มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1437
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1437
ที่ท่าเรือฮ่องกงในนอร์ทเบย์
ผู้คนจำนวนมากมารวมตัวกันในสถานที่ที่มีชีวิตชีวาแห่งนี้
ปรากฏว่ามีชายคนหนึ่งกำลังคลานอยู่บนพื้น และสิ่งนี้ได้กระตุ้นความอยากรู้อยากเห็น และความสนใจของผู้ชมจำนวนมาก
ทุกคนพากันชี้นิ้วไปที่ชายคนนี้ แต่ไม่มีใครเต็มใจที่จะยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือเขาเลยสักคน
“บ้าเอ๊ย! นั่นมันประธานแซค ไลล์ ไม่ใช่เหรอ!”
ในที่สุดก็มีคนจำหน้าชายผู้นี้ได้
ใช่แล้ว ชายผู้นี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เขาคือประธานไลล์ผู้น่าเวทนาจากแวดวงธุรกิจนั่นเอง
โอ้พระเจ้า แซค ไลล์? เขามาลงเอยในสภาพแบบนี้ได้อย่างไร?
เขามีสีหน้าที่ดูหวาดกลัวเป็นอย่างมาก
ทันทีที่เขาเปิดปากพูด ผู้คนที่มุงดูอยู่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป
นั่นก็เป็นเพราะว่าประธานไลล์ที่อยู่ข้างหน้าพวกเขามีสภาพที่สะบักสะบอมเป็นอย่างมาก มีคนทำร้ายเขา และทำให้กล้ามเนื้อที่มือและเอ็นร้อยหวายของเขาขาด
เป็นไปไม่ได้ที่ผู้คนจะไม่ถอนหายใจด้วยความสมเพชเมื่อเห็นฉากที่เกิดขึ้นนี้
“ประธานไลล์ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?! ผมได้ยินมาว่าตอนนี้คุณอยู่ที่เมืองเมย์เบอร์รี่ แล้วทำไมจู่ ๆ คุณถึงมาอยู่ที่ท่าเรือฮ่องกงได้ล่ะ?”
เห็นได้ชัดว่าชายวัยกลางคนคนนี้รู้จักประธานไลล์ เขาจึงรีบเดินเข้าไปหาด้วยสีหน้าที่ดูเศร้าสร้อย
ในเวลาเดียวกัน เขารีบหยิบขวดน้ำออกมา จากนั้นเขาก็พยายามจะยื่นมันให้แซค ซึ่งดูเหมือนคนที่กำลังกระหายน้ำ
ก่อนที่เขาจะทันได้ป้อนน้ำใส่ปากของแซค ขวดน้ำก็ถูกเตะจนกระเด็นออกไป
พวกเขาคือบอดี้การ์ดสามคนที่สวมชุดสีดำ และพวกเขาก็หัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “เฮ้ ไอ้อ้วน! ถ้าแกไม่อยากตายก็รีบออกไปไกล ๆ! อย่ามายุ่งวุ่นวาย! มิฉะนั้น วันนี้แกจะต้องตายที่นี่!”
บอดี้การ์ดในชุดดำกล่าวอย่างเย็นชา
ชายวัยกลางคนยังอยากจะช่วยแซค แต่เมื่อเขาเห็นว่าคนพวกนี้น่าจะพูดจริง เขาก็ไม่กล้าที่จะขวางทางพวกเขาอีกต่อไป
เขาจึงได้แต่ออกไปอย่างไม่เต็มใจนัก
แซคอยากจะหยิบขวดขึ้นมาจิบน้ำ
แต่มันก็ทำให้บอดี้การ์ดในชุดดำเหยียบมือของเขาทันที
ถึงแม้มือของแซคจะมีเลือดไหลออกมาแล้ว แต่บอดี้การ์ดคนนั้นก็ยังคงเพิ่มแรงกดลงบนมือของเขาต่อ
“ฉันบอกแกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามดื่มน้ำเป็นเวลาเจ็ดวัน? นี่แค่วันที่สาม แกก็ทนไม่ไหวแล้วหรือไง?! แกคิดว่าแกยังเป็นคนที่มีชื่อเสียงและมีอำนาจมากในตระกูลคลอฟอร์ดอย่างนั้นเหรอ? แกกล้าให้คนเอาน้ำมาเสิร์ฟให้ถึงที่เลยหรอ?! ฉันจะบอกอะไรแกให้นะ ตอนนี้ตระกูลคลอฟอร์ดของแกน่ะ เปลี่ยนชื่อเป็นตระกูลไซม์เรียบร้อยแล้ว! จากนี้ไป พวกแกทุกคนก็เป็นได้แค่สุนัขรับใช้ของตระกูลเท่านั้น!” บอดี้การ์ดกล่าวอย่างเย็นชา
สำหรับแซค เขารู้สึกกระหายน้ำมากจนคิดที่จะดื่มน้ำที่หกอยู่บนพื้น
“บ้าเอ๊ย! อยากดื่มน้ำมากขนาดนั้นเลยเหรอ?! ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกเรา โยนมันลงไปในแม่น้ำ! ถ้ามันรอดและว่ายกลับขึ้นมาได้ก็นับว่ามันยังโชคดี!”
บอดี้การ์ดกล่าวพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ได้ครับ!”
บอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ตอบพร้อมกัน
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็เพิ่งออกจากเกาะในทะเลตะวันออกเฉียงใต้
เขาบังเอิญผ่านฮ่องกง ในขณะที่เขาเตรียมจะกลับเกาะคลอฟอร์ด
มันบังเอิญมากที่เขาได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้นพอดี
อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้มีเวลามากพอที่จะไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่นในตอนนี้
ขณะที่เขากำลังจะจากไป จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงแซคร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ตอนแรกเขาคิดว่าเขาอาจจะหูฝาดไป
พอเขาหันกลับไปดูเท่านั้น เขาจึงได้รู้ว่านั่นเป็นเสียงของแซคอย่างแน่นอน!
เป็นไปได้อย่างไรกัน?!
เปลือกตาของเจอรัลด์กระตุกอย่างรุนแรง
เขาปรากฏตัวต่อหน้าคนไม่กี่คนในเวลานี้
“แซค!” เจอรัลด์ตะโกนเสียงดังด้วยความไม่เชื่อ
ทั้งคู่เพิ่งพบกันเมื่อไม่กี่วันก่อน และเขาก็ดูสบายดี ยิ่งไปกว่านั้น ในเวลานั้นแซคก็กำลังจัดการกับเรื่องการโอนทรัพย์สินของครอบครัวคลอฟอร์ดอยู่ เขากลับไปที่เมืองเมย์เบอร์รี่แล้วนี่นา แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
แซคตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ และเขาก็รีบเงยหน้าขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงของเจอรัลด์
“คุณ… คุณคลอฟอร์ด?!”
น้ำตาเริ่มไหลลงมาบนใบหน้าของแซค
เขารู้สึกราวกับว่าในที่สุดเขาก็ได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์อันมืดมิด
“เกิดอะไรขึ้น?” เจอรัลด์รีบถาม
“มันเป็นฝีมือของตระกูลกันเทอร์และราชาแห่งประตูมิติแห่งการพิพากษาครับ พวกมันเข้ามายึดครองคฤหาสน์คลอฟอร์ด และกวาดต้อนทุกคนออกไป จากนั้นมันก็มอบหน้าที่ให้ตระกูลไซม์แห่งเมืองเคอร์ตันเข้ามาจัดการทุกอย่างในตระกูลคลอฟอร์ด พวกมันเข้ายึดครองอุตสาหกรรมและทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลคลอฟอร์ด! ผมพยายามต่อต้านพวกมันแล้ว ผลก็คือ ผมถูกพวกมันจับและถูกนำตัวมาที่นี่!” แซคร้องไห้ออกมาอย่างน่าสมเพช
“หืม? นี่ใครกัน? เขาจะใช่คุณคลอฟอร์ดที่ครอบครัวกันเทอร์กำลังตามหาอยู่หรือเปล่า?”