มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1377
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1377
“ใช่แล้ว! เมื่อฉันได้ครอบครองร่างของเจอรัลด์ ฉันก็จะกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง! หลังจากนั้น ครอบครัวของเราจะได้มุ่งหน้าไปยังจาเอลตราด้วยกัน ซึ่งเป็นโลกที่สมบูรณ์แบบสำหรับตระกูลกันเทอร์ เพื่อที่จะได้ครองอำนาจสูงสุดในฐานะเจ้าเหนือหัว! เมื่อถึงตอนนั้น ตระกูลของเราจะเป็นผู้ควบคุมทั้งสวรรค์และโลกทั้งหมด!” ชายชรากล่าวเสริม ขณะที่เขาหัวเราะอย่างผู้มีชัย
“…ว่าแต่ว่า… คุณพาเราทั้งคู่ลงมาที่นี่เพียงเพราะต้องการจะบอกเรื่องนี้กับเราหรือเปล่า…?” ยูเมะถาม
“นั่นเป็นคำถามที่ดีนะ! คืออย่างนี้ แม้ว่าร่างกายของเจอรัลด์จะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับฉันอย่างไม่ต้องสงสัย แต่อีเร็ตและคนอื่น ๆ ก็โง่เขลาเกินไป หลังจากทนรออยู่ที่นี่อย่างใจจดใจจ่อมานาน ฉันก็ไม่อยากจะรออีกต่อไปแล้ว! บวกกับความจริงที่ว่า ฉันรู้สึกกังวลเล็กน้อยว่าอีเร็ตจะลงเอยด้วยการทำลายร่างที่ฉันต้องการจะครอบครอง ฉันกำลังวางแผนที่จะกลับมาให้เร็วกว่านั้น! อย่างไรก็ตาม การที่จะทำเช่นนั้นได้ ก่อนอื่นฉันต้องมีร่างกายที่เหมาะสมเพื่อให้ฉันสิงสถิตเสียก่อน และร่างกายของเธอทั้งสองคนก็ดูเหมือนจะมีพลังที่เพียงพอ…” ชายชราตอบ
เขาหันไปมองเจอรัลด์แล้วพูดเสริมว่า “… โดยเฉพาะหลานชายของฉันคนนี้! เอาตามตรงเลยนะ ฉันไม่คิดว่าจะมีใครเหมาะสมเท่าเขาอีกแล้ว!”
“… คุณ…ว่าอะไรนะ? แต่เขาเป็นลูกหลานของคุณนะ! คุณไม่คิดที่จะละเว้นเขาไว้สักคนเหรอ…?” ยูเมะถามด้วยความประหลาดใจ
พูดตามตรง แม้ว่าชายชราจะทำร้ายเฟลตันจริง แต่ยูเมะก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจหรือเป็นทุกข์เพราะเห็นแก่เฟลตัน ท้ายที่สุดแล้ว เฟลตันก็เป็นเหมือนปีศาจที่โหดเหี้ยมและชั่วร้าย กล่าวอีกนัยหนึ่ง การที่เขากำลังจะตายก็น่าจะเป็นเรื่องที่ดี
ถึงกระนั้น ยูเมะก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอย่างมากเพราะตอนนี้เธอรู้แล้วว่าคนที่วางแผนทำร้ายเฟลตันคือบรรพบุรุษของครอบครัวเธอ ที่ทุกคนให้ความเคารพและชื่นชม! การที่ได้รับรู้ถึงสิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจมากขึ้น!
“ฉันเองก็ไม่มีทางเลือกมากนักหรอก ตอนนี้ครอบครัวของเรากำลังไปได้ดีอยู่แล้ว ดังนั้นการเสียสละของเธอเพื่อรักษาอนาคตที่ดียิ่งขึ้นสำหรับตระกูลกันเทอร์ ย่อมเป็นเรื่องที่คุ้มค่าแน่นอน!” ชายชราเย้ยหยัน ในขณะที่เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
ดวงตาของเจอรัลด์สะท้อนให้เห็นถึงความประหลาดใจ เมื่อเขาตระหนักได้ว่ารัศมีอันตรายที่เขาสัมผัสได้ตอนที่เข้ามาในพื้นที่นี้มาจากที่ใด เขาคิดไม่ถึงเลยว่าชายชราผู้นี้จะใจร้ายใจดำถึงเพียงนี้!
แม้แต่สัตว์ป่าก็ยังรักลูกของมัน… แต่ชายชราคนนี้… เขาไม่คิดแม้แต่จะละเว้นลูกหลานของเขาเอง!
ขณะที่เจอรัลด์ถอยไปหนึ่งก้าว ชายชราก็หัวเราะก่อนที่จะพูดเย้ยหยัน “เอาล่ะ เอาล่ะ ไม่ต้องกลัวหรอกนะ! ฉันจะทำให้เธอรู้สึกเจ็บปวดน้อยที่สุด!”
ขณะที่วิญญาณของชายชรากำลังพุ่งตรงไปหาเจอรัลด์ เขาก็ปลดปล่อยพลังลมปราณสายฟ้าในร่างกายทั้งหมดออกมาเพื่อต่อต้านการโจมตี!
เมื่อพวกเขาปะทะกัน ก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหว! แม้ว่าเจอรัลด์จะมีพลังลมปราณสายฟ้าไว้ปกป้องตัวเอง แต่ยิ่งดวงวิญญาณของชายชราพุ่งเข้ามาหาเขามากเท่าไร เจอรัลด์ก็ยิ่งรู้สึกว่าวิญญาณของเขาสั่นสะท้านมากขึ้นเท่านั้น…!
วิญญาณของเขาไม่ใช่สิ่งเดียวที่สั่นสะท้าน ในขณะนั้น ตอนนี้ร่างกายของเขาก็เริ่มสั่นอย่างควบคุมไม่ได้เช่นกัน เขาสัมผัสได้ลิ้มรสชาติที่คุ้นเคยในปาก ขณะที่เขาเริ่มกระอักเลือดออกมาเป็นจำนวนมาก!
“ฉันขอแนะนำเธอว่าอย่าพยายามที่จะขัดขืนดีกว่า! เพราะท้ายที่สุด มันมีแต่จะทำให้เธอเจ็บปวดมากขึ้น!” ชายชราตะคอกพร้อมกับแสยะยิ้ม
ไม่กี่วินาทีต่อมา รอยยิ้มบนใบหน้าของชายชราก็ค่อย ๆ จางหายไป… และเปลี่ยนไปเป็นสีหน้าที่ไม่อยากจะเชื่อแทน!
“…ฉันได้ฝึกฝนทักษะนี้มาแล้ว ซึ่งมันช่วยให้ฉันเคลื่อนไหวจิตวิญญาณได้อย่างอิสระ ฉันใช้เวลาฝึกฝนมานานจนเกิดความเชี่ยวชาญในการใช้มัน… ความจริงแล้ว มันไม่ควรจะมีอะไรผิดพลาดเลย… แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่ามีพลังที่พลุ่งพล่านบางอย่างผลักดันฉันออกมาทุกครั้งที่ฉันพยายามจะสัมผัสจิตวิญญาณของเธอ…?!” ชายชราพูดด้วยความตกใจ ในขณะที่เขาถอยห่างจากเจอรัลด์อย่างรวดเร็ว สีหน้าของเขาแสดงให้เห็นถึงความความอึดอัด และความลำบากใจอย่างชัดเจน!
ด้วยความแข็งแกร่งที่ชายชรามีในปัจจุบัน มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะไม่สามารถดูดวิญญาณของใครก็ตามที่เขาต้องการได้ ไม่ว่าคนคนนั้นจะทรงพลัง หรือมีความสามารถมากเพียงใด เมื่อคิดดูแล้ว มันเป็นไปไม่ได้เลยที่ลูกหลานของตระกูลกันเทอร์จะมีพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งถึงเพียงนี้! ลืมเรื่องความคิดที่จะครอบครองวิญญาณของชายหนุ่มคนนี้ไปได้เลย วิญญาณของเจอรัลด์มีความสามารถถึงขั้นทำลายจิตวิญญาณของชายชราคนนี้ได้! แต่มันจะเป็นไปได้อย่างไร…?
“… เธอ… เธอไม่ใช่ลูกหลานของตระกูลฉัน ใช่ไหม…? แล้วเธอเป็นใครกันแน่” ชายชราผู้เฉลียวฉลาดพึมพำ ตอนนี้เขาสามารถบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ
ชายหนุ่มคนนี้มีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ… เมื่อรู้ว่ามันสามารถทำลายจิตวิญญาณของเขาได้อย่างง่ายดาย ชายชราจึงรู้ว่าเขาโชคดีมากที่สามารถดึงวิญญาณของเขาออกไปได้ทันเวลา
“ชื่อของเขาคือเฟลตัน กันเทอร์ ค่ะคุณปู่! ไม่มีทางเลยที่เขาไม่ใช่ทายาทของตระกูลกันเทอร์!” ยูเมะอธิบาย
“ฉันรู้ดีว่าเฟลตันคือใคร… อีเร็ตฝึกฝนเขาอย่างต่อเนื่อง เพื่อให้เป็นผู้สืบทอดรุ่นต่อไปของตระกูลกันเทอร์ ดังนั้นฉันจึงรู้ระดับความแข็งแกร่งของพลังของเฟลตันเป็นอย่างดี… เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว คนที่มากับเธอต้องไม่ใช่เฟลตันอย่างแน่นอน…! ท้ายที่สุดแล้ว พลังวิญญาณของคนคนนี้แข็งแกร่งมาก จนแม้แต่ฉันก็ยังรู้สึกหวาดกลัวกับมัน!” ชายชราตอบด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว