นิยาย มังกรซ่อนเล็บ เนี่ยฟง

บทที่ 97

รุ่งเช้า เหตุการณ์อันสะเทือนขวัญเมื่อ คืนกลายเป็นที่กล่าวขานออกไปของผู้คนภายในเมือง หลายคนรีบเข้าเมืองทันทีที่เหตุการณ์สงบ ห้องโถงใหญ่ในสํานักคชสารธรณี ความเงียบเข้าปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ เหล่าเจ้าสํานักและผู้อาวุโสหลายสิบคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ หลายคนหันไปจ้องมองเด็กหนุ่มผู้หนึ่งที่ยืนข้างเจ้าสํานักจางหมิง ชั่วน้ําเดือดก็มีผู้อาวุโสท่านหนึ่งวิ่งเข้ามาพร้อมกับศิษย์สํานักสองคนยกหีบเหล็กเข้ามา ทันทีที่หีบเหล็กถูกวางกับพื้นศิษย์สํานักสองก็ก้มคารวะและออกไปอย่างรวดเร็ว ผู้อาวุโสท่านนั้นก็กล่าวรายงานออกมา

“เรียนเจ้าสํานักทุกท่าน จากการตรวจสอบพื้นที่ด้านในเขตหวงห้าม พบศพ ของชายผู้หนึ่งที่ไม่ใช่คนของสํานักคชสารธรณี เศษชิ้นส่วนกระจายอยู่ในศาลาเชิญพวกท่านดู”

หีบเหล็กค่อยๆถูกเปิดออก ทันทีที่ เห็นศีรษะมนุษย์ที่อยู่ในหีบเหล่าเจ้าสํานักต่างส่งเสียงอื้ออึง หลายคนบีบที่พักเก้าอี้เสียงดังด้วยความโกรธแค้น แน่นอนว่าเหตุการณ์เมื่อคืนมีผู้อาวุโสและศิษย์สํานักหลายคนตกตาย เป็นที่แน่ชัดแล้วว่าศีรษะของคนผู้นั้นต้องเป็นกระทําการครั้งนี้เป็นแน่ หลายคนจ้องมองมาที่เจ้าสํานักจางหลิงและคนของราชสํานักสายลม เสียงดังมาจากเจ้าสํานักคชสารธรณี

“ชุนหยางคงส่งคนของเราออกติดตามคนของสํานักกิเลนไฟทั้งหมดกลับมาที่นี่ เพื่อสืบหาความจริง หากมีการขัดขืนลงมือได้ตามสมควร

“ขอรับ ส่วนการเสียหายทั้งหมดอย่างที่ท่านเห็นครึ่งหนึ่งถูกทําลายจากการปะทะ”

เจ้าสํานักคชสารธรณีทําได้เพียงพยักหน้าให้ หลังจากนั้นไม่นานผู้อาวุโสชุนหยางคงก็ออกไปจากห้องโถงเจ้าสํานัก คชสารธรณีหันไปเอ่ยวาจากับเจ้าสํานักจางหลิง

“รบกวนท่านแจ้งคนของท่านที่สํานักออกติดตามสอดแนมอีกทางด้วย”

“ได้ข้าจะจัดการให้

สิ้นเสียงกล่าวของเจ้าสํานักจางหลิง ความเงียบก็เข้าปกคลุมห้องโถงอีกครั้ง

“เราจะจัดการอย่างไรกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น การประลองต้องจบลงเท่านี้”

เจ้าสํานักวารีสวรรค์กล่าวออกมาเสียงดัง หลายคนครุ่นคิดนิ่งเงียบตาม

“ข้าคิดว่าควรยกเลิก ยกผลประโยชน์ให้กับสํานักทั้งหมดรับรางวัลเท่าๆกันทั้งหมด เพราะอย่างน้อยแต่ละสํานักก็มีผู้บาดเจ็บล้มตายไม่น้อยกับเหตุการณ์นี้เช่นกัน”

เสียงกล่าวจากเจ้าสํานักอักขระเต่าดํา แว่วดังออกมา ส่วนใหญ่กล่าวเห็นด้วยกับความคิดนี้ การประชุมยังคงพูดถึงชายชุดดําอีกคนที่หายตัวไปในเขตหวงห้ามด้านใน สุดท้ายก็กลับมาที่การสังหารชายชราเผ่าปีศาจ มีเจ้าสํานักหลายคนให้ความสนใจกับวิธีจัดการ โดยเฉพาะเจ้าสํานักอักขระเต่าดําที่ให้ความสนใจไม่น้อยเลยทีเดียว เด็กหนุ่มออกไปอธิบายเรื่องทั้งหมด รวมไปถึงเหตุการณ์เมื่อตอนบ่าย แต่ไม่ได้บอกกล่าว เรื่องที่สังหารหลี่จาง เวลาค่อยๆไหลผ่าน ไม่นานก็ย่างเข้าช่วงบ่าย เนี่ยฟงแยกตัวออกมาจากห้องโถงใหญ่มุ่งหน้ากลับที่พัก

ทันทีที่มาถึงหลันเซ่อก็รีบพุ่งเข้าหา เอาศีรษะมาถูที่มือด้วยความเคยชิน ศิษย์สํานักทั้งหมดอยู่กันครบ รวมถึงผู้อาวุโสสามคนพักรักษาตัวอยู่ เนี่ยฟงรีบแจ้งรายละเอียดของการประชุมเกี่ยวกับการประลอง หลายคนเข้าใจมีเพียงหยางเวยเท่านั้นที่ทําหน้าตาเศร้าใจ หลังจากกล่าวรายละเอียดเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็ขอแยกตัวเข้าพัก
“ชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์ของเจ้าร้ายกาจยิ่งนัก ในห้องโถงเมื่อครู่ข้าสังเกตได้ว่ามีเจ้าสํานักหลายคนสนใจตัวเจ้า โดยเฉพาะเจ้าสํานักอักขระเต่าดําที่จะสนใจเจ้าเป็นพิเศษ

“สนใจชุดอักขระศักดิ์สิทธิ์ของข้าเสียมากกว่า หากไม่จําเป็น ข้าก็ไม่อยากเปิดเผยความสามารถมากนัก เชื่อเถอะ อีกไม่นานเรื่องปวดหัวต้องตามมาถึงข้าแน่”

“แล้วเจ้าจะทําอย่างไรต่อไป”

“ต้องรอท่านอาจารย์เท่านั้น อีกอย่าง ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดกระทําข้าขอตัวนอนก่อนขอรับ”

เมื่อกล่าวเสร็จสิ้นเนี่ยฟงก็ลงไปนอน บนเตียง หลันเซ่อนอนลงข้างเตียงด้วย เช่นกัน โดยหารู้ไม่ว่าด้านนอกเริ่มมีปัญหาเกิดขึ้นอีกแล้ว ศิษย์สํานักเจ็ดดาวออกตามหาหลีจางและหม่าจีนตันที่หายตัวไปเมื่อคืน จึงคิดเข้าตรวจค้นที่พักของสํานักต่างๆ หลายคนตะโกนโห่ร้องในใจที่สองคนนั้นหายตัวไป เพราะในการประลองทั้งสองลงมือเหี้ยมโหดนัก ร้อนต้องให้เหล่าผู้อาวุโสทั้งหลายเป็นคนตรวจค้น แน่นอนว่าตรวจหาคงไม่พบแน่ เพราะทั้งสองตกตายและถูกทําลายซากศพจนหมดสิ้น อรุณลาลับขอบฟ้า เจ้าสํานักและเหล่าผู้อาวุโสต่างกลับมาแล้ว จึงมีการเรียกประชุมด่วน หยางเวยเร่งรีบไปตามเนี่ยฟงถึงห้องพัก เมื่อทุกคนมาถึงเจ้าสํานักก็เอ่ยวาจาออก
มา

“ข้ามีเรื่องจะแจ้งให้พวกเจ้าทราบ การประลองจบลงแล้ว เราคงต้องเดินทางกลับสํานักกันในวันพรุ่งนี้เช้า ที่นี่ทางสํานักคชสารธรณีจะจัดการเอง ส่วนสํานักกิเลนไฟมีความเห็นว่าให้ปิดสํานัก เพราะการกระทําของเจ้าสํานักฉีหวังลู่มีความผิดใหญ่หลวง แอบเข้าเขตหวงห้าม อีกทั้งยังปลดปล่อยปีศาจร้ายออกมา พวกเจ้ามีสิ่งใดจะสอบถามหรือไม่”

หลายคนนิ่งเงียบไม่กล่าวสิ่งใด

“เช่นนั้นพวกเจ้าพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเราจะเดินทางกลับสํานักกัน”

รุ่งเช้ามีหลายสํานักออกเดินทางกลับเช่นกัน สายลมหนาวพัดพาต้องกาย กลุ่มสํานักพยัคฆ์สายลมอยู่ติดกับกลุ่มสํานักวารีสวรรค์แน่นอนว่าเป็นที่ชอบใจของบรรดาชายหนุ่ม ไม่นานทั้งหมดก็กระโดดขึ้นหลังนกยักษ์พุ่งทะยานออกไปการเดินทางสองวันแรกยังคงปกติ แต่พอเริ่มเข้าวันที่สาม ผู้อาวุโสและเจ้าสํานักเริ่มรับรู้ได้บางอย่าง เป็นเจ้าสํานักที่เอ่ยออกมา

“มีคนติดตามพวกเรามาพวกเจ้าระวังตัวกันด้วย ข้าไม่รู้ว่าคนพวกนี้มีเป้าหมายอยู่ที่ใคร”

ทั้งหมดยังคงนั่งนกยักษ์ไปต่อ ชั่วน้ําเดือดเจ้าสํานักจางหลิงก็โบกสะบัด มือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงปรากฏพุ่งเข้าสกัดปราณดาบที่พุ่งเข้าหา เปรี้ยง จากแรงปะทะนกยักษ์ห้าตัวเริ่มที่จะแตกแถวกระจายกันออกไป เจ้าสํานักจางหลิงยืนจ้องมองชายหนุ่มผู้ฟาดฟันปราณดาบออกมายืนอยู่บนหลังนกยักษ์

“เจ้าเป็นใครกัน คิดลงมือกับสํานักพยัคฆ์สายลมรี”

ชายผู้นั้นไม่กล่าวสิ่งใดตอบระเบิดพลังปราณสีแดงขั้นกลางออกมา เจ้าสํานักดวงตาเบิกโพลงรีบสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ขึ้นมาเพื่อลดทอนพลังที่จะเข้ากดทับเหล่าผู้อาวุโสและศิษย์ทั้งหลาย ในระหว่างนั้นก็มีนกยักษ์อีกสามตัวบินติดตามมาจากด้านหลัง มีคนหกคนอยู่บนหลังนก ทั้งหมดถืออาวุธในมือแน่น เจ้าสํานักจางหลิงรีบตะโกนเสียงดัง

“ฝากดูแลเหล่าศิษย์ในสํานักด้วยข้า ไม่รู้ว่าคนพวกนี้ต้องการสิ่งใด ที่แน่ๆมีคนผู้หนึ่งเป็นยอดฝีมือ”

สิ้นเสียงเจ้าสํานักเหล่าผู้อาวุโสก็บังคับนกยักษ์พุ่งแตกแยกกันหนี นกยักษ์อีกสามตัวพุ่งติดตามนกยักษ์ไป เพียงตัวเดียวตัวที่เนี่ยฟงหยางเวยและหวังหมิงนั่งไปพร้อมกับผู้อาวุโสอีกสองคน ในระหว่างที่หลบหนีคนทั้งหกก็ฟาดฟันดาบออกมาอยู่ตลอดเวลา ปราณดาบพุ่งเข้าหาอย่างต่อเนื่อง เป็นเนี่ยฟงที่ใช้เกราะสายฟ้าเข้าต้านรับ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ในระหว่างนั้นเป็นหยางเวยที่เอ่ยออกมา

“พวกเจ้าคิดว่าคนพวกนั้นติดตามใคร”

ทั้งสามนิ่งเงียบ เป็นเนี่ยฟงที่ฉุกคิดบา งอย่างออกมา หันไปมองผู้อาวุโสที่บัง คับนกยักษ์

“ผู้อาวุโสขอรับ ทันทีที่ปะทะกันอีก ครั้งรบกวนท่านช่วยนําเจ้านกตัวนี้บินหลบไปอยู่หลังเมฆก้อนนั้นได้หรือไม่ ขอรับ”

ผู้อาวุโสหันไปมองตามมือที่เด็กหนุ่มชี้ก็พยักหน้า เนี่ยฟงหันมามองหยางเวย

“หยางเวยทันทีที่เข้าปะทะอีกครั้ง เจ้าซัดฝ่ามือพิษออกมาให้สุดกําลังได้หรือไม่”

เนี่ยฟงหันไปมองหวังหลิน

“รบกวนศิษย์พี่หวังหลินใช้ทักษะกระบี่อย่างสุดกําลัง หลังจากที่หยางเวยซัดฝ่ามือออกไปแล้วสี่ลมหายใจนะขอรับ”

หวังหลินไม่กล่าวสิ่งใดตอบเพียงแค่ พยักหน้าให้เท่านั้น ชั่วน้ําเดือดสิ่งที่ทั้งสามรอคอยก็มาถึง ชายผู้หนึ่งที่ติดตามมาฟาดฟันดาบออกมา เนี่ยฟงโบกสะบัด มือขวาเกราะสายฟ้าพุ่งเข้าปะทะอย่างรวดเร็ว เปรี้ยง ไม่รอช้หยางเวยซัดฝ่ามือออกไปเต็มสิบส่วน ฝ่ามือสีม่วงพุ่ง เข้าปะทะ ผู้อาวุโสก็รีบบังคับนกยักษ์ไป ออกหลังก้อนเมฆ สี่ลมหายใจต่อมาหวังหลินก็จ้วงแทงกระบออกไปอย่างสุดกําลัง เงาปราณกระบี่นับสิบเล่มพุ่งเข้าไปในกลุ่มควันสีม่วง ไม่ถึงสองลมหายใจก็ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังออกมาจากในกลุ่มควันสีม่วง