มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1382
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1382
เจอรัลด์ถาม
“ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ เมื่อเร็ว ๆ นี้เรามีแขกมาเข้าพักที่นี่เป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม คนเหล่านั้นล้วนแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสไตล์ตะวันตก และพวกเขายังมีโลโก้บางอย่างติดไว้ที่หน้าอกอีกด้วย จากที่ผมเห็น เพื่อน ๆ ของคุณได้รับการปฏิบัติจากคนเหล่านั้นด้วยความเคารพ!” ผู้จัดการกล่าว
เจอรัลด์พยักหน้า
ลุงไม่ได้ทิ้งร่องรอยอะไรไว้ให้เขาตามหาได้เลย
ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะอยู่ที่นั่นเป็นเวลานาน แม้ว่าพวกเขาจะเต็มในไปที่นั่นก็ตาม อย่างไรก็ตาม ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับพวกเขาแน่ และนั่นคือสาเหตุที่ลุงและคนอื่น ๆ ยังไม่กลับมา
“อา พ่อหนุ่ม คุณเห็นนั่นไหม? คนเหล่านั้นแต่งตัวคล้ายกับพวกเขา พวกเขาดูเหมือนคนที่มารับเพื่อนของคุณเลยครับ”
ในขณะนั้นเอง ผู้จัดการก็พูดขึ้นมา ในขณะที่เขามองออกไปนอกประตู และชี้ไปที่กลุ่มคนที่มีจำนวนมากกว่าหนึ่งโหล
เจอรัลด์มองตามไปทางที่เข้าชี้
คนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้ากลุ่มเป็นผู้หญิงตัวสูง เธอมีผมยาวหยิกเป็นธรรมชาติ เธอสวมชุดกีฬารัดรูป และเห็นได้ชัดว่าเธอน่าจะมาจากครอบครัวที่มีทักษะทางด้านศิลปะการต่อสู้
เธอดูสวยและโดดเด่นมาก จนทำให้ผู้คนที่อยู่บริเวณนั้นต้องหันไปมอง และนั่นก็ทำให้เห็นได้ชัดว่าเธอไม่ใช่คนท้องถิ่นตั้งแต่แวบแรก
เธอกำลังซื้อของอยู่บนถนน
ในขณะเดียวกัน ก็มีบอดี้การ์ดในชุดสูทยืนคุ้มกันเธออยู่ข้างหลังประมาณสิบกว่าคน
ตามที่ผู้จัดการเพิ่งบอกเขา บอดี้การ์ดเหล่านี้ทั้งหมดมีโลโก้วงกลมติดอยู่ที่หน้าอก
“นั่นพวกเขาใช่ไหมครับ?”
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาก้าวไปข้างหน้า และพร้อมที่จะถามคำถามพวกเขาเกี่ยวกับเพื่อน ๆ ของเขาที่หายไป
“คุณหนูคุณควรรีบกลับได้แล้วนะครับ เราควรจะทำเรื่องนี้แบบเงียบ ๆ แต่ ทีล่า ลาร์คราฟท์ เป็นคนที่ชั่วร้ายและเจ้าเล่ห์มาก ผมเป็นห่วงและกลัวว่าคุณหนูจะตกอยู่ในอันตรายหากมีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น!”
ชายวัยกลางคนที่อยู่ข้างหลังเธอพูดขึ้น
ชายวัยกลางคนผู้นี้มีคิ้วที่เฉียงขึ้นเหมือนดาบ และดวงตาของเขาดูแหลมคม เขามีรัศมีที่ดูไม่ธรรมดา และฝ่ามือของเขาก็ดูหยาบกร้านมาก เห็นได้ชัดว่าเขาคงจะเป็นหัวหน้าบอดี้การ์ด
เขากำลังพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพและให้เกียรติเธอ ในขณะที่เดินตามหลังผู้หญิงคนนั้นไป
“ชิ! มันจะอะไรกันนักกันหนา? ฉันต้องการให้ทุกคนในครอบครัวของฉันเห็นว่าฉัน ยีลีน เดลีย์ สามารถปฏิบัติภารกิจต่าง ๆ ให้สำเร็จลุล่วงได้ และฉันก็ไม่เป็นสองรองใคร! ฉันยังสามารถแก้ปัญหากับเรื่องที่พ่อของฉันทำไม่ได้ และฉันก็สามารถจัดการกับคนที่พ่อของฉันไม่สามารถจัดการได้อีกด้วย! ฮึ่ม! เอาล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปหาพวกเขาทีหลังก็แล้วกัน หยุดรบกวนในขณะที่ฉันกำลังเลือกซื้อของได้แล้ว แค่เดินตามฉันอยู่ข้างหลังเงียบ ๆ ก็พอ!”
ยีลีนเป็นหญิงสาวที่น่าจะมีอายุประมาณยี่สิบสามหรือยี่สิบสี่ปี แม้ว่าเธอจะดูสวยมาก แต่ใคร ๆ ก็สามารถบอกได้ว่าเธอเป็นคนที่อันตรายที่ไม่ควรเข้าไปข้องแวะด้วย
ดังนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาไม่กี่คนของเธอจึงไม่กล้าที่จะเกลี้ยกล่อมเธออีกต่อไป พวกเขาทำได้เพียงเดินตามหลังเธอไปอย่างช้า ๆ
“คุณครับ ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณหน่อย!”
หลังจากรออยู่ครู่หนึ่ง เจอรัลด์ก็ก้าวเข้ามายืนตรงหน้ายีลีน
“คุณเป็นใคร?”
ยีลีนถาม ขณะที่เธอมองเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เขาสวมเสื้อผ้าที่ดูธรรมดา แต่จริง ๆ แล้วเขามีรูปร่างหน้าตาที่หล่อเหลามาก
อย่างไรก็ตาม ยีลีนไม่เคยสนใจผู้ชายแบบเขา ความรังเกียจเดียจฉันฉายแววผ่านดวงตาของเธอทันที
“ผมอยากจะถามคุณเกี่ยวกับเพื่อนของผมหกคน พวกเขาเป็นชายสองคนและหญิงสี่คน และพวกเขาเคยพักที่โรงแรมนี้มาก่อน อย่างไรก็ตาม ผมได้ยินจากผู้จัดการว่ามีคนมารับพวกเขาไปจากโรงแรมเมื่อเช้าวานนี้ คุณเป็นคนรับพวกเขาไปหรือเปล่าครับ?” เจอรัลด์ถามด้วยรอยยิ้มที่ดูสุภาพ
เขาตัดสินใจที่จะเข้าหาพวกเขาในฐานะคนธรรมดาสามัญ
“เป็นบ้าอะไรกันเนี่ย? แกเป็นใคร? แกอยากจะไปตามหาคนที่พาตัวเพื่อนของแกไปที่ไหนก็ไป จะมาถามฉันหาพระแสงอะไร? ฉันเคยเห็นมาหลายคนแล้วนะที่ใช้วิธีการแบบเดียวกับแก แกกล้ามากที่พยายามจะเข้ามาคุยกับฉัน! ทำไมแกไม่ดูสารรูปตัวเองบ้าง! คิดว่าแกมีค่าพอที่จะคุยกับฉันจริง ๆ เหรอ?!” ยีลีนอดไม่ได้ที่จะตอบโต้เขาด้วยท่าทีที่เหยียดหยาม
ขณะที่เธอกำลังพูด บอดี้การ์ดสองสามคนที่อยู่ข้างหลังเธอก็ก้าวมาข้างหน้า พวกเขาทั้งหมดจ้องมองเจอรัลด์ด้วยสายตาที่เย็นชาและเหี้ยมโหด เพราะต้องการทำให้คน ๆ นี้หวาดกลัวและหนีไป…