มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1629
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน นิยาย บท 1629
ไม่นานหลังจากนั้น ชายชราที่สวมเสื้อคลุมยาวคนหนึ่งก็เดินเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลซาห์น
ด้วยป้ายชื่อสีทองที่ปักไว้บนหน้าอกของเขา บุคคลนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก อาจารย์เชส ฮ้นท์ ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านยันต์วิชาลับขั้นที่สองแห่งสหภาพยันต์…
“อ๊า นายมาถึงแล้วเชส!” โยชัวพูด ขณะที่เขารีบเดินไปทักทายชายชราเมื่อเห็นเขา
“แล้วนายต้องการพบฉันด้วยเรื่องอะไรกันแน่ล่ะ โยชัว?” เชสถามอย่างไม่อ้อมค้อม
การพูดคุยกันแบบสบาย ๆ ของพวกเขาทั้งสองคนบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าทั้งคู่เป็นเพื่อนเก่ากัน
“ฉันอยากจะแนะนำให้นายรู้จักกับคนที่สนใจอยากจะเรียนรู้วิธีสร้างยันต์วิชาลับ และฉันคิดว่านายกับเขาน่าจะคุยเรื่องรายละเอียดได้ดีกว่าถ้าได้พบกันแบบตัวต่อตัว ดังนั้นฉันก็เลยเชิญนายมาที่นี่ยังไงล่ะ!” โยชัวตอบด้วยรอยยิ้ม
เมื่อเขาได้ยินแบบนั้น เชสก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะพูดติดตลกว่า “อย่าบอกนะว่านายอยากจะขอให้ฉันรับลูกสาวคนโปรดของนายมาเป็นศิษย์น่ะ!”
โยชัวหัวเราะเป็นการตอบกลับทันที “ฉันคงจะดีใจมากถ้าเธอสนใจเรื่องการสร้างยันต์จริง ๆ! อย่างไรก็ตามเธอมีแผนของเธอเองอยู่แล้ว คนที่ฉันอยากจะแนะนำให้นายรู้จักก็คือชายหนุ่มคนนี้ต่างหากล่ะ!”
หลังจากนั้นโยชัวก็ชี้ไปทางเจอรัลด์
ขณะที่เชสกำลังจ้องมองไปที่เจอรัลด์ โยชัวก็กล่าวเสริมว่า “เจอรัลด์ นี่คือ อาจารย์เชส ฮันท์ ซึ่งเป็นอาจารย์ผู้เชี่ยวชาญด้านยันต์วิชาลับขั้นที่สองแห่งสหภาพยันต์!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ทักทายเชสด้วยน้ำเสียงที่สุภาพทันที “ยินดีที่ได้รู้จักครับ อาจารย์ฮันท์! ผมชื่อเจอรัลด์ คลอฟอร์ด และผมก็เคยได้ยินเรื่องราวมากมายเกี่ยวกับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของคุณในด้านการสร้างยันต์วิชาลับ! จากที่กล่าวมา ผมหวังว่าคุณจะยอมรับผมเป็นลูกศิษย์ของคุณ และสอนวิธีสร้างยันต์วิชาลับให้กับผมด้วยนะครับ!”
หลังจากได้ยินเช่นนั้น เชสก็เลิกคิ้วเล็กน้อยแล้วหันไปมองโยชัวก่อนจะพูดว่า “ฉันว่านายน่าจำจะได้ว่าฉันไม่รับใครมาเป็นลูกศิษย์ของฉันแบบสุ่มสี่สุ่มห้านะ โยชัว…”
หากจะให้พูดตามตรง เชสไม่อยากรับเจอรัลด์มาเป็นลูกศิษย์ของเขานัก หากเป็นโนริที่ต้องการเรียนรู้วิชาจากเขา เชสคงจะตอบตกลงที่จะทำเช่นนั้นโดยไม่ต้องคิดเลยแม้แต่น้อย เพราะท้ายที่สุดแล้ว เธอก็เป็นลูกสาวของโยชัว และเหตุผลที่เขาทำแบบนั้น ก็เพราะว่าเขาเห็นแก่หน้าของโยชัว
อย่างไรก็ตาม เจอรัลด์เป็นคนแปลกหน้าสำหรับเขาโดยสิ้นเชิง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้เชสลังเลใจเล็กน้อยที่จะยอมรับเขาเป็นศิษย์
“ฉันจำได้ แต่ฉันอยากจะบอกให้นายรู้เอาไว้ว่าเด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา… เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ และแข็งแกร่งมาก! เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของโนริด้วย ดังนั้น…” โยชัวพึมพำ ขณะพยักหน้าให้ชายชรา
“แสดงว่านายกำลังจะบอกให้ฉันยอมรับเขาเป็นศิษย์ของฉันใช่ไหม? อืม… ฉันจะให้เขาทำการทดสอบก่อนก็แล้วกัน และถ้าเขาสอบผ่าน ฉันก็จะยอมรับเขาเป็นศิษย์ นายจะว่าอย่างไรล่ะ?” เชสแนะนำ
เนื่องจากเขาเป็นเพื่อนเก่าของโยชัว เชสจึงรู้ดีว่าเขาต้องไว้หน้าโยชัวบ้าง ด้วยเหตุนี้ เขาจึงคิดว่าการทดสอบเจอรัลด์น่าจะเป็นหนทางออกที่ยุติธรรมที่สุดในการตัดสินเรื่องนี้
เมื่อได้ยินเช่นนั้น โยชัวจึงหันไปมองเจอรัลด์เพื่อดูปฏิกิริยาของเขา
แน่นอนว่าเจอรัลด์แทบจะไม่ลังเลเลย เขาตอบกลับว่า “ผมเห็นด้วยครับ! และถ้าผมไม่ผ่านการทดสอบ ผม เจอรัลด์ คลอฟอร์ด ขอสาบานว่าจะไม่รบกวนอาจารย์ฮันท์อีกต่อไป!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เชสก็โบกมือเพื่อเสกให้แปรงและยันต์ที่ว่างเปล่าปรากฏต่อหน้าเขาและเจอรัลด์
“ดีมาก! การทดสอบของฉันไม่มีอะไรซับซ้อน หากเธอมีความสามารถอย่างที่โยชัวพูดจริง เธอจะสามารถเลียนแบบยันต์ของฉันได้ ถ้าเธอผ่านการทดสอบนี้ไปได้ ฉันจะรับเธอเป็นลูกศิษย์ของฉัน!” เชสอธิบาย
หลังจากนั้น เชสก็จับพู่กันของเขา ก่อนที่จะเริ่มวาดยันต์อย่างรวดเร็ว…