พี่ก่วน เอาไว้วันหลังพวกเราค่อยมากินข้าวด้วยกันเถอะครับ พี่เฟิงไม่ชอบกินข้าวกับคนแปลกหน้า” ไม่รอให้เฉินเฟิงพูด หลี่เล่อรวบรวมความกล้าแล้วพูดออกมาก่อน สามารถมองออกว่า เพื่อที่หลี่เล่อจะพูดคำนี้ออกมา เขาต้องรวบรวมความกล้า
ความสัมพันธ์ของเขากับก่วนฉู่อี้ ความเป็นจริงก็ไม่ได้ดีเท่าไหร่ วันนี้เขารบกวนเวลาจีบสาวของก่วนฉู่อี้ ถือว่าทำผิดต่อก่วนฉู่อี้ ทำผิดต่อลูกคนรวยอย่างก่วนฉู่อี้ ในใจของหลี่เล่อรู้สึกประหม่าเล็กน้อย
แต่ว่าเขาเองก็ไม่มีทางเลือก ถ้าเขาไม่ลุกขึ้นมาพูดอะไร แล้วปล่อยให้ก่วนฉู่อี้นั่งจีบเซียวรั่วและหูเซอร์หยวน ความสัมพันธ์ของเขากับเฉินเฟิง เกรงว่าจะมีปัญหาแล้ว
“ถ้าฉันจะกินวันนี้ให้ได้ละ?” น้ำเสียงของก่วนฉู่อี้เย็นยะเยือก ตอนแรกเขานึกว่า หลังจากที่ตนพูดแบบนั้นออกไป คนที่จะขัดใจเขาต้องเป็นเฉินเฟิง ทว่าคิดไม่ถึง กลับเป็นไอ้คนไร้ประโยชน์อย่างหลี่เล่อ เขาไม่มีสิทธิ์อะไรไม่ให้เกียรติตน?
เมื่อถูกก่วนฉู่อี้โมโหต่อหน้าทุกคน สีหน้าของหลี่เล่อดูลำบากใจขึ้นมาทันที แต่ว่าก่วนฉู่อี้มีคนคอยหนุนหลัง เขาเองก็ไม่กล้าทำอะไร
“พี่เฟิงใช่ไหมครับ?” ก่วนฉู่อี้หันไปมองเฉินเฟิง น้ำเสียงของเขาเคล้าไปด้วยความท้าทาย:“ผมจะกินข้าวกับสาวๆสวยๆ พี่คงไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”
“ไม่หรอก” เฉินเฟิงคลายยิ้มบางๆ ราวกับไม่สนใจความท้าทายของก่วนฉู่อี้
“ไม่หรอก?” ก่วนฉู่อี้กระตุกยิ้มมุมปาก:“พี่รู้ดีหนิว่าอะไรควรทำอะไรไม่ควรทำ”
“พี่เฟิง?” หลี่เล่อประหลาดใจเล็กน้อย นิสัยของเฉินเฟิง ไม่ใช่คนที่ยอมใครง่ายๆ แม้แต่หลี่สื้อผิงเขายังกล้ามีเรื่องด้วย ทำไมพอกับก่วนฉู่อี้ เขากลับนิ่งไปละ
ก่วนฉู่อี้ไม่รู้ว่าในใจของหลี่เล่อกำลังคิดอะไร จากที่เขาดู เฉินเฟิงยอมคนง่ายๆแบบนี้ถือเป็นเรื่องปกติ เพราะถึงยังไงก็เห็นๆกันอยู่แล้ว ขอแค่มีตา ล้วนสามารถดูออกว่า ภูมิหลังของเขาไม่ธรรมดา
คนอย่างเขาอยากจะจีบสาว เฉินเฟิงก็ควรประเคนผู้หญิงพวกนั้นมาตรงหน้าเขา
“พวกเธอเป็นนักศึกษากันหมดเลยใช่ไหม?”
หลังจากก่วนฉู่อี้มองเซียวรั่วและหูเซอร์หยวนอย่างพิจารณาโดยไร้ซึ่งความหวาดกลัว เขาก็พูดขึ้นพร้อมกับคลายยิ้ม
เซียวรั่วขมวดคิ้ว นัยน์ตาคู่สวยฉายความรังเกียจออกมาเล็กน้อย เธอไม่ได้ตอบคำถาม
กลับกลายเป็นหูเซอร์หยวน ที่เหมือนจะสนใจก่วนฉู่อี้ เธอยิ้มแล้วพูดขึ้น:“คุณมองออกได้ยังไงคะ?”
เมื่อเห็นหูเซอร์หยวนตอบ ดวงตาของก่วนฉู๋อี้เปล่งประกายขึ้นมาทันที
มีโอกาสจีบจิด!
ถึงแม้ในใจจะรู้สึกดีใจ แต่ก่วนฉู่อี้ไม่แสดงออกทางสีหน้าแม้แต่น้อย ในฐานะคนที่ชำนาญในการจีบสาวมาหลายปี ก่วนฉู่อี้รู้ดี ยิ่งเวลาแบบนี้ ก็ยิ่งต้องนิ่งสงบ ต้องยิ่งรักษาความลึกลับของตนเองเอาไว้ ห้ามยิ้มให้สาวสวย เวลาที่เธอยิ้มมา
“คุณอย่าสนใจเลยว่าผมมองออกได้ยังไง? คุณแค่ตอบมาก็พอว่าใช่หรือไม่ใช่” น้ำเสียงของก่วนฉู่อี้แลดูอยู่เหนือกว่า เห็นได้ชัดว่าหูเซอร์หยวนเป็นคนที่มีฐานะดี เป็นสาวสวยที่ถูกเลี้ยงอย่างประคบประหงม จัดการกับผู้หญิงแบบนี้ ห้ามตามใจเธอเด็ดขาด
หูเซอร์หยวนคลายยิ้ม :“ใช่ค่ะ”
ก่วนฉู่อี้คลายยิ้ม แล้วหันไปมองเซียวรั่ว:“สาวสวยคนนี้ละครับ เป็นนักศึกษาเหมือนกันรึเปล่า?”
“มันเกี่ยวอะไรกับคุณคะ?” เซียวรั่วมองค้อนไปที่ก่วนฉู่อี้ ความรังเกียจที่อยู่ในแววตาคู่นั้นไม่เก็บซ่อนเอาไว้อีกต่อไป
ก่วนฉู่อี้นิ่งงัน ตามด้วยคลายยิ้ม:“สาวสวยคนนี้ดุไม่เบาเลยนะครับ”
“แต่ว่า……” ก่วนฉู่อี้มองต่ำลงไป ตอนที่เห็นขาเรียวยาวและขาวของเซียวรั่วที่อยู่ใต้กระโปรงสั้นๆนั้น ท้องของก่วนฉู่อี้ร้อนขึ้นมา ไม่รู้ว่าถ้าเอาเรียวขาสวยทั้งสองข้างนี้แขวนเอาไว้บนหัวไหล่จะมีความรู้สึกอย่างไรบ้าง
หลังจากกลืนน้ำลายไปอีกครั้ง ก่วนฉู่อี้พยายามอดกลั้นความร้อนตรงท้องของตน เขาคลายยิ้มแล้วพูด:“แต่ว่าผมชอบผู้หญิงที่ดุๆแบบนี้แหละ สาวสวยยิ่งดุ ผมก็ยิ่งชอบ”
“ไสหัวออกไป!”เซียวรั่วพูดด้วยความรังเกียจ เห็นได้ชัดว่าเธอโมโหแล้ว
ทว่าก่วนฉู่อี้กลับดูไม่สนใจแม้แต่น้อย หลังจากที่มองเซียวรั่วด้วยสายตากรุ้มกริ่มแล้วนั้น ก่วนฉู่อี้ทำตัวเป็นพ่อพวงมาลัยแล้วพูดขึ้น:“เอาแบบนี้ดีกว่า คนสวย คุณตั้งราคามาตามตรงเลยดีกว่า ต้องใช้เงินเท่าไหร่ถึงจะได้นอนกับคุณคืนหนึ่ง? ไม่ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ ผมก่วนฉู่อี้ล้วน……”
เพี๊ยะ!
เสียงตบเข้าที่ใบหูดังขึ้น ก่วนฉู่อี้ยังพูดไม่จบ ก็ถูกตบกลับมาแล้ว
“กลับไปนอนกับแม่มึงไป๊!” แน่นอนว่าคนที่ตบก่วนฉู่อี้คือเซียวรั่ว เวลานี้เซียวรั่วมองก่วนฉู่อี้ด้วยสายตาเย็นยะเยือก นัยน์ตาของเธอฉายความรังเกียจออกมาอย่างไม่ปกปิดเอาไว้
“แกกล้าตบฉัน?”
ก่วนฉู่อี้ถูกตบจนตกตะลึง
“เพี๊ยะ”
เซียวรั่วหัวเราะในลำคอ ขณะที่ก่วนฉู่อี้ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เธอก็ตบไปที่หน้าของก่วนฉู่อี้อีกครั้ง
ตบครั้งนี้ ทำให้ก่วนฉู่อี้โมโหขึ้นมาทันที
“นางนี่!กูจะเอามึงให้ตาย!”ก่วนฉู่อี้ดวงตาแดงก่ำเขาคว้าขวดเหล้ามา แล้วเขวี้ยงไปที่หัวของเซียวรั่ว
เซียวรั่วตกใจ ขณะที่เธอกำลังจะถอยหลังหนี ถึงแม้ก่อนหน้านี้เธอจะตบหน้าก่วนฉู่อี้ แต่ไม่ว่ายังไง เธอก็เป็นผู้หญิง สู้กับผู้ชายอย่างก่วนฉู่อี้ เท่ากับไม่ฉลาดเลย
ขณะที่เซียวรั่วกำลังจะถอยหนี ขวดไวน์ถูกโยนจากทางด้านขวา หลังจากเสียงเพล้งดังขึ้น ไวน์ขวดนั้นก็ตกลงที่หัวของก่วนฉู่อี้
“อ๊า!”
หลังจากเสียงร้องโหยหวน ก่วนฉู่อี้จับหัวตนเองเอาไว้ เขาล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวด เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากหน้าผากผ่านมือที่กุมเอาไว้
คนที่โยนขวดไวน์ออกไปนั้น คือเฉินเฟิง
ที่แท้เฉินเฟิงคิดจะไว้หน้าหลี่เล่อ ไม่ถือสาคนกระจอกๆอย่างก่วนฉู่อี้ แต่ก่วนฉู่อี้กลับไม่เจียมตัว ได้คืบเอาศอกถึงขั้นจะลงไม้ลงมือกับเซียวรั่ว แล้วจะให้เฉินเฟิงทนได้ยังไง?