มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 449
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 449
“นี่…นี่คือ รถที่เธอเช่ามาเหรอ?”
เมื่อเขาเข้าไปในรถ ความสงสัยของเขาก็ชัดเจนแล้ว มันเป็นรถเบนซ์ G500 คันเดียวกันที่เขาได้ปล่อยเช่าให้พี่สาวของ เควด ควาทนีย์!
นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญมากเกินไปแล้ว
“ใช่ไง นอกจากนี้ ฉันสันนิษฐานว่าแม้ว่านายจะรู้จักกับเหล่าทายาทหนุ่มที่ร่ำรวยมากมาย แต่ปกติพวกเขาไม่ได้พานายไปด้วยเพื่อเที่ยวเล่นกันกับพวกเขา ใช่ไหม? นายอาจจะไม่มีโอกาสเคยได้นั่งในรถที่ดีเช่นนี้มาก่อน ใช่ไหมเจอรัลด์?” ลิเลียนกล่าวอย่างเย่อหยิ่งขณะที่เธอขับรถไป
“นายรู้ไหม รถรุ่นนี้มีราคาเต็มถึง 300,000 ดอลลาร์เชียวนะ! ยิ่งไปกว่านั้น รถคันนี้ก็ใหม่เอี่ยมเลย! ลิเลียนและฉันจ่ายไปคนละ 15,000 ดอลลาร์สำหรับค่ามัดจำ แค่เพื่อจะเช่ามันมา! บัญชีเงินฝากของเราเหลือแค่ซากไปแล้วตอนนี้!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างจองหองด้วยเหตุผลบางอย่าง
จากนั้นเธอก็นำโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเริ่มบันทึกวิดีโอ
“ลิเลียน ทำไมเธอไม่เปิดหลังคาล่ะ? ฉันอยากจะยื่นหัวออกไปและถ่ายรูปบ้าง!” เพื่อนของลิเลียนกล่าวอย่างตื่นเต้น
“จะเปิดเดี๋ยวนี้แหละ! แต่โปรดควบคุมตัวเองด้วย! จำนวนเงินที่เราจะขอคืนได้จะถูกหักออกถ้ามีรอยขูดแม้แต่นิดเดียวปรากฎอยู่บนรถน่ะ!” ลิเลียนกล่าวขณะที่เธอมองหาปุ่มเปิดหลังคา
“…เดี๋ยวนะ ปุ่มไหนคือสำหรับหลังคารถกัน? ดูเหมือนว่ามันจะได้ทั้งสองวิธีนะใช่ไหม? ฉันไม่เข้าใจเลย!” ลิเลียนกล่าว รู้สึกสับสนงุนงง
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะสับสนงุนงงกับการทำงานของรถ เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่เธออยู่ในรถท้ายที่สุดแล้ว
เจอรัลด์นั่งอยู่ด้านหลังของรถ และเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดเล็กน้อยขณะที่เขาเฝ้ามองลิเลียนนกดมั่วไปทุกปุ่มที่เธอสามารถหาได้
ไม่นานนักก่อนที่เขาจะยอมแพ้และบอกเธอว่าปุ่มไหนที่เปิดหลังคารถ
ลิเลียนลองดูและกลายเป็นว่าเขาพูดถูก
“อืม ดูนายสิ! ฉันไม่คาดคิดว่านายจะมีความสามารถเช่นนี้ได้! ดูเหมือนว่านายจะรู้จักรถคันนี้ค่อนข้างดีเลยนะ!” ลิเลียนกล่าว
“โอ้จริงสิ นายเคยชอบรถมากหนิ ตอนอยู่มัธยมปลายใช่ไหม? ดูเหมือนว่านายยังคงรักษาเรื่องที่น่าสนใจของนายจากตอนนั้นอยู่!”
เจอรัลด์เพียงพยักหน้าด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา
ด้วยหลังคาที่เปิดออกตอนนี้ เพื่อนของลิเลียนจึงยื่นหัวของเธอออกไปเพื่อถ่ายรูป
ไม่นานมากนักหลังจากนั้น พวกเขาทั้งสามคนก็มาถึงที่ช่างตัดผมและเจอรัลด์จึงได้รับลุคใหม่สุดเท่
จากนั้นพวกเธอจึงให้ชุดสูท เสื้อเชิ้ตสีขาว และรองเท้าหนังคู่หนึ่งกับเจอรัลด์ให้เขาสวมใส่
ลิเลียนและเพื่อนของเธอ อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเจอรัลด์ดูหล่อขึ้นมาเล็กน้อยหลังจากผ่านการเปลี่ยนโฉมนั่น
แม้ลิเลียนจะมีมาตรฐานที่สูงสำหรับผู้ชาย แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประทับใจและแอบมองเจอรัลด์เมื่อไหร่ก็ตามที่เธอสามารถ
“เช่นนั้น พวกเราจะไปที่ไหนกันตอนนี้?” เจอรัลด์ถามหลังจากพวกเขาเข้ามาในรถกันอีกครั้ง
“พวกเราจะไปที่ร้านกาแฟข้างโรงแรมเมย์เบอร์รี่กัน นอกจากนี้ เจอรัลด์ นายควรจะรู้เรื่องไม่กี่อย่างก่อน เพราะนายรู้จักเอเดนและเพื่อน ๆ ของเขา นายควรจะรู้ว่าชายหนุ่มที่ร่ำรวยทำตัวกันยังไง แต่อย่างไรก็ตาม วันนี้นายจะแสร้งทำเป็นชายหนุ่มที่ร่ำรวยในแบบที่แตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง เพราะนายถูกลอตเตอรี่ นายจะต้องแสดงท่าทางที่ดื้อรั้นและโอหัง เพื่อที่เฮเวิร์ดจะได้หลงเชื่อ นั่นคือความคิดปกติของพวกเศรษฐกิจใหม่ นายเข้าใจที่ฉันกำลังพูดไหม?” ลิเลียนตอบ
“ฉัน…เข้าใจ ฉันต้องแสร้งทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ แค่เพราะฉันร่ำรวยขึ้นมาชั่วข้ามคืนเนี่ยนะ?” เจอรัลด์ถาม ด้วยรอยยิ้มขมขื่นบนใบหน้าของเขา
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเอง ถ้าเขากลายเป็นร่ำรวยสุด ๆ ขึ้นมาในชั่วข้ามคืนจริง ๆ ทำไมลิเลียนจะยังคงพยายามที่จะไล่ตามเฮเวิร์ดอยู่ล่ะ?
“แค่ทำตามที่ฉันพูดและทุกอย่างก็จะออกมาดีเอง! นายจะต้องฟังการจัดการของควิลล่าทั้งหมดด้วยเช่นกัน! เธอจะช่วยเหลือนายด้วยการเตรียมการทั้งหมดนี้!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอย่างหมดหนทาง เขาจะพูดอะไรได้อีกล่ะ?
เมื่อมาถึงที่ร้านกาแฟ ลิเลียนก็เริ่มแสดงละครตบตาของเธอ
เธอเกาะติดแขนของเจอรัลด์ ขณะที่เขาวางมือไว้บนตัวเธอ ในตอนที่พวกเขาเข้ามาในร้านกาแฟกัน
เจอรัลด์เห็นว่า ทั้งเฮเวิร์ดและชารอนต่างก็กำลังดื่มกาแฟกันอยู่ที่นั่นเช่นกัน ด้วยความชื่นชมต่อลิเลียนที่เพิ่มขึ้นสำหรับเจอรัลด์ เขาเข้าใจได้ว่าเธอต้องค้นคว้ามากแค่ไหนที่จะวางแผนทั้งหมดนี้ออกมาได้
พวกเขาทั้งคู่แสร้งทำเหมือนคู่รักตัวจริง ขณะที่พวกเขาเดินไปที่โต๊ะถัดจากเฮเวิร์ดและชารอนก่อนที่จะนั่งลงกัน
ไม่นานนักหลังจากนั้นชารอนมองไปด้านข้างอย่างเอ้อระเหยและเห็นสองคนอยู่ด้านข้าง
เธอตื่นตระหนกขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ ไปชั่วครู่
“ผมขอรับออเดอร์ได้ไหมครับ?” พนักงานเสริฟ์ถามขึ้นมาอย่างเคารพหลังจากเขาเดินมาหา เมื่อเห็นทั้งลิเลียนและเจอรัลด์ดูแต่งกายเป็นทางการอย่างไร พนักงานเสริฟ์จึงเอาใจใส่อย่างดีที่สุดและทำตัวสุภาพอย่างมากที่สุด
“หืม เอากาแฟที่แพงที่สุดมาให้พวกเรา!”