มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 847
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 847
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนั้นครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็ลงเอยด้วยการตบหัวของเบเบา ๆ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ฉันจะเล่าเรื่องนี้ให้เธอฟังในอนาคตแล้วกัน ไม่ว่าจะยังไง พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ! ฉันจะเตรียมบางอย่างเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เธอ ดังนั้นก็คาดหวังที่จะรู้สึกประหลาดใจอย่างน่ายินดี เมื่อเธอได้รับของขวัญของฉันเถอะ!”
“ฮะ? ของขวัญอะไรเหรอ?” เบถาม ขณะที่เธอแลบลิ้นออกมาอย่างขี้เล่น
“มันจะไม่เป็นเซอร์ไพรส์ถ้าฉันบอกคำตอบเธอตอนนี้ใช่ไหม? แค่รอให้ถึงวันพรุ่งนี้แล้วกัน” เจอรัลด์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะกลับไปห้องของเขา
แม้เขากำลังยิ้มขณะที่เขาจากไป แต่เบก็รู้สึกได้ว่าเจอรัลด์เหงาหงอยอย่างแท้จริงอย่างไร นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอสังเกตเห็นมันเหมือนกัน
แม้ลูกพี่ลูกน้องของเธอมักจะทำตัวเหมือนเป็นพี่ชายที่เอาใจใส่อยู่เสมอ แต่เธอก็บอกได้เลยว่าเขามีเรื่องหนักใจบางอย่างอยู่ในใจของเขาตลอดมา เขาไม่เคยดูเหมือนมีความสุขอย่างแท้จริงเลย
เบคาดคิดว่ามันเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขาและพี่สะใภ้ที่เป็นไปได้ของเธอ อย่างไรซะเนื่องจากเขาปฏิเสธที่จะคุยกับเธอ เบจึงไม่ได้ถามเขาต่อไปด้วยความเคารพ
การเป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา ตามปกติเบจึงรู้สึกอยากจะช่วยเหลือเขา และเธอรู้ว่าวิธีที่ง่ายที่สุด และอาจเป็นทางเดียวเท่านั้น ที่เธอจะช่วยในสถานการณ์เช่นนี้ได้ก็คือเบี่ยงเบนความสนใจของเขาไปจากความหดหู่ของเขาซะ
ปัญหาก็คือว่าเจอรัลด์ไม่ได้มีคนมากมายที่เขาสามารถจะไปสนุกด้วยได้ในยานเคน หรืออย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่เธอคาดเดา
ขณะที่เฟืองในหัวของเบเริ่มหมุน เวลาก็ผ่านไปและวันเกิดของเธอก็มาถึงในท้ายที่สุด
แม้เดิมทีเธอวางแผนที่จะจองร้านอาหารในเช้าตรู่ของวันนั้น แต่เธอก็ได้รับการแจ้งเตือนจากตระกูลของเธอก่อนที่เธอจะทันได้โทรออกด้วยซ้ำ
เห็นได้ชัดว่าตระกูลของเธอจะจัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองการดำเนินการของโครงการทั้งหลาย ผู้นำของตระกูลทุกคนได้รับเชิญให้เข้าร่วม ท้ายที่สุดแล้ว ก็เป็นเวลานานแล้วตั้งแต่งานเลี้ยงเฉลิมฉลองที่เกี่ยวกับการลงนามสัญญาเช่นนี้ ถูกจัดขึ้น
จากสิ่งที่เบสามารถจำได้ ครั้งสุดท้ายที่จัดงานเลี้ยงคล้าย ๆ กันนี้ก็ถูกจัดขึ้นประมาณสิบสองปีก่อนแล้ว นี่จึงบ่งบอกได้ว่างานเลี้ยงคราวนี้จะเป็นงานที่ยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ มันยิ่งใหญ่มาก ความจริงแล้วงานเลี้ยงวันเกิดแปดสิบปีของท่านผู้หญิงเยลแมนก็อาจจะไม่ใกล้เคียงพอที่จะทัดเทียมกันได้ด้วยซ้ำ
เนื่องจากตระกูลเยลแมนได้เชิญทุกคนที่พวกเขาสามารถคิดได้ เบจึงไม่กล้าที่จะคิดขอตัวเลยด้วยซ้ำ เช่นนั้นทั้งเธอและแคทเธอรีนจึงจากไปยังสถานที่จัดงานกันอย่างรวดเร็วเมื่อพวกเธอพร้อม
ในฐานะหนึ่งในสองคนหลักที่รับผิดชอบโครงการ เบจึงต้องยืนอยู่ตรงประตูกับยูรา เพื่อกล่าวทักทายแขกทั้งหลาย
“ยินดีด้วยนะครับที่ได้รับโครงการทั้งหมดเหล่านี้มา คุณเยลแมน!”
“เขาอายุน้อยขนาดนี้แต่เขาก็มีความสามารถมาก! ช่างไม่ธรรมดาเลย! อนาคตของตระกูลเยลแมนมีอยู่ในตัวคุณแล้วอย่างแท้จริงตอนนี้ คุณเยลแมน!”
“เฮ้ เฮ้ คุณเยลแมนงั้นเหรอ? พวกเราควรจะเรียกเขาว่าประธานเยลแมนในตอนนี้นะ! ไม่ว่าจะยังไง ยินดีด้วยนะครับ!”
ขณะนั้นแขกผู้มีเกียรติหลาย ๆ คนก็ยุ่งกับการสรรเสริญยูรากัน ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเขาได้ยินมาว่าตระกูลเยลแมนได้เซ็นสัญญาสำหรับห้าโครงการใหญ่แล้ว นั่นเป็นสัญญาเร่งด่วนที่ตระกูลของพวกเขาได้รับการยกระดับอย่างสุดขีด สิ่งต่าง ๆ ก็จะแตกต่างไปอย่างแน่นอนในตอนนี้
ขณะที่ยูรายังคงได้รับความชื่นชมครั้งแล้วครั้งเล่า เบเพียงเอาแต่นิ่งเงียบขณะที่เธอยืนอยู่ด้านข้าง แม้ว่าเธอจะเป็นผู้มีส่วนที่ใหญ่ที่สุดสำหรับความสำเร็จครั้งนี้ แต่เธอก็ถูกเพิกเฉยโดยสิ้นเชิงจากแขกส่วนใหญ่
“ฮึ่ม! แม้เธอจัดการได้รับโครงการเหล่านั้นทั้งหมดมา แต่อย่าคิดว่าเธอจะได้รับตำแหน่งที่ได้เปรียบเพียงเพราะเรื่องนั้นเลย! ฉันจะพูดมันตอนนี้นะ การที่มีฉันที่นี่ เธอจะด้อยกว่าฉันไปตลอดชีวิตแน่!” ยูรากล่าว ขณะที่เขายิ้มอย่างเย็นขาให้เบ
แม้เธอรู้สึกโกรธจัดกับความเห็นของเขา แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร
“พูดแล้วก็ เบ วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ ไม่ใช่เหรอ? ฮ่า! ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถฉลองมันได้นะ!” ยูรากล่าวเสริมด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขา ขณะที่ที่เบจ้องเขาอย่างเกลียดชัง
ครู่สั้น ๆ ต่อมาในภายหลัง เมื่อท่านผู้หญิงเยลแมนทำการปรากฎตัว โดยการเดินนำคนสองสามคนจากตระกูลของพวกเขา
เมื่อเธอเห็นสีหน้าของเบ อย่างไรก็ดี เธอพดูขึ้นมาฉับพลัน “เบ ย่าหวังว่าเธอจะตระหนักได้ว่าโอกาสแบบไหนที่พวกเรากำลังฉลองกันอยู่ในวันนี้…ดูตัวเองสิ! เย็นชาและห่างเหินขนาดนี้… พวกเรามีแขกผู้มีเกียรติมากมายที่นี่ในวันนี้ แต่วิธีที่เธอแสดงออกจะทำให้ใครก็ตามรู้สึกไม่เป็นที่ต้อนรับนะ!”
ท่านผู้หญิงเยลแมนไม่อาจยั้งตัวเองจากการดุว่าเธอได้ ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นคนที่ใส่ใจกับชื่อเสียงและความมีเกียรติของเธอมาก
“คุณย่าอาจจะลืมไปแล้วก็ได้ แต่วันนี้เป็นวันเกิดของเบ! แน่นอนเธอจะไม่มีความสุขเพราะเธออยู่ที่นี่เพื่อต้อนรับแขกแทนที่จะได้ฉลองมัน!” ยูราอธิบาย
“โอ้? วันนี้เป็นวันเกิดเธอเหรอ? ช่างเป็นสถานการณ์ที่น่าสงสารจริง ๆ! เธอกำลังรู้สึกเป็นภาระที่จะต้องจัดการกับงานของตระกูลทั้ง ๆ ที่เป็นวันพิเศษของเธอ ใช่ไหม?” โรสกล่าวขึ้นมาฉับพลัน ขณะที่เธอเข้าร่วมบทสนทนา
“ไม่ใช่ค่ะ!” เบปฏิเสธทันที
เมื่อได้ยินสิ่งที่โรสกล่าว ท่านผู้หญิงเยลแมนจึงขมวดคิ้ว
“ไม่ว่าจะอย่างไร เธอและยูราก็ยังต้องยืนอยู่ที่นี่ เพราะเธอทั้งคู่รับผิดชอบในโครงการทั้งหลาย แต่อย่างไรก็ตาม ดูวิธีที่เขานำเสนอตัวเองสิ จากนั้นก็เปรียบเทียบตัวเองกับเขา! ระวังมารยาทหน่อนต่อหน้าแขกทั้งหลายน่ะ! ดูเหมือนว่าสิ่งที่ป้าของเธอพูดจะถูกนะ เธออ้างว่าเธอขาดประสบการณ์กับการเป็นผู้นำ และแม้ว่าย่าคิดว่าเธอจะสามารถปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว แต่ย่าผิดเอง ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถจัดการกับโอกาสเช่นนี้ได้อย่างแท้จริง”
“เธอไม่ต้องต้อนรับแขกอีกต่อไปแล้ว! เข้าไปด้านในเถอะและดูว่ามีอะไรอื่นที่ต้องช่วยเหลืออีกหรือไม่!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างเคร่งขรึม