มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1284
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1284
เอเดนอยู่กับชายหญิงกลุ่มหนึ่ง
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะเหลือบมองพวกเขาอยู่หลายครั้ง เพราะเขาเห็นเหมือนมีกำลังภายในจาง ๆ ปกคลุมอยู่รอบ ๆ ตัวพวกเขาทุกคน
เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้
“ผมมาถึงที่นี่ตั้งแต่เช้าแล้วครับ พี่ชาย! พวกคุณมาทำอะไรที่นี่? มาที่นี่เพื่อฝึกฝนเหมือนกันเหรอครับ?” เอเดนถามด้วยความประหลาดใจ
“ฝึกอะไร” เจอรัลด์ถาม
“อ่ะแฮ่ม! ฮึ!”
ในเวลาเดียวกัน หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เอเดนก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมออกมาเล็กน้อย ขณะที่เธอส่งสัญญาณให้เอเดนหยุดพูดมาก
“นี่คือพี่ชายของฉันเอง เราสองคนจะคุยกันอีกสักพัก พวกเธอไปกันก่อนก็ได้!” เอเดนพูด ขณะที่มองไปที่พวกเขา
เดิมทีเจอรัลด์มีเจตนาที่จะพยักหน้าและกล่าวทักทายพวกเขา
เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาก็เป็นเพื่อนของเอเดนไม่ใช่หรอกหรือ?
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครสนใจที่จะมองเจอรัลด์ หรือแม้แต่จะกล่าวทักทายเขาเลย
พวกเขาเดินตรงเข้าไปในลิฟต์
“พวกเขาเป็นใคร? พวกเขามาจากกรมทหารเหรอ?”
เจอรัลด์อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสับสน ทันทีที่พวกเขามาถึงห้องของเจอรัลด์
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อเขาอยากรู้เกี่ยวกับเรื่องการฝึกฝนที่เอเดนได้กล่าวถึงก่อนหน้านี้
“ไม่ใช่ทุกคนที่มาจากกรมทหาร พวกเขาล้วนเป็นยอดฝีมือด้านศิลปะการต่อสู้จากทั่วประเทศ และพวกเขาได้รับการแนะนำจากสมาคมศิลปะการต่อสู้ บางคนเป็นชนชั้นสูงจากกรมทหาร ผู้ฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ระดับแนวหน้าหลายคนก็มาที่นี่เช่นกัน!” เอเดนกล่าว
“พวกเขาจะจัดงานฝึกอบรมขึ้นที่นี่อย่างนั้นเหรอ?” เจอรัลด์ถาม
เอเดนลดเสียงลงก่อนจะพูดว่า “ไม่ครับ พวกเรากำลังจะถูกฝึกฝน โดยตระกูลลับโบราณตระกูลหนึ่ง ทุก ๆ ปี จะมีเหล่าทหารชั้นยอด และผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้จากกรมทหารและสมาคมศิลปะการต่อสู้เพียงไม่กี่คนที่จะได้รับโอกาสให้มาฝึกฝนกับตระกูลลับนี้ พวกเขาจะมีความสามารถที่โดดเด่นขึ้นจากการเข้าร่วมการฝึกอบรมครั้งนี้ แม้ว่าผมจะอ่อนแอที่สุด แต่ผมก็โชคดีพอที่จะได้รับโอกาสเป็นหนึ่งในผู้ฝึกฝน!”
เอเดนยิ้ม
“เป็นไปได้ไหมว่าพวกเธอกำลังจะไปที่คฤหาสน์กันเทอร์?” ในที่สุด เจอรัลด์ก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น
ตามที่อาจารย์นาโคลกล่าวไว้ หากพูดถึงตระกูลลับโบราณแล้ว ณ ที่แห่งนี้จะเป็นใครได้อีก นอกจากตระกูลกันเทอร์
เอเดนตกใจและถามว่า “พี่ชาย คุณรู้เรื่องของตระกูลกันเทอร์ด้วยเหรอ?”
เจอรัลด์พยักหน้า ขณะที่เขายิ้มอย่างมีเลศนัย
“ใช่ ตระกูลกันเทอร์เป็นตระกูลที่ฉันไม่เคยเข้าถึงมาก่อน ฉันเพิ่งค้นพบว่าในโลกนี้มีความลับมากมายที่พวกเราหลายคนยังไม่รู้ สำหรับตระกูลกันเทอร์ พวกเขาเป็นเพียงหนึ่งในความลับเหล่านั้น ตระกูลกันเทอร์ได้ฝึกฝนผู้ยิ่งใหญ่หลายคน จนพวกเขากลายเป็นผู้ที่มีความสามารถที่ยอดเยี่ยมและโดดเด่น!”
“เหตุผลที่ผมได้รับโอกาสในระหว่างขั้นตอนการคัดเลือกก็เพราะเทคนิคการหายใจที่คุณสอนผมเมื่อนานมาแล้ว ร่างกายของผมดีขึ้นมากในเวลาเพียงไม่กี่วัน!” เอเดนพูด ขณะที่อวดกล้ามเนื้อของเขา
ตอนที่เจอรัลด์ช่วยเอเดนจับหัวขโมยในตอนนั้น เขายังได้สอนทักษะวิชาบางอย่างให้เอเดนด้วย
ท้ายที่สุดแล้ว เอเดนจะต้องอยู่ในกองทัพ และมันจะเป็นประโยชน์อย่างยิ่งสำหรับเขา ที่จะมีร่างกายที่แข็งแรงแบบนี้
ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีเอเดนไม่ควรบอกเรื่องนี้กับเจอรัลด์ เพราะมันควรจะเป็นเรื่องที่เป็นความลับ
อย่างไรก็ตาม เอเดนได้เห็นความแข็งแกร่งและความสามารถของเจอรัลด์ด้วยตัวของเขาเองแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่มีอะไรต้องปิดบังเจอรัลด์อีกต่อไป
“ว่าแต่พี่ชาย เพราะอะไรคุณถึงมาที่นี่?” เอเดนถามอีกครั้ง
“จุดประสงค์ของเราคล้ายกัน ฉันก็กำลังจะไปคฤหาสน์กันเทอร์เหมือนกัน!” เจอรัลด์ตอบตามความจริง ในขณะที่เขายิ้ม
ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์มือถือของเอเดนก็ดังขึ้น
ทันทีที่เอเดนรับสาย เด็กสาวก็เริ่มสบถจากปลายสาย “ฮึ่ม! เอเดน เบเกอร์! ไหนเธอบอกว่ามาถึงเมืองเคอร์ตันแล้ว! เธอบอกว่าจะมาพาฉันออกไปเที่ยวให้สนุกไม่ใช่เหรอ? ฉันรอเธออยู่ข้างล่างกับเพื่อน ๆ ของฉันตั้งนานแล้วนะ แต่ทำไมฉันยังไม่เห็นเธอเลยล่ะ!”
“…”
“โอเค โอเค ไว้ค่อยคุยกันทีหลังนะ!” เอเดนพูดก่อนจะวางสายทันที
“ฮิฮิฮิ นั่นคือหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นจากมหาวิทยาลัยของผมเอง เธอรู้ว่าผมอยู่ที่นี่ในเมืองเคอร์ตัน และเธอก็มาหาผมเพื่อที่เราจะได้ออกไปสนุกด้วยกัน วันนี้จะมีงานเลี้ยงในเมืองเคอร์ตัน เธอจึงอยากให้ผมไปร่วมงานเลี้ยงกับเธอด้วย!” เอเดนอธิบาย
เจอรัลด์และเชสเตอร์สบตากันก่อนที่จะยิ้ม ใครจะไปรู้ว่าเอเดนกำลังคิดอะไรอยู่ในเวลานี้?
“อย่างไรก็ตาม พี่ชาย มันก็นานมากแล้วนะที่เราทั้งคู่ไม่ได้สนุกด้วยกัน! คุณดูจะยุ่งมากตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด ทำไมคืนนี้เราไม่ออกไปเที่ยวด้วยกันล่ะครับ? แล้วเราก็ค่อยออกไปที่คฤหาสน์กันเทอร์ด้วยกันในวันพรุ่งนี้ ดีไหม?” เอเดนถามอย่างตื่นเต้น
หากจะให้พูดตามตรง เจอรัลด์ไม่ได้อยากจะออกไปเที่ยวเลยสักนิด แต่หลังจากที่เขาเห็นสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความคาดหวังของเอเดน เจอรัลด์ก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธเขา
มันคือเรื่องจริงที่พวกเขาไม่ค่อยมีโอกาสได้ดื่ม และสังสรรค์กันหลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย
“งั้นก็ได้! เราออกไปสนุกด้วยกันเถอะ!” เจอรัลด์พูด ในขณะที่เขายิ้ม
ในเวลานี้ มีเด็กสาวสี่ถึงห้าคนที่แต่งกายด้วยเสื้อผ้าที่ดูสดใสและสวยงาม รออยู่ที่ป้ายรถเมล์ด้านนอกโรงแรม พวกเธอถือกระเป๋าและกำลังยืนคุยกันอย่างสนุกสนาน
“ฮึ่ม! เขากำลังจะลงมาในอีกไม่ช้า ฉันพูดจริงนะ! เขายังบอกอีกว่าจะพาหนุ่มหล่อสองคนมาด้วย สาว ๆ พวกเธอจะต้องจับตาดูพวกเขาให้ดี ๆ! ใครเร็วกว่า คนนั้นก็เป็นผู้ชัยชนะนะจ๊ะ!”
ผู้หญิงคนหนึ่งที่ไว้ผมหางม้าพูด ขณะที่เธอหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง