รักลับๆของซุปเปอร์สตาร์ - ตอนที่ 25 รู้สึกผิด
บ่ายวันอังคาร หลังจากกลับมาจากกองถ่ายโฆษณา เช่อเฟยจึงแวะซื้อของที่ซุปเปอร์ก่อนกลับของที่เธอหยิบใส่ตะกร้ามีแค่อาหารสำเร็จรูปและขนมอีกนิดหน่อย ระหว่างที่เธอเดินดูของอยู่นั้น ใครคนหนึ่งก็เดินมาสะกิดเธอ เช่อเฟยหันไปก็พบว่าเป็นเร่ออวี้อีกแล้ว “พี่รู้ได้ยังไงว่าชั้นอยู่ที่นี่” ถามแต่ก็ไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร
“ก็ตามเธอมาไงถึงรู้” เขาตอบพร้อมทำหน้าทะเล้น
“ว่างเหรอ ไม่ทำงานทำการหรือไง”
“ทำเสร็จแล้ว นี่เธอ ไม่คิดจะซื้ออาหารสดไปทำกินเองบ้างหรือไง” เขามองอาหารสำเร็จรูปที่เธอถือ
“ชั้นชอบของชั้นน่ะ” คนๆนี้นี่ชอบยุ่งจริงๆเลย
“ชั้นว่า เธอน่ะทำอาหารไม่เป็นมากกว่ามั้ง”
รู้แล้วยังจะแซวให้เสียเซลฟ์อีก
“ใครจะไปมีความสามารถรอบด้านแบบพี่ล่ะ” เธอแขวะเขากลับ
“พูดอีกก็ถูกอีก แต่ว่าของพวกนี้มันไม่มีประโยชน์กับร่างกายหรอกนะ คืนนี้ชั้นจะทำของอร่อยให้เธอกินเอง ” ชายหนุ่มหยิบอาหารในตะกร้าของเธอออกจนหมด และพาเธอไปยังโซนของสด
เมื่อเลือกของเสร็จจ่ายเงินเรียบร้อย
ระหว่างเดินอยู่ ชายหนุ่มก็ยื่นมือมาจับมือเธอ แต่หญิงสาวรีบสะบัดมือเขาออก
“ทำอะไรของพี่น่ะ ไม่กลัวใครเห็นหรือไง” เธอหันมาต่อว่าเขาจริงจัง
“เห็นก็เห็นสิ่ ชั้นไม่สนใจ” เขาก็ตอบกลับแบบจริงจังเช่นกัน
“แต่ชั้นสน ต่อไป พี่อย่าทำแบบนี้อีกนะ” เธอบอกเขาแล้วก็เดินไปทันที โดยไม่สนใจคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง ชายหนุ่มถอนหายใจและเดินตามเธอไป
เมื่อมาถึงห้อง ชายหนุ่มก็สวมบทเชฟทำอาหารให้เธอกิน เขาใช้เวลาอยู่กับเธอให้นานที่สุด เพราะเธอคือความสุขของเขา
22:00 น. เขาและเธอนั่งดูละครที่ตัวเองแสดง ดูไปก็ขำไป พอมาถึงฉากเลิฟซีน
ทั้งสองก็เงียบลง โดยเฉพาะชายหนุ่มที่เริ่มมองมาที่เธอ เช่อเฟยเริ่มรู้สึกถึงสัญญาณอันตราย เพราะเขาเริ่มขยับเข้ามาใกล้
เธอจึงหันไปจมูกของเธอก็ชนกับจมูกของเขา เธอจึงรีบขยับออก
“ดึกแล้ว พี่ควรกลับไปนอนได้แล้ว”
“อืม” เขาตอบสั้นๆและก็เดินออกไป
เพราะเรื่องราวในอดีต ทำให้เธอไม่กล้าที่จะเปิดใจให้เขาได้เต็มร้อย ถึงแม้ชายหนุ่มจะดีกับเธอมากมายขนาดไหน แต่เธอก็ยังกลัว
วันพุธ เช่อเฟยได้ไปร่วมงานเปิดตัวน้ำหอม
ซึ่งงานนี้เธอได้พบกับเซี่ยปินที่เป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ของน้ำหอมแบรนด์นี้
ระหว่างที่กำลังแต่งหน้าแต่งตัว เซี่ยปินก็เดินเข้ามา เช่อเฟยจึงกล่าวทักทายอย่างเป็นมิตรเซี่ยปินมองเช่อเฟยตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วแสยะยิ้ม “ดูตัวจริงก็ไม่ได้สวยเท่าไหร่ เทียบกับชั้นไม่ได้เลยสักนิด ” ดูถูกเสร็จก็เชิดหน้าและเดินผ่านไป
เช่อเฟยคิดไม่ถึงว่าเซี่ยปินในจอกับตัวจริงนิสัยจะแตกต่างขนาดนี้ นี่ชั้นเคยเป็นแฟนคลับของเธอได้ยังไงเนี่ย
อยู่ในงานเซี่ยปินก็กลายเป็นนางเอกขึ้นมาพูดจากับเธอดีมากจนนึกว่าเป็นคนละคนกับที่เจอในห้องแต่งหน้าเช่อเฟยเริ่มรู้สึกสะอิดสะเอียนกับวงการสร้างภาพแบบนี้
นักข่าวเดินมาขอสัมภาษณ์เธอ
“รับบทนางเอกครั้งแรกก็ได้การตอบรับที่ดีขนาดนี้ คุณเช่อเฟยรู้สึกยังไงบ้างคะ” คำถามแรกจากนักข่าว
“รู้สึกดีค่ะ และก็ขอบคุณสำหรับคนที่ชื่นชอบและสนับสนุนค่ะ”
“เล่นละครเรื่องแรกก็ได้ประกบคู่กับพระเอกแถวหน้ามากฝีมือ คุณตื่นเต้นไหมคะ”
“ตื่นเต้นค่ะ เพราะกลัวว่าตัวเองจะทำให้คนที่รอดูละครของเขาต้องผิดหวัง”
“จากที่ทราบมา นี่เป็นละครเรื่องแรกที่เฉินเร่ออวี้เล่น บทเลิฟซีนจริงจัง
อีกทั้งคุณยังเป็นนางเอกใหม่ หลายคนคงสงสัย ว่าคุณมีอะไรที่พิเศษสำหรับเขาหรือเปล่าคะ”
“ไม่มีอะไรค่ะ เขาคงอยากให้ละครออกมาสมบูรณ์มากกว่า”
“แล้วเรื่องที่ว่าคุณสองคนมีความสัมพันธ์กันนอกจอนั่นเป็นความจริงไหมคะ”
“ไม่เป็นความจริงค่ะ ”
“หลังจากปิดกล้องคุณยังได้เจอกันบ้างไหม”
“ไม่ได้เจอกันเลยค่ะ”
หน้าจอมือถือถูกปิดลง พระเอกหนุ่มที่กำลังเดินทางกลับหลังจากทำงานเสร็จ เขาเห็นเธอปฏิเสธทุกอย่างที่เกี่ยวกับเขา ชายหนุ่มหลับตาลง และพยายามไม่คิดมาก
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
เช่อเฟยถูกเชิญมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับลิปสติกแบรนด์ดังที่จะวางขายกลางเดือนหน้า หลังจากเสร็จงาน เธอก็เดินเข้ามาในห้องแต่งตัว เพื่อเปลี่ยนชุด แต่ดอกกุหลาบสีขาวช่อใหญ่ที่วางอยู่บนโต๊ะอย่างสะดุดตา ทำให้เธอต้องหยิบขึ้นมาดู
เฉิงเซียวที่เดินตามเข้ามาก็ถามขึ้น
“โหววว เดี๋ยวนี้แฟนคลับเขาเอาดอกไม้มาให้ถึงในห้องแต่งตัวเลยเหรอ ดอกกุหลาบสีขาวด้วย สวยอ่าาา ”
“ใครเป็นคนเอามาให้กันนะ”
ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับการปรากฏตัวของเร่ออวี้ เฉิงเซียวและเช่อเฟยหันไปมองพร้อมกัน เร่ออวี้เดินมาหยุดตรงหน้าเช่อเฟย
“ดอกไม้ที่ชั้นให้ เธอชอบหรือเปล่า” เช่อเฟยมองดอกไม้ในมือตัวเอง
“หืม ตกลงว่าพวกเธอเป็นแฟนกันแล้วเหรอ”
“ป่าว” “ใช่” ทั้งสองตอบพร้อมกัน แต่พูดไม่เหมือนกัน เร่ออวี้มองเช่อเฟยที่พูดไม่เหมือนกับเขา
เฉิงเซียวเริ่มงงกับความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“พี่อวี้แค่เห็นชั้นเป็นรุ่นน้องคนหนึ่งในสังกัดแค่นั้นเอง ใช่ไหมคะ” เช่อเฟยพูดออกมาอย่างชัดถ่อยชัดคำ เธอหันมามองชายหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ เพื่อให้เขาช่วยพูดปฏิเสธให้เฉิงเซียวเชื่อ ชายหนุ่มจ้องหน้าเธอด้วยแววตาที่แปลกไป เขาดึงช่อดอกไม้ออกมาจากมือของเธอ
“เมื่อไรชั้นถึงจะมีตัวตนสำหรับเธอ ” เขาพูดอย่างผิดหวัง ก่อนจะขว้างช่อดอกไม้ลงไปบนพื้น ดอกไม้ร่วงกระจายออกมาไม่สวยงามดั่งเดิม
เฉิงเซียวตกใจจนสะดุ้ง
จากนั้นเขาก็เดินจากไป เช่อเฟยยืนนิ่งงัน
เฉิงเซียวจึงแตะไหล่ของเธอเบาๆ เพื่อปลอบใจ “ชั้นเข้าใจว่าเธอเคยเจอกับอะไรมา
แต่เธอก็ไม่ควรเอาคนในอดีตมาตัดสินคนปัจจุบัน เพราะเขาสองคนไม่ใช่คนๆเดียวกัน” ใช่ เขาสองคนเป็นคนละคนกัน เช่อเฟยมองดอกไม้ที่กระจัดกระจายอยู่เกลี่ยนพื้นอย่างรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป