มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน (เฉินเกอรีรัน) - บทที่ 1090
มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 1090
ภูเขาวาฮิล รูปปั้นที่พังทลายของผู้หญิงชุดขาว และการทำนายของรูปวาดดวงอาทิตย์ เขานึกถึงผู้หญิงชุดขาวที่ปรากฏตัวขึ้นเมื่อเขาเสียชีวิต
ผู้หญิงชุดขาวอีกแล้วเหรอ?
พวกเธอทั้งคู่อาจคือคนเดียวกันหรือเปล่า?
‘เรื่องนี้ดูเหมือนจะเริ่มยากลำบากมากขึ้นเรื่อย ๆ ฉันจะต้องกลับไปดูว่าฉันสามารถหาคำตอบบางอย่างจากรูปวาดดวงอาทิตย์ได้หรือไม่!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
ในเวลานี้ เจอรัลด์ปิดโลงศพอีกครั้ง
ในขณะเดียวกัน เจอรัลด์ก็จัดเตรียมรูปแบบผนึกไว้รอบ ๆ โลงศพตามความทรงจำของเขา
มันคงจะเป็นการดีกว่าสำหรับเขาที่จะปกป้อง และเก็บรักษาร่างนี้ไว้อย่างดี
“ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของนายนะ มันจะไม่นานมากเกินไปหรอก ฉันจะกลับมาทันทีที่ฉันเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้ว!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลูบหัวของอนาคอนด้าเบา ๆ
อนาคอนด้าพยักหน้า
หลังจากนั้น เจอรัลด์ก็จากไป
ในความเป็นจริง เจอรัลด์ไม่ได้สังเกตตัวเอง แต่แม้ว่าเขายังคงเป็นคนเดิมเหมือนเมื่อก่อน เขาก็มีอารมณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมโดยสิ้นเชิงแล้ว
เจอรัลด์ค่อย ๆ เดินออกไป ตามทางเดินที่ต่ำและมั่นคง
เจอรัลด์ยังปิดผนึกทางเดินไว้อย่างสมบูรณ์เช่นกัน ขณะที่เขาออกไป
เจอรัลด์ยืดร่างกายของเขาเล็กน้อย และถอนหายใจทันทีที่เขาเดินออกไปตามทางเดิน
ลมสีดำได้มาหยุดอยู่ด้านนอกแล้ว
‘ฉันควรจะย้ายหินขนาดใหญ่มาที่นี่!’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง
เจอรัลด์เดินไปด้านข้างก่อนที่เขาจะย้ายก้อนหินมาปิดผนึกทางเดินทั้งหมด
ทันใดนั้น เสียงหวีดหวิวก็ดังมาจากท้องฟ้า
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไอ้เด็กเหลือขอ! เป็นเวลาสิบวันแล้ว! ในที่สุดนายก็เต็มใจที่จะออกมาหลังจากที่ฉันรอนายมาถึงสิบวันแล้ว!”
ทันทีทันใดหลังจากนั้น ร่างหนึ่งก็กระโดดลงมาจากหน้าผาต่ำและลงมาอยู่ตรงหน้าเจอรัลด์โดยตรง
“สิบวัน! ตอนแรกฉันคิดว่านายตายอยู่ด้านในไปแล้ว แต่ฉันรู้สึกลังเลใจและไม่เต็มใจเล็กน้อยที่จะจากไป โชคดี ฉันตัดสินใจรอต่อไปอีกเล็กน้อย! ไม่อย่างงั้นล่ะก็ นายก็คงจะหนีไปได้ง่าย ๆ แบบนั้นแล้ว!” คริสโตเฟอร์กล่าว ขณะที่เขาหัวเราะ
เจอรัลด์สะดุ้งตกใจ ขณะที่เขากล่าวขึ้น “เช่นนั้น กลับกลายเป็นว่าฉันหมดสติอยู่ในถ้ำถึงสิบวันเลยสินะ ฉันคิดจริง ๆ ว่ามันเป็นแค่หนึ่งคืนเท่านั้น!”
“นายต้องกลัวและสยองขวัญมากอยู่ข้างในถ้ำ ใช่ไหม? ไอ้เด็กเลว นายโชคดีมากจริง ๆ! ที่จริง ๆ แล้วนายไม่ได้ถูกอนาคอนด้ามหึมาตัวนั้นฆ่า!”
“ดูเหมือนราวกับว่านี่คือพระประสงค์ของพระเจ้าอย่างแน่นอน ที่ฉันจะได้แตะต้องนายและร่างกายของนาย!” คริสโตเฟอร์กล่าวเยาะเย้ย
เจอรัลด์ตระหนักได้ว่าคริสโตเฟอร์ดูซูบเซียวมากยิ่งขึ้น เมื่อเทียบกับที่เขาเป็น เมื่อตอนที่เขาพบเขาเมื่อสิบวันก่อน
ดูเหมือนราวกับว่าคริสโตเฟอร์มีช่วงเวลารอคอยที่ยากลำบากมากสำหรับเขา ณ สถานที่แห่งนี้ ซึ่งมีลมสีดำโหยหวน
“หืมม? ทำไมนายถึงปิดกั้นทางเข้าถ้ำล่ะ? มีความลับยิ่งใหญ่ใด ๆ ข้างในถ้ำแห่งนี้ใช่ไหม?” คริสโตเฟอร์ซักถาม
“อืม มันเต็มไปด้วยความลึกลับ ผมไม่สามารถไขรหัสทั้งหมดได้ในคราเดียว แต่ผมก็ไม่ได้ไม่มีเบาะแสใด ๆ ไปทั้งหมดหรอก นั่นคือเหตุผลที่ทำไมผมถึงจะปิดผนึกถ้ำนี้ไว้ก่อน เพื่อที่ผมจะได้กลับมาที่นี่อีกครั้งในอนาคต!” เจอรัลด์ตอบกลับตรง ๆ ไม่อ้อมค้อม
“ว่าไงนะ? ถ้าเป็นอย่างงั้นล่ะก็ นั่นหมายความว่านายพบความลับข้างในถ้ำนี้แล้วใช่ไหม? มันคืออะไร?”
คริสโตเฟอร์ตื่นเต้นมาก และมีร่องรอยของความละโมบฉายผ่านสายตาของเขา
ทันทีทันใดหลังจากนั้น เขาก็หันหลังกลับฉับพลัน ขณะที่เขาพยายามที่จะย้ายหินขนาดใหญ่
อย่างไรก็ดี ไม่ว่าเขาพยายามอย่างหนักแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถขยับหินขนาดใหญ่นั้นได้เลย
“มันจะหนักขนาดนี้ได้ยังไง?”
ใบหน้าของคริสโตเฟอร์เปลี่ยนเป็นสีม่วงแล้ว
“ผมได้สาปหินขนาดใหญ่นี้ไว้ แล้วด้วยเทคนิคลับบางอย่าง ดังนั้นการใช้แรงอย่างเดียวนั้นก็ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขายิ้ม
“เทคนิคลับงั้นเหรอ? เทคนิคลับอะไรที่นายกำลังพูดถึงอยู่?” คริสโตเฟอร์ถามด้วยความประหลาดใจ
“พูดง่าย ๆ ผมกำลังใช้พลังงานล้ำลึกบางอย่างที่มีอยู่ในธรรมชาติ เอาอย่างนี้แล้วกัน มันก็เหมือนกับพลังของสนามแม่เหล็ก คุณสามารถต่อต้านพลังของสนามแม่เหล็กด้วยกำลังของคุณเพียงอย่างเดียวได้หรือเปล่าล่ะ?” เจอรัลด์ถาม
“อะไรนะ? นาย…นายเรียนรู้ที่จะทำแบบนั้นได้ยังไงกัน?! ข้างในถ้ำหรือเปล่า?” คริสโตเฟอร์ถามด้วยสายตาที่เบิกกว้าง
“ใช่!”
“ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าทำไมแดริล คลอฟอร์ด ถึงต้องการให้นายมาที่นี่ทั้ง ๆ ที่ต้องเสี่ยงชีวิตของตัวนายเอง กลับกลายเป็นว่ามีเทคนิคลับแบบนี้อยู่ภายในถ้ำจริง ๆ! พระเจ้าประทานพรให้ฉันอย่างแน่นอน! พระองค์อยู่ข้างฉันจริง ๆ!” คริสโตเฟอร์กล่าว ขณะที่เขายิ้มกว้าง
หลังจากนั้น เขาก็จ้องไปที่เจอรัลด์อย่างเย็นชา
“ไม่แปลกเลยที่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าลมหายใจและออร่าของนายดูเหมือนจะแตกต่างไปมาก เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ กลับกลายเป็นว่านายได้พบกับความโชคดีเช่นนี้นั่นเอง! แต่น่าเสียดาย นายเล่าให้ฉันฟังทุกอย่างแล้ว มันช่างน่าเสียดายมากที่ตั้งแต่นี้ต่อไป ฉันจะเป็นเพียงคนเดียวในโลกนี้ที่จะรู้ความลับนี้! เจอรัลด์ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม ฉันจะไม่ปล่อยให้นายรักษาชีวิตของนายไว้ในวันนี้! อย่ามาโทษฉันที่ทำตัวโหดร้ายและไร้ความปรานีเลย! มอบชีวิตของนายให้ฉันซะ!”
ทันทีที่น้ำเสียงของเขาสิ้นสุดลง คริสโตเฟอร์ก็บินไปหาเจอรัลด์ ขณะที่เขาพยายามจะโจมตีเจอรัลด์ที่หน้าอกด้วยฝ่ามือสังหารของเขา…