มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 23
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 23
หลังจากกลับมาที่หออลิซและพวกผู้หญิงยังคนรู้สึกไม่พอใจและประหลาดใจ
ถ้าเจอรัลด์เป็นคนจนจริงและหากว่าเขาถูกล็อตเตอรี่จำนวน100,000 ดอลลาร์ พวกเขาคงไม่ได้รู้สึกอึดอัดใจเช่นนี้
อย่างไรก็ตาม เขาสามารถซื้อกระเป๋าหรูรุ่นลิมิเต็ดได้จริงและเขายังสามารถเลี้ยงอาหารพวกเขาในส่วนที่แพงที่สุดในคฤหาสน์ได้
นอกจากนี้ พอเป็นเรื่องภาพวาดสีน้ำมัน เจอรัลด์ยังสามารถโน้มน้าวแซคให้ปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปได้แบบนั้นเลย
นั่นมันจะเป็นไปได้อย่างไร?
“อลิซ เธอคิดอย่างไรเกี่ยวกับเหตุการณ์ในวันนี้?”
อลิซนั่งอยู่บนเตียงขณะที่กำลังฟังเจสลิน ที่กำลังลบเครื่องสำอางบนหน้าอยู่ตอนนี้
หลังจากนั้น เธอขมวดคิ้วก่อนจะพูดว่า “ไม่รู้สิ บางทีพวกเราอาจจะคิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้เกินไป ไม่ใช่ว่าเฮลี่ได้โทรหาฮาร์เปอร์เพื่อถามและยืนยันสถานการณ์กับเขาแล้วหรอกเหรอ? ไม่ว่ายังไง เหตุผลเดียวที่แซคปฏิบัติกับเจอรัลด์อย่างดี นั่นเป็นเพราะว่าเจอรัลด์ได้ช่วยเหลือชีวิตลูกสาวของเขา
ฉันคิดว่าแซคพยายามที่จะหาเหตุผลมารองรับเพื่อที่ว่าเจอรัลด์จะได้ไม่อับอายขายหน้าเกี่ยวกับภาพวาดสีน้ำมันมากเกินไป อย่าลืมว่า เจอรัลด์ได้ช่วยชีวิตลูกสาวของเขาไว้และนั่นคงเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเขา
อลิซรู้สึกดีขึ้นอย่างมากขณะที่เธอคิดถึงเหตุผลนี้
“อืม ฉันคิดว่ามันดูสมเหตุสมผล ฉันคิดว่าเจอรัลด์เป็นคนรวยจริง ๆ นะตอนนี้! นั่นทำให้ฉันกลัวแทบตายแหนะ! เจสลินพูดขณะที่ถอนหายใจยาว!
“อะไรนะ? เธอไม่ได้เรียกเขาว่าเจอรัลด์อีกต่อไปแล้วเหรอ?”
พวกผู้หญิงคนอื่นเริ่มหัวเราะในหมู่กันเอง
“ใครที่พูดกับเขาในท่าทางที่น่ารักแบบนั้นกัน? หากเขาสามารถขอคุณไลล์ให้มอบตำแหน่งดี ๆในธุรกิจของเขาให้กับฉันได้ ในอนาคตฉันจะเอ่ยถึงเขาแบบนั้นอย่างแน่นอน! อย่างน้อยฉันก็ไม่ต้องกังวลอะไรในชีวิตอีก”
“เจอรัลด์ โชคดีมากเลย ฉันเดานะว่าคุณไลล์จะถือว่าเหตุการณ์ในวันนี้เหมือนกับว่าเขาได้ตอยแทนให้กับเจอรัลด์สำหรับทุกสิ่งอย่างที่เขาได้ทำเพื่อครอบครัวของเขาแล้ว”
พวกผู้หญิงยังคงซุบซิบในหมู่กันเอง
อลิซรู้สึกโล่งใจอย่างมากเมื่อเธอได้ยินพวกเขาพูด ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ยิ่งเจอรัลด์ทนทุกข์มากเท่าไหร่ เธอก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นเท่านั้น
มันคือความรู้สึกแปลก ๆ
ขณะเดียวกัน เจอรัลด์ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย
หลังจากกลับมาที่หอ เจอรัลด์และเพื่อนร่วมห้องของเขารู้สึกง่วงนอนอย่างรวดเร็วเนื่องจากว่าพวกเขารู้สึกอ่อนล้าจากการที่เล่นและใช้เวลาทั้งวันอยู่ข้างนอก
วันถัดมา ก็ถึงเวลาเข้าชั้นเรียนแล้ว
ในตอนนี้เอง เจอรัลด์เห็นฮาร์เปอร์และพวกผู้ชายคนอื่น ๆ กำลังเขียนชื่อของพวกเขาลงบนใบสั่งจ่าย
เมื่อเจอรัลด์เห็นข้อความในห้องแชทกลุ่ม เขาตระหนักได้ทันทีว่าถึงเวลาที่พวกเขาต้องจ่ายค่าเทอมของพวกเขาแล้ว
“เจอรัลด์ นายจะรอเงินช่วยเหลือที่นายจะได้รับภายในสองอาทิตย์ก่อนนายจะจ่ายค่าเทอมหรือเปล่า หรือว่านายมีวิธีที่จะจ่ายทางอื่นไหม?”
ความจริงแล้ว ฮาร์เปอร์อยากจะถามเจอรัลด์ว่าคุณไลล์ ได้ให้เงินเขามาเพื่อจ่ายค่าเทอมหรือเปล่า
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขานึกถึงภาพวาดสีน้ำมันเมื่อคืน ฮาร์เปอร์ไม่อยากจะถามคำถามนั้นอีกต่อไป
เขากลัวว่าเจอรัลด์จะเป็นคนยากไร้อีกครั้งในวันนี้
เจอรัลด์ยิ้มก่อนเค้าจะพูดขึ้นว่า “ไม่เป็นไรฉันยังคงมีเงินเหลืออยู่บ้างในบัญชีธนาคารของฉัน และมันควรจะพอสำหรับจ่ายค่าเทอมของฉัน ยังไงซะ ฉันจะเข้าไปเรียนช้าหน่อยเพราะฉันต้องไปถอนเงินสดที่ธนาคาร!”
ฮาร์เปอร์บอกได้เลยว่าเจอรัลด์ไม่ได้โกหก เจอรัลด์อาจจะมีเงินเหลืออยู่บ้างสำหรับจ่ายค่าเทอมของเขาจริง ฮาร์เปอร์รู้สึกโล่งใจขึ้นอย่างมาก
ในตอนนี้เอง เจอรัลด์มาถึงธนาคารที่อยู่ด้านหน้าวิทยาเขตองมหาวิทยาลัย
“ผมขอถอนเงินจำนวน 1500 ดอลลาร์ครับ!” เจอรัลด์ตอบกลับขณะยื่นบัตรธนาคารให้เจ้าหน้าที่ธนาคาร
เจ้าหน้าที่ธนาคารด้านในรู้สึกตะลึงไปเล็กน้อย
หลังจากตรวจสอบบัตรธนาคารของเจอรัลด์ เธอมองเจอรัลด์ก่อนที่จะมองบัตรธนาคารในมือของเธอ
หลังจากนั้น ในที่สุดเธอก็ถามเจอรัลด์ด้วยความแปลกใจ “เกิดอะไรขึ้นกับบัตรธนาคารของคุณ? ทำไมถึงมีการเปลี่ยนแปลงมากเหลือเกินในบัตรของคุณ?”
มีการเปลี่ยนแปลงในบัญชีธนาคารของเขางั้นเหรอ?
ตอนนี้เองเจอรัลด์ก็รู้สึกตกใจเช่นกัน
ความจริงแล้ว เจ้าหน้าที่ธนาคารผู้หญิงรู้สึกว่าเจอรัลด์เป็นเพียงแค่นักเรียนธรรมดาคนหนึ่งที่ไม่มีเงินเลยเมื่อดูจากการแต่งกายของเขา
ดังนั้น เธอพูดกับเขาด้วยท่าทางที่ไม่สุภาพและไม่อดทน
อย่างไรก็ตาม มีเพียงลูกค้าชั้นนำบางรายในธนาคารที่สามารถเปลี่ยนแปลงบัญชีของเขาได้
ตอนนี้เอง เธออธิบายอย่างเร็ว “ใช่ มีการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในบัญชีธนาคารของคุณ จำนวนการถอนขั้นต่ำของบัญชีธนาคารคุณตอนนี้คือ30,000 ดอลลาร์! คุณไม่สามารถถอนเพียงแค่ 1500 ตอนล่า”
พนักงานธนาคารผู้หญิงมองเจอรัลด์ขึ้น ๆ ลง ๆ
ไม่ว่าเธอจะมองเขาแค่ไหน เด็กนักเรียนคนนี้ก็ไม่ดูเหมือนคนที่ร่ำรวยเลย
ใครเป็นผู้เปลี่ยนแปลงบัญชีธนาคารของเขากัน?
เจอรัลด์รู้ว่าใครเป็นผู้เปลี่ยนแปลงบัญชีธนาคารของเขา
เขารู้ได้ทันที
จะเป็นใครอื่นที่ไหน นอกจากพี่สาวของเขาเจสสิก้า?
เขาไม่สามารถเข้าใจพี่สาวเขาได้เลยจริง ๆ เขาไม่ใช่ประเภทคนที่ชอบใช้เงิยมากนักแต่ตอนนี้ พี่สาวของเขาได้กำหนดเงินขั้นต่ำสำหรับจำนวนเงินสดที่เขาจะถอนได้จากธนาคาร! เธอต้องการให้เขาใช้ชีวิตอย่างลูกคนรวย!
หลังจากนั้น เขานำโทรศัพท์ของเขาออกมาเพื่อโทรออก
คนที่เขากำลังโทรหาได้รับสายเขาอย่างทันที
“พี่ครับ พี่คือคนที่ทำการปรับเปลี่ยนบัญชีธนาคารของผมใช่ไหม?”
“ใช่ ฉันคือคนที่ปรับและกำหนดวงเงินขั้นต่ำเอง พี่รู้ว่านายได้ใช้ชีวิตอย่างไรมาแต่พี่ก็อยากให้นายได้ใช้ชีวิตอย่างลูกคนรวยตอนนี้แทนที่จะแสดงออกและใช้ชีวิตเหมือนกับยังคงเป็นคนยากไร้! พี่อยากให้นายค่อย ๆ ปรับตัวเข้ากับตัวตนใหม่ของนาย เพื่อที่นายจะได้เป็นหลักให้ครอบครัวของเราในอนาคตได้!”
เจอรัลด์ตะลึงจนพูดไม่ออก
“ยังไงซะ พี่ก็จะโทรหานายอยู่แล้วถึงแม้ว่านายไม่โทรหาพี่วันนี้ การเปลี่ยนวงเงินการถอนขั้นต่ำในบัญชีของนายไม่ใช่สิ่งเดียวที่พี่ทำ นายจำบัตรช็อปปิ้งยูนิเวอร์แซลโกลบอลซูพรีมที่พี่ให้นายได้ไหม?”
“ยังมีเงินประมาณ 1,000,000 ครึ่งดอลลาร์เหลืออยู่ในนั้น พี่ได้กำหนดวันหมดอายุของเงินภายในเดือนนี้ ถ้านายไม่ใช้เงินในบัตรให้หมดภายในสิ้นเดือนนี้ ฉนั้นเงินในบัตรก็จะสูญเปล่า!”
“ว่าไงนะ?”
ตาของเจอรัลด์เบิกกว้างด้วยความตกใจ
เหี้ยมโหดเกินไปแล้ว!
นี่มันเลือดเย็นมากเกินไป
เธอกำลังบังคับให้เขาใช้ชีวิตอย่างลูกคนรวย
“นายควรจะคุ้นเคยกับสถานะและชีวิตใหม่อย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มิฉะนั้น พ่อกับแม่และพี่คงจะกังวลว่าสุดท้ายแล้วเราจะพานายออกจากเงามืดของความยากจนทุกวันได้อย่างไร…”
หลังจากนั้น เจสสิก้าวางสายทันที
“เป็นอะไรมากป่ะ? นายจะถอนเงินหรือเปล่า? นายหยุดล่าช้าและทำพวกเราเสียเวลาได้ไหม?
อย่างไม่รู้ตัว มีคนเข้าแถวอยู่ด้านหลังเจอรัลด์และมีนักเรียนประมาณห้าถึงหกคนกำลังรออยู่หลังของเจอรัลด์ เพราะพวกเขาต้องการจะถอนเงินเหมือนกัน
คนที่เพิ่งพูดคือผู้ชายคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดีแขนของเขาโอบรอบสาวสวยไว้ขณะที่จ้องเจอรัลด์ด้วยความดูถูก
วันนี้เป็นวันของการจ่ายค่าเทอมของพวกเขา
ดังนั้น ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเด็กนักเรียนจำนาวนมากจะมาที่ธนาคารนี้เพื่อถอนเงินไปจ่ายค่าเทอม
เมื่อเด็กผู้ชายเห็นการแต่งตัวของเจอรัลด์และเมื่อเขาเห็นเจอรัลด์คุยโทรศัพท์นาน เขาคาดเดาไว้ว่าเจอรัลด์คงไม่มีเงินเหลือในบัญชีธนาคารและนั่นเองทำให้เขาไม่มีทางเลือกที่จะต้องโทรหาทางบ้านเพื่อถามเรื่องเงิน
“โอ้ งั้นนายจัดการให้ครอบครัวมรวบรวมเงินให้ได้แล้วใช่ไหม? นายรู้มั้ยว่าพวกเราทุกคนไปเรียนช้าเพราะนาย?”
ตอนนี้เอง ผู้หญิงในวงแขนของเด็กผู้ชายได้พูดขึ้นขณะจ้องไปที่เจอรัลด์
“เอาหละ ฉันจะถอนจำนวนเงินขั้นต่ำ”
เมื่อเจอรัลด์เห็นคนต่อแถวยาวอยู่ด้านหลัง เขาจึงรีบพูดขึ้นกับเจ้าหน้าที่ธนาคารผู้หญิง