มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1399
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1399
หลังจากนั้นไม่นานภาพนั้นก็หายไป และแสงของแมคคิวชั่นก็ค่อย ๆ หรี่ลง ก่อนที่มันจะตกลงสู่ฝ่ามือของเจอรัลด์ในที่สุด
“…คุณล็อคแลนด์ คุณรู้หรือไม่ว่าแมคคิวชั่นพยายามจะบอกอะไรนอกเหนือจากสิ่งที่แสดงให้เราเห็นก่อนหน้านี้? อาจมีบางสิ่งที่เลวร้ายเกิดขึ้นกับผู้ที่เข้าร่วมในพิธีปฏิญาณตนต่อบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์…?” เจอรัลด์ถามอย่างกังวลใจ
“ฉันมีความรู้สึกว่ามันน่าจะเป็นอย่างนั้น… แมคคิวชั่นไม่เพียงเปิดเผยให้เราเห็นว่าการเดินทางของผู้เข้าร่วมพิธีปฏิญาณตนต่อบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้ราบรื่น มันยังแสดงให้เห็นหลุมฝังศพของลีมิส รวมถึงคฤหาสน์ของครอบครัวคุณอีกด้วย จากสิ่งที่ฉันเดาได้ เหตุการณ์ที่ไม่สงบบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นที่สถานที่ทั้งสองแห่งนี้ในไม่ช้านี้!” ไซล่าตอบ
“…อะไรนะ? งั้นก็อย่าเสียเวลาอีกเลย! รีบไปที่สถานที่เหล่านั้นเพื่อตรวจสอบกันเถอะ” เจอรัลด์ที่กำลังตกใจพูดขึ้นในทันที
“ถูกต้องแล้ว! ว่าไปแล้วตอนนี้คุณมีแมคคิวชั่นอยู่ในมือแล้ว จงดูแลมันให้ดี เจอรัลด์ จำไว้ว่ามันจะช่วยรักษาฐานพลังเดเลอร์ของคุณ! ด้วยเหตุนี้ จงเริ่มพึ่งพามันเมื่อใดก็ตามที่คุณเผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่ง แม้ว่าคุณจะคิดว่าคุณสามารถต่อสู้กับพวกเขาได้โดยไม่ต้องการความช่วยเหลือจากแมคคิวชั่นก็ตาม!” ไซล่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล
“ไม่ต้องกังวล ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ไซล่า ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือเราต้องรีบไปที่สุสานของลีมิส รวมถึงคฤหาสน์คลอฟอร์ด นอกจากนี้ ผมยังอยากจะเดินทางไปยังสถานที่จัดพิธีปฏิญาณตนต่อบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อตามหาปู่ของผมด้วย แม้ว่าผมจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อที่จะค้นหาเขาบนหน้าจอก่อนหน้านี้ แต่ผมกลับไม่พบศพของเขาเลย! นั่นอาจจะหมายความว่าเขายังมีชีวิตอยู่!” เจอรัลด์พูดพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย
ไซล่าพยักหน้าตอบ จากนั้นเธอจึงพูดว่า “แน่นอน รีบไปกันเถอะ!”
แม้ว่าจะมีเวลาไม่มากนัก แต่เจอรัลด์ก็ตระหนักดีว่ายังมีวัตถุศักดิ์สิทธิ์อีกหลายชิ้นซ่อนอยู่ในถ้ำแห่งนั้นที่เขายังไม่ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเตรียมพร้อมที่จะปิดผนึกปาฏิหาริย์นั้นด้วยกำแพงที่เขาสร้างขึ้นหลังจากที่พวกเขาออกไปจากถ้ำแล้ว เพื่อที่เขาจะได้กลับมาหาวัตถุเหล่านั้นได้ในอนาคต
เมื่อใกล้ถึงทางเข้าของสุสาน เจอรัลด์ก็เห็นว่าข้างนอกถ้ามืดสนิทแล้ว ขณะที่พวกเขากำลังจะก้าวออกไป จู่ ๆ เจอรัลด์ก็หยุดนิ่งอยู่สักพักก่อนจะพูดว่า “จะว่าไปแล้ว… ผมจำได้ว่าคนจากตระกูลแซนด์ทอสได้วางยาพิษที่รุนแรงมากไว้ด้านนอกถ้ำ ขณะที่พวกคุณทุกคนอยู่ข้างใน… กว่าผมจะปิดผนึกสถานที่แห่งนี้เสร็จ พวกคุณอาจจะไม่สามารถต้านทานพิษที่รุนแรงเช่นนั้นได้…”
หลังจากนั้น เขาก็เคาะที่ไหล่ของโรซี่ จัสมิน และโมนิก้าเบา ๆ เพื่อปิดจุดฝังเข็มของพวกเขาให้ได้ผล
เมื่อเสร็จแล้ว เขาก็พาทุกคนออกจากถ้ำได้อย่างปลอดภัย
ตามที่คาดไว้ คนจากตระกูลแซนด์ทอสกำลังนอนรอพวกเขาอยู่ไม่ไกลจากปากถ้ำ คนเหล่านั้นมีมากกว่าร้อยคน และทุกคนก็มีอาวุธครบมือ
ถึงกระนั้น เวสสันแสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ได้คาดหวังให้ใครมีชีวิตรอดออกมาจากถ้ำแม้แต่คนเดียว ดังนั้นฉากที่ปรากฏขึ้นตรงหน้าจึงทำให้เขาดูตกใจเป็นอย่างมาก
“…พวก… พวกคุณยังมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร…?” เวสสันพึมพำ
เมื่อเห็นเวสสันถอยหลังไปหนึ่งก้าว ชายหนุ่มในชุดสีดำที่มีหน้าตาที่ดูอึมครึม ซึ่งยืนอยู่ด้านข้างก็เปลือกตากระตุกเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ
“…พวกแกสามารถเอาชีวิตรอดออกมาจากสถานที่แห่งนี้ได้ทั้ง ๆ ที่ถูกวางยาพิษหนอนไหมแห่งภูเขาหิมะ… ช่างน่าสนใจจริง ๆ…! ดูเหมือนว่าคุณแซนด์ทอสจะไม่ได้พูดเล่นที่บอกว่าพวกแกมีอะไรดีมากกว่าที่เห็น! ด้วยเหตุนี้ ฉันคงจะต้องบอกว่าพวกแกได้รับสิทธิ์ให้ตายด้วยน้ำมือของฉัน!” ชายหนุ่มประกาศ ขณะที่เขาหรี่ตาเล็กน้อย
ไซล่าส่ายหน้าอย่างเอือมระอา และตอบเพียงสั้น ๆ ว่า “แกคิดว่าแกจะฆ่าพวกเราได้จริงเหรอ”
“ไม่ต้องเปลืองแรงที่จะพูดคุยกับคนพวกนี้หรอกครับ ไซล่า… ผมชินกับความอวดดีของพวกมันเสียแล้ว… แม้ว่าฉันจะไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับเจ็ดอสูรกายจากภูเขาหิมะมาก่อน แต่ฉันก็รู้ว่าพี่น้องอีกหกคนของแกต่างก็โง่เขลาพอ ๆ กัน! แม้ว่าพวกมันจะตายด้วยน้ำมือของฉัน แต่ฉันก็รู้ดีว่ามันไม่ง่ายเลยกว่าแกจะฝึกฝนฝีมือจนมาถึงระดับนี้ได้ ด้วยเหตุนี้ ฉันหวังว่าแกจะกลับตัวกลับใจ และเลิกทำความเลวอีกต่อไป… มิฉะนั้น ฉันเกรงว่าแกอาจจะต้องตายในไม่ช้าเช่นกัน! แกยังเด็กอยู่ ดังนั้นจงกลับไปที่ภูเขาหิมะเพื่อฝึกฝนตัวเองต่อไปซะ!” เจอรัลด์แนะนำด้วยรอยยิ้มอันขมขื่นบนใบหน้า
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สโลนก็หัวเราะออกมาดัง ๆ ก่อนที่จะยิ้มอย่างชั่วร้ายในขณะที่เขาพูดว่า “นี่แกบ้าไปแล้วงั้นเหรอ? เปิดตาของแกได้แล้ว! ใครกันแน่ที่จะต้องตายอย่างอนาถในสถานการณ์เช่นนี้?!”
ขณะที่ทุกคนมุ่งเป้าไปที่เจอรัลด์ จากนั้นเด็กหนุ่มในชุดดำก็ยกมือขึ้นเล็กน้อย
อีวอน เด็กหนุ่มในชุดดำหรี่ตาลงจนตาของเขาเกือบจะเป็นเส้นตรง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นว่า “หมายความว่าแกยอมรับว่าแกฆ่าพี่น้องหกคนของฉัน…?”
“ฉันขอบอกแกตามตรงเลยนะ ฉันสามารถจบชีวิตของแกได้ในเสี้ยววินาทีถ้าฉันต้องการ ยอมแพ้ซะเถอะ แล้วปล่อยให้เราผ่านไป ฉันยังมีสิ่งที่ต้องทำ และฉันไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องฆ่าพวกแกทั้งหมด! หลีกทางไปเดี๋ยวนี้!” เจอรัลด์โต้กลับเพราะไม่อยากจะใส่ใจพวกเขา
“หลีกทางงั้นเหรอ…? ฮะ! ฉันคิดว่าแกคงยังไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับชื่อเสียงอันยิ่งใหญ่ของเจ็ดอสูรกาย! ฉันจะทำให้แกได้รู้ว่าฉันแตกต่างจากพวกเขามาก!” อีวอนคำราม ก่อนที่จะแสดงรอยยิ้มอาฆาตที่ทำให้ทุกคนที่เห็นมันรู้สึกหนาวสั่นออกมา
โมนิก้าและผู้หญิงคนอื่น ๆ ถึงกับผงะถอยหลังไปสองสามก้าวด้วยความกลัว…