มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1694
รรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1694
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ปรมาจารย์ทั้งสี่ก็หันไปมองคณบดีซุเมรุ ขณะที่เขาพยักหน้าตอบเจอรัลด์
“ตอนนี้เธอก็รู้ทุกอย่างแล้ว… นั่นก็หมายความว่าเธอเป็นคนที่ถูกลิขิตไว้จริง ๆ! เพราะฉะนั้นแล้ว เธอพร้อมที่จะรับภาระหน้าที่นั้นแล้วหรือยัง เจอรัลด์?” คณบดีถามขณะจ้องมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่มุ่งหวัง
“พร้อมครับ! หลังจากที่ผมได้ใช้เวลาครุ่นคิดอยู่สักพัก ผมคิดว่าเรื่องที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการค้นหาอัญมณีเรืองแสงให้เจอ!” เจอรัลด์ตอบด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว
เขาให้ความสำคัญกับเรื่องของอัญมณีเป็นอันดับแรก เนื่องจากเขาต้องใช้มันในการเปิดคัมภีร์แห่งดวงดาว หลังจากนั้น เจอรัลด์หวังว่าเขาจะสามารถพัฒนาเจตจำนงที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขาได้อย่างรวดเร็วเพื่อที่จะยืนหยัดต่อสู้กับมาสรัส เทพเจ้าปีศาจที่จะปรากฏตัวในอีกสามร้อยวันข้างหน้านี้
“เธอจะทำอะไรก็ได้ตามที่ใจเธอต้องการ แต่โปรดจำไว้ว่านาฬิกานั้นเดินอยู่ตลอดเวลา หากเธอไม่สามารถค้นหาอัญมณีได้ภายในเวลาสามร้อยวัน สิ่งเดียวที่รอโลกของเราอยู่ก็คือความพินาศ!” คณบดีซุเมรุเตือนเจอรัลด์
“ผมเข้าใจแล้วครับ ท่านอาจารย์! นอกจากนี้ เพื่อเร่งการค้นหาให้เร็วยิ่งขึ้น ผมกำลังคิดที่จะรวบรวมกองกำลังเล็ก ๆ! คุณคิดอย่างไรกับเรื่องนั้นครับท่านอาจารย์?” เจอรัลด์ถาม
เจอรัลด์คิดว่าเขาคงจะรู้สึกว้าเหว่หากต้องปฏิบัติภารกิจเพียงลำพัง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงวางแผนที่จะนำโนริและเพื่อนของเขาอีกสี่คนออกไปตามหาอัญมณีเรืองแสงด้วยกัน
“ฉันไม่มีปัญหากับเรื่องนั้น รีบไปเลือกสมาชิกที่เธอเห็นว่าเหมาะสมที่จะเป็นส่วนหนึ่งของทีมของเธอเถอะนะ!” คณบดีซุเมรุตอบ
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็กล่าวอำลาคณบดีซุเมรุและปรมาจารย์ทั้งสี่ก่อนจะออกจากห้องโถงใหญ่ เพื่อเริ่มเตรียมตัวออกเดินทาง
เมื่อพวกเขาแน่ใจว่าเจอรัลด์ไปแล้ว จิโซก็อดไม่ได้ที่จะมองคณบดีซุเมรุอย่างกังวล ก่อนจะถามว่า “…คุณคิดว่าเขาจะทำได้จริงหรือท่านคณบดี?”
เจอรัลด์คงจะรู้สึกกดดันเป็นอย่างมาก เมื่อเขาต้องแบกชะตากรรมของโลกเอาไว้บนบ่า …
“…เราเพียงแค่ต้องเชื่อในตัวเขา และให้การสนับสนุนเขาเท่าที่เราจะทำได้ มิฉะนั้นโลกจะต้องพังพินาศอย่างแน่นอน!” คณบดีซุเมรุตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่ก็ไม่ตรงประเด็นนัก ถึงอย่างนั้น ความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดนั้นก็ชัดเจนพออยู่แล้ว
ด้วยเหตุนี้ ปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่จึงพยักหน้าด้วยความเข้าใจ โดยไม่ถามคำถามเพิ่มเติมอีก…
หลังจากนั้นไม่นาน เจอรัลด์ก็กลับมาที่ศาลาทางทิศใต้ เมื่อเข้ามาข้างใน เขาก็เห็นว่าโนริและเพื่อนของเขาอีกสามคนกำลังนั่งคุยกันอยู่
เมื่อรู้ว่าเจอรัลด์กลับมาแล้ว ทั้งสี่คนก็ยิ้มให้เขาทันทีก่อนจะชมเชยว่า “คุณแข็งแกร่งมาก เจอรัลด์! พวกเราไม่คิดเลยว่าคุณจะสามารถพิชิตหอคอยได้จริง ๆ! ตอนนี้ชื่อเสียงของคุณโด่งดังไปทั่วทั้งสำนักศึกษาของเราเลยนะ และหลายคนก็กำลังจับตาดูคุณอยู่!”
แม้จะได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ไม่คิดที่จะใส่ใจกับชื่อเสียงอันเล็กน้อยเช่นนี้ ท้ายที่สุด ยังมีเรื่องสำคัญอีกมากมายที่เขาต้องจัดการในตอนนี้
เจอรัลด์ส่ายหัวแล้วยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสี่คน เขายืดตัวตรงก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ เรื่องอื่นช่างมันเถอะ… ผมอยากให้ทุกคนตั้งใจฟังสิ่งที่ผมกำลังจะพูดต่อไปนี้ให้ดี ผมกำลังจะออกเดินทางจากสำนักศึกษาโดยเร็วที่สุด เพื่อเริ่มค้นหาสิ่งของที่เรียกว่า อัญมณีเรืองแสง ผมจึงสงสัยว่าพวกคุณทุกคนจะยินดีที่จะมาช่วยตามหาอัญมณีกับผมหรือไม่ ไม่ต้องห่วงนะ ผมได้รับอนุญาตจากคณบดีและปรมาจารย์ทั้งสี่แล้ว พวกคุณจะว่ายังไง?”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โนริและทุกคนก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ ท้ายที่สุดแล้ว เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่สำหรับพวกเขา
หลังจากนั้นไม่นาน เซลิกก็ถามด้วยน้ำเสียงงุนงงเล็กน้อย “… อัญมณีเรื่องแสงเหรอ? แล้วมันคืออะไร…? ทำไมเราต้องออกจากสำนักศึกษาอย่างกะทันหัน เพื่อไปค้นหามันด้วยล่ะ?”
“ผมเกรงว่าผมจะยังบอกรายละเอียดกับทุกคนไม่ได้ในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม สักวันหนึ่งผมจะทำเช่นนั้นอย่างแน่นอน ไม่ว่าอย่างไร ผมยังต้องการคำตอบจากพวกคุณอยู่ พวกคุณยินดีที่จะเข้าร่วมภารกิจการค้นหากับผมหรือไม่? ผมอยากบอกให้ทุกคนรู้เอาไว้ว่าเราอาจต้องเผชิญกับปัญหาและอันตรายมากมายตลอดการเดินทาง ดังนั้นหากพวกคุณไม่เต็มใจ ผมก็เข้าใจ และผมจะไม่บังคับให้พวกคุณร่วมเดินทางไปกับผมแต่อย่างใด ผมสามารถเดินทางไปคนเดียวได้!” เจอรัลด์ตอบขณะที่เขายังคงจ้องมองทุกคนอย่างจริงจัง
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สำคัญมาก เจอรัลด์จึงไม่มีอารมณ์ที่จะล้อเล่น
เมื่อเห็นว่าเจอรัลด์ค่อนข้างที่จะจริงจัง โนริและทุกคนจึงหันไปสบตากันอยู่ชั่วขณะหนึ่ง…