มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1118
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1118
“ไหนบอกฉันทีสิว่า ทำไมเธอถึงมาไกลถึงที่นี่เจอรัลด์? หรือว่าเธอเดินทางมาพบท่านเจ้าแห่งวิญญาณ เพราะอยากจะให้ท่านช่วยทำนายเรื่องความรักให้? เขาเล่ากันว่า ท่านทำนายได้แม่นยำมากเลยนะ รู้ไหม!” แยสมีนพูดออกมา
เมื่อเห็นเป็นเช่นนั้น เจอรัลด์ก็ได้แต่ส่ายหัว
เขาไม่ค่อยมีเรื่องอะไรจะคุยกับเธอ และด้วยท่าทีที่เขาแสดงออก เจอรัลด์เพียงแต่หวังว่า มันจะทำให้แยสมีนรู้ตัวว่า เขาไม่ค่อยอยากจะคุยกับเธอสักเท่าไร
“เข้าใจแล้ว…แต่มันเป็นเหตุผลที่ฉันมาที่นี่! ฉันหวังเพียงว่าเขาจะทำนายเรื่องดี ๆ เกี่ยวกับชีวิตรักของฉันนะ!” แยสมีนตอบพร้อมกับรอยยิ้ม
“อีกแล้วเหรอ? ฉันนึกว่าเธอมีสามีแล้วซะอีก?” เจอรัลด์พูด
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่แสดงออก แต่เจอรัลด์รู้ดีว่าทำไมตอนนี้แยสมีนถึงปฏิบัติตัวต่อเขาไม่เหมือนเดิม ในที่สุด เขาก็ไม่ใช่ ‘นักเรียนจน ๆ’ ในสายตาของเธออีกต่อไปแล้ว หลังจากที่เขาแสดงให้เธอเห็นว่าเขานั้นร่ำรวยมากเพียงใด ตอนอยู่ที่งานประมูล
“ใครกันที่เล่าให้เธอฟังว่าฉันแต่งงานแล้ว? ไม่ว่าเธอกำลังคิดว่าเขาเป็นใคร ผู้ชายคนนั้นก็ไม่ใช่สามีของฉันอย่างแน่นอน! เพราะเรารู้จักกันมาตั้งแต่ตอนเรียนที่มหาวิทยาลัย เธออาจจะมองว่าฉันเป็นผู้หญิงที่ชอบมองคนที่ฐานะ และเงินทองมากกว่าเรื่องของความรู้สึก แต่ฉันขอบอกเธอตรงนี้ไว้เลยว่า มันตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง! เธอรู้ไหม ผู้หญิงน่ะ มักจะใส่ใจในรายละเอียดมาก ๆ เลยนะ เมื่อพูดถึงเรื่องของความรู้สึก…ถึงแม้ฉันจะโหยหาในความรัก แต่ก็ต้องเป็นรักแท้เท่านั้น!”
“…ฉันเข้าใจแล้ว”
“…ทั้งนี้ทั้งนั้น ฉันอยากจะให้เธอรับรู้เอาไว้นะว่า ฉันรู้สึกว่าเธอเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่ง ตั้งแต่ตอนที่เราเรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน…เธอมักจะทำให้ทุกคนรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเวลาที่อยู่กับเธอ รู้ตัวบ้างหรือเปล่า? มันคือสิ่งที่ผู้หญิงทุกคนใฝ่หา รวมถึงฉันด้วย! ผู้หญิงไม่ได้มองหาแค่ความร่ำรวยและชีวิตที่หรูหราหรอกนะ! บางครั้งสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรา ก็คงเป็นเพียงความธรรมดาเท่านั้นเอง!” แยสมีนพูดเสริมพร้อมกับส่งยิ้มหวานให้เจอรัลด์
เจอรัลด์ส่ายหัวราวกับยอมจำนน เขาได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ก่อนจะตอบว่า “เธอเพิ่งอยากใฝ่หาสิ่งที่ ‘ธรรมดา’ หลังจากที่รู้ว่าฉันรวยก็เท่านั้น…ถ้าหากฉันยังเป็นคนจนเหมือนที่ฉันเคยเป็นในอดีต เธอก็คงไม่พูดกับฉันแบบนี้หรอก!
ถึงตอนนี้ เจอรัลด์เคยได้ยินคำพูดที่คล้ายกันนี้จากผู้หญิงคนอื่นอีกหลายคนจนนับไม่ถ้วน มันทำให้เขารู้อย่างแจ่มแจ้งว่า แรงจูงใจของแยสมีนคืออะไร
ในอดีต เขาอาจจะรู้สึกเขินอายที่จะโต้ตอบเธอ แต่ตอนนี้ เขารู้สึกเหนื่อยที่ได้ยินคำป้อยอจอมปลอมจากคนพวกนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“นี่นาย!”
แยสมีนหน้าแดงและรู้สึกอับอายในเวลาเดียวกัน เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าเจอรัลด์จะตอบกลับอย่างตรงไปตรงมาแบบนี้้
เธอยังรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เมื่อเห็นเขาเดินหนีเธอไปกับแวกเนอร์ และไม่คิดแม้แต่จะพูดอะไรกับเธออีก
ก่อนหน้านั้น เธอมั่นใจมากว่า ความสวยของเธอจะทำให้เจอรัลด์สนใจในตัวเธอได้อย่างแน่นอน ด้วยความรู้สึกผิดหวัง เสน่ห์ของเธอไม่มีผลอะไรต่อเขาเลยแม้แต่น้อย!
แยสมีนรู้สึกหงุดหงิดใจกับตัวเอง และรู้สึกอับอายในเวลาเดียวกัน จากนั้นเธอก็คิดได้ว่า ‘…เจอรัลด์นั้นโตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เมื่อเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน…อีกทั้ง เธอยังรู้สึกว่าเขาดูเป็นคนที่มั่นคง…เธอไม่อยากจะยอมรับ แต่เธอคิดว่าเขาคือคนที่ใช่สำหรับเธอจริง ๆ ซะแล้ว!
เธอไม่อยากจะยอมแพ้อย่างง่ายดาย เธอจึงรีบวิ่งตามเขาไป แล้วตะโกนเสียงดังว่า “ย หยุดก่อน!”
แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่ได้หยุดตามเสียงเรียกของเธอ เจอรัลด์และแวกเนอร์เดินมาถึงยอดเขาในที่สุด ดูเหมือนว่าที่ด้านบนนี้จะมีคนเยอะมากว่าที่เชิงเขาเสียอีก
เมื่อเจอรัลด์หันไปมองรอบ ๆ เขาก็เห็นชายสองสามคนที่ดูเหมือนจะเป็นลูกศิษย์ของเจ้าแห่งวิญญาณกำลังยืนอยู่หน้าประตูของโบสถ์แลงเวิร์นที่ปิดอยู่
พวกเขาทำท่าทางเหมือนกำลังห้ามไม่ให้ผู้คนที่เดินทางมาที่นี่เข้าไปด้านใน
“ปล่อยให้เราเข้าไปเดี๋ยวนี้! เรารอมานานแล้ว รู้ไหม? ทำไมถึงต้องห้ามไม่ให้เราเข้าไปข้างในด้วย?”
“จริงด้วย! ดูเหมือนว่าโบสถ์นี้กำลังจะทรุดโทรมลงในไม่ช้า ถ้าเช่นนั้น เราคงจะไม่ได้พบกันท่านเจ้าแห่งวิญญาณอีกแล้ว!”
นักเดินทางหลายคนกำลังต่อว่าลูกศิษย์ของเจ้าแห่งวิญญาณด้วยเหตุผลบางประการ
“วันนี้ท่านผู้นำของเราจะยอมให้บุคคลที่ท่านรู้จักจากแดนไกลเข้าพบเพียงผู้เดียวเท่านั้น ส่วนคนที่เหลือ กรุณากลับออกไปก่อน แล้วค่อยกลับมาวันหลัง” ลูกศิษย์คนหนึ่งตอบ
“แล้วถ้าฉันยอมจ่ายเงินเพื่อเข้าพบท่านล่ะ? ฉันตั้งใจเดินทางมาที่นี่ในวันนี้ เพื่อที่จะให้ท่านช่วยทำนายโชคชะตาเกี่ยวกับชีวิตรักของฉัน!” แยสมีนถาม พร้อมกับเอาศอกดันแขนของเจอรัลด์ เธอแอบมาเดินข้าง ๆ เขาได้สักพักแล้ว
เขาทำสีหน้ารังเกียจ จากนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วขยับแขนของเขาออกมา
‘ว่าไปแล้ว…เจ้าแห่งวิญญาณผู้นี้ก็เป็นเพียงนักพยากรณ์ไม่ใช่เหรอ…? ดูเขาวางท่าแล้ว!’
เจอรัลด์คิดกับตัวเองด้วยความรู้สึกขบขันเล็กน้อย
ในขณะที่เจอรัลด์กำลังคิดเช่นนั้น นักเดินทางอีกคนก็พูดว่า “คุณครับ ผมมีเรื่องด่วนที่จะต้องคุยกับท่านในวันนี้… กรุณาบอกทีเถิดว่าจะมีวิธีใดที่จะทำให้เราได้เข้าพบกับท่านได้บ้าง!”
“ไม่มีหรอกครับ ท่านปฏิเสธที่จะพบใคร นอกจากคนที่ท่านรู้จักเท่านั้น สุภาพบุรุษและสุภาพสตรีทุกท่าน กรุณากลับไปเกอะครับ…” ลูกศิษย์คนหนึ่งตอบพร้อมกับส่ายหัว
ทันทีที่เขาพูดจบ ประตูก็โบสถ์ก็ค่อย ๆ แง้มเปิดออก