มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1508
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1508
คาร์ลอสหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ในขณะที่เขาส่ายหัว จากนั้นเขาก็พูดว่า “ช่างโง่เขลาเสียจริง! ไม่คิดว่าแกยังกล้าที่จะต่อกรกับฉันแต่แรก! ใครกันที่ทำให้แกรู้สึกกล้าหาญถึงเพียงนี้?”
หลังจากนั้นชายชราก็ยกมือขึ้น… และเริ่มยกร่างสเต็ดสันขึ้นไปในอากาศโดยไม่ได้แตะต้องตัวเขาเลย!
เมื่อเห็นสเต็ดสันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว และอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถตอบโต้อะไรได้เลย ซีเรียลซึ่งอยู่ใต้แท่นสูงก็ตะโกนอย่างรวดเร็วว่า “พ่อ! รีบคิดหาวิธีจัดการกับไอ้วายร้ายคนนั้นทีสิคะ!”
แม้จะได้ยินคำอ้อนวอนของลูกสาว แต่ยาคอฟก็หมดปัญญาที่จะคิดหาทางแก้ไขสถานการณ์ในตอนนั้น
ในขณะเดียวกัน คาร์ลอสกำลังหันไปมองว่าใครเป็นคนตะโกนเรียกให้คนมาช่วยสเต็ดสัน วินาทีที่เขาสบตากับซีเรียล เขาก็หยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดว่า “ดูเหมือนแกเองก็จะเก่งไม่เบาเลยนะ สาวน้อย! เอาล่ะ ในเมื่อแกรักมันมาก ฉันก็จะสูบวิญญาณของแกทั้งสองให้เหือดแห้งไปพร้อมกัน!”
คาร์ลอสหัวเราะทันทีที่ประโยคของเขาจบลง ยังไม่ทันที่ซีเรียลจะได้โต้ตอบ คาร์ลอสก็ยกมือขึ้นอีกครั้ง และดึงเด็กหญิงผู้น่าสงสารไปทบนแท่นสูงเช่นกัน!
เมื่อเห็นเช่นนั้น ยาคอฟก็รู้สึกกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก เขาตะโกนออกไปทันที “ผม ผมขอร้องล่ะ ท่านอาจารย์หัวเราะ…! ได้โปรดไว้ชีวิตลูกสาวของผมด้วย…!”
เมื่อมองเห็นซีเรียลที่กำลังดิ้นรนเพื่อพยายามปลดปล่อยตัวเองจากการถูกดึงเข้าไปใกล้ชายชรา ซาเวอรี่ก็ลุกขึ้นยืนในทันทีและตะโกนว่า “ซะ ซีเรียล!”
ยาคอฟที่กำลังไม่แน่ใจว่าคาร์ลอสจะทำอะไรกับลูกสาวของเขาอีกก็พูดขึ้นมาว่า “ผม ผมแน่ใจว่าท่านคงไม่ได้ต้องการจะเป็นศัตรูกับครอบครัวของผมหรอก ใช่ไหม ท่านอาจารย์หัวเราะ? ยิ่งกว่านั้น ลูกสาวของผมก็ไม่เคยผ่านการฝึกฝนวิชามาเลยด้วยซ้ำ! ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ท่านจะต้องทำร้ายเธอแบบนั้น…!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คาร์ลอสก็ขมวดคิ้วอยู่ครู่หนึ่ง อย่างไรก็ตาม เขาได้สติกลับมาอย่างรวดเร็ว และหัวเราะเสียงดังสนั่น ก่อนจะตอบว่า “เฮ้ ตอนนี้ แกไม่คิดว่ามันจะไร้ยางอายไปหน่อยเหรอที่จะขอให้ฉันปล่อยตัวผู้หญิงคนนี้ไป เอาล่ะ ฉันจะให้แกเลือกว่าใครที่สมควรตาย! มันควรจะเป็นสเต็ดสัน? หรือซีเรียลดี? ฉันจะปล่อยให้แกสองคนตัดสินใจกันเอง! ให้คิดซะว่านี่เป็นวิธีที่ฉันให้ความเคารพต่อตระกูลแวดดี้ก็แล้วกัน! ฮ่าฮ่าฮ่า!”
ในขณะที่เธอยังคงประหม่า ซีเรียลก็หันไปมองสเต็ดสันด้วยสายตาคาดหวัง…
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอเห็นกลับเป็นเด็กหนุ่มหน้าซีดเผือดที่ร้องอ้อนวอน “ทะ ท่าน! ผมขอร้องให้ท่านช่วยปล่อยผมไปเถิด…! ซีเรียลเป็นเพียงคนธรรมดา ดังนั้นการฆ่าเธอจึงเป็นเรื่องง่ายเหมือนการกำจัดตัวเรือด…! นอกจากนี้ โปรดทราบว่าในฐานะคนคนหนึ่งที่สามารถเข้าสู่ขอบเขตการฝึกฝนทักษะวิชาได้ ผมถือว่าผมยังมีค่าสำหรับท่านนะครับ…!”
“…อะ อะไรนะ…?” ซีเรียลพึมพำ ในขณะที่เธอเริ่มตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ทันที
นี่… นี่ไม่ใช่อย่างที่เธอเคยจินตนาเอาไว้เลย… เขาเป็นผู้ชายที่เธอรู้สึกชื่นชม… เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะกล้าเปรียบเทียบเธอกับตัวเรือดที่ไร้ค่าแบบนั้น…!
คาร์ลอสหัวเราะกับคำตอบของสเต็ดสันแล้วหันไปมองซีเรียล ก่อนจะพูดว่า “คำพูดของเขาฟังดูเข้าท่าดีนะ! แล้วแกล่ะ สาวน้อย? แกคิดอย่างไร?”
ในขณะนั้น ซีเรียลยังคงตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ท้ายที่สุด ตั้งแต่หมอดูคนนั้นบอกกับเธอว่าคนรักในอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไร เธอก็เฝ้าอดทนรอจนกว่าเขาจะปรากฏตัว… หมอดูเคยบอกเธอด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นคือคนที่คู่ควรกับเธอ… คนที่จะอยู่เคียงข้างเธอไปจนวันตาย…
การที่เธอได้เห็นคนรักที่ถูกลิขิตไว้กลายเป็นคนแบบนี้… ทั้งหมดนี้กำลังจะบอกกับเธอว่าโชคชะตาของเธอเป็นแค่เรื่องตลกร้ายงั้นเหรอ?
เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้ว เธอถึงกับอยากจะร้องตะโกนออกมาว่า ‘เอาเลย ฆ่าฉันซะ!’
ซีเรียลกลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง เมื่อเธอได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “แกอ้างว่าแกมีชีวิตอยู่มานานกว่าสามร้อยปีแล้วใช่ไหม? ฉันคิดว่านั่นเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ เพราะคงมีเพียงไอ้ชั่วอายุพันปีเท่านั้นแหละที่จะทำเรื่องเลวทรามอย่างที่แกทำได้! แกไม่ปล่อยแม้แต่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสาด้วยซ้ำ! สำหรับฉันแล้ว แกมันก็แค่สัตว์ประหลาดตัวหนึ่งเท่านั้น!”
ผู้หญิงที่ตะโกนไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเพอร์ลา และความโกรธของเธอก็พลุ่งพล่านขึ้น เมื่อเธอได้เห็นว่าคาร์ลอสปฏิบัติต่อซีเรียลอย่างไร และด้วยความโกรธทั้งหมดนั้น เธอจึงพูดในสิ่งที่เธอคิดออกมาโดยไม่ได้คำนึงถึงผลลัพธ์ที่จะตามมาด้วยซ้ำ
เมื่อคาร์ลอสได้ยินเช่นนั้น เขาก็หันไปมองเพอร์ลาก่อนจะตอบว่า “โอ้? ต้องบอกว่าวันนี้เป็นวันที่น่าสนใจจริง ๆ! ท้ายที่สุด ฉันก็มีโอกาสได้เจอกับคนสามคนที่มีจิตใจเมตตาและเห็นอกเห็นใจผู้อื่น! แต่ถึงกระนั้น จงรู้ไว้เถอะว่าฉันมีนิสัยชอบมอบความตายอันน่าสยดสยองให้ผู้คน ไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม หากพวกเขามันเลือกที่จะไม่เคารพฉัน! และตอนนี่แกก็จะเป็นหนึ่งในผู้หญิงที่โชคร้ายคนนั้น!”
หลังจากส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น คาร์ลอสได้ร่ายเวทย์มนต์เพื่อกักขังซีเรียลและสเต็ดสันไว้ ก็ยื่นมือของเขาออกไปหาเพอร์ลา และพร้อมที่จะดึงเธอเข้ามาด้วย
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะยกเธอขึ้นจากพื้นได้ จู่ ๆ ก็มีลำแสงสีขาวปรากฏขึ้น และพุ่งลงมาเหนือคาร์ลอสโดยตรง! แสงนั้นสว่างมาก และดูเหมือนมันจะครอบคลุมไปทุกตารางนิ้วของพื้นที่ใต้ดิน
ถึงกระนั้น คาร์ลอสก็สามารถสังเกตเห็นมันได้อย่างทันท่วงทีและหลบการโจมตีได้ทันอย่างหวุดหวิด
ขณะที่เขากำลังกระโจนหลบลำแสงนั้น ชายชราก็เลิกคิ้วก่อนจะหันไปถามว่า “ใครกันที่กล้าทำแบบนี้?”